Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

river-of-diseases


Τα τελευταία χρόνια νιώθω ότι κολυμπάω στον ποταμό των ασθενειών. Όλων των ειδών τις ασθένειες, όμως, ψυχικές και σωματικές. Κι ας μην τις έχω εγώ. Κολλάνε πάνω μου σα βδέλες και δε μ' αφήνουν να πάρω ανάσα. Σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο, ακούω τη φωνή των βολεμένων να μου λέει. Ανεβάζετε το βιωτικό σας επίπεδο, με καθησυχάζει ο 60χρονος ψυχίατρος τρίβοντας το μουστάκι του και σβήνοντας το ένα τσιγάρο μετά τ' άλλο, παρά την βεβαρημένη κατάσταση της καρδιάς του. Βαρέθηκα! Δεν αντέχω ν' ανησυχώ και για την υγεία των γιατρών- έλεος! Έχω γίνει εξπέρ στις νευρώσεις, στις ψυχώσεις, στις καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις, στις θυρεοειδίτιδες, στα ζάχαρα, στις ινσουλίνες, στα εγκεφαλικά επεισόδια- ισχαιμικά και αιμορραγικά- στις κρεατινίνες, στα χάπια, στα σιρόπια, στις καλές και στις κακές κλινικές, στις εντατικές, στις σπονδυλοαρθρίτιδες, στις φλεβίτιδες, στα ράμματα, στους γραμματείς και φαρισαίους ιατρών και νοσοκομείων, στα ασθενοφόρα, στην υπέρταση, στα σκόρδα, στα βοτάνια και στα ματζούνια, στα θαύματα, στα φορεία, στα αρχίδια μου τα δυο, με το συμπάθειο...Αν δεν υπήρχε ο αναπτυγμένος, ας πούμε, εγκέφαλος και η γλωσσική επικοινωνία, ο άνθρωπος θα ήταν ένα καρμπιρατέρ αυτοκινήτου και τίποτα περισσότερο. Δούλεψε όσο δούλεψε, τά 'φτυσε, χάλασε και κατ' ευθείαν στη χωματερή μετά. Μεθαύριο η μητέρα μου γυρίζει σπίτι. Στο δικό μου, όχι στο δικό της. Θα την πάρω εγώ κοντά μου για όσο χρειαστεί να ξανάρθει στα ίσα της. Κάνα δίμηνο μάξιμουμ, μου είπαν οι γιατροί. Σκέφτομαι ν' ακολουθήσω μάλιστα και το αυστηρό, από δω και πέρα, διαιτολόγιο της μπας και γλιτώσω προτού σαρανταρίσω κι εγώ καρδιές, ζάχαρα, χοληστερίνες και όλα τα συναφή. Η κυρία Ειρήνη, δίπλα της, χειρουργήθηκε προχθές. Ρωτούσα να μάθω πως πήγε το χειρουργείο που τόσο φοβόταν η γυναίκα, μα δεν γνώριζα το επίθετο της κι έτσι κανείς δεν μπορούσε να με ενημερώσει. Η κυρία Ελένη ήρθε χθες με τουμπανιασμένη κοιλιά που της προξένησε το ασβέστωμα στη μία από τις τρεις βαλβίδες της καρδιάς της. Ο γιατρός μπήκε στον θάλαμο, τράβηξε το διαχωριστικό παραβάν για να μην βλέπουμε ή να μην ακούμε η μάνα μου κι εγώ, μα ωστόσο ακούσαμε: Θέλω να σας προειδοποιήσω ότι πάμε για ένα πολύ σοβαρό και επικίνδυνο χειρουργείο! Γιατί άραγε της τό 'πε αυτό; Μήπως για να τρέξει η δύσμοιρη να κανονίσει τα περιουσιακά και τα κληρονομικά της μέσα σ' ένα βράδυ; Η μάνα μου σταυροκοπήθηκε. Κλασική αντίδραση. Ευχαριστούσε την Παναγία που την έσωσε. Μέχρι πριν λίγο έκλαιγε η κυρία Ελένη- έμαθα- σαν το προβατάκι πάνω στο καμιόνι που το πάν' στη σφαγή. Όταν θα ξαναπάω αύριο στο επισκεπτήριο για να βρω τη μάνα μου καρδαμωμένη θέλω ν' ακούσω ευχάριστα νέα και για την 58χρονη κυρία Ελένη με τους τρεις γιούς και τη μια κόρη. Εσείς πότε χειρουργήστε; ρώτησε ο ένας γιος της τη μάνα μου σήμερα που καθόταν στην καρέκλα, περιμένοντας με. Έχω δέκα μέρες χειρουργημένη, του απάντησε εκείνη. Δεν σας φαίνεται καθόλου, της ξαναείπε το παλικάρι, γεγονός που αποδεικνύει τη γρήγορη ανάρρωση της. Ωστόσο, η λαχτάρα δεν έχει τέλος. Άνοιξα την πιατέλα να την ταΐσω τη νοστιμότατη ψαρόσουπα και μου κόπηκαν τα γόνατα όταν είδα ένα χαρτάκι που έγραφε νεφροπαθής. Άλλο τούτο πάλι! αναφώνησα, πήρα το χαρτάκι και τράβηξα κατά το γραφείο των νοσηλευτών. Ηρεμήστε- με καθησύχασαν- η κρεατινίνη στα νεφρά της χτύπησε κόκκινο τις τρεις πρώτες μέρες που βγήκε απ' την εντατική, μα από την Παρασκευή σταθεροποιήθηκε και τώρα πέφτει αισθητά. Φέρτε μου τον γιατρό, απαίτησα και σίγουρα οι άνθρωποι θα νόμισαν ότι ζητάω κάνα ηρεμιστικό για την πάρτη μου. Τελικά, δεν άργησα να μάθω ότι η νεφρική λειτουργία μετά από ένα τέτοιο σοβαρό χειρουργείο επανέρχεται σταδιακά στην περίπτωση της μάνας μου. Όχι άλλες αρρώστιες, δεν θα τ' αντέξω! Τη Μαλβίνα θυμάμαι και φωνάζω του Χάρου Όξω πούστη απ' την παράγκα για να μας παρατήσει ήσυχους. Πάντως, τώρα που έκλεισε το δίφωνο, κόπηκα από το ραδιόφωνο και μόνο το blog ουσιαστικά μού απόμεινε, λέω να πάω να γραφτώ σε ανοιχτό πανεπιστήμιο ιατρικής. Θα σπουδάσω κατά το Πείναγα και σπούδαζα, θα πάρω το πτυχίο μου και θ' ανοίξω το δικό μου ιατρείο, όπου θα δέχομαι τους πάντες αφιλοκερδώς! Κυρίως, χωρίς καμία διάκριση μεταξύ των ασθενειών τους!
κκκ
* στο video, το River of diseases από το cd Alone του Lolek. O Lolek εμφανίζεται αυτή την Παρασκευή, 14 Ιανουαρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

