Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

σωκράτης-μάλαμας-άλκης-αλκαίος-μελίνα-κανά-(πέρασμα)-κάνουν-κύκλους-μες-στα-χρόνια-οι-αγάπες-σαν-φαντάσματα

ΠΕΡΑΣΜΑ
Μουσική: ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΜΑΛΑΜΑΣ
Στίχοι: ΑΛΚΗΣ ΑΛΚΑΙΟΣ
Τραγούδι: ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ/ ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΜΑΛΑΜΑΣ
Lyra
Το ολοκαίνουργιο Πέρασμα του Σωκράτη Μάλαμα δεν είναι ούτε rock, σαν τις Ασπρόμαυρες ιστορίες του, ούτε χαμηλότονο, σαν το Ένα του, ούτε βέβαια και οργισμένο, σαν το Άδειο δωμάτιο του. Σίγουρα είναι καλύτερο από τους Δρόμους του, που τραγούδησε μαζί με τη Χάρη Αλεξίου προ 3ετίας και αν θα έπρεπε να καταταγεί κάπου υφολογικά, θα το τοποθετούσα μεταξύ των κύκλων τραγουδιών Της μέρας και της νύχτας και Λαβύρινθος: δηλαδή λαϊκότροπα εσωστρεφή τραγούδια, μπαλάντες ως επί το πλείστον, στο γνώριμο ύφος του δημιουργού, με το οποίο άλλωστε έχτισε το δικό του μεγάλο κοινό. Κι έτσι, ενώ με τον στιχουργό Άλκη Αλκαίο έχουν κρατήσει σταθερή συνεργασία μέσα στα χρόνια, δεν αποτελεί έκπληξη η τωρινή ολοκληρωμένη σύμπραξη τους. Αντίθετα, το ότι ο Μάλαμας επέλεξε πάλι την αλλοτινή μούσα του, Μελίνα Κανά, ως ερμηνεύτρια των νέων τραγουδιών του, όχι απλώς αποτελεί έκπληξη, αλλά δύναται μέχρι και να συγκινήσει τους πιο μερακλήδες φαν του. Σημειωτέον ότι όλος ο δίσκος γράφτηκε με κιθάρες από τον ίδιο τον Μάλαμα και, αν μη τι άλλο, μεταφέρει αισθητική πρόταση, εφόσον ακούμε τραγούδια σε αμιγώς λαϊκούς δρόμους δίχως τον ήχο του μπουζουκιού και άλλων λαϊκών-παραδοσιακών οργανών. Επί του περιεχομένου τώρα, το Πέρασμα είναι μάλλον άνισο: διαθέτει πολύ δυνατά κομμάτια εκ μέρους και των τριών συντελεστών, σαν τις εναρκτήριες Βραδυνές περιπολίες, το Πιθάρι και το λυχνάρι, τα Φρύγανα και ο Ακροβάτης, αλλά και προβλέψιμες συνθέσεις -για να μην τις χαρακτηρίσω αναμασήματα του ένδοξου παρελθόντος- όπως το Ποτάμι, ο Ίλιγγος και η Κόλλα λευκή. Υπάρχουν ακόμη ορισμένα τραγούδια, στα οποία ο τραγουδοποιός Μάλαμας και ο στιχουργός Αλκαίος πραγματικά ξεπερνούν τους εαυτούς τους! Αναφέρομαι στη μπαλάντα Το θαύμα και στο αρχοντορεμπέτικο Ρέστα, με τους στίχους του τελευταίου να δίνουν και τον τίτλο σε όλη τη δουλειά: Ειν' ο κόσμος πέρασμα/ και η αγάπη κέρασμα/ αντάλλαγμα δεν έχει...Όνειρο είναι η ζωή/ ξοδέψου στην αγάπη/ καρδιά που όλα τά 'δωσε/ είναι καρδιά γεμάτη. Στο ένθετο της έκδοσης παρατίθενται οι στίχοι από χειρόγραφα του Άλκη Αλκαίου και ποιητικά αποφθέγματα του Αγίου Γρηγορίου του Νύσση, του Dylan Thomas και του Γιάννη Αγγελάκα που επηρέασαν τον στιχουργό του δίσκου.

10 σχόλια:

ΦΩΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ είπε...

Χαιρετώ με ευχές για καλή χρονιά. Η Ζωή είναι αυτό που βιώνεις τώρα. Μετά τα 30 μας αρχίζει να χορεύει για όλους μας ο χορός του μεγάλου Θεριστή. Εγώ κοντεύω ένα χρόνο που έχασα τον πατέρα μου.


Στις 16 Μαρτίου θα μιλήσω στο passport στην πλατεία Κοραή στον Πειραιά. Θα χαρώ πολύ να σε δω. Καλό βράδυ.

BOSKO είπε...

ΦΩΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ...
ωχ, ωχ, βραδυάτικα, όλο ευχάριστα πράγματα μού λες, Φώτη μου.
ευχάριστο είναι μόνο το ότι θα εμφανιστείς στο passport στις 16 Μαρτίου (έχουμε καιρό ακόμη) και που λέω να έρθω να τα πούμε κι από κοντά!

despinach. είπε...

"είναι η αγάπη κέρασμα"...η αγάπη που νιώθεις και δινεις έχει σημασία περισσότερο από την αγάπη που θα πάρεις...

αυτό το τραγούδι και οι βραδυνές περιπολίες με έχουν κερδίσει πιο πολύ

BOSKO είπε...

DespinisOutopia...
και μένα μού αρέσουν πολύ οι "Βραδυνές περιπολίες" και ο "Ακροβάτης", αλλά και το ακουστικό "Ποτάμι ΙΙ" που κλείνει το cd. Κλασικός καλός Σωκράτης Μάλαμας με άλλα λόγια!

