από-την-κηδεία-του-Demis-Roussos-στην-εκπομπή-με-τη-Μαργαρίτα-Μαντά

 

Ήταν ωραία η χθεσινή εκπομπή στο Μετα-Δεύτερο με καλεσμένη τη σκηνοθέτιδα Μαργαρίτα Μαντά. Η ιδέα για την εκπομπή ήταν της ηχολήπτριας Ελένης Μητροπούλου, που δούλεψε ως βοηθός της Μαντά στην ταινία της. Μια ταινία που λέγεται ''Για Πάντα'' και που θα περάσω σε λίγη ώρα από την αίθουσα ''Λαΐς'' της Ταινιοθήκης της Ελλάδος για να τη δω κι εγώ. Όχι μόνο γιατί θεωρώ χρέος μου να στηρίζω το ελληνικό σινεμά, αλλά κυρίως γιατί μου είχε αρέσει πολύ η ''Χρυσόσκονη'', η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Μαντά. Εύχομαι να περάσει κι άλλος κόσμος από την Ταινιοθήκη ώστε να μην κατέβει η ταινία στην πρώτη εβδομάδα προβολής της. Διότι, συμφώνως και με τα λεγόμενα της Μαντά στην εκπομπή, όλοι ξεσκίζονται να κάνουν like στο facebook καθώς ενημερώνονται για τη νέα ταινία σου και μόλις αυτή βγει στους κινηματογράφους, δεν πατάει κανένας. Φαινόμενο από ενοχλητικό έως εξοργιστικό - το έζησα κι εγώ προ 2ετίας με το ντοκιμαντέρ για τη Γώγου. Ένας λόγος παραπάνω με μένα που έχω στηρίξει ένα σωρό κόσμο, μουσικούς ειδικά, αλλά ελάχιστοι πέρασαν από το σινεμά - αυτοί οι ελάχιστοι, πάντως, καταγράφηκαν και θα τους έχω πάντα μέσα μου σε υψηλή θέση. Τέλος πάντων, θα γράψω για την ταινία ''Για Πάντα'', όπως είχα κάνει και για τη ''Χρυσόσκονη''! 

Λίγες ώρες πριν την εκπομπή, είπαμε το τελευταίο αντίο στον Ντέμη Ρούσσο στο Α΄Νεκροταφείο της Αθήνας, παρουσία πλήθους, πολιτικών, δημοσιογράφων και συναδέλφων του διεθνούς ερμηνευτή. Εδώ η Μαρίζα Κωχ με τον Κώστα Ρούσσο, τον αγαπημένο αδερφό του Ντέμη. Για περισσότερες λεπτομέρειες, διαβάστε το review μου που αναρτήθηκε σήμερα στο LIFO.gr:

http://www.lifo.gr/team/gnomes/55015

εις-μνήμην-Μαρίας-Πίνιου-Καλλή

Σε λίγο θα πούμε το τελευταίο αντίο στο Μαράκι μας, μία σπουδαία γυναίκα, η απώλεια της οποίας έκανε πραγματικά φτωχότερη την κοινωνία των ανθρώπων. Τι να πω...Η λύπη είναι μεγάλη...Μεγάλη είναι κι η τύχη, όμως, κληρονομιά σκέτη, η παρέα που κάναμε τα τελευταία χρόνια. Η φωτογραφία της αυτή είναι λίγες μέρες πριν τη βρει το κακό, τον περασμένο Νοέμβριο. Γνωρίστε τη Μαρία Πίνιου - Καλλή στο αφιέρωμα μου για το LIFO.gr:

http://www.lifo.gr/team/gnomes

δύο-24ωρα-διακυβέρνησης-Τσίπρα-REVIEW

Μου άρεσε ο πολιτικός όρκος του Πρωθυπουργού. Επιτέλους! Παρομοίως, μου άρεσε ο ειλικρινής λόγος του Μητροπολίτη Αλεξανδρούπολης σχετικά με τη θρησκευτική ορκομωσία που είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να υποχρεώνεται ο άλλος, είτε πολιτικός, είτε δικαστής, να την ασπαστεί. 

Μου άρεσε ο φόρος τιμής του Πρωθυπουργού στο μνημείο πεσόντων της Καισαριανής. Μία καθ' όλα ''αριστερή'' κίνηση και ένα μήνυμα στην ''αυτοκράτειρα'' Γερμανία, έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε.

Μου άρεσε που ο Πρωθυπουργός χαρακτήρισε ''καταθλιπτικό'' κτίριο το Μέγαρο Μαξίμου, που το βρήκε παντέρημο. Ωραίος! 

Δεν με ευχαριστεί ΚΑΘΟΛΟΥ το γεγονός συγκυβέρνησης με τους επικίνδυνους χαζοπατριώτες ΑΝΕΛ. 

Δεν μου αρέσει η θέση του Νικολόπουλου σε κομβικό υπουργείο μάλιστα. Ένας φασίστας, διότι δε χρειάζεται νά'ναι κανείς χρυσαυγίτης μόνο για να διεκδικεί τον τίτλο αυτό, σε μία αριστερή κυβέρνηση. Δεν έχει ξαναγίνει κι ελπίζω απλά να τοποθετήθηκε ως...μαριονέττα, που δεν το νομίζω! 

Δεν μου άρεσε ο σνομπισμός του Σαμαρά να μην παραδώσει ο ίδιος τον πρωθυπουργικό θώκο στον Τσίπρα. Βεντετισμοί, εγωισμοί, επίπεδο ''θα σου δείξω εγώ'' τσαντισμένου 15χρονου! 

Δεν μου αρέσει, τέλος, που το ΥΠΠΟ θα δοθεί σε Ανεξάρτητο Έλληνα υπουργό. Ειδικά στον πολιτισμό, πώς τό'κανε αυτό ο Τσίπρας; Τόσους ανθρωπους είχε δίπλα του...

