για-το-τέρας-του-ναζισμού

Όλη η νύχτα πέρασε με ποιήματα Ευρωπαίων ποιητών και συγγραφέων που άφησαν την τελευταία τους πνοή στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Δε βρήκα ούτε ένα, που να ανταγωνίζεται έστω, το Μαουτχάουζεν του Ιάκωβου Καμπανέλλη - καθόλου τυχαίο που οι Times είχαν γράψει πως περιέχει τους ωραιότερους στίχους που γράφτηκαν ποτέ για το Ολοκαύτωμα. Μετά πέρασα στο ημερολόγιο της Εβραίας Άννα Φρανκ και στα φρικιαστικά πειράματα του Μένγκελε και σκεφτόμουν πως μόνο ο Παζολίνι στο Σαλό του πέτυχε να μεταφέρει ατόφιο και ωμό το τέρας του φασισμού. Τι περίπτωση αυτός ο Μένγκελε...Καμία πολιτική-θρησκευτική-φυλετική ιδεολογία δε δύναται να δικαιολογήσει τόση θηριωδία, σαδισμό και κακία. Και μόνο το ότι αφαιρούσε οστά και ζωτικά όργανα από ανθρώπους δίχως την παραμικρή αναισθησία, κλείνοντας τους τα στόματα με πανιά για να μην ακούει τα ουρλιαχτά του πόνου τους, φτάνει και περισσεύει για να θεωρείται μέχρι σήμερα το μεγαλύτερο τέρας που γνώρισε ο ανθρώπινος πολιτισμός. Κι από κάτω διάβαζα τα σχόλια των γνωστών ουγκ της χρυσαυγίτικης ΠαπΆριας Φυλής, πάντα ανορθόγραφων, που επαινούσαν τον Αδόλφο και χαίρονταν με τη φρίκη, παραβλέποντας φυσικά πως το ίνδαλμα τους πρώτους αυτούς τους ίδιους τους πνευματικά ανάπηρους θα έβαζε στους φούρνους. Ο ναζισμός είναι ο απόπατος της ανθρώπινης συνθήκης και κάθε υποστηρικτής του, όπου κι αν βρίσκεται, πρέπει να διώκεται και να αφανίζεται, όπως ο καρκίνος στο αρχικό στάδιο. Κοινώς, αυτά τα πράγματα πρέπει να τα σκοτώνεις από μικρά, γιατί άμα μεγαλώσουν γίνονται επικίνδυνα...