Η ΕΞΟΔΟΣ ΣΤΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ "ΜΙΑΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ" ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑ ΑΣΙΜΟΥ!

ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ
ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
(ΖΩΝΤΑΝΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΣΤΟ RODEO CLUB 26/02/1986)
LYRA
Τον Ιούνιο του 1983, ο παραγωγός Πάνος Ηλιόπουλος είχε την επιμέλεια οργάνωσης για μια σειρά εκδηλώσεων του τότε Υφυπουργείου Νέας Γενιάς που είχαν στόχο τους την ανάδειξη και προβολή των Ελλήνων μουσικών από όποιο χώρο και αν προέρχονταν. Για μια πενταετία, γύριζε σε θέατρα, σε μικρές μουσικές σκηνές, ακόμη και σε φυλακές, ηχογραφώντας συναυλίες και εμφανίσεις του Γιώργου Κόρου, του Μάνου Αχαλινωτόπουλου, του Στέλιου Βαμβακάρη, των Χειμερινών Κολυμβητών, του συγκροτήματος Τρύπες, του Γιάννη Bach Σπυρόπουλου, του Ζωρζ Πιλαλί, του Παύλου Σιδηρόπουλου, του Νικόλα Άσιμου κ.α. Φαντάζεται λοιπόν κανείς τι υλικό θα έχει στην καβάντζα του ο Ηλιόπουλος, αν και μια καλή γεύση αυτού του υλικού είχαμε πάρει με την ανεξάρτητη έκδοση σε τετραπλό βινύλιο του άλμπουμ Ήχοι του χειμώνα (Η Πόρτα που ανοίγει, 1988). Μέσα κει είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά και ένα τραγούδι του Νικόλα Άσιμου με τίτλο Πάλι στην ξεφτίλα, από συναυλία του αυτόχειρα τραγουδοποιού στο ιστορικό Rodeo club της πλατείας Βικτωρίας τέλη Φεβρουαρίου του 1986. Απ’ ότι μαρτυρά η φωτογραφία της αφίσας που συμπεριλαμβάνεται στην παρούσα έκδοση μαζί με τον Άσιμο σε εκείνη τη συναυλία είχε παίξει και ο πρωτοεμφανιζόμενος τότε τροβαδούρος Δημήτρης Παναγόπουλος! Ενώ επίσης τον Άσιμο συνόδευε το γκρουπ Εναπομείναντες (ο Τόλης Βουλτζάτης στην ηλεκτρική κιθάρα, η Νέλλη Οικονομίδου στο βιολί και ο συνθέτης Ηρακλής Τριανταφυλλίδης στα πλήκτρα), σήμερα αναγράφονται απλά τα ονόματα τους ως μουσικοί και όχι ως συγκρότημα.

Όπως και να’ χει, το διπλό αυτό cd είναι ένα αυθεντικό ντοκουμέντο! Περιέχει εικοσιένα τραγούδια του Άσιμου, τα περισσότερα από τα οποία δεν έχουν ποτέ κυκλοφορήσει στην επίσημη δισκογραφία, ενώ μερικοί τα γνωρίζουν από τις περίφημες κασέτες που πουλούσε στο δρόμο για να ζήσει. Ανάμεσα τους, ο Εξερευνητής – εξελληνισμός από τον Άσιμο του γαλλικού χιτ των 60s Monsieur Cannibale – ο επαναστατικός ύμνος Δεν πα’ να μας χτυπάν, το Πάλι στην ξεφτίλα, ένα ρεμπέτικο πραγματικά της ξεφτίλας εάν αποδώσουμε στην ξεφτίλα τον χαβαλέ και την απογοήτευση του περιθωριακού ρημαγμένου βίου (προσφέρεται σε μεγαλύτερη διάρκεια από την αρχική έκδοση στους Ήχους του χειμώνα) και, βέβαια, το Είμαστε τρομοκράτες! Το τελευταίο στη στουντιακή, ούτως ειπείν, εκδοχή του είχε ηχογραφηθεί με τη συμμετοχή της Σωτηρίας Λεονάρδου και αποτελεί ένα κανονικό αναρχικό θεατρικό δρώμενο με τον δημιουργό να επιτίθεται σε κάθε μορφή εξουσίας. Εδώ το ακούμε εν είδη διάλογου που άνοιξε ο Άσιμος με το κοινό της βραδιάς, κάτι που ενισχύει την αίσθηση του ντοκουμέντου. Υπάρχουν ακόμη η πανέμορφη μελοποίηση του Άσιμου στο Ουλαλούμ του Σκαρίμπα, η Σχιζοφρενοβλαβίωση, το Πανηγύρι (Ο Ρωμιός), το Μπλουζ του Κουδουνιστή, το Όλοι δηλώνετε ιδιότητα, το Άμα σε λέγαν Βάσω, το Γιουσουρούμ και το Θα σου κλέψω το σακάκι, τραγούδια δηλαδή που γνωρίζουμε από τον πρώτο του δίσκο 45 στροφών του 1975 στη Lyra του Πατσιφά και τα τρία συνολικά άλμπουμ εν ζωή και μετά θάνατο του Νικόλα Άσιμου. Ειδικά από το Όλοι δηλώνετε ιδιότητα, που ανοίγει το δεύτερο cd, λείπουν οι δύο πρώτες στροφές, γεγονός που αποδεικνύει ακόμη μια φορά πως η συγκεκριμένη έκδοση περισσότερο αποσκοπεί να μείνει ως ηχητικό ντοκουμέντο και λιγότερο ως μια περιποιημένη καταγραφή συναυλίας του Άσιμου. Τέλος, υπάρχουν και τρία tracks πρόζας, όπου στα δύο ο δημιουργός σχολιάζει τα τραγούδια του Όλοι δηλώνετε ιδιότητα και Δεν πα’ να μας χτυπάν, ενώ στο τρίτο, το Κλάστε ελευθέρως, αναφέρεται με χιούμορ σ’ ένα σωρό καλλιτέχνες και πολιτικούς: από τον Πάριο, τον Νταλάρα και την Πένυ Ξενάκη, μέχρι τον Λαλιώτη, τον Ρασούλη και τον Ραζνίς! Η ηχογράφηση, παρ’ ότι ακούγεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση από το δείγμα του Πάλι στην ξεφτίλα στους Ήχους του χειμώνα, δεν παύει να είναι προβληματική: έξω η φωνή και πιο μέσα τα όργανα. Είπαμε, όμως, τη στιγμή που ακόμη δεν έχει κυκλοφορήσει επισήμως το σύνολο των κασετών του Νικόλα Άσιμου, η παρούσα έκδοση κρίνεται 100% συλλεκτική! Και κάτι ακόμη: αιχμαλωτίζει μοιραία όλο αυτό το κλίμα αναρχίζουσας ελευθεριότητας που χαρακτήριζε τόσο τη δουλειά του ιδιόμορφου Νικόλα Άσιμου, όσο και της τότε εποχής στην ευρύτερη περιοχή πέριξ της πλατείας Εξαρχείων!