Εν αναμονή, λοιπόν, της δημοσιοποίησης του κυβερνητικού σχήματος! Θα έχουμε πολλά να πούμε και να σχολιάσουμε! 

14-frame-grabs-του-Ντέμη-Ρούσσου-από-το-απαγορευμένο-ντοκιμαντέρ-του-Δημήτρη-Θεοδωρόπουλου

Στο LIFO.gr, όπου τιμήθηκε πλήρως η μνήμη του Ντέμη Ρούσσου, δημοσίευσα στο προσωπικό μου blog, το ''Προσκλητήριο'', 14 ανέκδοτες ασπρόμαυρες φωτογραφίες - πλάνα από τη συμμετοχή του εκλιπόντος στο ντοκιμαντέρ ''Lucas Sideras - Aphrodite' s Child'' του στενού συνεργάτη μου και φίλου, Δημήτρη Θεοδωρόπουλου. Το κομμάτι το βλέπετε εδώ:

http://www.lifo.gr/team/prosklitirio_nekron/54893

έφυγε-η-φωνή-των-Aphrodite's-Child-κι-ένας-διεθνής-Έλληνας

Η φωτογραφία είναι από τις 17 Ιουνίου του 2009, τότε που είχα συναντήσει τον Ντέμη Ρούσσο στο ''Ιντερκοντινένταλ'' για μία συνέντευξη για το περιοδικό ΠΟΠ+ΡΟΚ, που τελικά δημοσιεύθηκε κουτσουρεμένη αρκετούς μήνες μετά. Σήμερα ενημερώθηκα για τη δυσάρεστη είδηση του θανάτου του στο νοσοκομείο ''Υγεία'' σε ηλικία 69 ετών. Σπουδαίος, μοναδικός, με τεράστια διεθνή καριέρα! Στη μνήμη του ανασύρω αυτή τη συνέντευξη - υπάρχει επίσης αναρτημένη στα Άσματα και Μιάσματα - και την αναδημοσιεύω στο LIFO.gr μαζί με μερικές ανέκδοτες φωτογραφίες του συνεργάτη μου, οπερατέρ Δημήτρη Θεοδωρόπουλου. Τη διαβάζετε εδώ:

http://www.lifo.gr/team/music/54884

Κι εδώ το κείμενο που είχαμε γράψει με τη Λένα Πλάτωνος για τη ''Βιβλιοθήκη'' της Ελευθεροτυπίας, ακούγοντας το άλμπουμ ''Demis'' του 2009:

 http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=118551

ολίγα-περί-εκλογών-της-25ης-ιανουαρίου-2015

Μαζευτήκαμε στο σπίτι της Λένας από αργά το απόγευμα για να δούμε τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών. Με τον Απόλλωνα, τον Βάνο, την Καίτη που είχα πολύ καιρό να δω και φυσικά τη Βικτώρια. Όταν μπήκαμε στο σπίτι ήδη είχε σκάσει το αποτέλεσμα με τον ΣΥΡΙΖΑ πολύ κοντά στην αυτοδυναμία. Σαφώς και είναι μία νίκη της Αριστεράς, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σ' όλη την Ευρώπη! Κοινώς, μας τά'χαν κάνει τσουρέκια τα τελευταία χρόνια, του στυλ ''Η ακροδεξιά επελαύνει, οι ναζί στην εξουσία'' κλπ., ώστε τώρα λέμε όλοι ''Ορίστε, πάρτε μία αριστερή κυβέρνηση από την Ελλάδα και ακολουθήστε το παράδειγμα μας''! Εδώ ακριβώς παίζεται το μεγάλο στοίχημα! Η δημιουργία ενός αριστερού ρεύματος που θα παρασύρει και άλλες χώρες, δεμένες μέχρι πρότινος στο καπιταλιστικό σκληρό και αδυσώπητο άρμα της Τρόικα. Δεν πήγα από το κέντρο να πανηγυρίσω, δεν είχα διάθεση. Αισθάνομαι χαρά, αυτό είναι βέβαιο, γιατί και ΣΥΡΙΖΑ ψήφισα και αριστερός είμαι μια ζωή, δεν ανήκω δηλαδή στους ''αγανακτισμένους'' συμπολίτες που απλά ήθελαν να τιμωρήσουν τον Σαμαρά. Μην ξεχνάμε ότι ''αγανακτισμένοι'' είναι και οι ανεγκέφαλοι που έκαναν τους υπόδικους Χρυσαυγίτες τρίτο κόμμα, αν δεν είναι βέβαια κι οι ίδιοι ναζήδες, διότι από'να σημείο και μετά ο καθένας έχει την ευθύνη των πράξεων του. Αυτό εμένα με ανησυχεί πολύ κι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να φανεί αντάξιος των προσδοκιών των ψηφοφόρων του, αν θέλει να ανακόψει σοβαρά το ακροδεξιό ρεύμα στη χώρα μας. Είναι τόσο τραγικό να βλέπεις τον Μιχαλολιάκο να κάνει διαγγέλματα από τη φυλακή, εκεί που πριν 10-15 χρόνια ήταν απλά ο γραφικός αρχηγός μιας συμμορίας τραμπούκων.

