Ο ''Compere'' Δώρος Δημοσθένους ή Όταν το ρετρό αγγίζει την αναδημιουργία!

Στο εξώφυλλο ο καλλιτέχνης με μία ρετρό αισθητική, συμφώνως δηλαδή και με το περιεχόμενο του δίσκου του: Μόνο ένα τραγούδι σε δικούς του στίχους και μουσική (Πάει κι αυτή η μέρα), ένα σμυρναίικο (Δεν σε θέλω πια), ένα του Μάρκου Βαμβακάρη (Τα ζηλιάρικα σου μάτια), ένα του Μίκη Θεοδωράκη και του Ιάκωβου Καμπανέλλη (Στρώσε το στρώμα σου για δυο, από τη Γειτονιά των Αγγέλων, με τη συμμετοχή του Louis Salvador), ένα από το χώρο του ξένου μιούζικαλ (What ever Lola wants, που τό'χουν τραγουδήσει οι πάντες, από τη Sarah Vaughan μέχρι τη δικιά μας Μαρινέλλα) κι από κει και πέρα, ένα του Λουκιανού Κηλαηδόνη από το Ελεύθερο Θέατρο (Δεν είναι κομπέρ) κι άλλα εφτά τραγούδια του λεγόμενου ελαφρού ελληνικού ρεπερτορίου (Τραϊφόρος, Σουγιούλ, Κοφινιώτης, Σακελλάριος, Γιαννίδης, Μουζάκης κ.α.) Θα είμαι ειλικρινής, ήμουν έτοιμος να...μαλώσω σχεδόν τον φίλο και σπουδαίο ερμηνευτή Δώρο Δημοσθένους που κάνει ακόμη μία δισκογραφική εξόρμηση με διασκευές σε τραγούδια δοκιμασμένα και κοσμαγάπητα. Γνωρίζω δηλαδή πως ο Δημοσθένους έχει στο συρτάρι του ωραία ατμοσφαιρικά κομμάτια, ακόμη και με ηλεκτροακουστικές μουσικές, τα οποία είναι κρίμα να μην έχουν εκδοθεί. Ωστόσο, σέβομαι τη δυσκολία των καιρών για κάθε δημιουργό που θα ήθελε να εκδώσει το υλικό του, πόσο μάλλον που το άλμπουμ ''Compere'' είναι μία ανεξάρτητη παραγωγή. Τέλος πάντων, εν συνεχεία ευτυχώς που αυτή η νέα δουλειά του με κέρδισε - απόλυτα, όμως - και θα εξηγήσω τους λόγους: Το ρεπερτόριο που ο Δημοσθένους επέλεξε δεν εξαντλείται στα όρια της παρελθοντολαγνείας, έτσι τουλάχιστον όπως αναδημιουργήθηκε. Διότι περί αναδημιουργίας πρόκειται: Από τα τυμπάνια που σκάνε στην εισαγωγή του εναρκτήριου Ας ερχόσουν για λίγο και τη blues άποψη του στην Αναπνοή μου, όσο τα tracks προχωρούν, γίνεται σαφές πως έφτιαξε έναν κεφάτο δίσκο, ο οποίος κινείται σε ένα σπάνιο - για τα εγχώρια δεδομένα - jazzy swingάτο κλίμα! Καμία σχέση δηλαδή με ανάλογα εγχειρήματα συναδέλφων του που σπάνε το κεφάλι τους για να πρωτοτυπήσουν, αντιμέτωποι κατ' επιλογήν με ένα τέτοιο υλικό. Δεν τον ενδιαφέρει καμία πρωτοτυπία τον Δημοσθένους! Το κέφι του κάνει και γι' αυτό κερδίζει τις εντυπώσεις. Θα έλεγα ακόμη πως είναι τόλμημα εκ μέρους του να γίνεται ένας compere με τα όλα του, αυτός που έχει βάλει τη φωνή του σε κύκλους τραγουδιών μεγάλων συνθετών, από τον Λάγιο και τον Χατζιδάκι μέχρι τον Λεοντή και τον συμπατριώτη του τον Χριστοδουλίδη. Ο Δημοσθένους κινείται ακομπλεξάριστα, δεν ξεχνά τη θητεία του στο μιούζικαλ και στο πλευρό του Κηλαηδόνη, φτιάχνοντας μία περσόνα καλλιτεχνικά ευέλικτη και σοβαρή, σα να είναι ο μόνος που κάνει τόσο καλά ό,τι κάνει κάθε φορά. Οι κριτικές από τα live του, μάλιστα, μιλάνε για ένα μοναδικό κράμα ροκαμπιλά α λα Presley και ποιοτικού διασκεδαστή! Για δες τώρα, λοιπόν, που ακούς το CD αυτό και είναι σα να τον βλέπεις live, κάτι για το οποίο δεν ευθύνεται φυσικά ο ίδιος και η μεγάλη φωνή του, αλλά εξίσου και η μπάντα που τον συνοδεύει - στο ένθετο διαβάζουμε τα ονόματα 30 μουσικών, που είναι αδύνατο να αναφερθούν όλοι. Υπερπαραγωγή κανονική δηλαδή! Ένα ακρόαμα με big band που παραπέμπει σε αντίστοιχες δουλειές του εξωτερικού, οι οποίες δεν είναι και λίγες διεθνώς, αν το ψάξει κανείς. Το βασικότερο στοιχείο, όμως, του δίσκου είναι ότι ακούγεται σαν το νεογέννητο αδερφάκι του One for the road, εκείνου του προ 10ετίας άλμπουμ του από τη Μικρή Άρκτο. Είχα γράψει τότε πως ένα τέτοιο άλμπουμ θα το άκουγες στο πιο καλόγουστο νυχτερινό μπαρ του Βερολίνου. Σήμερα για το Compere θα πω πώς ακούγεται σαν μια ανάσα δροσιάς, μια έκφραση του κεφιού και της χαράς, που έχει τόσο μεγάλη ανάγκη ο κόσμος...Όχι μόνο στο σπίτι του ακούγοντας το, αλλά και σε μία έξοδο του που θα πάει ν' ακούσει και να δει live τον εν λόγω καλλιτέχνη!

* Το CD Compere του Δώρου Δημοσθένους κυκλοφορεί από την purplelily records

** Ο Δώρος Δημοσθένους εμφανίζεται στη Ρότα τα Σάββατα 25/3 και 8/4 με τον Νεοκλή Νεοφυτίδη στο πιάνο
*** Το post αφιερώνεται στη μνήμη του Chris Gog, μεγάλου φαν του Δώρου Δημοσθένους και κοινού μας φίλου, που έφυγε ξαφνικά από τη ζωή τον περασμένο Ιανουάριο