letter-to-mitsosbear

Αγαπητέ Μήτσο, μου τηλεφώνησες για να δηλώσεις τη συμπαράσταση σου στους εργαζόμενους του διφώνου. Μου είπες χαρακτηριστικά να βάλω δύο φορές, αν γίνεται, το όνομα σου στη λίστα των καλλιτεχνών. Μας τιμάς ιδιαίτερα και σ' ευχαριστώ γι' αυτό! Με κάλεσες ακόμη στη συναυλία σου στον Άγιο Παντελεήμονα που γίνεται αυτή την ώρα. Ούτε κάμερα για ν' απαθανατίσω το event με το προβλεπόμενο ξυλίκι, ούτε αναρχική διάθεση έχω πια...Τη μάνα μου έχω μόνο στο διπλανό δωμάτιο ν' ακούει Αττίκ και Καίτη Μπελίντα και το Άσ' τα τά μαλλάκια σου που το έπαιζε μικρή στο πιάνο, όπως μού 'χε εξομολογηθεί. Εγώ πάλι τό 'χω ρίξει στην κλασική μουσική: Shostakovich, Mahler, Stravinsky και δε συμμαζεύεται. Κοίτα, καημένη μου- της έλεγα το πρωί με τον καφέ μας- μη με καταντήσεις σαν τον Anthony Perkins στο Ψυχώ κι όποιος μπει εδώ μέσα φύγει με κάνα κουζινομάχαιρο στην πλάτη! Γελούσε, διότι κάτι σκαμπάζει κι από Hitchcock πέραν του ελαφρού τραγουδιού αλλοτινών δεκαετιών. Ευτυχώς που για τον πρώτο μετεγχειρητικό μήνα οι γιατροί σύστησαν κρέας και ότι τραβάει η ψυχή της, προκειμένου να δυναμώσει: από μπριζόλες και κοντοσούβλια μέχρι μπιφτέκια και κεφτέδες. Μετά θ' αρχίσει η νηστεία με μπρόκολα, κολοκύθια και καρότα. Δε γινόταν να συστήσουν το αντίστροφο; με ρώτησε σε κάποια φάση όλο απογοήτευση. Η απάντηση ήρθε με τη φωνή του Μπιθικώτση απ' το cd player: Κάνε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός! Γι' αυτό σου λέω, Μήτσο, παίξε εσύ στον Άγιο Παντελεήμονα κι άσε με εμένα. Δεν ξέρω αν θα πέσει ξύλο εκεί, πάντως εδώ πέφτει...quaker που πάει σύννεφο. Πάντα φίλος σου,
bosko