Οι άνθρωποι πια μιλάνε, επικοινωνούν και ερωτεύονται από τα μπαλκόνια τους...Παίζουν κοντραμπάσο στους ρυθμούς της πιο σοφιστικέ jazz...
Δεν έχουν όνομα, ούτε επαγγελματική ιδιότητα...
Βλέπουν τους οικονομικούς μετανάστες ως ανθρώπους με σάρκα, οστά και ψυχή και όχι ως τέρατα των δελτίων ειδήσεων...
Η δύναμη τους βασίζεται όλη σε μια δρασκελιά που θα τους οδηγήσει στο απέναντι μπαλκόνι...
Αν πέσουν στο κενό, δεν διαμελίζονται...
Γίνονται άγγελοι με χρυσόξανθα μαλλιά, αμέσως αφού τους δικάσουν για το επίγειο παράπτωμα τους ο Lenin με τον Lennon και ο Marx με τον Roy Buchanan...
18 σχόλια:
Στα μπαλκόνια κοιμούνται,τρώνε και γεννούν τα παιδιά τους.
Οταν βρέχει κατεβάζουν την τέντα και συνεχίζουν.
Χορεύουν άγριους χορούς και καλούν τους περαστικούς να μπουν στο χορό.
Οταν κάνει κρύο σφιχταγκαλιάζονται.
Τραγουδούν δυνατά και τα τραγούδια τους φθάνουν στο απέναντι μπαλκόνι.
Ο βίος στην Ελλάδα είναι κυρίως υπαίθριος.Περικλής Γιαννόπουλος.
Mary Ka...
υπέροχο!
δεν το γνώριζα το ποίημα αυτό του αγαπημένου αυτόχειρα!
σ' ευχαριστώ!
Μου βγήκες στο μπαλκόνι, μου βγήκες κι απορώ
Πως μένεις έτσι μόνη ετούτο τον καιρό
Θα ρθω για να σε πάρω να φύγουμε από δω
Μα πως να σε τουμπάρω με παίρνεις για φρικιό
Κι αν δεν σου αρέσω να βάλεις γυαλιά
Θα πλυθώ για σένα για πρώτη φορά.
Στην τηλεόρασή σου θα μπω για να με δεις
Μιας και η όρασή σου δε βλέπει καταγής
Αλήτης γω δεν είμαι, μήτε και χασικλής
Κι άμα με δεις σε πλάνο θα με ερωτευτείς
Θέλετε σορόπια καλά μου παιδιά
Μα τα κατατόπια τα ξέρω καλά.
Νικόλας Άσιμος
http://www.youtube.com/watch?v=ppI4A5L7Ocg
Δέσποινα
Θεέ μου, εγώ μόνο καπνίζω στο μπαλκόνι μου. Σε μια γωνίτσα που δεν την πιάνει ο αέρας και η βροχή. Έχω και μια μεγάλη γλάστρα για τασάκι. Μόλις φύτεψα μια γόπα. Κάποια μέρα θα κόψω το κάπνισμα, θα καθαρίσω τη γλάστρα και θα φυτέψω ένα λουλούδι.
Αχ τι μου θύμησες.(ντρέπομαι για την παρακάτω δήλωση) Ημουν πιτσιρικι και έπιασα το πρώτο πολιτικό βιβλίο στα χέρια μου. Εγραφε για τον Λενιν μέσα κι εγώ σκέφτηκα-βρε αυτόν το Λένον, κοίτα τι άλλα λέει εκτός από το να γράφει τραγούδια!!!! Λίγες σελίδες αργότερα κατάλαβα ότι κάτι σκέφτηκα λάθος... Πάντως μουστακαλήδες και οι δύο...μία σχέση την έχουν!
Αχαχαχα
Αθήνα εδώ_στις 11 πετάω για Θεσσαλονίκη
Αντωνη καλημέρα,
στειλε στο μειλ μου την αφισα σου! (να τη βάλω στο μπλογκ μου)
μπορείς?