Ναι, λοιπόν, πλέον η Ελλάδα έχει αριστερή κυβέρνηση κι ας χρειάστηκε γι'αυτό το σκοπό να πάει μέχρι κι από Άγιο Όρος μεριά ο Αλέξης Τσίπρας. Περιμένουμε πολλά απ' αυτόν και την ομάδα του. Κι αν δούμε καίρια πόστα πολιτισμού να πιάνονται από γνωστούς και μη εξαιρετέους καλλιτέχνες της νοοτροπίας ''όπου φυσάει ο άνεμος πάω'', θα είμαι από τους πρώτους που θα ασκήσουν κριτική στην κυβέρνηση του απ' όλα τα μέσα που θα έχω βήμα και δημόσιο λόγο. Δεν είναι ώρα όμως για γκρίνιες. Η Ελλάδα πραγματικά γύρισε σελίδα και αναδεικνύεται σε προοδευτική δύναμη όλων των χωρών που δοκιμάστηκαν και δοκιμάζονται από την οικονομική τρομοκρατία του πιο αδηφάγου καπιταλιστικού συστήματος. Μαζί σου, Αλέξη Τσίπρα! Κι αν δε μπορείς να κάνεις το μαύρο, άσπρο, διότι μάγος δεν είσαι, φρόντισε τουλάχιστον να ανασάνουν λίγο τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Πολέμησε την ανεργία, την έκπτωση του πολιτισμού και του συστήματος υγείας, τον νεοναζισμό και όλα τα φοβικά σύνδρομα των Νεοελλήνων. Το πώς δεν θα σ'το πω εγώ. Δεν είμαι ειδήμονας, ψηφοφόρος σου είμαι. Καλή θητεία και γερό στομάχι σού εύχομαι!

τι-δεν-αντέχω-στα-κανάλια

Τον Σμαραγδή να λέει για πολλοστή φορά ότι κάνει ταινία τον Καζαντζάκη και προτείνει για το ΥΠΠΟ τον φίλο του, Λάκη Λαζόπουλο και τη Γιάννα Αγγελοπούλου...

Την Κάρμεν Ρουγγέρη να λέει μπαναλιτέ για την Ελλάδα ως ''κομμάτι τ' ουρανού''...

Τον συγγραφέα Μουρσελά να δηλώνει αναποφάσιστος την ημέρα των Εθνικών Εκλογών και ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα στον τόπο αυτό...

Τον Καρατζαφίρερ που δεν θα μπει στη Βουλή και καλά να πάθει, να λέει πως το παν είναι να χτυπηθεί η Αριστερά...

Στο LIFO.gr, πάντως, ανέβασα δέκα προτεινόμενα προεκλογικά ελληνικά τραγούδια:

http://www.lifo.gr/team/music/54832

μία-σπάνια-photo-της-Μαρίζας-Κωχ-από-τα-1962

Είπα να το κάνω quiz, ρωτώντας ποια είναι η τραγουδίστρια της photo, μα δεν...κρατιέμαι! Και φυσικά είναι η Μαρίζα Κωχ (''Άνοιξη 1962'' γράφει από πίσω η photo), τότε που - σύμφωνα με την ίδια - θαύμαζε την Πόλυ Πάνου κι ήθελε να της μοιάσει, αλλά δεν είχε τα...προσόντα! Άλλωστε εδώ η Κωχ είναι μόλις 18 ετών, μητέρα ήδη ενός παιδιού, άρτι αφιχθείσα από τη Σαντορίνη στην Αθήνα με το σαράκι της τραγουδίστριας. Τρία χρόνια αργότερα θα ηχογραφήσει σε δίσκο 45 στροφών δύο λαϊκά τραγούδια του Στράτου Καμενίδη για ν'ακολουθήσουν οι συνεργασίες με Νίκο Χουλιαρά, Μάνο Λοΐζο, τα χρόνια στο Λονδίνο και η αλλαγή στο look της, με το οποίο τη γνωρίζουμε μέχρι σήμερα.

father & son

Ήταν μία παράσταση σαν όλες τις άλλες που έπαιζε δύο φορές την εβδομάδα εδώ κι ένα τρίμηνο. Είχε τον πατέρα του στο νοσοκομείο. Όχι ''σπουδαία'' πράγματα, το θάνατο του περίμενε που τον έβλεπε να πλησιάζει και κανείς - ούτε οι γιατροί - δε μπορούσε να κάνει τίποτα. Την ώρα του μονολόγου ενός συναδέλφου του, εκεί, με τους θεατές στις θέσεις τους, ένιωσε μία απίστευτη ζεστασιά. Είδε τον θίασο ολόκληρο ως οικογένεια του και δεν μπορούσε να καταλάβει πού οφειλόταν τόση ξαφνική γαλήνη. Κοίταξε όλο περιέργεια γύρω του, καθώς νόμισε πως κάποιος τον αγκαλιάζει εγκάρδια, μα δεν υπήρχε κανείς που να έκανε τέτοια κίνηση. Έπειτα κοίταξε το ρολόι από το κινητό του τηλέφωνο: 22.50 το βράδυ, ένα 10λεπτο πριν τη λήξη της παράστασης. Άλλαξε ρούχα γρήγορα, χαιρέτισε τους συναδέλφους, μίλησε φευγαλέα με τον κόσμο για τα καθιερωμένα συγχαρητήρια και κάλεσε ταξί με προορισμό το νοσοκομείο, να ξεκουράσει λίγο τη θεία και τη μάνα του που είχαν πιάσει στασίδι στο πλευρό του πατέρα του. Το κινητό του χτύπησε κι άκουσε τη μάνα του να του λέει ότι πέθανε ο μπαμπάς. ''Και τι ώρα έγινε;'' ήταν το μόνο που ρώτησε, ομολογουμένως με έκπληξη, αφού ο ίδιος έδινε του πατέρα του τρεις μέχρι τέσσερις εβδομάδες ζωή ακόμη. ''Πριν από ένα 20λεπτο, στις έντεκα παρά δέκα ακριβώς'' του απάντησε η μάνα του. Έσκυψε το κεφάλι, μπήκε στο ταξί και τράβηξε για το νοσοκομείο. Πρόλαβε όμως να δει στο νυχτερινό ουρανό ένα άστρο περίεργο, όχι από τα συνηθισμένα, σε ευθεία εκατομμυρίων χιλιομέτρων πάνω απ' το κεφάλι του, να τρεμοπαίζει μέχρι που έσβησε σαν τη φλόγα σε κερί.

