DEMIS ROUSSOS
DEMIS
CREAM/ DISCOGRAPH
Με το που ξεκινάει το πρώτο track κι η φωνή τραγουδάει I’m on my way, σε πείθει απόλυτα! Κι όχι μόνο αυτό, μα νομίζει κανείς πως έβαλε κατά λάθος στο cd – player το καινούργιο άλμπουμ του Joe Cocker! Όντως, ο Demis Roussos συνεχίζει στο δρόμο που τράβηξε πριν από πενήντα χρόνια σχεδόν, με σημαντικότερες στάσεις στον Παρισινό Μάη του ΄68 επί των ημερών των Aphrodite’s Child και μια λαμπρή διεθνή καριέρα που θα ζήλευαν πολλά pop idols απ’ όλες τις μεριές του πλανήτη! Το σημερινό comeback του Demis έχει κάτι από το προ 30ετίας της συναδέλφου του, Marianne Faithfull, όταν εκείνη επέστρεφε αλώβητη από τις καταχρήσεις κι από flower pop τραγουδίστρια των 60s γινόταν η βραχνή ιέρεια του εναλλακτικού rock των καιρών της. Με τη διαφορά ότι ο Demis Roussos ουδέποτε έμπλεξε με οινοπνεύματα και λοιπά αυτοκαταστροφικά πνεύματα, φροντίζοντας τη δημόσια εικόνα του και διατηρώντας τη φωνή του εντός των θεμιτών και αναμενόμενων ραγισματιών του χρόνου. Τι μας προσφέρει, λοιπόν, σήμερα με το άλμπουμ, στο οποίο δόθηκε το μικρό του όνομα ως τίτλος; Δέκα τραγούδια, γραμμένα και παιγμένα από μια νεανική ηλεκτρική μπάντα και, συγκεκριμένα, ατόφιου rock ήχου και αισθήματος (On my pillow, Love is, Hit me, Spoiled Brat), blues και soul κατευθύνσεων (What they say, I’ll be home), διακριτικού φλερτ με τη folk μπαλάντα (Help me), ακόμη και με τους ντιλανικούς Traveling Wilburus (Hello hello). Κι εκεί που λες σα να σταμάτησε ο χρόνος στη δεκαετία του 1970, σκάει το 9λεπτο Who gives a fuck του τέλους, με τη σαμπλαρισμένη φωνή του Γκάντι, τα ψυχεδελικά φωνητικά του Demis και τα ινδικά tablas του Latif Ahmed Khan, δικαιώνοντας τον ερμηνευτή μόνο και μόνο για την επιλογή του να πειραματιστεί μουσικά σ’ αυτή την ηλικία, εκεί που άλλοι της γενιάς του θα κάθονταν στο σπιτάκι τους ή, ακόμη χειρότερα, θα επιβίωναν καλλιτεχνικά ως ρετρό φιγούρες του ένδοξου παρελθόντος τους. Ο Demis Roussos, όμως, δεν κινδυνεύει από τους παραπάνω σκόπελους! Αφενός γιατί διάλεξε να πάει πίσω στις μουσικές ρίζες του παρασέρνοντας στο trip του νεαρούς ορεξάτους μουσικούς και αφετέρου γιατί φρόντισε να αξιοποιήσει, όπως όλα δείχνουν, την ιδιαίτερα επιτακτική ανάγκη ενός παγκόσμιου κοινού για επανεξέταση των 60s και των 70s σε μουσικό πάντα επίπεδο, είτε αυτό είναι αμιγώς pop, είτε κλασικοροκάδικο! Σίγουρα, πάντως, είναι ειλικρινές και αυτόφωτα γνήσιο! Διόλου τυχαίο που ο δίσκος διαρκεί μόλις 37 λεπτά, όπως και τα αγαπημένα βινύλια του παλιού καλού καιρού!