10 σχόλια:

ΝΣ είπε...

Όμορφος και λυπημένος
Σκληρός και αισθαντικός

Αυτά είσαι Μποσκ

Ανώνυμος είπε...

Θυμάσαι τον Monicelli; Ιταλική σχολή: Σου μένει τόσος χρόνος, ρύθμισε τις υποθέσεις σου. Τις ρύθμισε άμεσα...

Πάντως, μόλις μάθεις και τους "φαρμακάδες" (κοστουμαρισμένο τίποτα που μου θέλουν και reggata), θα πάρεις κι επισήμως το πτυχίο αντι-ιατρικής (και δε θα ξαναπάρεις ηρεμιστικά).

Καλό κουράγιο (μαγαρισμένο πια κι αυτό από την φωνή του Όλι Ρεν).

Αφρόνη

BOSKO είπε...

ΝΣ...
τι λε' ρε παιδί;
εγώ ειμ' όλα αυτά;
σ' ευχαριστώ & σε καλημερίζω!

BOSKO είπε...

Αφρόνη...
έλα μωρέ, καλοί είναι κάπου-κάπου κι οι φαρμακάδες, τά 'χουμε ξαναπεί. Πως θα ζήσουν κι αυτοί; οι φαρμακάδες όμως, όχι οι φαρμακοτρίφτηδες.
καλημέρα

Ανώνυμος είπε...

Απ'ότι φαίνεται, δεν έχεις ιδέα τι εστί φαρμακάς... (δεν είναι ούτε φαρμακοποιός, ούτε γιατρός).

Κόβεσαι! Στην επόμενη εξεταστική... :P

Καλή σου μέρα!
Αφρόνη

Ιω είπε...

Σκέφτομαι ότι είναι πολύ προσωπικά αυτά που γράφεις και ενώ θέλω να γράψω κάτι, διστάζω. Αλλά μετά σκέφτομαι, μια καλή κουβέντα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Εύχομαι να είναι περαστικά όλα τα δεινά. Οι άνθρωποι είμαστε αδύναμοι και παντοδύναμοι. Don't give up.

Ανώνυμος είπε...

Τι λες τώρα; O ψυχίατρός σου καπνίζει και μάλιστα μπροστά σου;
Eκεί κόλλησα να μου πεις.
Πάντως όσο φιλικός και αν είναι η θεραπεία που προσφέρει μετράει.
Και σιδερένια η μάνα σου μέσα από την καρδιά μου Αντώνη.

despinach. είπε...

Είσαι ένα σούπερ ευαίσθητο πλάσμα και καλά κάνεις.....μόνο "μην αφήνεις ότι σε τρώει να χορτάσει"

φιλιά στους δυνατούς και ευαίσθητους ;)

Αθανασία είπε...

Ε,ούυυυφ!λυπάμαι καλό μου...αλλά βλέπεις η ζωή μας,έχει και αρρώστιες,και φάρμακα,και χίλια δύο άλλα κέρατα...ωραία θα ήταν να ΜΗΝ υπήρχε τίποτε,από όλα αυτά αλλά βλέπεις...δυστυχώς...ε,για ρώτα και μένα,που έχω κάνει ένα σωρό χειρουργεία,και που έφαγα όολη τη παιδική μου ηλικία από τη γέννησή μου,και τη προ-εφηβεία μου στα νοσοκομεία...και τελευταία,μου βγήκαν και άλλα χειρουργεία και που είμαι συνεχώς στη τσίτα με διάφορα θέματα υγείας που αν τα αφήσω και δε προσέξω μπορεί να μου στοιχίσουν και την ίδια μου τη ζωή ακόμη (έχω ένα θέμα με τα νεφρά μου και πρέπει,να προσέχω μη πάθω ουρολοίμοξη με πυρετό γιατί ο πυρετός καταστρέφει τα νεφρά και μπορεί να καταλήξω,στη καλύτερη στο μηχάνημα αιμοκάθαρσης)αν όχι στο τάφο,και έχω και ένα θέμα με τα πόδια μου που πρέπει να προσέχω για τυχόν χτυπήματα,και πληγές επειδή από το γόνατο,και κάτω δε δουλέυει καλά το πόδι μου και έχω και πρόβλημα με τη κυκλοφορία του αίματος εκεί και πρέπει να προσέχω μη χτυπήσω γιατί μπορεί να σαπίσει το πόδι μου και να μου το ακρωτηριάσουν και πρέπει να προσέχω να μη πάθω θρόμβοση γιατί... άστο καλύτερα μετά πάει αλλού)...να σου πώ..περαστικά να είναι,καλό μου και από κεί,και πέρα...τίποτε άλλο δεν έχει σημασία...καταλαβαίνω...μό-νο εγώ ίσως μπορώ να σε καταλάβω...που τα'χω τραβήξει και τα τραβώ...μη στενοχωριέσαι καλό μου,θα δείς όλα θα πάνε καλά...ναί?....έλα μου φιλάκια.....

Ανώνυμος είπε...

..χμ..χμ...βαρύ το κλίμα..
..αφήνω εδώ μια χαραμάδα μουσική για διέξοδο!

Καλησπέρα!