ο-συνθέτης-Νίκος-Καλλίτσης-για-τον-ποιητή-Γιάννη-Κοντό-στο-LIFO.gr

Είναι μία μεγάλη απώλεια για τα ελληνικά γράμματα. Ο ποιητής Γιάννης Κοντός έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 71 ετών στο νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα. Για την κακή κατάσταση της υγείας του με είχε ενημερώσει την περασμένη εβδομάδα ο επιστήθιος φίλος του, ποιητής Θανάσης Ν. Νιάρχος, ο οποίος σήμερα θα είναι συντετριμμένος. Εγώ πάλι, μπορεί να μην είχα συναντήσει ποτέ τον Κοντό, αν και είμαι γνώστης του σημαντικού έργου του, θυμήθηκα όμως τη μοναδική δισκογραφική του εξόρμηση το 1981 με τον δίσκο ''Απόπειρα'' σε μουσική του Νίκου Καλλίτση και σε ερμηνεία της Αφροδίτης Μάνου. Διαβάζετε εδώ το άρθρο μου σε απ'ευθείας σύνδεση με το LIFO.gr:

http://www.lifo.gr/team/music/54751

κυκλοφόρησε-το-''μπλοκ-ιχνογραφίας''-του-Κώστα-Καρτελιά-με-την-''Κόκκινη-Κλωστή''-του-Μιχάλη-Γρηγορίου

Η photo είναι λίγο παλιότερη, ένα - ενάμισι μήνα πριν, στην ''Κόκκινη Κλωστή'' πάντα, το στέκι μας, όταν μου τηλεφώνησε η Μαρία Φαραντούρη για να σπεύσω ν'ακούσω τα καινούργια τραγούδια του Μιχάλη Γρηγορίου σε ποίηση Κώστα Καρτελιά με την ίδια και τον Δώρο Δημοσθένους. Χθες βράδυ σε έναν άλλο χώρο, στο Παγκράτι, παρουσιάστηκε το δεύτερο ποιητικό βιβλίο του Καρτελιά, το ''Μπλοκ Ιχνογραφίας'', με ένθετο το CD του Γρηγορίου υπό τον τίτλο ''Κόκκινη Κλωστή''. Το review μου από τη βραδιά για το LIFO.gr το διαβάζετε εδώ:

http://www.lifo.gr/team/prosklitirio_nekron/54707

* στη photo από αριστερά ο συνθέτης Μιχάλης Γρηγορίου, ο γράφων, ο ποιητής Κώστας Καρτελιάς και οι ερμηνευτές Μαρία Φαραντούρη - Δώρος Δημοσθένους

το-τραγούδι-της-Φαραντούρη-του-Δώρου-και-της-Μπακοπούλου-για-τα-γενέθλια-της-Λιάνας

Χθες είχε τα γενέθλια της η αγαπημένη μας φίλη Λιάνα Μαλανδρενιώτη. Μπήκε στα 71 και να τα κατοστήσει, έτσι που ομορφαίνει τις ζωές όλων μας με την παρουσία της και τη δραστηριότητα της. Η μικρή γιορτή που στήσαμε έτσι, στο απρογραμμάτιστο, για να την τιμήσουμε, νομίζω πως θα μείνει σε όλους αξέχαστη! Δεν είναι και λίγο να λες ''Πάμε να κεράσω ένα ποτό'' και να σε περιμένουν στο μαγαζί - την ''Κόκκινη Κλωστή'' εν προκειμένω - η Μαρία Φαραντούρη, ο Δώρος Δημοσθένους και η Ντόρα Μπακοπούλου για να σου πουν το πιο υπέροχο ''Χρόνια Πολλά'' με τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Χατζιδάκι! Παρακολουθούσα δίπλα μου τη Φαραντούρη με το desktop της Λιάνας ανά χείρας (για να θυμάται τους στίχους) να τραγουδά το ''Μητέρα κι αδερφή'' κι αισθανόμουν πραγματικά τυχερός άνθρωπος! Τι να πρωτοθυμηθώ τώρα; Και τι δεν ακούσαμε live χθες βράδυ! Τον Δώρο ''Στα περβόλια'' του Μίκη και στο ''Ενός λεπτού σιγή'' του Χατζιδάκι και του Χριστιανόπουλου από ''Τα τραγούδια της Αμαρτίας''! Τη Μαρία στο ''Απόστημα'' και τον ''Χρησμό'' του Μίκη πάλι σε στίχους του Τριπολίτη και του Ελευθερίου αντίστοιχα! Τη Ντόρα, ακομπλεξάριστη όπως πάντα, που δε διστάζει να παίξει στο πιο απλό πιάνο με τη μεγάλη τέχνη της, συνθέσεις του Bach, αλλά και τον ''Κύριο Νολλ'' από ''Το χαμόγελο της Τζοκόντας'' του Χατζιδάκι! Όνειρο! Μαζί μας ήταν και ο φίλος νέος συνθέτης Πέτρος Σατραζάνης που παίζει όλα τα τραγούδια του Μίκη στα δάχτυλα - κυριολεκτικά! Στο τέλος, ο ποιητής Κώστας Καρτελιάς, φανατικός ΣΥΡΙΖΑίος εν όψε εκλογών, παντού ''κόλλαγε'' τον Τσίπρα και γινόταν το σώσε από τα γέλια! Να ζήσει η Λιάνα, να είναι γερή και δυνατή! Απόψε θα είμαστε όλοι στην πλατεία Πλαστήρα στο Παγκράτι και σ' ένα ωραίο μπαράκι όπου θα παρουσιαστεί η καινούργια ποιητική συλλογή του Καρτελιά με CD, στο οποίο θα περιέχονται έξι τραγούδια του Μιχάλη Γρηγορίου σε δικούς του στίχους, ερμηνευμένα από τη Φαραντούρη και τον Δημοσθένους!

