ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ
ΠΟΘΟΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ - ΓΛΥΚΟ ΠΟΥΛΙ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ
ΜΙΚΡΗ ΑΡΚΤΟΣ
Συνεχίζεται από τη Μικρή Άρκτο η διάσωση και διάδοση του αρχείου της συνθέτριας Ελένης Καραΐνδρου, έχοντας προηγηθεί οι εκδόσεις, πάντα σε βιβλίο - CD, ''Μουσική για το θέατρο (1986 - 2010)'', ''Μουσική για τη μικρή οθόνη (1976 - 1989)'' και ''Μουσική και τραγούδια για το θέατρο''. Τώρα η Καραΐνδρου μας παραδίδει τις μουσικές που έγραψε για δύο θεατρικές παραστάσεις, ''Πόθοι κάτω από τις λεύκες'' του Ευγένιου Ο' Νηλ και ''Γλυκό πουλί της νιότης'' του Τένεσι Ουίλιαμς σε σκηνοθεσία του Αντώνη Αντύπα και της Νικαίτης Κοντούρη αντιστοίχως. Το πρώτο CD περιλαμβάνει 24 θέματα για το έργο ''Πόθοι κάτω από τις λεύκες'', στα οποία χρησιμοποιήθηκαν πέντε πνευστά (φαγκότο, σαξόφωνο, όμποε, κλαρινέτο και κόρνο) μαζί με κιθάρα, βιολί και βιολοντσέλο. Στο δεύτερο CD για το ''Γλυκό πουλί της νιότης'' ακούμε 18 θέματα με πρωταγωνιστές των ήχων τον David Lynch με τους Human Touch μαζί με όμποε, κλαρινέτο, κιθάρα, πιάνο και συνθεσάιζερ - τα δύο τελευταία όργανα με σολίστ την Καραΐνδρου αυτοπροσώπως. Δεν πιστεύω πως η μουσική της Καραΐνδρου επιδέχεται κριτικής κι αυτή η έκδοση άλλωστε έχει συλλεκτικό χαρακτήρα. Το οικείο ελεγειακό ύφος της διατηρείται αναλλοίωτο, όπως το μάθαμε από τα δισκογραφημένα αγγελοπουλικά soundtracks, αλλά και τις προαναφερόμενες ''θεατρικές'' κυκλοφορίες της. Μπορώ, όμως, να σταθώ στο δεύτερο CD της παρούσας έκδοσης με τη μουσική και τα τραγούδια για το ''Γλυκό πουλί της νιότης'' - ναι, υπάρχουν και τραγούδια, δύο τον αριθμόν: το γνωστό αμερικανικό ''Amazing Grace'' και το ''Μια άσπρη κάντιλακ'' σε στίχους της σκηνοθέτριας Κοντούρη, ερμηνευμένα αμφότερα από τον David Lynch σε ρόλο μουσικού του δρόμου. Έχω την τύχη να βρίσκεται στο αρχείο μου η παλιά μουσική του Μάνου Χατζιδάκι για το ίδιο έργο εποχής το 1960 στο Θέατρο Τέχνης. Τότε ο Χατζιδάκις είχε κινηθεί σε αμιγώς jazzy δρόμους, σε ένα ύφος δηλαδή που αν κάποιος θέλει να πάρει μια ιδέα, ας ανατρέξει στο δισκογραφημένο soundtrack της ταινίας ''Το τελευταίο ψέμα'' του Μιχάλη Κακογιάννη. Η Καραΐνδρου σήμερα φλερτάρει πιο διακριτικά με τη jazz και με ένα α λα Ry Cooder ύφος που παραπέμπει σε road movie soundtrack, μια και μιλάμε για ένα θρυλικό αμερικανικό θεατρικό έργο. Έχω την εντύπωση δηλαδή πως είναι η πιο κινηματογραφική - θεατρική εργασία της Καραΐνδρου ειδικά στα θέματα της ''Αναπόλησης'', στα οποία πρωτοστατούν το σαξόφωνο και το ακορντεόν. Ας πούμε και ότι οι στίχοι της Κοντούρη στο σύντομο τραγούδι ''Μια άσπρη κάντιλακ'' κλείνουν το μάτι στην περίφημη ''Μαύρη Φορντ'' από την ''Οδό Ονείρων'' του Χατζιδάκι, αν και η μουσική της Καραΐνδρου είναι τελείως άλλη κατάσταση. Και, εν κατακλείδι, η μουσική της Ελένης Καραΐνδρου συστήνει κανονική ψυχική δοκιμασία τόσο για τους κορυφαίους μουσικούς της, που υπηρετούν το όραμα της, όσο και για τους ακροατές που ευφραίνονται με την ατμόσφαιρα και τον ηχητικό της διάκοσμο. Ανήκω κι εγώ στους ακροατές αυτούς κι έτσι αναγνωρίζω τη μεγάλη αξία της συγκεκριμένης έκδοσης, διαβλέποντας ταυτόχρονα την πορεία της μέσα στα επόμενα χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου