Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΕ ΤΟΝ ΝΤΑΛΙ, ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΚΑΙΤΗ, ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΙΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ & ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΜΟΥ

Σήμερα η Μαρίζα μπήκε στο θάλαμο των ασθενών με άγριες διαθέσεις. Νοσηλεία τέλος! φώναξε θριαμβικά κι έκλεισε την πόρτα πίσω της, αρχίζοντας α καπέλα το Σ' το' πα και σ' το ξαναλέω! Μέσα σε λίγα λεπτά μαζεύτηκαν έξω απ' τον δικό μας θάλαμο γιαγιάδες και παππούδες με ορούς και τα σωληνάκια να κρέμονται. Έπειτα ξανάρχισε η διανομή των cd: στην κυρία Κική τα σμυρναίικα, στην κυρία Σοφία από τα Κύθηρα τα νησιώτικα και στη νεαρή νοσηλεύτρια τα παιχνιδοτράγουδα για τα παιδιά της! Παραδίπλα η κυρία Αγάπη, 87 ετών, με προχωρημένο όγκο στο έντερο και με μόλις μία εβδομάδα ζωής ακόμη. Ακούει τη Μαρίζα να τραγουδάει, ανασυντάσσει τις τελευταίες δυνάμεις της, ανασηκώνεται στο μαξιλάρι κι αρχίζει να τη συναγωνίζεται στο τραγούδι. Ο κύριος Κώστας, ο επί 65 χρόνια σύζυγος της, κλαίει. Σας ευχαριστώ, μου λέει λίγο αργότερα, γι' αυτή την αναλαμπή ζωής που της δώσατε...Κλαίει η μάνα μου, κλαίω κι εγώ.
Ολοκληρώνω αυτές τις μέρες την Παρανοϊκοκριτική του Σαλβατόρ Νταλί και το θεατρικό Αξιοσέβαστη Πόρνη του Ζαν- Πολ Σαρτρ στις αντίστοιχες μεταφράσεις του Άρη Σφακιανάκη και του σκηνοθέτη Γρηγόρη Γρηγορίου. Έγραψε κάποτε ο Νταλί: Η Ελλάδα συνεχίζεται μέσα στο αριθμητικό εξαγόμενο μιας μηχανής αεροπλάνου, μέσα στο αντικαλλιτεχνικό ύφασμα για γκολφ μιας ανώνυμης αγγλικής βιοτεχνίας, μέσα στο γυμνό του αμερικανικού μιούζικ- χολ...Και παρακάτω, στο ίδιο κείμενο με τίτλο Αντικαλλιτεχνικό Μανιφέστο: Καταγγέλλουμε/ την πλήρη έλλειψη νιότης ανάμεσα στους νέους μας/ Καταγγέλλουμε/ την πλήρη έλλειψη αποφάσεων και τόλμης/ Καταγγέλλουμε/ τον φόβο για το καινούργιο, για τις λέξεις, για τον κίνδυνο του γελοίου...Ο Σαρτρ, απ' την άλλη, βάζει τον εθνικόφρονα ήρωα του, Φρεντ, να ρωτάει έντρομος τη Λίζι: Φτιάξαμε αυτό τον τόπο και η ιστορία του είναι δική μας. Θα τολμήσεις να πυροβολήσεις ολόκληρη την Αμερική; Κάπως έτσι τα λέει κι ο λογαριασμός της ΕΥΔΑΠ που κάθεται μέρες τώρα πάνω στο γραφείο μου: Το νερό είναι ζωή...μην το σπαταλάς! Και οι τάχα μου ακτιβιστές οικολόγοι που ρίχνουν φίδια, λύκους και τσακάλια στα χωριά να φάνε τους κακούς ανθρώπους. Και ο Γεώργιος Σεφέρης στις Γάτες τ' αη- Νικόλα, εκείνο το αξέχαστο ποίημα του...