η-μυθιστορηματική-ζωή-της-Κας-Κούλας-είναι-το-long-story-του-LIFO.gr

Η ιδέα ήταν του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου: Το περασμένο καλοκαίρι μου είχε στείλει το long story από τον ιστότοπο ενός αμερικανικού εντύπου που είχε θέμα μία παντελώς άγνωστη τραγουδίστρια των blues στις αρχές του 20ου αι. ''Μπορείς να κάνεις κάτι παρεμφερές για το LIFO.gr;'' με ρώτησε τις αμέσως επόμενες μέρες. Πήγα από το γραφείο του, τα συζητήσαμε και του πρότεινα όντως κάτι παρεμφερές. Τα long stories τριών Ελληνίδων τραγουδιστριών στις ΗΠΑ με πρώτη και καλύτερη την Κα Κούλα, την οποία - όπως θα διαπιστώσει όποιος διαβάσει το κείμενο - την ''είχα'' από την παιδική μου ηλικία. Τελικά η έρευνα ξεκίνησε από τον περασμένο Οκτώβρη και σήμερα, 18 Ιανουαρίου του 2015, ακριβώς 99 χρόνια από τότε που η Κα Κούλα άρχισε να φωνογραφεί, το μεγαλύτερο αφιέρωμα στην ίδια και στο έργο της έκανε την επίσημη διαδικτυακή του έξοδο. Ελπίζω να το χαρείτε και να γνωρίσετε το ''καναρίνι της Αμερικής'', την τραγουδίστρια που έδρασε ταυτόχρονα με τη Μαρίκα Παπαγκίκα, ελάχιστα όμως πράγματα ηταν γνωστά για τη σημαντική περίπτωση της. Ευχαριστώ λοιπόν τον Στάθη που μου ανάθεσε το project (έμαθα κι εγώ πάρα πολλά πράγματα), τον Σπύρο Παπαδουλάκη για τα βίντεο, τον Πάρι Ταβιτιάν για τις φωτογραφίες (να πως έχεις την αίσθηση πως εξακολουθείς και κάνεις σινεμά!) και πάνω απ' όλα τον Κοπανιτσάνο και τον Κουρούση, τους δύο λαϊκούς οργανοπαίχτες και βιογράφους της Κας Κούλας. Εδώ μπορείτε να παρακολουθήσετε το διαδικτυακό ντοκιμαντέρ του LIFO.gr:

http://www.lifo.gr/team/music/54645

από-την-παρουσίαση-της-''Σκόνης-Πεταλούδας''-στο-πατάρι-των-εκδόσεων-Γαβριηλίδης

Αδίκως φοβόταν η ποιήτρια Μαρία Λαγγουρέλη ότι στη χθεσινή παρουσίαση του βιβλίου της θα ήμασταν 10 άνθρωποι όλοι κι όλοι. Τελικά το πατάρι του μπαρ ''Ποιήματα & Εγκλήματα'' στο Μοναστηράκι γέμισε από ποιητές, ηθοποιούς και στενούς της φίλους, που όλοι είχαν να πουν ένα καλό λόγο για την ίδια και για το έργο της. Μεταξύ αυτών κι εγώ, που διάβασα το ''Πρωτοβρόχι σ'αρχαίο τάφο'' και θυμήθηκα τη συμμετοχή της Λαγγουρέλη στο ντοκιμαντέρ για την Κατερίνα Γώγου σαν το επιστέγασμα της 20χρονης φιλίας μας. Την εκδήλωση προλόγισε ο εκδότης της ποιητικής συλλογής, Σάμης Γαβριηλίδης, ενημερώνοντας μας πως η εκδήλωση γίνεται μέσα σε μία αίθουσα που κοσμούν έργα του Λαζόγκα σχετικά με το Ολοκαύτωμα. Στη συνέχεια, ο Κυριάκος Σταμέλος ήταν αυτός που είχε το ρόλο του παρουσιαστή - εισηγητή δίπλα στη Λαγγουρέλη, καλώντας να διαβάσουν ποιήματα από το βιβλίο της η συγγραφέας Νατάσσα Κεσμέτη, η ηθοποιός και συγγραφέας Δέσποινα Τομαζάνη (''επεδίωξα να γίνει φίλη μου η Λαγγουρέλη αφότου διάβασα την ποίηση της'' είπε η Τομαζάνη), η ζωγράφος Ρόιλα Μπουζέα, η ηθοποιός και φιλόλογος Μαριέττα Σγουρδαίου, ο ηθοποιός Απόλλων Μπόλλας (απήγγειλε το ποίημα ''Σε νησιώτικο λιμάνι βγάλε με'') και ο ποιητής Γιάννης Πατίλης, του οποίου η συλλογή ''Ζεστό μεσημέρι'' του 1984 υπήρξε για ένα φεγγάρι από τα αγαπημένα μου αναγνώσματα με όλο τον υπαρξιστικό υπερρεαλισμό του (να κάτι που ντράπηκα να πω του ποιητή, ο οποίος καθόταν και πίσω μου καθ' όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης). Μία εκδήλωση που κράτησε περίπου μία ώρα χωρίς να κουράσει καθόλου, πιστεύω, τους παρευρισκόμενους θιασώτες της ποίησης της Λαγγουρέλη και γενικώς της ποίησης. Κι έτσι, η φετινή ονομαστική γιορτή μου πέρασε με ''ποίηση και με κρασί'', που λέγαμε κάποτε χαριτολογώντας, ανάμεσα σε αγαπημένους φίλους. Τι άλλο πια να θέλει κανείς απ' τη ζωή αυτή μέσα σ' όλες τις αντιξοότητες της; Να την πάρετε τη ''Σκόνη Πεταλούδας'' της Μαρίας Λαγγουρέλη! Είναι μια καλή ποιητική συλλογή και απ' ότι είδα κοστίζει μόνο 8 ευρώ! Στηρίξτε τους ποιητές της χώρας. Τό'χουμε όλοι ανάγκη, κι αυτοί, κι εμείς...

