καλή-ανάρρωση-ή-home-sweet-home

Σήμερα βγαίνει η μητέρα μου από το Ωνάσειο μετά από 17 ημέρες νοσηλείας. Οι λειτουργίες των οργάνων αποκαταστάθηκαν σταδιακά ύστερα από το σοκ του χειρουργείου και τον χημικό πόλεμο που υπέστη ο οργανισμός της, κατά την παραμονή της στην Εντατική κυρίως, οπότε όλα εξελίσσονται πλέον ομαλότατα, συμφώνως και με τον Dr. Μπαϊρακτάρη. Μέχρι και ρεφλεξιολόγο της έφεραν χθες στον θάλαμο για μασάζ στα πέλματα, προκειμένου να περπατήσει πιο γρήγορα η γυναίκα, με τις δύο αρτηρίες να λείπουν από τα πόδια της. Νομίζω πως χθες ήταν για μας Πρωτοχρονιά πραγματική, σαν τους χριστιανούς παλαιοημερολογίτες. Ή και σαν τους Ρώσους, αν υποτεθεί πως πριν από λίγες ώρες η Βικτώρια στην οικία της Λένας γιόρτασε τη δική της Πρωτοχρονιά και μοιραία συμμετείχαμε κι εμείς στο mini πάρτι της. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γιατρούς του Ωνασείου δεν φτάνει σίγουρα. Το δώρο μου στον άνθρωπο που έφτιαξε την καρδιά της μάνας μου δεν είναι το γνωστό φακελλάκι. Μην τυχόν και κάνεις να δώσεις χρήματα εκεί μέσα, με προειδοποίησαν από την πρώτη μέρα. Τότε, που είχα εισβάλλει κυριολεκτικά στα γραφεία της Α΄Καρδιοχειρουργικής Κλινικής σε κατάσταση πανικού κι όλοι, από τη γραμματέα μέχρι τους νοσηλευτές, γελούσαν με την κατάσταση, στην οποία βρισκόμουν. Όχι βέβαια από ασπλαχνία, αλλά από το γεγονός του χειρουργείου, που σε μένα φαινόταν εφιάλτης, ενώ γι' αυτούς ήταν υπόθεση ρουτίνας. Το δώρο μου, λοιπόν, στον γιατρό είναι υλιστικής φύσεως, θα λέγαμε: ένα μπαουλάκι με τέσσερα γαλλικά κρασιά, τα ντοκιμαντέρ μου σε dvd (τα άπαντα bosko ένα πράγμα) και ο Καβάφης της Λένας Πλάτωνος με ένα ευχαριστήριο σημείωμα από την ίδια τη συνθέτρια. Υπάρχει επίσης κι ένα άλλο σημείωμα μέσα, γραμμένο από μένα. Θέλησα πολύ απλά να πω του γιατρού ότι αν νομίζουμε εμείς οι καλλιτέχνες, είτε κάνουμε σινεμά, είτε μουσική, είτε ποίηση, ότι επιτελούμε συγχρόνως θεάρεστο έργο ζωής- κατά το κοινώς λεγόμενο- μάλλον γελιόμαστε οικτρά. Ικανοποιούμε πρόσκαιρα τη ματαιοδοξία μας μέχρι να τελειώσει το διάλειμμα. Διότι, έργο ζωής μπορεί να σκέφτεται ότι κάνει, και μ' αυτή τη σκέψη να ανεβαίνει στα ουράνια, μόνο ένας άνθρωπος που κόβει με πριόνι τον θώρακα ενός άλλου ανθρώπου, όχι για να τον σκοτώσει, αλλά αντίθετα για να του χαρίσει τη ζωή. Όλα τα άλλα επιτρέψτε μου να θεωρώ ότι είναι...οδοντόκρεμες! Εύχομαι καλή υπόλοιπη ζωή στη μάνα μου και καλή δύναμη σε μένα για το στάδιο της ανάρρωσης της, αφού οικειοθελώς το παίρνω κι αυτό απάνω μου.