diaries

 

Τελικά δεν είναι να πηγαίνεις στο περίπτερο. Πετάχτηκα χθες για τσιγάρα και πήρε το μάτι μου στον πάγκο την ''Espresso''. Έδινε σε όμορφη έκδοση το λεύκωμα ''Το Ηρώον του Αγώνος 1821 - 1921'', ελέω 25ης Μαρτίου, μαζί με ένα CD με ''Τα ελληνικά στρατιωτικά εμβατήρια''. Θα μου πεις, τι σε νοιάζουν τα εμβατήρια εσένα, στρατόκαυλος είσαι; Κάθε άλλο...Γενικά, έχω αγοράσει αρκετές φορές την ''Espresso'' για τα CD της. Μιαν άλλη φορά είχε δώσει μια συλλογή Πάνου Γαβαλά και Ρίτας Σακελλαρίου. Ευτυχώς που μπορούσα να διακρίνω ότι οι εγγραφές ήταν στη MINOS, άρα παλιές, άρα ορίτζιναλ και όχι από κάνα live - ειδικά της Σακελλαρίου - της κακιάς ώρας. Εννοείται πως την εφημερίδα την ξεφυλλίζω απλά και μετά την πετάω στα σκουπίδια. Τέλος πάντων, το ''χθεσινό'' CD με τα στρατιωτικά εμβατήρια την είχε την αξία του - τη συλλεκτική, εννοώ, για να μην παρεξηγηθώ. Δέκα τραγούδια, η ενορχήστρωση των οποίων θυμίζει επτανησιακές μαντολινάτες περισσότερο και λιγότερο...ταρατατζούμ! Ενδεικτικοί τίτλοι: ''Ο ναύτης του Αιγαίου'', ''Το τραγούδι της Σημαίας μας'', ''Ο Ύμνος του Αεροπόρου'', ''Περνάει ο Στρατός'', ''Ύμνος Αεροπορίας'' κλπ. Οι συντελεστές άγνωστοι, χωρίς credits δυστυχώς, με εξαίρεση κάποιους στιχουργούς. Οι ηχογραφήσεις, ωστόσο, είναι παλιές. Κι αν ακόμη δεν υπάρχουν τα σκρατς της μεταγραφής από τα βινύλια στο CD, είναι πολύ πιθανό να ''έρχονται'' από τις δεκαετίες 1960, ΄70 και ΄80. Σκόπευα με αφορμή τη φετινή 25η Μαρτίου να κάνω ένα άρθρο στη LIFO για το δίσκο ''Ελλάς η χώρα των εμβατηρίων'' (Σείριος, 1990), μα το άφησα, διότι δε θα ήταν και τίποτα πρωτότυπο. Άσε που το διαδίκτυο είναι γεμάτο από αρθράκια για το δίσκο αυτό, ο οποίος έχει δοθεί αρκετές φορές με εφημερίδες και σε διαφορετικές μορφές. Χαρακτηριστική είναι η τελευταία φορά (νομίζω) που δόθηκε ως διπλό premium CD, τότε που ο Γιαννίκος ξεπούλαγε το στοκ της εταιρείας. Σ' ένα από τα δύο CD περιεχόταν και το παραδοσιακό ''Οι Σουλιώτισσες'' με τη Φλέρυ Νταντωνάκη από τον παρθενικό δίσκο της ερμηνεύτριας στις ΗΠΑ - το πως και το γιατί, ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω μέχρι σήμερα. 

Πάντως, σε ότι αφορά το επετειακό κομμάτι μου στο LIFO.gr, αυτό έχει να κάνει με ένα ελληνικό πατριωτικό τραγούδι του 19ου αι., τον γνωστό ''Γεροδήμο'' και την ιστορία του δημιουργού του, του σημαντικού Ζακυνθινού Παύλου Καρρέρ, για το οποίο θέμα κατέβασα χθες βιβλία και εφημερίδες - φύλλο και φτερό από το αρχείο μου. Το διαβάζετε εδώ: http://www.lifo.gr/team/music/56357

 

Ένα ευχάριστο email πήρα από την Αγγλία. Θέλουν το ντοκιμαντέρ μου για την Κατερίνα Γώγου να παιχτεί στο ολοήμερο event ''Athens NOW'', μέσα στη λονδρέζικη Whitechappel Gallery, μαζί με άλλα ''αντεργκράουντ'', όπως μού'γραψαν οι Άγγλοι, ντοκιμαντέρ. Μοναδική εξαίρεση από τα παλιά, θά'ναι η προβολή κάποιας ταινίας του Σταύρου Τορνέ. Μεγάλη μου τιμή και χαρά, τους εξήγησα απλά πως κόπια δε στέλνω/δίνω πουθενά, εν όψει της έκδοσης του ντοκιμαντέρ σε DVD. Θα πρέπει δηλαδή να είμαι κι εγώ εκεί, αναλαμβάνοντας μόνος μου - αν δε μπορούν αυτοί - το κόστος του αεροπορικού εισιτηρίου. Διότι, από φιλοξενία, όλοι έχουμε φίλους καλούς στο Λονδίνο. Σκέφτομαι, μάλιστα, αν δεν πάρω και κάποιον άλλο μαζί μου, να ''χτυπήσω την πόρτα'' του Μίαρη των Electric Litany που μένει μόνιμα εκεί. Και αν φυσικά δεν είναι on the road εκείνο τον καιρό το συγκρότημα. 

