η-συμφωνική-μουσική-του-μίκη-θεοδωράκη-χθες-βράδυ-στο-μέγαρο-μουσικής

Δεν είμαι βαθύς γνώστης της συμφωνικής μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη, αλλά ούτε και ανίδεος. Στο τελευταίο είχε βοηθήσει πριν μερικά χρόνια το πακέτο με όλες τις εκδόσεις των έργων του, από την Κασσιανή που συνέθεσε το 1942, σε ηλικία 17 ετών, μέχρι τη Σουίτα Νο 1 για πιάνο και ορχήστρα  και την 1η Συμφωνία, φτιαγμένες αντίστοιχα στο Παρίσι και στη Μακρόνησο. 

Λογικό κάπου να μην έχει αναγνωριστεί η συμφωνική μουσική του Θεοδωράκη στην ίδια του τη χώρα, συγκριτικά με την πληθωρική δισκογραφία του που περιλαμβάνει κυρίως κύκλους λαϊκών τραγουδιών και συνεργασίες με τους μεγαλύτερους ερμηνευτές. Σαν τη Μαρία Φαραντούρη και τον Πέτρο Πανδή, που κάποτε τραγούδησαν το Canto General του και που χθες βράδυ βρέθηκαν δίπλα του για να τον τιμήσουν μαζί με τον υπόλοιπο, ομολογουμένως λιγοστό, κόσμο στην αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. 

Η ιδιαιτερότητα ή μάλλον το ατού της βραδιάς βασιζόταν στις συμμετοχές του John Carewe που διηύθυνε την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ και του 40χρονου Γερμανού Sebastian Hess, ο οποίος κέντησε κυριολεκτικά με το τσέλο του τη Ραψωδία για βιολοντσέλο και ορχήστρα του Θεοδωράκη. 

Στο πρώτο μέρος της συναυλίας ακούστηκαν ο Οιδίπους Τύραννος, ένα σύντομο σχετικά έργο, και η επιβλητική Ραψωδία για βιολοντσέλο και ορχήστρα, που πολύ μου άρεσε και που κομμάτια της θυμήθηκα ότι είχαν χρησιμοποιηθεί στο Ξυπόλητο Τάγμα του Γκρεγκ Τάλλας, μιας από τις πρώτες κινηματογραφικές ταινίες σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη!

Ο δε Sebastian Hess αποθεώθηκε! Πρόκειται για έναν από τους πιο πολύπλευρους μουσικούς της γενιάς του, μαθητής του Rostropovich (1927 - 2007), που έχει συμπράξει με σημαντικές ορχήστρες και συμμετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ και που πρόσφατα, από το 2010, είναι καλλιτεχνικός δ/ντής της νέας σειράς Highlight Classics στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές αίθουσες συναυλιών. 

Στο δεύτερο μέρος ακούστηκε η Πρώτη Συμφωνία για μεγάλη ορχήστρα του Θεοδωράκη, έργο, το οποίο, εάν δεν αναγνώριζα σε κάθε νότα του την πληθωρική προσωπικότητα του δημιουργού του, θα μπορούσα αυστηρά να το χαρακτηρίσω φλύαρο ή απλά πομπώδες. 

Παρ' όλα αυτά, το Allegro Moderato, το τρίτο και τελευταίο τμήμα της συγκεκριμένης Πρώτης Συμφωνίας για μεγάλη ορχήστρα μου έδιωξε κάθε αρνητική διάθεση, έστω μεσ' στην ασχετοσύνη μου, κάνοντας με τώρα να συμφωνήσω απόλυτα μ' αυτό που είπε ο ίδιος ο Θεοδωράκης στον δημοσιογράφο Γιώργο Αρχιμανδρίτη: Το πρόβλημα μου, όπως υπήρξε για όλους τους Έλληνες συμφωνιστές, ήταν κυρίως το πώς θα εξασφαλιστεί η ισορροπία στη σχέση Ελλάδας - Ευρώπης και ποιο θα ήταν το περιεχόμενο και η μορφή της ''μουσικής Ελλάδας'' ή μάλλον της ''μουσικοποιητικής Ελλάδας''...

Μετά το τέλος της συναυλίας, όλοι ήθελαν να σφίξουν το χέρι του μεγαλύτερου εν ζωή Έλληνα συνθέτη και κυρίως οι νέοι, παιδιά 20 και 25 ετών που ήρθαν χθες στο Μέγαρο. Τι παρήγορη σκηνή να βλέπεις αυτούς τους νέους ανθρώπους να σκύβουν και να αγκαλιάζουν τον Μίκη, δεδομένης μιας συζήτησης που είχα λίγες ώρες πριν για τη θλιβερή στροφή μιας νεολαίας απαίδευτης και ανερμάτιστης στην ακροδεξιά...Μια παρατήρηση μόνο για το τυπωμένο πρόγραμμα που κόστιζε τρία ευρώ: ωραίο που υπήρχε η εξασέλιδη αφήγηση του Θεοδωράκη περί συμφωνικής μουσικής, ωραίο επίσης που υπήρχαν τα βιογραφικά των δύο ξένων μουσικών, φάουλ όμως που δεν υπήρχε κανένα στοιχείο για τα έργα, τα οποία παίχτηκαν και ακούσαμε (πότε γράφτηκαν, πότε πρωτοπαρουσιάστηκαν κλπ.)