Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

του-γάτου-του-εφιάλτη-και-του-ονειροκρίτη

Πολύ...ψυχεδελικός γάτος προέκυψε ο μικρός Ζέπος. Τόσο καιρό ακούω μουσική με ανοιχτό παράθυρο, σήμερα που μετέτρεπα τα βινύλια των Pebbles σε mp3, φαίνεται ότι πολύ του άρεσαν, εξ ου και μ' ένα σάλτο πήδηξε μεσ' στο σπίτι. Πιθανώς, βέβαια, το ζωντανό να χέστηκε για την ψυχεδελική pop και το garage των 60s και το μόνο που θα ήθελε, να ήταν λίγη ζεστασιά,

πάντως εγώ δεν έχασα ευκαιρία και το τσάκωσα αμέσως! Στην πλατεία Πλυτά, άλλωστε, τον φαρμακώσανε τον Λευτεράκη κάποιοι ψυχανώμαλοι και δε μου κάνει κέφι να πηγαίνω πια. Κι ο Ζέπος, όμως, άλλο πράγμα! Γαλατάκι μυρίζει ολόκληρος κι έτσι κι αρχίσει τη μπαταρία, το χουρχούρισμα δηλαδή, δε σου κάνει καρδιά να τον αποχωριστείς.







Όχι τίποτα άλλο, με κοίμησε και μένα που ήμουν ξενύχτης από χθες, μα δε θα κράτησε αυτός ο μεσημεριανός ύπνος πάνω από μισάωρο, αφού ξύπνησα λόγω ασυνάρτητων - όπως πάντα - εφιαλτικών ονείρων. Στην αρχή είδα ότι πήγαινα επίσκεψη στο σπίτι φίλου τραγουδιστή. Σαν μπήκα στο διαμέρισμα του, η γυναίκα του και τα παιδιά του δεν βγήκαν από κάποιο δωμάτιο για να με υποδεχτούν, αλλά από παράθυρα που άνοιγαν και ξανάκλειναν στους τοίχους και στο ταβάνι, λες κι ήταν παίκτες κάποιου τηλεπαιχνιδιού. Μια μεγάλη άσπρη γάτα πέρασε από μπροστά μου (η επιρροή του Ζέπου), αδιάφορη, γεγονός που με παραξένεψε εφόσον ο συγκεκριμένος φίλος καλλιτέχνης προτιμάει τα σκυλιά και αντιπαθεί τις γάτες. Ώσπου ξαφνικά εμφανίστηκαν μαϊμούδες, οι οποίες άρχισαν να πηδάνε πάνω μου, ζητώντας παιχνίδια, όσο κι αν εγώ είχα σκιαχτεί. Μετά, το σκηνικό άλλαξε: Βρέθηκα σ' ένα δωμάτιο που υπήρχε μια κουζίνα μεσ' στη βρώμα με άπλυτα πιάτα και αποφάγια. Ο χώρος φωτίζονταν από τρία μεγάλα ετζεμάι (κιν/φικά φώτα), που υποτίθεται κάποιος τά 'χε ξεχάσει αναμμένα κι έτρεξα αμέσως να τα σβήσω. Δε μπορούσα να τ' αγγίξω καν όμως, αφού τα χέρια μου μόλις ακούμπησαν τον διακόπτη άρχισαν να...λιώνουν σα βούτυρο! Εκεί ξύπνησα! Τι άλλο να δει πια κανείς στον ύπνο του για να φρικάρει;












Ο Ζέπος με κοιτούσε ήρεμα, αφού θά 'χε ξυπνήσει πιο πριν από μένα, συνεχίζοντας ωστόσο το ηρεμιστικό - για τον άνθρωπο, υποτίθεται - χουρχούρισμα του. Πολύ γκαντέμης είσαι, του είπα. Πρώτη φορά σ' έβαλα σπίτι μου και πλάκωσαν οι εφιάλτες! Τι λες, ρε Ζέπο, μήπως δεν πρέπει ν' αγχώνομαι που ξεκινάω ταινία σε λίγες εβδομάδες; τον ρώτησα και τον έσφιξα στην αγκαλιά μου, λίγο πριν τον στείλω πίσω στον κήπο με τ' αδέρφια του.

