ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΔΙΦΩΝΟΥ: ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

Με μεγάλη λύπη πληροφορήθηκα το κλείσιμο του περιοδικού Δίφωνο. Στις δύσκολες ώρες που περνούμε και στις δυσκολότερες που έρχονται, τέτοιες αποφάσεις δεν βοηθούν ούτε τον τόπο, ούτε τον πολιτισμό. Ο κίνδυνος να μετατραπούμε σε σκουπιδότοπο υπήρχε πάντα και σήμερα γίνεται ακόμη μεγαλύτερος. Το Δίφωνο, με όλες τις ελλείψεις και τα προβλήματά του, με όλες τις διαφωνίες του καθενός μας ως προς τις κατά καιρούς κατευθύνσεις και τις εποχές του, αλλά και με την ιστορία, την αδιάλειπτη προσφορά, την εμμονή του σε ό,τι μπορεί να θεωρείται καλλιτεχνικά σημαντικό, την ευρύτητα της θεματολογίας και τη σοβαρότητα των συνεργατών του, αποτελεί αναγκαία ασπίδα προστασίας απέναντι στον οδοστροτήρα της πλειοψηφίας των ΜΜΕ.
Η αξιοπρεπής παρουσίαση του μη εμπορικού μέρους της ελληνικής δημιουργίας, (της μόνης που μπορεί να επιβιώσει δηλαδή, αφού το εμπόριο πνέει τα λοίσθια), των νέων συνθετών, στιχουργών, συγκροτημάτων, τάσεων, μουσικών και ερμηνευτών, δέχεται ένα πλήγμα που θα επηρεάσει τη μουσική έκφραση του τόπου. Μιλώ κυρίως για όσους σήμερα ξεκινούν, κάτω από δύσκολες συνθήκες (που δεν έχουν να κάνουν μόνο με τα οικονομικά προβλήματα), να προσφέρουν τη σκέψη, τη μελέτη, τη φαντασία και τα όνειρά τους μέσα από το τραγούδι. Αλλά και για μάς, τους παλαιότερους, που ξεκινήσαμε σε άλλες εποχές και είμαστε οι τελευταίοι που δικαιούμαστε να γκρινιάζουμε, το Δίφωνο αποτελούσε τόσο ένα βήμα επικοινωνίας, όσο και ένα μοναδικό μέσο ενημέρωσης για ό,τι καινούργιο συμβαίνει στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού.
Η Ελλάδα είχε πάντοτε ιδιαίτερη σχέση με το τραγούδι της. Δε μπορεί να το αντιμετωπίζουμε σαν είδος πολυτελείας, που όταν όλα στενεύουν μπορεί να περικοπεί. Ειδικά σε αδιέξοδες εποχές, αποτελεί βασικό αγαθό, τρόπο σκέψης, έκφρασης και δρόμο προς το καινούργιο. Αν θέλουμε να κρατηθεί ένα επίπεδο στον τόπο, στην ελληνική μουσική, στο τραγούδι και στο κοινό που το στηρίζει, θα πρέπει το περιοδικό να επανακυκλοφορήσει, ακόμη και μέσα από μη συμβατικούς τρόπους. Ειδικά τώρα, που οι «ποιοτικοί» ραδιοφωνικοί σταθμοί μεταλλάσσονται πανικόβλητοι σε κάτι που ούτε οι ίδιοι ξέρουν να ονομάσουν, τώρα που κάποιοι «έντεχνοι» που ποτέ δεν ήσαν, φανερώνουν το αληθινό τους πρόσωπο, ο ρόλος του Διφώνου γίνεται ακόμη σημαντικότερος.
Είναι αυτονόητο πως στέκομαι αλληλέγγυος στα αιτήματα των εργαζομένων και θα είμαι δίπλα τους, όπως και το σύνολο των συναδέλφων μου, όποτε χρειαστεί.

Αλκίνοος Ιωαννίδης