facebook-fuck-off

Το είχα ξαναπεί, μα δεν το έκανα. Τώρα όμως όπως δείχνουν τα πράγματα, το λέω και το φωνάζω: Άντε γαμήσου, Facebook! Δε νομίζω να επιστρέψω ποτέ ξανά στο ρημάδι, αν και είναι το πλέον δημοφιλές των social media και σίγουρα απαραίτητο στη δουλειά μου. Καλώς ή κακώς όμως, αυτή τη στιγμή που επέστρεψα στο πολύ πιο αθώο blogging έχω ηρεμήσει και βασικά αισθάνομαι ότι προσέχω ακόμη πιο πολύ τα άρθρα που γράφω και τις συνεντεύξεις που παίρνω. Κατ'αρχάς, μην έχοντας facebook μπορείς να γράφεις ανενόχλητος τις κριτικές σου. Εννοώ πως δε φοβάσαι μήπως βρεθεί κάποιος που δεν τον ''χάιδεψες'' και σου γεμίσει το inbox με μηνύματα διαμαρτυρίας. Θα προτιμούσα δηλαδή τα όποια παράπονα να γίνονται τηλεφωνικώς στο εξής και όχι με επιστολές, λες κι είμαι φίλος ή κολλητός στο κάτω-κάτω με τον εκάστοτε καλλιτέχνη και θα πρέπει να απολογούμαι όταν δεν μου άρεσε κάτι που έκανε. Τουλάχιστον παλιά σου τηλεφωνούσε ο άλλος και σού'λεγε ''μην τυχόν και σε πετύχω πουθενά'' κι εσύ ή τον έπαιρνες με το καλό ή τον άρχιζες στα γαμωσταυρίδια. Εντιμότερο απ' το να σε πρήζει ο κάθε πικραμένος με την κλαψομουνίαση του, λες και κάτι τρέχει στα γύφτικα αν στον Χ Μποσκοΐτη δεν άρεσε ο δίσκος ή ή παράσταση ή η ταινία του. Μην τρελαθούμε δηλαδή...Κι εγώ καλλιτέχνης είμαι - υποτίθεται - και έχω εκτεθεί ουκ ολίγες φορές απέναντι στην κριτική, μα ουδέποτε μπήκα στη λογική τού να αρχίσω να στέλνω μηνύματα εν είδει επιστολών διαμαρτυρίας στο facebook των επικριτών μου. 

Έπειτα είναι και το άλλο: Γνωρίζει κανείς άραγε πόσος ύπνος μου έλειπε εξ αιτίας του facebook; Να κοιμάσαι πολλές φορές στις 5 και στις 6 τα χαράματα, παρακολουθώντας τους πάντες, πόσα like θα κάνουν, που θα τα κάνουν τα like και, το χειρότερο, αν σου έλεγε και κανείς καμιά κουβέντα παραπάνω, να γινόσασταν μπίλιες. Τό'παθα δυο φορές αυτό με ανθρώπους που εκτιμώ, με μία δημοσιογράφο και έναν συγγραφέα συγκεκριμένα, μα ακριβώς επειδή τους εκτιμώ και τους θεωρώ κάπου φίλους μου, η παρεξήγηση λύθηκε. Τι είχε συμβεί εν προκειμένω; Κάτι είχε δηλώσει, θυμάμαι, η Σώτη Τριανταφύλλου, της έσυρα τα εξ αμάξης απ' το facebook και μερικοί δικοί της άνθρωποι έγιναν έξαλλοι μαζί μου. Ο κανιβαλισμός των social media στο μεγαλείο του, όπως συνέβη και με την Κική Δημουλά, με τον Χρονά και τη Monika, έως και με τον μακαρίτη τον Κουμανταρέα τότε πού'χε κάνει κάποιες ''περίεργες'' δηλώσεις στη Στάη.

Και μου τό'πε ο φίλος και συνάδελφος Δημήτρης Μανιάτης τη μέρα που έγραψα δημόσια ότι θα κλείσω το facebook: ''Που πας; Μην το κλείνεις, μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο και θα πέσει το μεγάλο γέλιο''. Να λείπει το βύσσινο, καλέ μου φίλε! Δυστυχώς δε γράφουν όλοι εμπνευσμένα χιουμοριστικά κείμενα σαν και του λόγου σου, μα ειδικά τα προεκλογικά status του καθενός εκεί μέσα είναι σχεδόν σίγουρο πως θα αποτελέσουν το άκρον άωτον της αλληλοαπογοήτευσης. Να μην ακούω και να μη βλέπω τα πιστεύω του καθενός, δε μου χρειάζεται, όσων ειδικά δεν είναι φίλοι μου εκτός internet και στο δρόμο να τους δω ούτε καλημέρα δε θα πούμε. Προτιμώ να πάω να ψηφίσω μην έχοντας ξενυχτίσει το προηγούμενο βράδυ σε κάποια διαδικτυακή αρένα, όπου τα μπινελίκια και οι ειρωνίες θά'ναι σε πρώτο πλάνο. Διότι, σπάνια να ανοίξει κουβέντα με ουσία στο facebook, δεδομένου τού ότι ο καθένας έχει τους οπαδούς του και όλο μ'αυτούς βαυκαλίζεται.