13 σχόλια:

mahler76 είπε...

φαρμάκωσαν το Λευτεράκι?? τι μαλάκες υπάρχουν στον κόσμο τούτο. Τι γλύκας είναι πάντως ο γατούλης Ζέπος :)
Άσχετο ποιό μηχάνημα έχεις πάρει για την μετατροπή? έχω δεί διάφορα γιατί ενδιαφέρεται ένας φίλος αλλά μιας και χρησιμοποιείς ένα ήθελα την άποψή σου.

BOSKO είπε...

lee_radziwill...
δε σε δημοσιεύω, εφόσον μου το ζήτησες και σ' ευχαριστώ για την προσφορά - δωρεά σου, αλλά είναι ένα τεχνικό μέσο που δεν έχω μεταχειριστεί ποτέ, επομένως δε θα μου ήταν χρήσιμο.

BOSKO είπε...

mahler76...
ναι, το φάγαν' το γατάκι, οι κάφροι. Τον είχα δει πριν κάνα μήνα το φουκαρά άκεφο, ούτε έτρωγε, ούτε έπαιζε. Κατάλαβα ότι ήταν άρρωστο. Ψόφησε, είπε ο ιδιοκτήτης της καφετέριας, μετά από δυο μέρες. Και δεν ήταν το μόνο γατί της περιοχής που του έριξαν φόλα, κακό χρόνο νά 'χουνε!
άκου πλάκα τώρα, μόλις είδα τη μάρκα του recorder που δανείστηκα, με αφορμή την ερώτηση σου, και είναι...Cat. Τίποτα τελικά δεν είναι τυχαίο! Μάρκα μ' έκαψες, ίσως, όμως λόγω του Ζέπου αποκτά άλλη σημασία. Μιας φίλης είναι το μηχάνημα, μεταγράφει απ' ευθείας σε mp3 βινύλια, παλιές κασέτες, cd, αλλά και ραδιοφωνικές εκπομπές κι, απ' όσο ξέρω, το αγόρασε ακριβώς 300 ευρώ.
καλό είναι μέχρι στιγμής, δε μπορώ να πω! Άσε που την έχω καταβρεί ξανακούγοντας τη δισκοθήκη μου. Είδα και τον πρώτο μου δίσκο, του Gary Moore ήταν, αγορασμένος το 1990!

Β.Σ. είπε...

http://belleviefacile.blogspot.com/2008/03/blog-post_18.html

γράφει ο Γ.Ι.Μπαμπασάκης για τους διάσημους γατόφιλους - μεταξύ των οποίων Σελίν και Μπουκόβσκι. . .


καλό ξημέρωμα.

despinach. είπε...

ναι....νιαρ, δεν πρέπει να αγχώνεσαι....χρρρ...γιατι η αδρεναλίνη είναι ο καταλύτης σε ό,τι θα αντιμετωπίσεις...νιαρ...χρρρ

η απάντηση του γάτου

Αθανασία είπε...

Γειάσου καλό μου...παρεπιπτόντως οι φωτό σου με τον Ζέπο (τι περίεργο όνομα αλλά ωραίο)μου θυμίζει παλιά ελληνική ταινία!!!....είναι πολύυυ ωραίες πολύ γλυκούλικες...ε,καλό μου τα περίεργα όνειρά σου....ναί,όντως πολύυυ περίεργα μπορώ,να πώ..αλλά.. μήπως....έχεις υπερβολικό άγχος με τα γυρίσματα της νέας σου ταινίας???επειδή όπως τα περιγράφεις,(τα όνειρά σου)...εμένα αυτό,μου δείχνουν υπερβολικό άγχος...και ότι ίσως ενδόμυχα αισθάνεσαι,ότι θα υπάρξουν πολλά εμπόδια που πρέπει,να ξεπεράσεις μέχρι το τελικό αποτέλεσμα?...κάτι τέτοιο νιώθω εγώ...ε,καλό μου κι εγώ, το παθαίνω αυτό τελευταία,(από την ώρα που άρχισαν κάποια πολύυ σοβαρά οικογενιακά προβλήματα*,και από την ώρα που πήγα,στο γιατρό γιανά δώ τί σκ...τά θα κάνω,με το θέμα των δοντιών μου (ξέρεις σου'χω πεί)βλέπω συχνά (με μικρά διαλλείματα ευτυχώς)ένα συκεκριμένο όνειρο..ότι ή μου πέφτουν τα δόντια ή ματώνουν τα δόντια μου, που και πού...αυτό κάπου διάβασα,σημαίνει κακοτυχία και γκαντεμιά ως εκεί που δε παίρνει....και περριτό να σου πώ ότι έχει επαληθευτεί,πάαρα πολλές φορές ως τώρα,(μου έχουν συμβεί μύρια κακά και στραβά ως τώρα)...δ ε στο λέω,να σε τρομάξω αυτό οκ? μιά μικρή ανάλυση κάνω...μάλλον στη περίπτωσή σου σημαίνει ότι πρέπει να μετριάσεις λίιγο το άγχος σου επειδή δε σε βοηθά να σκεφτείς σωστά και να πράξεις όπως πρέπει...καλημέρες, φιλάκια....

BOSKO είπε...

πλησίον του ποιητή...
thanx για το link!
πολύ γουστάρω Ίκαρο και τη γραφή του!
απορώ, όμως, πως του ξέφυγε και ο Ελύτης που για μία μόνο φορά στη ζωή του προλόγισε λεύκωμα για γατόφιλους!

BOSKO είπε...

despinach. ...
καλά θα ήταν να μιλούσαν τα γατιά, ο συγκεκριμένος όμως, ως κλασικός παρτάκιας, την κοπάνησε και τώρα τον περιμένω απεγνωσμένα να ξαναφανεί:-))

BOSKO είπε...

Αθανασία...
όπως τα περιγράφεις είναι.
τα όνειρα δεν είναι τίποτα άλλο από τη διογκωμένη έκφραση των συναισθημάτων μας, γι' αυτό και μου αρέσει να ονειρεύομαι, ακόμη και να βλέπω εφιάλτες.
πολύ κιν/φική φάση, αναμφισβήτητα!

Αθανασία είπε...

Χαααααααααχαααααααααααααχααααααχααααααααχαααααααααααααχααααααααχαααααααχα!δίκιο έχεις καλό μου!σάνα κάνει ο εγκέφαλός σου προβολές,τις δικές του κιν/φικες παραγωγές που συνήθως όμως είναι...θρίλερ????....χααχαααααχααα! ε,και τα όνειρα,είναι ένα είδος ταινίας μικρού?μήκους!!! άμα το καλοσκεφτεί κανείς....χααααααχαααχαα! (τι λέω η χριστιανή πρωί-πρωί...)με βάρεσαν τα βάσανα,στο κεφάλι για τα καλά όμως.....

BOSKO είπε...

Αθανασία...
α ρε Αθανασία, κήπος σκέτος είσαι, στό 'χω ξαναπεί!
περαστικά σου/μας:-))

Leonidas Maridakis είπε...

Πολύ γλυκό και ανθρώπινο αυτό το ποστ βρε Αντώνη... ακόμη και οι -κινηματογραφικοί κατά τα άλλα- εφιάλτες είναι αλλιώς με έναν μικρό Ζέπο στην αγκαλιά, έτσι δεν είναι;

BOSKO είπε...

αόρατος σαλπιγκτής...
έτσι ακριβώς είναι, αγαπητέ Λεωνίδα!
οι...ζέποι και τα χουρχουρητά τους είναι το Νο 1 αγχολυτικό!