καλή σου μέρα!!!
gkafat@otenet.gr
Bosko
συγνώμη δεν ήθελα να αποπροσανατολίσω και έπρεπε να το είχα σκεφτεί ότι θα λειτουργούσε έτσι.
Εγώ έγραψα τα λόγια αυτά εμπνευσθείσα από τα δικά σου.
Μετά θυμήθηκα τη ρήση του Περικλή Γιαννόπουλου και την έγραψα.
Τώρα που το ξαναβλέπω, φυσικά και αποπροσανατολίζει. Συγνώμη και πάλι.
Καλημέρα.
Έχεις ερωτευτεί απ' το μπαλκόνι σου; έχεις ζήσει αυτή την αίσθηση του τόσο κοντά και τόσο μακρυά ταυτόχρονα;
το βλέμμα που κρύβεις πίσω από κάγκελα, ή που αφήνεις να διατρέχει το κενό και να αγκαλιάζει τον απέναντι;
τον άγνωστο που όμως γνωρίζεις τη ζωή του τόσο καλά λεπτό προς λεπτό;
την οικεία φιγούρα με την άγνωστη φωνή;
ο ρομαντισμός της μεγαλούπολης σε όλο του το μεγαλείο...
καλημέρα Αντώνη!
Δέσποινα...
το ζήτημα που ταλαιπώρησε τον Άσιμο καθ' όλη τη σύντομη ζωή του: η αδυναμία επικοινωνίας με τους άλλους και συγκεκριμένα με το γυναικείο φύλο.
Ιω...
αυτό που έγραψες είναι ποίημα από μόνο του!
Άρτεμις...
καλωσήλθες στην πατρίδα, στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη σου και στον κόσμο της Λένας Πλάτωνος!
Giannis Kafatos...
OK, Johnny, σ' ευχαριστώ πολύ!
σ'τη στέλνω εντός ολίγου!
Mary Ka...
ακόμη καλύτερα, λοιπόν!
για σένα που γράφεις ωραία, διότι- εγώ σου είπα ήδη- μού άρεσε αυτό που διάβασα!
logia...
όχι, καλώς ή κακώς δεν μου έχουν συμβεί όλα αυτά, αλλά θα...στρώσω, στην πόλη που ζούμε δεν είναι πια και τόσο δύσκολο.
καλημερίζω!
απ'τη βροχή το περιοδικό έλειωσε
κι ο καφες ετσι γρηγορα μας τέλειωσε
σαν τις καρεκλες γερνω στο τραπέζι
που μάλλον θα το φτιάξανε κινέζοι
sms μου στέλνει νά'βγω από τη σκόνη
ένα ούφο στο απέναντι μπαλκόνι..
--trashman
Βγαίνουν έξω στα μπαλκόνια σαν παιδιά οι έρωτες/
και αφήνουν πίσω χρόνια, σκέψεις αφανέρωτες/
βγαίνουν έξω και κοιτάζουν ποιος περνάει σφυρίζοντας/
και υπόσχονται και τάζουν, περπατούν τρεκλίζοντας.
Από τα τραγούδια του Εμμανουηλίδη που περιμένουμε πώς και πώς.
trashman...
η ομάς η Νίκη Βόλου
μου' ν' αδιάφορη εξ όλου
δεν ισχύει αυτό καθόλου
όμως για τη Βίκυ Λώλου
ένα όμορφο παιδί
που ποτέ δεν το' χω δει
με υπέροχες καμπύλες
ίδιες με ωραίες πύλες
ερωτότροπος γυνή
που και να τη δεις γυμνή...
Ανδρέας Παπαρίκος
Χρήστος Μιχαήλ...
καλά κάνεις και μας επιβάλλεις την τάξη με τα τραγούδια του Αλέξανδρου, διότι όπως βλέπεις εδώ μέσα δε θέλει και πολύ για να ξεφύγουμε όλοι!
Δημοσίευση σχολίου