Πάλι τα εκ Ρωσίας και Αλβανίας κωλοπαίδια του πεζόδρομου πήραν στο κυνήγι με τις πέτρες την 80χρονη κυρία Καίτη, από τις παλαιότερες πουτάνες των Αθηνών και η συμπάθεια μου τους τελευταίους μήνες...Μένει σε μια τρώγλη στην απέναντι πολυκατοικία, της οποίας τα ψάθινα κάγκελα στο μπαλκόνι μετά βίας κρύβουν την ανέχεια της...Κάθεται πάντα έξω μόνη της και καπνίζει με ελαφριά ρούχα και στέκα στα άσπρα της μαλλιά...Καμιά φορά πιάνουμε την κουβέντα και εντυπωσιάζομαι από την αξιοπρέπεια της...Της είπα θα την κάνω ντοκιμαντέρ κάποια στιγμή και μου απάντησε ότι δεν είναι η καρέτα- καρέτα...Δεν έχω τολμήσει να τη φωτογραφίσω ακόμη, διασκεδάζω πάντα όμως με το βρισίδι που ρίχνει στα ενοχλητικά πιτσιρίκια γύρω της...Όλο λέω να της κάνω το τραπέζι, μια κι είμαστε γείτονες, να της βάλω ν' ακούσει Ποντιακά τραγούδια που λατρεύει, μα τελευταία το διαμέρισμα μου με βλέπει ελάχιστα...
λλλ
Το προγραμματισμένο πάρτι αυτού του σαββατοκύριακου για τα κοινά μας γενέθλια με τη maira αναβλήθηκε...Οι κοινοί μας φίλοι θα' ναι καλεσμένοι σε ένα άλλο πάρτι με καλοκαιρία στην Ζαχάρω, μέσα στον πορτοκαλαιώνα που διαμένει μόνιμα...Ίσως βρεθώ κι εγώ πάλι εκεί, να γιορτάσω τα γενέθλια μου, αν και δεν το πολυβλέπω με τα νοσοκομεία που έμπλεξα απ' την αρχή...
ηηη
Η πρώτη μεγάλη συνέντευξη του Νίκου για το δίφωνο έχει δρομολογηθεί γι' αύριο, θ' ακολουθήσουν την ερχόμενη Δευτέρα ο Κυπουργός και η Αρβανιτάκη μαζί, ενώ την Τρίτη θα συναντηθούμε με τον Φραγκούλη...Να δω πότε θα προλάβω να φτιάξω και να παραδώσω τρεις διαφορετικές συνεντεύξεις αυτόν το μήνα...
λλλ
Θέλω να πάω να δω την ταινία του Βαρδή Μαρινάκη, θέλω να πεταχτώ και μέχρι τη Θεσσαλονίκη να τιμήσω τις συναυλίες του Παντελή που έχω πεθυμήσει, θέλω να γίνει και η πρώτη κλειστή προβολή της ταινίας μου την ερχόμενη εβδομάδα, κυρίως όμως θέλω να βγει η μάνα μου απ' το νοσοκομείο υγιής και να γυρίσει στο σπιτάκι της...κι εγώ στο δικό μου...