Αλλαγή θέματος: Οι θηλυκές γάτες στην αυλή μου είναι ετοιμόγεννες και οι τρεις. Αν κάνει από πέντε γατάκια η καθεμία, τ ην κάτσαμε τη βάρκα. Και σίγουρα δε θα μπορώ να ''διώξω'' κανένα. Πως θα τα ταΐζω; Αυτά θα θέλουν 10 ευρώ τροφή την εβδομάδα, τουλάχιστον. Ευτυχώς που ''βοηθάει'' και η Άννα από πάνω, η οποία είναι τρελή γατομάνα και κάθε μέρα τώρα γεμίζει τα μπολάκια τους με κονσέρβες και κροκέτες. Να κάθονταν τα άτιμα να τα χαΐδέψεις μόνο...Μεσ'στην τρομάρα είναι, λες και δε μ' έχουν συνηθίσει τόσους μήνες, τόσα χρόνια, που τρώνε απ' τα χέρια μου. 

Την Κυριακή αυτή λέω να περάσω από τον Σταυρό του Νότου να δω live για πρώτη φορά το συγκρότημα - κολεκτίβα Usurum, που πολύ μου άρεσε το CD τους. Στο ίδιο μέρος θα παίξει (εκεί θα πάω σίγουρα) και ο ακριβοθώρητος πλέον Νίκος Χαλβατζής, άρτι αφιχθής από Κοζάνη με το ολοκαίνουργιο γαμάτο δισκάκι του από τη Yafka Records του Μητρόπουλου. Απ' ότι έμαθα, κόλλησε και η έκδοση σε βινύλιο του έργου ''Αντίπυρα'' της Δανάης Παναγιωτοπούλου. Αιτία είναι το ότι ο Γιώργος Χατζιδάκις δε δίνει άδεια για τη μελοποίηση - που έχει ωστόσο ηχογραφηθεί - της Δανάης στο ποίημα του Μάνου Χατζιδάκι, ''Ρόνι''. Λεπτομέρεια: Προ μερικών εβδομάδων, η φίλη τραγουδοποιός μου χάρισε την πρώτη κόπια του βινυλίου της που έχει μέσα τον ''Ρόνι'' και που αν τελικά κυκλοφορήσει στο εμπόριο χωρίς το εν λόγω τραγούδι, σίγουρα θα γίνει δίσκος - urban legend τα χρόνια που θά'ρθουν! Κρίμα που δε δίνει άδεια, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, ο υιός Χατζιδάκις: Ο ''Ρόνι'' είναι κομματάρα και θα τολμούσα να πω ότι μοιάζει να βγήκε μέσα από το θρυλικό άλμπουμ των Procol Harum, ''Grand Hotel''!

Χθες, τέλος, καταθέσαμε με τη μητέρα μου τα χαρτιά της για το αναπηρικό επίδομα της Πρόνοιας. Απίστευτη ταλαιπωρία! Βέβαια καλά κάνουν, όταν τα προηγούμενα χρόνια ο άλλος δήλωνε στραβός κι έβλεπε καλύτερα από σένα κι από μένα, προκειμένου να εισπράττει κάθε μήνα και να ζημιώνει το ελληνικό δημόσιο. Γενικά, από μικρούς τσοχατζόπουλους την πάθαμε τη ζημιά κι απ' την ξακουστή πλέον νεοελληνική λαμογιά σε όλους τους τομείς. Κοίταζα τις παθήσεις της μητέρας μου, την έβλεπα κι έλεγα μέσα μου ''φτου-φτου, νά'ναι καλά η γυναίκα''...Και τι δεν έχει! Χειρουργείο bypass, στένωση νωτιαίου σάκου, διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (αν το λέω σωστά), φραγμένα αγγεία στα πόδια της κατά 75%, τρέχα - γύρευε...Παρ' όλα αυτά, δωσ'της Νταλάρα και κάθε βράδυ συναυλία και πάρ'της την ψυχή. Κώλο δε βάζει κάτω, δεν υπάρχει περίπτωση αυτή η γυναίκα να κλειστεί σπίτι. Χαίρομαι, επίσης, που, αν και έχει περάσει τα 80, το μυαλό της δουλεύει ξουράφι. Την παρακολουθώ. Χθες θυμόταν απ' έξω το τηλεφωνικό νούμερο για μια τηλεφωνική αγορά πού'χε κάνει. Σε όλες τις υπηρεσίες, επίσης, ναι μεν την πηγαίνουμε εμείς, λόγω των προβλημάτων με τη μέση της, αλλά ''καθαρίζει'' μόνη της! Μακάρι νά'χα την υπομονή της, διότι εγώ δεν αντέχω καθόλου στις δημόσιες υπηρεσίες και συχνά μιλάω άσχημα, νευριάζω και τσακώνομαι. Άντε, την Παρασκευή θα την πάω στον Κότσιρα τη μαμά και τη Δευτέρα στο αφιέρωμα στη Μοσχολιού. Αφού καμιά φορά σκέφτομαι πως μπορεί πλέον η διαβίωση ενός δημοσιογράφου νά'ναι δύσκολη, αλλά τουλάχιστον μπορώ να πηγαίνω παντού δωρεάν τη μάνα μου κι αυτό είναι μεγάλη προσφορά. Διαφορετικά, δε θα ξεκουνιόμουν κι εγώ για πουθενά.