ΘΟΔΩΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΟΜΠΡΕΛΑ
(ΦΙΛΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ)
MLK - ΧΡΩΜΟΔΙΑΣΤΑΣΗ ΕΠΕ
Ο πρώτος δίσκος του Πατρινού ερμηνευτή Θοδωρή Νικολάου κυκλοφορεί σε βιβλίο - CD και περιλαμβάνει δέκα τραγούδια άλλων δημιουργών συν ένα δικό του οργανικό θέμα. Για την ακρίβεια, τραγούδια του Αντώνη Μιτζέλου (2), του Νίκου Αντύπα (3), του Θοδωρή Λαχανά (3) και του Νεκτάριου Μπήτρου (2). Στίχοι του Μιχάλη Γκανά, του Ηλία Κατσούλη, της Πένυς Παπαδάκη, του Θοδωρή Λαχανά και των Νεκτάριου Μπήτρου - Γιώργου Μπήτρου. Στο κομμάτι ''Μαύρο τρυγόνι'' συμμετέχει ο Παντελής Θαλασσινός με τους στίχους του Κατσούλη να βιογραφούν με τρόπο ποιητικό - και οικείο σε όσους γνωρίζουν το έργο του συχωρεμένου στιχουργού - τον συγγραφέα Μιχαήλ Μητσάκη, που πέθανε στο ψυχιατρείο εν έτει 1916. Αν και όλα είναι προβλέψιμα στο ντεμπούτο άλμπουμ του Νικολάου, τα τραγούδια είναι όχι μόνο από συμπαθητικά έως καλά, αλλά και ραδιοφωνικά, θα έλεγα. Επιπλέον διαθέτουν ταυτότητα, αυτήν του καθενός δημιουργού ξεχωριστά: Τα δύο πρώτα, λόγου χάριν, η ''Ομπρέλα'' και οι ''Κροτίδες'' του Λαχανά, είναι ρυθμικές ''έντεχνες'' μπαλάντες που με ''πήγαν'' σε ένα κλίμα παρεμφερές με τις ''Ώρες μου χρωματιστές'', εκείνο το παλιότερο ωραίο τραγούδι του Γιώργου Σταυριανού με τον Κώστα Μάντζιο. Κάποια ηλεκτρικά στοιχεία εμφανίζονται με το ''Μαύρο τρυγόνι'' του Μπήτρου (χωρίς να λείπει το ούτι, όπως δεν έλειπε και το κανονάκι στις ''Κροτίδες''), εκεί που τα δύο επόμενα του Μιτζέλου, ''Των αθανάτων το νερό'' και η ''Αβάνα'', είναι αμιγώς ποπ - ροκ συνθέσεις. Κατά τη γνώμη μου, το ''Άσπρο μου πουκάμισο'' των Αντύπα - Γκανά είναι το καλύτερο τραγούδι του δίσκου, ενορχηστρωμένο με τα programmings του συνθέτη. Τα δύο επόμενα του Αντύπα, το ''Παράσταση θα δώσω'' και το ''Δέντρο μου θαλασσινό'' (σε λαϊκότροπους δρόμους), είναι δύο όμορφες μπαλάντες με τον αέρα του ''κλασικού'', δηλαδή του ''άχρονου'' και γι' αυτό μάλλον κρίνονται ως επιτυχημένες. Στοιχεία balkan με τα χάλκινα όργανα έχουμε στο ''Και η γη αλλιώς γυρίζει'' του Μπήτρου - είναι ένα κομμάτι που μπορεί εμένα να μην είναι του γούστου μου, σίγουρα όμως θα το ήθελαν όλοι οι μεγαλοτραγουδιστάδες στο ρεπερτόριο τους! Μία σύνδεση με την καθ'ημάς Ανατολή γίνεται με το τελευταίο τραγούδι, το ''Σου τό'πα, θέλει δύναμη'' των Λαχανά - Παπαδάκη, με τη συμμετοχή του Haig Yazdjian στο ούτι, του Κυριάκου Γκουβέντα στο βιολί, του Βαγγέλη Καρίπη στα κρουστά και άλλων δεξιοτεχνών των λαϊκών - παραδοσιακών οργάνων.
Το CD κλείνει με το βασικό θέμα που έγραψε ο ίδιος ο Νικολάου για τη μικρού μήκους ταινία ''Epsilon'' του Αντώνη Κωνσταντουδάκη: Στο πιάνο ο Γιώργος Παπαχριστούδης και στο βιολοντσέλο η Λευκή Κολοβού σε μία, πραγματικά, κινηματογραφική μουσική σύνθεση όλο λυρισμό, αλλά και έναν χαρακτήρα αυτονόμησης από την ταινία. Το τελευταίο πάλι δείχνει πως ο δημιουργός έχει φλέβα, την οποία θα ευχόμουν να αξιοποιήσει σε μία επόμενη δουλειά, ενδεχομένως instrumental στο σύνολο της, χωρίς εν ολίγοις το άγχος για να βγει προς τα έξω με κομμάτια άλλων δημιουργών. Ο Νικολάου, ωστόσο, είναι τραγουδιστής με καθάρια φωνή, με μια φωνή δυνατοτήτων μάλιστα, όπως φανερώνεται ειδικά στο κομμάτι ''Των αθανάτων το νερό'' του Μιτζέλου. Η ''Ομπρέλα'' του, ναι μεν ακούγεται κάπως παλιομοδίτικη για τα τωρινά δεδομένα - άλλος ένας δίσκος που αν έβγαινε στα 90s πιθανώς να ξεχώριζε, σήμερα όμως τα πράγματα είναι δύσκολα μέσα στα στημένα playlists και στους ''ίδιους και τους ίδιους'' που προβάλλονται - πάντως, μη μπορώντας να κάνει κάτι περισσότερο, μας παρέδωσε μία αξιοπρεπέστατη πρώτη εργασία σε επίπεδο περιεχομένου και παραγωγής, σφράγισε τη συνεργασία του με καταξιωμένους δημιουργούς και, τέλος, εμείς γνωρίσαμε μία καλή νέα φωνή. Δεν είναι και λίγο ότι κατάφερε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου