ΣΤΑΥΡΟΥ ΞΑΡΧΑΚΟΥ
Β΄ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΝΩΛΗ ΛΙΔΑΚΗ
UNIVERSAL
Μου φαίνεται πως ο μόνος λόγος για τον οποίο ουσιαστικά έγινε αυτός ο δίσκος δεν είναι οι ερμηνείες του Μανώλη Λιδάκη σε παλιά τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου, αλλά οι ενορχηστρωτικές προσεγγίσεις του Αχιλλέα Γουάστωρ. Ωστόσο έχω τις ενστάσεις μου γι' αυτές. Ενδεικτικοί τίτλοι: Νυν και αεί, Το δίχτυ, Κλάψτε ουρανοί κι αστέρια, Άσπρη μέρα, Το πρακτορείο, Γεια σου χαρά σου Βενετιά κ.α., τραγούδια δηλαδή, με τις αρχικές ερμηνείες των οποίων δύσκολα να αναμετρηθεί κανείς, όσο καλός τραγουδιστής και να είναι - που ο Λιδάκης σίγουρα είναι! Τι νόημα έχει όμως να ακούγονται ηλεκτρικές κιθάρες στο Γυρνάν αμίλητα παιδιά ή να ξεκινάει το Γεια σου χαρά σου Βενετιά ως νταουλιέρικο; Μήπως προστίθεται κάτι στα κομμάτια; Όχι, κατά την ταπεινή μου άποψη. Θα εξαιρούσα Το Πρακτορείο με τις όμορφες πιανιστικές αρμονίες στο ρεφραίν του και την Κόκκινη κλωστή δεμένη (Παραμύθι - παραμύθι) που έγινε καθαρόαιμο jazz τραγούδι, ενορχηστρωμένο σχεδόν διονυσιακά. Κατά τ' άλλα, άμα θέλω να ξανακούσω Ξαρχάκο, θα προτιμήσω τις α΄ και όχι τις β΄ αναγνώσεις των τραγουδιών του, μέσα από τις οποίες, ξέχωρα από το μεγάλο ταλέντο του ως συνθέτης, αναδείχτηκε και σε έναν σημαντικό - αν όχι στον σημαντικότερο - ενορχηστρωτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου