Η ΑΝΟΔΟΣ ΑΝΩΓΕΙΩΝ- 3η ΜΕΡΑ (& ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ)

Γράφω από το internet- room του πλοίου και δυστυχώς είναι αδύνατη η ανάρτηση φωτογραφιών από τη χθεσινή τρίτη- και τελευταία για μένα τουλάχιστον- μέρα της Ανόδου των Ανωγείων. Απόψε επί σκηνής θα είναι η Δανάη Παναγιωτοπούλου και οι Άγγελος Αγγέλου- Έμη Σίνη, οι οποίοι θα παρουσιάσουν τις δισκογραφικές εργασίες τους (από τη Yafka Records), καθώς και διασκευές τραγουδιών του Χατζιδάκι. Αύριο, Σάββατο, η μέρα θα είναι εξ ολοκλήρου αφιερωμένη στον Χατζιδάκι με τους κιθαρίστες Βαγγέλη Μπουντούνη και Μάρω Ραζή στο πρώτο μέρος και με τον Σπύρο Σακκά, συνοδεία του πιανίστα Χριστόδουλου Γεωργιάδη, στο δεύτερο. Και την Κυριακή, μέρα λήξης των εκδηλώσεων, λέγεται πως θα συμβεί κάτι πραγματικά πρωτότυπο: ο Ψαραντώνης θα πιάσει τη λύρα του και θα παρουσιάσει για πρώτη φορά με τον δικό του αρχαϊκό τρόπο ολόκληρο τον Καπετάν Μιχάλη του Μάνου Χατζιδάκι και του Νίκου Καζαντζάκη.

Από αύριο θα βρίσκομαι κι εγώ συντονισμένος στη συχνότητα του Δευτέρου Προγράμματος για να ακούσω τη μετάδοση των προαναφερόμενων συναυλιών. Πιστεύω πως αν τελικά ο Καπετάν Μιχάλης παιχτεί από τον Ψαραντώνη, έτσι όπως προβλέπεται, θα είναι μια μεγάλη και σπάνια στιγμή! Για την ιστορία να πούμε βέβαια ότι αμέσως μετά τη βράβευση του Ψαραντώνη στα Ανώγεια από την ομάδα του Τρίτου Προγράμματος, αναπτύχθηκε μεταξύ αυτού και του Χατζιδάκι μια σχέση αλληλοκατανόησης και εκτίμησης. Ο Γιώργος Μητρόπουλος θυμάται τον συνθέτη να γελάει με την ψυχή του, κάθε φορά που ο Ψαραντώνης έμπαινε στον Μαγεμένο Αυλό και του έλεγε: Δύο είμαστε στην Ελλάδα, Μάνο μου, εγώ κι εσύ μόνο! Το ίδιο δηλαδή που είχε πει και ο Άκης Πάνου στον Χατζιδάκι, όταν τον είχε οδηγήσει στο σπίτι του ο ποιητής Γιώργος Χρονάς!

Το τελευταίο μας το θύμισε χθες βράδυ ο ίδιος ο Χρονάς στην ομιλία του μπροστά στο κοινό του θεάτρου Νίκος Ξυλούρης. Όπως επίσης μας πληροφόρησε ότι ο Μάνος Χατζιδάκις άκουγε...Michael Jackson σε μια, αφαιρετικού τύπου- υποθέτω, ποιητική προσέγγιση που ήθελε τον Έλληνα μουσικοσυνθέτη και τον βασιλιά της pop να είχαν κάποτε τον ίδιο παραγωγό!

Αυτή ήταν και η μόνη, αν μη τι άλλο, πρωτοτυπία στην ομιλία του Χρονά, εφόσον όλα τα άλλα περί της σχέσης του με τον Χατζιδάκι έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς από την Οδό Πανός του. Ακολούθησε ένα ηχητικό ντοκουμέντο με τη φωνή του Χατζιδάκι να διαβάζει το βιογραφικό του σε πρώτο πρόσωπο κι αμέσως μετά ανέβηκε στη σκηνή ο Θέμος Σκανδάμης με το συγκρότημα του.

Ήταν το πρώτο live του Θέμου που παρακολουθούσα σε ανοιχτό χώρο και θα ξεχώριζα δύο πράγματα: την ευχέρεια του να περνάει από τον απόλυτο μινιμαλισμό της μιας κιθάρας με ένα πιάνο, ας πούμε, στην πλήρη αξιοποίηση των οργάνων της μπάντας του (φλάουτο, βιολί, μπάσο, ντραμς κλπ.) και στην ερμηνευτική δεινότητα της Σταυρούλας Παυλίκου με μια εύθραυστη φωνή που συνέδεε την παιδικότητα με την ωριμότητα!

Εξαιρετική στα Λυκάκια από το Μακροβούτι του Θέμου, όπως και στο Κάπου υπάρχει η αγάπη μου του Χατζιδάκι που έκλεισε το πρόγραμμα τους. Προηγουμένως, ο Σκανδάμης τραγούδησε σε μια οργιαστική punk- jazzy εκτέλεση, γνωστή από τα live της Μάρθας Φριντζήλα, το Ο Τζώνης ο μπόγιας από τη Μυθολογία του Χατζιδάκι και του Γκάτσου!

Χθες πάντως ήταν η μέρα με τη μικρότερη συμμετοχή του κοινού. Το θέατρο ήταν σχεδόν άδειο μόλις ανέβηκαν στη σκηνή οι Ανωγειανοί Αντώνης Φραγκιαδάκης & Οι Δραβίδες. Να σχολιάσω εδώ πως σε όλες τις συναυλίες των προηγούμενων ημερών, κανείς απ' τους Ανωγειανούς δεν έβγαλε κιχ διαμαρτυρίας εναντίον των συντοπιτών τους που μιλούσαν στα κινητά τους τηλέφωνα ή φωνασκούσαν σα να βρίσκονταν στα μαντριά τους. Θα μου μείνει η εικόνα της Καγιαλόγλου να κυνηγάει κυριολεκτικά στις κερκίδες του θεάτρου- και πολύ καλά έκανε!- μια παρέα από πιτσιρίκια που κρατούσαν αυτά τα ηλίθια φωτοκύτταρα και τα πετούσαν πάνω στη σκηνή την ώρα που τραγουδούσαν οι καλλιτέχνες. Θέλω να πω ότι μόλις χθες βγήκαν ο Φραγκιαδάκης & Οι Δραβίδες, άρχισαν οι Ανωγειανοί τα σουτ! και τα μη μιλάτε! σε ιδιαίτερα αυστηρό τόνο! Ίσως αυτό ήταν που με εκνεύρισε προσωπικά και αποχώρησα από τη συναυλία, προτιμώντας το άραγμα σε μία ταβέρνα μετά μπόλικης τοπικής τσικουδιάς και μην έχοντας διάθεση ούτε καν από την προβολή να περάσω του FacCia di Spia στην πλατεία του χωριού! Κατά τα άλλα, εκτιμώ ιδιαιτέρως τη μουσική που φτιάχνει ο Φραγκιαδάκης ως γνήσιο τέκνο- όπως είχα ξαναγράψει- του Ψαραντώνη, εξ ου και απόλαυσα την πριβέ συναυλία που έστησε με τους Δραβίδες του στη μικρή πλατεία των Ανωγείων τις πρώτες πρωινές ώρες!

Δεν του το είπα, αλλά παρ' όλο που ήμουν πτώμα ή, σωστότερα, λιώμα κι είχα και το σημερινό ταξίδι της επιστροφής, δε γινόταν να μην καθίσω για μια ρακή μέσα στο διονυσιακό κλίμα που είχε δημιουργήσει με τους μουσικούς του. Έτσι συμβαίνει στην Κρήτη, άμα θες να μην πιείς ρακή με τον υπόλοιπο κόσμο, ακόμη κι αν είσαι στα χάλια σου ψυχολογικά, καλύτερα να μην περάσεις από το τραπέζι τους και ν' αλλάξεις σοκάκι! Η φιλοξενία, η ανθρώπινη επικοινωνία και η τάση για συντροφικότητα στην Κρήτη χτυπάει κόκκινο και ποιος μπορεί ή ποιος έχει τα κότσια να την αρνηθεί; Θυμάμαι τώρα τη Μαρίζα Κωχ που βρέθηκε κι εκείνη στα Ανώγεια, για λίγες μόνο ώρες την πρώτη μέρα, και με μεγάλη χαρά κάθισε να πιεί τσικουδιές με μια παρέα Κρητικών λεβεντόγερων που την κάλεσαν στο τραπέζι τους!

Ας ευχαριστήσω όμως ακόμη μια φορά κι ας συγχαρώ τον Γιώργο Μητρόπουλο, τη Δανάη, τον Θέμη και την Ελένη του, για την άψογη δουλειά τους στον τομέα οργάνωσης και φιλοξενίας της Ανόδου των Ανωγείων, όπως και όλους τους Ανωγειανούς για την εγκαρδιότητα τους! Όσοι βρεθήκαμε αυτές τις λίγες μέρες κάτω απ' τη σκιά του Ψηλορείτη, ακούσαμε τις μουσικές του Μάνου Χατζιδάκι με έναν τελείως πρωτοφανέρωτο τρόπο, με το ίδιο να ισχύει για τα λόγια και τα κείμενα του! Καλή επιτυχία στις εκδηλώσεις του επόμενου διήμερου κι εγώ τώρα σας αφήνω, πηγαίνοντας να βρω τη Ντόρα Μπακοπούλου στο bar- restaurant του πλοίου! Το post θα εμπλουτιστεί με φωτογραφίες μετά την επιστροφή μου στην Αθήνα.