dreams & violins

Η μία μέρα διαδέχεται την άλλη και τη συναγωνίζεται σε πλήξη και φωτεινές αναλαμπές. Χθες ξενύχτησα βλέποντας στο youtube αμερικανικά monster movies της δεκαετίας του 1930. Παραδόξως, μετά είδα ωραία όνειρα στον ύπνο μου, καμία σχέση με μούμιες, λυκανθρώπους και βρυκόλακες. Δίπλα μου κοιμόταν, λέει, ένα 10χρονο ξανθό παιδάκι, απροσδιορίστου φύλου - μάλλον άγγελος θα ήταν -, που εγώ δεν του έδινα καμία σημασία, παρά κοιτούσα τη βροχή που έπεφτε από το παράθυρο του προηγούμενου σπιτιού μου στη Βικτώρια. Το παιδί ανασηκώθηκε και ζήτησε το πατρικό μου χάδι, το παιχνίδι, αλλά εγώ του σύστησα να ξανακοιμηθεί γιατί η μπόρα θα έφερνε αστροπελέκια που σίγουρα θα το τρόμαζαν. Αμέσως το σκηνικό άλλαξε και βρέθηκα σε ένα αλπικό ηλιόλουστο τοπίο να ταΐζω αγελάδες από ένα πανέρι γεμάτο φρούτα. Μυστήρια που είναι τα όνειρα! Τα πάντα μπορείς να δεις, τσάμπα μαστούρα - που λένε! Σκόπευα να πάω στη συναυλία της Αρλέτας στο Ηρώδειο σήμερα, μα ακυρώθηκε τελευταία στιγμή, όπως με ειδοποίησαν. Κάπου μέσα μου το περίμενα, ελέω κρίσης, απεργιών και στάσης εργασίας των μέσων μεταφοράς. Βέβαια, η Αρλέτα δεν ανήκει σε εκείνους τους καλλιτέχνες που τρέχουν άλλοι γι' αυτούς και οι προσκλήσεις φεύγουν χέρι με χέρι εβδομάδες πριν τη διεξαγωγή της συναυλίας. Εξακολουθεί να τραβάει τον μοναχικό της δρόμο και να παίρνει τα ρίσκα της. Τέλος πάντων, θα ενημερώσουν οι διοργανωτές πότε θα γίνει η συγκεκριμένη συναυλία της στο Ηρώδειο ή κάπου αλλού, φαντάζομαι. Ούτως ή άλλως, μεθαύριο λέω να περάσω από τον Πυρήνα, όπου θα εμφανιστούν μαζί για πρώτη φορά ο Απόστολος Ρίζος με τον Αλέξανδρο Εμμανουηλίδη. Μακάρι να μην παίξουν πολλές διασκευές, όπως διαβάζω στο δελτίο Τύπου, και να προτιμήσουν τα δικά τους κομμάτια, χάρις τα οποία τούς ξεχωρίσαμε μεσ' στους τραγουδοποιούς της γενιάς τους. Αυτή η σύμπραξη περιέργως ακούστηκε πολύ. Δέχτηκα ήδη τηλεφωνήματα από φίλους για να πάμε παρέα το Σάββατο στον Πυρήνα. Σε λίγες εβδομάδες η Λένα έχει τα γενέθλια της. Θα γίνει, ζωή νά 'χει, 60 ετών. Το θεωρώ απίστευτο! Ποτέ άλλωστε τόσα χρόνια τώρα η κοινή μας αισθητική στο χιούμορ δεν με άφησε να δω την ηλικία της. Για τις ατέλειωτες συζητήσεις ουσίας, δεν το συζητώ, έχοντας ωστόσο την αίσθηση ότι πάντα γίνονταν μεταξύ δύο συνομήλικων ανθρώπων που η έννοια του χρόνου καταργείται στην περίπτωση τους. Στη lifo που κυκλοφόρησε σήμερα μπορείτε να διαβάσετε και ένα κείμενο της Λένας Πλάτωνος για την όπερα Φάουστ του Σαρλ Γκουνό που θα φιλοξενηθεί στην Εθνική Λυρική Σκηνή: www.lifo.gr/mag/features/2868. Το συγκεκριμένο κείμενο, διαβάζοντας μου το από τηλεφώνου η Λένα, με έκανε και μένα ν' ανατρέξω στον πρωτογενή Φάουστ του Γκαίτε κι ύστερα στο μουσικό έργο του Γκουνό. Δεν το βρίσκω μικρό πράγμα μεσ' στη γενικότερη εγχώρια μαυρίλα...Τουλάχιστον επίκειται και η παγκόσμια κινητοποίηση της 15ης του Οκτώβρη, κατά την οποία, από την Αμερική ως την Ευρώπη κι απ' την Ασία ως την Αφρική, οι άνθρωποι θα βγουν στους δρόμους, απαιτώντας για μιαν ακόμη φορά αληθινή δημοκρατία. Κανείς δε θέλει να παίζει το ρόλο εμπορεύματος στα χέρια τραπεζικών και πολιτικών, που δεν τον αντιπροσωπεύουν κιόλας. Ιδανικότερο soundtrack για τη συγκεκριμένη κινητοποίηση δεν θα αποτελούν τα οργισμένα τραγούδια διαμαρτυρίας, αλλά η συλλογή L' estro armonico, τα δώδεκα κονσέρτα για βιολιά του Vivaldi που διαπέρασαν ολόκληρη την παγκόσμια μουσική δημιουργία του 18ου αι. Η ομορφιά ανέκαθεν ήταν το πιο δυνατό όπλο κατά της ασκήμιας.