Άσε και το άλλο! Γράφει ο καθένας που είναι λίγο διάσημος μια παπαριά ασήμαντη, μαζεύει από 100 μέχρι 800 likes και την ψωνίζει, έχει την εντύπωση πως και στο μπακάλικο να πάει, θα του σφίξουν το χέρι, σα νά'ναι ο...Ριτζ της ''Τόλμης και Γοητείας'' - που τον θυμήθηκα αυτόν τώρα; 

Απ' την άλλη, δε λέω, και κόσμο γνωρίζεις και καμιά φορά και σεξ κάνεις μέσω facebook (υπάρχουν πολλοί και πολλές που άνοιξαν λογαριασμό μόνο γι'αυτό το σκοπό), μα για σκέψου όλους αυτούς να είναι σε σχέση και να ζηλεύουν ο δικός τους ή η δικιά τους. Εκεί τι κάνεις, το κλείνεις ή δεν το κλείνεις το μπουρδέλο (στην κυριολεξία, μπουρδέλο);

Πέρα απ' όλα αυτά, όμως, το πιο σοβαρό που παρατήρησα αναφορικά με τη δουλειά μου είναι το εξής: Θεωρούσα πιο σημαντικό να ανεβάσω στο facebook μου μία πιο σύντομη εκδοχή των κειμένων μου, πιστεύοντας έτσι πως θα τα διαφημίσω, μα τελικά ευτελίζοντας τα. Το συνειδητοποιώ τώρα που για να στείλω ένα πρωτότυπο κείμενο στη LIFO, μου παίρνει περισσότερη ώρα να το συλλάβω σα θέμα, να το συντάξω, ακόμη και να ανατρέξω σε πηγές κλπ. Μόνο με τις συνεντεύξεις δεν είχα και δεν έχω κανένα πρόβλημα, εφόσον συνεχίζουν να αποτελούν το δυνατό, κατά την ταπεινή μου άποψη, σημείο μου. Κοινώς, δεν έχω καλύτερο από το να μου δίνονται συνεντεύξεις, ανεξαρτήτως προσώπων.

Αν ωστόσο θελήσω κάποια στιγμή να επιστρέψω στο facebook σίγουρα αυτό θα γίνει όχι με το ονοματεπώνυμο μου, αλλά με μία ιστοσελίδα στην οποία θα ανεβαίνει αποκλειστικά η δουλειά μου. Με πονάει, βλέπεις, το γεγονός πως άρθρα μου σαν αυτό με τις ποιητικές συλλογές του 2014 και το πρόσφατο με το Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας κατάφεραν να συγκεντρώσουν μετά βίας 40 και 50 shares, εκεί που αν είχα ακόμη facebook, οπωσδήποτε θα φαινόταν πόσοι περισσότεροι θα τα είχαν διαβάσει. Θα μου πεις, διαδίκτυο είναι, μόνιμα εκεί θα αιωρούνται και συγκεκριμένα στον πλέον δημοφιλή ιστότοπο της LIFO, οπότε γιατί να χολοσκάω πόσοι με διαβάζουν; Ή γιατί να μπαίνω σε ανταγωνιστικές λογικές; Παρεμπιπτόντως, δηλώνω δημόσια πως η ένταξη του Φώντα Τρούσα στο δυναμικό του LIFO.gr είναι πραγματική ευλογία. Ο άνθρωπος αυτός με τις γνώσεις και το μεράκι του γράφει για πράγματα που πουθενά αλλού, πέραν του ''Δισκορυχείου'' του, δε θα μπορούσε να βρει κανείς στην Ελλάδα, για να μην πω παγκοσμίως. Εύγε! Τον διαβάζω καθημερινά, όπως διαβάζω και τα πάντα καλογραμμένα editorials του Στάθη, τα πιασάρικα άρθρα του Άρη, που δεν του ξεφεύγει τίποτα, τα ποιητικά κείμενα της Γλυκερίας, τα ρεπορτάζ της Μποζώνη και τα α λα παλαιά - γι'αυτό και πολύ μ' αρέσουν - κείμενα του Παρίδη.

Τέλος, μέχρι να φτιάξω αυτή την ιστοσελίδα που λέω, απολαμβάνω την ίδια μου την ελεύθερη γραφή στα Άσματα και Μιάσματα, εδώ μέσα! Τέλη του 2007 άνοιξε το blog τούτο, αρχές του 2015 βρισκόμαστε, οχτώ χρόνια δηλαδή στη μπλογκόσφαιρα με κριτικές, συνεντεύξεις και πάνω απ' όλα προσωπικά μου κείμενα ημερολογιακού τύπου.

Συνεχίζω, λοιπόν, έχοντας αφήσει μακριά τη βλαβερή υπερέκθεση του facebook. Θα τα λέμε από δω, όπως κάνουμε τόσα χρόνια συμφωνώντας και διαφωνώντας πάντα ήρεμα.

από-την-παρουσίαση-της-''Σκόνης-Πεταλούδας''-στο-Μετα-Δεύτερο

Δεν ξέρω πως φάνηκε η εκπομπή σε όλους όσοι την άκουσαν, πάντως εμείς στο στούντιο του Μετα-Δεύτερου πολύ τη χαρήκαμε και περάσαμε όμορφα. Η ''φιλοξενούμενη'' ποιήτρια Μαρία Λαγγουρέλη μίλησε για την ενασχόληση της με τα γράμματα και τις τέχνες που μετράει ήδη 40 χρόνια, από το 1975 που εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο. Έπειτα, συνειδητοποίησα πόσο σπουδαία ποιητική συλλογή είναι πραγματικά η ''Σκόνη Πεταλούδας'' της, ακούγοντας τόσο την ίδια να διαβάζει το, αφιερωμένο στον φίλο της, ποιητή Γιώργο Μαρκόπουλο, ''Κουφέτο'', όσο και τον ηθοποιό Απόλλωνα Μπόλλα στο, αφιερωμένο στη μνήμη του Γιάννη Βαρβέρη, ''Σαν παλιό σινεμά''. Εγώ πάλι δε θα μπορούσα να μη διαβάσω το ''Πρωτοβρόχι σε αρχαίο τάφο'' που μου έκανε την τιμή η Λαγγουρέλη να μου το αφιερώσει στο βιβλίο της. Κι επειδή η ''Σκόνη Πεταλούδας'' δε θα μπορούσε επίσης να μη συναντήσει μία άλλη πεταλούδα, την ''Μπρένθις'' της Λένας Πλάτωνος, οι μουσικές επιλογές της εκπομπής περιείχαν την Πλάτωνος φυσικά, αλλά και τον Bach, τον Beethoven, τον Chopin, τον Tchaikovsky, ακόμη και μελοποιημένη ποίηση με τον Βασίλη Γισδάκη και την Καίτη Κουλλιά. Το ραντεβού μας με τη Λαγγουρέλη, τον Μπόλλα, όπως και με τη Δέσποινα Τομαζάνη και άλλους φίλους της ποιήτριας ανανεώθηκε για αύριο στις 19.30 στο καφέ των εκδόσεων Γαβριηλίδης και στην επίσημη παρουσίαση της ''Σκόνης Πεταλούδας''!