14 σχόλια:

Γιώργος είπε...

Περαστικά στη μητέρα σου. Και σύντομα σπίτι της, γερή και δυνατή!
Εύγε στη Μαρίζα!

Θράσος είπε...

Περαστικά στη μητέρα σου!!!
Η Μαρίζα, από όσο διακρίνω από τα γραπτά σου, είναι τόσο ευαίσθητη ψυχή όσο και στα τραγούδια της.
Να ξορκίζεις τις αρρώστιες και τα αρρωστιάρικα 'ντεκόρ' με παραδοσιακά τραγούδια δεν είναι και εύκολο, θέλει αρχ...

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρες! Αγγελική η Μαρίζα Κωχ!
Αφού γνωρίζεις την τέχνη της επιθυμίας, όλα τα καλά που επιθυμείς θα έρθουν.

Δέσποινα

Ανώνυμος είπε...

Συγκλονιστικές οι εικόνες σου και σήμερα...Συγκλονιστική και η Μαρίζα που μετέτρεψε σε λίγα λεπτα ένα νοσοκομιακό δωμάτιο σε σκηνικό του Terry Gilliam!Θυμήθηκα κι εγώ μια πουτάνα της οδού Θήρας,εκεί στα Πατήσια,κοντά στα 80 κι αυτή,με ρόλλει και πιπάκι στα κόκκινα χείλια της να βγαίνει στο μπαλκόνι και να μας καλεί για καφέ,εμένα κι έναν φίλο...(Φοβερό θέμα πιστεύω για ντοκυμαντέρ-"γριές πουτάνες").

Εύχομαι περαστικά στη μητέρα σου..
Είμαι σίγουρος πως οι φίλοι σου την βοηθούν να σε γνωρίζει απ'την αρχή κάθε φορά κι εσύ σαν μαθητευόμενος μάγος της αφήνεις κάποιο μαγικό κουτί ν'ανοίξει...

Χάρης Βλαστάκης

Rena Fan είπε...

Θέλω να γράψω ότι συγκινήθηκα, μετά μου φαίνεται μελό, και μετά λέω ότι δεν με νοιάζει.

Αυτό που έκανε η Μαρίζα είναι τόσο σπουδαίο που ό,τι και να πω εγώ για να το χαρακτηρίσω μάλλον θα 'ναι λίγο.

Γιώργος είπε...

Είναι απορίας άξιο που μέσα σε αυτό τον πανικό βρίσκεις χρόνο και ποιητική διάθεση να γράφεις. Μπράβο.
Καλό κουράγιο.

crispy είπε...

Μπραβο στη Μαριζα.Η καλυτερη θεραπεια ειναι το τραγουδι και η καλη διαθεση.

BOSKO είπε...

Γιώργος...
σ' ευχαριστώ, φίλε Γιώργο!
θα μεταφέρω στη Μαρίζα τα σχόλια όλων σας!

BOSKO είπε...

Θράσος...
αυτό ξέρει και αυτό εμπιστεύεται τόσα χρόνια τώρα η Μαρίζα, νομίζω όμως πως περισσότερο την ψυχική της γενναιοδωρία από το τραγούδι της εκτιμούν και αγαπούν οι άνθρωποι. Δεν είναι και μικρό πράγμα.

BOSKO είπε...

Δέσποινα...
Αγγελική η Μαρίζα! Τα' πες όλα!

BOSKO είπε...

Χάρης Βλαστάκης...
Terry Gilliam, ε; πως σου' ρθε; καλό, πάντως!
μου φαίνεται οι περιοχές που μένουμε βρίθουν από λαθρομετανάστες και γριές πουτάνες! Μια χαρά δηλαδή, ζωντανά πράγματα!
η μάνα μου με ξέρει καλά 35 ολόκληρα χρόνια και πολλές φορές συμμετέχει ενεργά στις παρέες και στις εξόδους μου- να' ναι καλά!

BOSKO είπε...

Rena Fan...
όταν η Μαρίζα είχε ανέβει στο φεστιβάλ Δράμας το 2002 και δε γνωριζόμασταν ακόμη πολύ καλά, μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση η αγάπη του κόσμου: μικροί, μεγάλοι, φρικιά, φαντάροι, απλοί λαϊκοί άνθρωποι και διανοούμενοι την αγκάλιαζαν και τη φίλαγαν. Η ίδια είχε πει τότε το φοβερό:"Φαίνεται πως είμαι μπόλικη και φτάνω για όλους"!

BOSKO είπε...

Γιώργος...
δε φαντάζεσαι πόσο με ευχαριστεί & με ξεκουράζει, γι' αυτό λοιπόν γράφω!

BOSKO είπε...

crispy...
ψυχοθεραπεία και μάλλον της στιγμής είναι η σωστότερη λέξη, αφού δυστυχώς δε φτάνει το τραγούδι να διαλύσει τις ανίατες ασθένειες, ούτε να νικήσει τον θάνατο...