ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΔΙΦΩΝΟΥ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΛΑΜΙΔΑΣ

Λυπάμαι πολύ για το κλείσιμο ενός τέτοιου περιοδικού, που έδινε βήμα στο ποιοτικό ελληνικό τραγούδι. Το γεγονός σηματοδοτεί τη φίμωση των φωνών που αγωνίζονται για να πουν κάτι "άλλο" μέσα σε ένα τοπίο λύκων και νυχτερινών τσιουάουα που έχουν κατακλύσει τα πάντα. Γιατί η μόνη μουσική γλώσσα πρέπει να είναι η γλώσσα η διχαλωτή; Δυστυχώς ζούμε στην εποχή που όλα αλλάζουν προς το χειρότερο. Το κλείσιμο του διφώνου δείχνει τις πραγματικές προθέσεις τους. Τι αξιοθρήνητος ο Σκρουτζ που κάθε μέρα έκανε βουτιές στο θησαυροφυλάκιο με τις χρυσές λίρες; Και τι έγινε; Μήπως ζούσε; Μήπως απολάμβανε τίποτε; Γνωρίζω διάφορους τέτοιους. Όλη μέρα το μέλημα τους είναι να μη χάσουν καμία τυχερή δεκάρα. Τι βλακώδης που είναι η συσσώρευση του πλούτου! Μέταλλα και γκαζοτενεκέδες είναι όλα- ξυπνάτε! Δώστε στον κόσμο πίσω τις δουλειές του, το χρήμα είναι μέσον και όχι αυτοσκοπός. Έχει περισσέψει δε η υποκρισία των βολεμένων αυτού του τόπου, των καναλαρχών, των εταιρειαρχών και λοιπών ενορχηστρωτών αυτής της τεχνητής κρίσης. Τι θα τα κάνετε; Πές τε μας πόσα ακόμα θέλετε. Τι θα κάνετε όταν κανείς δεν θα έχει χρήματα για να καταναλώσει τα αγαθά που μας πουλάτε; Και δε μπορώ να φανταστώ ότι οι μισθοί των παιδιών που έχασαν τη δουλειά τους με το κλείσιμο του διφώνου ήταν τίποτα παχυλοί μισθοί. Δυσανάλογοι, βέβαια, συγκριτικά με το έργο που πρόσφεραν, προσπαθώντας να ακουστεί το άλλο ελληνικό τραγούδι.

κκκ
Είμαι δίπλα σας,
Γιάννης Παλαμίδας