το-ζεϊμπέκικο-της-Ευδοκίας-στο-LIFO.gr

Πρόσφατα κυκλοφόρησε σε ψηφιακή μορφή μία νέα βερσιόν του αριστουργηματικού ''Ζεϊμπέκικου της Ευδοκίας'' του Μάνου Λοΐζου με σολίστ τον συνθέτη και βιρτουόζο του μπουζουκιού, Χρήστο Νικολόπουλο, ο οποίος επίσης συμμετείχε στην αυθεντική ηχογράφηση του 1971. Μίλησα τηλεφωνικά με τον Νικολόπουλο, θυμήθηκα μια παλιότερη συνέντευξη του σκηνοθέτη Λάκη Παπαστάθη, βοηθού του Αλέξη Δαμιανού, δημιουργού της κινηματογραφικής ''Ευδοκίας'' και έκανα ένα αφιέρωμα στο θρυλικό ζεϊμπέκικο που έγραψε ο Μάνος Λοΐζος. Το διαβάζετε εδώ σε απευθείας σύνδεση με το LIFO.gr:

http://www.lifo.gr/team/music/54553

η-ποιήτρια-Μαρία-Λαγγουρέλη-φέρνει-Σκόνη-Πεταλούδας-στο-Μετα-Δεύτερο

Πόσες ραδιοφωνικές εκπομπές να έχουμε κάνει με τη Μαρία Λαγγουρέλη εδώ και μία δεκαετία που ασχολούμαι επαγγελματικά με το σπορ; Πέντε; Δέκα; Δεκαπέντε; Ή, σωστότερα, πόσα πράγματα έχουμε κάνει από κοινού μ' αυτή τη σπάνια γυναίκα που συνδεόμαστε με στενή φιλία από το 1995; Ήμουνα νιός και γέρασα στο πλάι της Λαγγουρέλη, όπως θά'λεγε κι ένα δημώδες άσμα. Σήμερα, ωστόσο, είναι μία ειδική εκπομπή! Με τη Μαρία στο στούντιο, αυτή τη φορά του Μετα-Δεύτερου, θα παρουσιάσουμε τη ''Σκόνη Πεταλούδας'', την ολοκαίνουργια ποιητική συλλογή της που κυκλοφόρησε στην εκπνοή του 2014 από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης. Εκεί θα είναι και ο ηθοποιός Απόλλων Μπόλλας που τον έχουν πάρει φαλάγγι οι ποιητάδες, λόγω φωνής και άρθρωσης, να διαβάζει τα ποιήματα τους. Το ίδιο team και κάποιοι άλλοι ακόμη θα είμαστε και στην επίσημη παρουσίαση της ''Σκόνης Πεταλούδας'' της Λαγγουρέλη στο cafe του Γαβριηλίδη την επόμενη, Σάββατο 17/1, του Οσίου Αντωνίου ανήμερα. Συντονιστείτε για μία ώρα, από τις 18.00 έως τις 19.00, αποκλειστικά στο αυτοδιαχειριζόμενο διαδικτυακό www.metadeftero.gr.

από-την-εκπομπή-στο-Μετα-Δεύτερο-με-τους-Χάρη-Μαυρουδή-Κωνσταντίνο-Μουταφτσή-&-Απόλλωνα-Μπόλλα

Καλεσμένοι της χθεσινής εκπομπής μου στο Μετα-Δεύτερο ήταν οι νέοι ηθοποιοί Απόλλων Μπόλλας, Χάρης Μαυρουδής και Κωνσταντίνος Μουταφτσής, οι 3 δηλαδή από τους 12 Ένορκους του Αμερικανού Reginald Rose που σκηνοθετεί στο θέατρο ''Αλκμήνη'' η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη. Μία εκπομπή που πήγε και πολύ καλά από άποψη ακροαματικότητας και που κυρίως τη χαρήκαμε εμείς οι ίδιοι - μαζί φυσικά με την ηχολήπτρια Ελένη Μητροπούλου, αλλά και τον εξαιρετικό φωτογράφο Γιάννη Πρίφτη, φωτογραφίες του οποίου βλέπετε σ' αυτό το post. Απόψε είναι η επίσημη πρεμιέρα της παράστασης, παρ' όλο που έκανε έναρξη τον περασμένο Νοέμβριο. Ευκαιρία να την ξαναδώ με την εκλεκτή παρέα φίλων μουσικών που ακούν τα καλύτερα όλο αυτό τον καιρό, μα ήταν αδύνατο να βρεθούν θέσεις. Τρομερό! Να παίζεται μία παράσταση ενός βαθιά κοινωνικού έργου και τα εισιτήρια να είναι ''κλεισμένα'' από εβδομάδες πριν! Αυτό θα πει εμπορική και, πάνω απ' όλα, καλλιτεχνική επιτυχία ταυτόχρονα! Ως φαίνεται, ο κόσμος τό'χει ανάγκη και αν του προσφέρεις κάτι καλό, θα το εισπράξει και θα σε επιβραβεύσει με τη συμμετοχή του! Εύγε σε όλους τους συντελεστές για μιαν ακόμη φορά!