DEMIS
CREAM/ DISCOGRAPH
Με το που ξεκινάει το πρώτο track κι η φωνή τραγουδάει I’m on my way, σε πείθει απόλυτα! Κι όχι μόνο αυτό, μα νομίζει κανείς πως έβαλε κατά λάθος στο cd – player το καινούργιο άλμπουμ του Joe Cocker! Όντως, ο Demis Roussos συνεχίζει στο δρόμο που τράβηξε πριν από πενήντα χρόνια σχεδόν, με σημαντικότερες στάσεις στον Παρισινό Μάη του ΄68 επί των ημερών των Aphrodite’s Child και μια λαμπρή διεθνή καριέρα που θα ζήλευαν πολλά pop idols απ’ όλες τις μεριές του πλανήτη! Το σημερινό comeback του Demis έχει κάτι από το προ 30ετίας της συναδέλφου του, Marianne Faithfull, όταν εκείνη επέστρεφε αλώβητη από τις καταχρήσεις κι από flower pop τραγουδίστρια των 60s γινόταν η βραχνή ιέρεια του εναλλακτικού rock των καιρών της. Με τη διαφορά ότι ο Demis Roussos ουδέποτε έμπλεξε με οινοπνεύματα και λοιπά αυτοκαταστροφικά πνεύματα, φροντίζοντας τη δημόσια εικόνα του και διατηρώντας τη φωνή του εντός των θεμιτών και αναμενόμενων ραγισματιών του χρόνου. Τι μας προσφέρει, λοιπόν, σήμερα με το άλμπουμ, στο οποίο δόθηκε το μικρό του όνομα ως τίτλος; Δέκα τραγούδια, γραμμένα και παιγμένα από μια νεανική ηλεκτρική μπάντα και, συγκεκριμένα, ατόφιου rock ήχου και αισθήματος (On my pillow, Love is, Hit me, Spoiled Brat), blues και soul κατευθύνσεων (What they say, I’ll be home), διακριτικού φλερτ με τη folk μπαλάντα (Help me), ακόμη και με τους ντιλανικούς Traveling Wilburus (Hello hello). Κι εκεί που λες σα να σταμάτησε ο χρόνος στη δεκαετία του 1970, σκάει το 9λεπτο Who gives a fuck του τέλους, με τη σαμπλαρισμένη φωνή του Γκάντι, τα ψυχεδελικά φωνητικά του Demis και τα ινδικά tablas του Latif Ahmed Khan, δικαιώνοντας τον ερμηνευτή μόνο και μόνο για την επιλογή του να πειραματιστεί μουσικά σ’ αυτή την ηλικία, εκεί που άλλοι της γενιάς του θα κάθονταν στο σπιτάκι τους ή, ακόμη χειρότερα, θα επιβίωναν καλλιτεχνικά ως ρετρό φιγούρες του ένδοξου παρελθόντος τους. Ο Demis Roussos, όμως, δεν κινδυνεύει από τους παραπάνω σκόπελους! Αφενός γιατί διάλεξε να πάει πίσω στις μουσικές ρίζες του παρασέρνοντας στο trip του νεαρούς ορεξάτους μουσικούς και αφετέρου γιατί φρόντισε να αξιοποιήσει, όπως όλα δείχνουν, την ιδιαίτερα επιτακτική ανάγκη ενός παγκόσμιου κοινού για επανεξέταση των 60s και των 70s σε μουσικό πάντα επίπεδο, είτε αυτό είναι αμιγώς pop, είτε κλασικοροκάδικο! Σίγουρα, πάντως, είναι ειλικρινές και αυτόφωτα γνήσιο! Διόλου τυχαίο που ο δίσκος διαρκεί μόλις 37 λεπτά, όπως και τα αγαπημένα βινύλια του παλιού καλού καιρού!
* προδημοσίευση από το ΠΟΠ+ΡΟΚ που θα κυκλοφορήσει τέλη Σεπτεμβρίου
6 σχόλια:
χμμ..πολυ ωραια,μαλλον ηδη εχει μπει στη λιστα με τα cd που πρεπει προσεχως να αγορασω..
και μια διευκρινηση Αντωνη..
οι Travelling Wilburys δεν ηταν ιδεα του Dylan αλλα του George Harrison..
αυτος ηταν ο ουσιαστικος ηγετης αυτης της all-star ομαδας,αποτελουμενης επισης απο τους Dylan,Orbison,Lynne,Petty.. :)
Καλη συνεχεια φιλε μου..
και καλη τυχη στο Demi ευχομαι με το νεο δισκο του!!
Kostas L.A. ...
το γνωρίζω αυτό που λες, απλά το κομμάτι "Hello, Hello" του Demis με παρέπεμψε προσωπικά στο "Tweeter and the monkey man" των Travelling, που σφράγισε- ερμηνευτικά τουλάχιστον- ο Dylan.
ναι συμφωνω για το συγκεκριμενο κομματι..
απλα συνηθως τους εχω στο μυαλο μου με το κομματι Handle with care..που ειναι κυριως στα μετρα της μουσικης που εγραφε ο Harrison..
οπως και να'χει..
καλο υπολοιπο ημερας σου ευχομαι!!
υγ : ανεφερα για το Harrison κι αμεσως το ραδιο εβαλε τραγουδι του McCarntney..χαχαχα..δεν ειναι δυνατον..
Γεια σου Αντώνη! Μέχρι τέλη Σεπτεμβρίου πρέπει να περιμένουμε για το επόμενο ΠΟΠ+ΡΟΚ;!
Μιχάλης Τσαντίλας...
ναι, έτσι μου' παν σήμερα, εξ ου κι έκανα την ανάρτηση αυτή. Διαφορετικά, δε θα ήθελα να "συγκρουστεί" με την κυκλοφορία του τεύχους. Γύρω στις 25 Σεπτέμβρη θα βγει το επόμενο ΠΟΠ+ΡΟΚ.
Περίμενα πώς και πώς το καινούργιο άλμπουμ του Demis και πραγματικά δικαιώθηκα...είναι απλά καταπληκτικό! Αν και σχετικά νέα, ανακάλυψα πρόσφατα την υπέροχη φωνή του (να 'ναι καλά η μαμά μου)και στ' αλήθεια δεν ξεκολλάω τόσο από τα παλιά του όσο και από το τελευταίο του διαμάντι!
I love Demis Roussos!!!
Δημοσίευση σχολίου