Ανώνυμος είπε...

Bosko, ο δισκος ειναι μετριος. Αδιαφοροι οι στιχοι του αλκαιου, κουρασμενοι ο συνθετης κ η τραγουδιστρια του. Ελπιζω να μην ειμαι πολυ αυστηρος ;-)

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
μάλλον παραείσαι αυστηρός.
πρόκειται σαφώς για ένα ανώτερο άλμπουμ συγκριτικά με τους "Δρόμους", όπως λέω και στο post. Από ΄κει και πέρα, δεν έχουμε καμία πρωτοπορία, την οποία ούτως ή άλλως σπάνια ο Μάλαμας επιδιώκει καλλιτεχνικά. Όσο για τον Αλκαίο, ναι, ειν' αλήθεια πως τό 'χει...παρακάνει τελευταία (βλέπε δίσκους με τον Βασίλη Παπακων/νου), αλλά πάντα θα βρεις καλύτερους, από τον μέσο όρο της εγχώριας δισκογραφίας, στίχους. Κουρασμένους βρήκες Μάλαμα- Κανά; ε, δεν είναι πια και 25, ούτε 30 ετών. Καλά κρατάνε ως ερμηνευτές κατά τη γνώμη μου.

Stepas είπε...

Περίμενα με ανυπομονησία την αναφορά σου στο Πέρασμα καθώς εγώ σαν "φαν" δεν μπορώ να κρίνω αντικειμενικά και ήθελα μια ψύχραιμη ματιά σαν τη δική σου.

Συμφωνώ σε αρκετά, όπως στα προφανή, ότι δηλ είναι πολύ ανώτερος δίσκος από τον προηγούμενο του Μάλαμα και ότι ακόμα και οι μέτριες στιγμές του Αλκαίου στέκουν πολύ πάνω από το μέσο όρο της εγχώριας δισκογραφίας.

Συμφωνώ επίσης στον όρο "άνισος" δίσκος. Δεν θα απογειωθεί ποτέ γιατί υπάρχουν τραγούδια με υπέροχη μελωδία και μέτριο στίχο (Φρύγανα), άλλα με σπουδαίο στίχο και κοινότυπη μελωδία (Καράβι στον τοίχο), άλλα με ατυχείς ερμηνείες (Κόλλα λευκή, για μένα έπρεπε να το πει ο ίδιος ο Σωκράτης) και άλλα που είναι... εγγενώς άνισα (Μονοπώλιο, καμία σύνδεση μελωδίας στην εισαγωγή με την εκπληκτική ρεμπέτικη στα υπόλοιπα μέρη).

Με εντυπωσίασαν τα τραγούδια που ξεχώρισες. Το πυθάρι και το λυχνάρι και οι Βραδυνές περιπολίες είναι αυτά που με ακούμπησαν λιγότερο απ'όλα για κάποιο λόγο... Με εντυπωσίασαν επίσης η μη αναφορά σου στους Μύστες της ερήμου (νομίζω πρώτη φορά γράφει ο Μάλαμας σε τέτοιο ύφος) όπως και η μη αναφορά σου στις κιθάρες που παίζει ο Μάλαμας (μου φαίνονται εκπληκτικές και θα ήθελα μια γνώμη από σένα που έχει απείρως πιο ευρύ φάσμα ακροαμάτων).

Αλήθεια, το εξώφυλλο πώς σου φάνηκε; Έχω την εντυπωση ότι η φωτο ανήκει σε νεαρή σκηνοθέτιδα (Twardowska).

Για μένα: ωραίο, μερακλήδικο δισκάκι, σαν την λαϊκότροπη συνέχεια του "Ένα". Όχι το καλύτερο του Μάλαμα, αλλά προσεγμένο, με ωραίες μελωδίες, καλά στιχάκια, που έχει κάτι να πει στο σήμερα.

ΥΓ: Σορρυ για την πολυλογία.

BOSKO είπε...

Stepas...
καλώσ' τονα!
το πως "μιλάει" σε καθέναν ξεχωριστά ένα έργο τέχνης, είναι καθαρά θέμα υποκειμενικό. Αυτό ως απάντηση στο ποια κομμάτια άρεσαν σε μένα, ποια σε σένα και ποια σε έναν τρίτο.Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι άνισος δίσκος και πιθανώς ο Μάλαμας να "πολυέπαιξε μπάλα" τα τελευταία χρόνια κι έτσι να μην κουράστηκα μόνο εγώ απ' όλη αυτή του τη δραστηριότητα. Παραμένει βέβαια Καλλιτέχνης με Κ κεφαλαίο, οπότε όλα τ' άλλα είναι δευτερεύοντα. Όμως, δεν είδες ότι κάνω αναφορά στις κιθάρες του; κι όχι μόνο κάνω αναφορά, αλλά σχολιάζω κιόλας. Το εξώφυλλο μού άρεσε, πολύ όμορφο εικαστικά. Η δημιουργός σκηνοθέτιδα που αναφέρεις/αναφέρεται δυστυχώς μού είναι άγνωστη. Τέλος, σιγά μην έχω απείρως πιο ευρύ φάσμα ακροαμάτων από σένα. Μουσικές και λοιπές εμμονές έχουμε όλοι μας και τίποτα περισσότερο.
ευχάριστη, ειλικρινά, η "πολυλογία" σου :-)))

Ανώνυμος είπε...

ο μαλαμας μας κερασε μια ωραια σουπιτσα με αυτον τον δισκο του. καλη μας ορεξη!

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
ωχ!