ΣΤΑΘΗΣ ΔΡΟΓΩΣΗΣ
18 +
MINOS EMI - UNIVERSAL
Επιτομή του έργου του τραγουδοποιού Στάθη Δρογώση, αφού σε 19 κομμάτια συνοψίζεται η 18χρονη παρουσία του στα μουσικά δρώμενα. Πρόκειται δηλαδή για μία επανεξέταση τραγουδιών του από το πρώτο άλμπουμ του με το συγκρότημα Τα φώτα που σβήνουν (1999) μέχρι τον πέμπτο προσωπικό του δίσκο με τίτλο ''Όμορφη ζωή'' (2010) - παραδόξως δεν υπάρχει κανένα κομμάτι από τον προτελευταίο δίσκο του, ''Κόκκινο τετράδιο'' (2015). Για την έλλειψη αυτή, μας αποζημιώνει - ως φαίνεται - με μερικά καινούργια τραγούδια, ανάμεσα τους και τη διασκευή στο ιταλικό ''Mi sono innamorato di te'' του Luigi Tenco σε απόδοση του Μανώλη Φάμελλου. Θα μπορούσε να έβγαινε ένα απλό best of, όπως κάνουν πολλοί, αντ' αυτού όμως ο Δρογώσης προτίμησε να πειραματιστεί με το υλικό του, δίνοντας το σε συναδέλφους του που ταιριάζουν τα χνώτα τους. Ηχηρά ονόματα: Γιάννης Κότσιρας, Μαρίνα Σάττι με τις Fones, Katerine Duska, Κωστής Μαραβέγιας, Νίκος Πορτοκάλογλου, Ευστάθιος Δράκος, Ανδριάνα Μπάμπαλη, Χάρης Μιχαηλίδης από το γκρουπ Δραμαμίνη, Μανώλης Φάμελλος, Μαριέττα Φαφούτη, Μαρία Παπαγεωργίου, Ηλίας Βαμβακούσης, Βαγγέλης Μαρκαντώνης και οι Πολύχρωμες Νότες, ο Κ. Βήτα και ο Διονύσης Σαββόπουλος. Δεν ξέρω τι σόι κριτική θα μπορούσε να γίνει στο CD αυτό, καθώς ο Δρογώσης είναι αυτός που είναι τόσα χρόνια και σίγουρα έχει το δικό του ύφος. Ένα ύφος χαρωπό και ενίοτε ανάλαφρο, ακόμη κι αν λέει σοβαρά πράγματα ή αν παίρνει θέση στην τρέχουσα πολιτική κατάσταση. Ο Δρογώσης είναι από τους λίγους τραγουδοποιούς - για να μην πω ο μοναδικός - που κινείται μεταξύ του απόλυτου mainstream και του ''σκληρού ροκ'', το τελευταίο απ' την άποψη των προθέσεων του περισσότερο και όχι του ήχου. Εδώ πάλι ο ήχος είναι εξαιρετικά φροντισμένος, οι ενορχηστρώσεις του δουλεμένες και πλούσιες με τη σύμπραξη όλων των συμμετεχόντων μουσικών και με ορισμένες ιδιαίτερα επιτυχημένες στιγμές.
Πρωτίστως του Σαββόπουλου στα ''Λουλούδια στο γκρεμό'', ένα θεατράλε κομμάτι που ξεκινάει με τους εξής στίχους: ''Βλέπω τριγύρω τα παιδιά, δεν γράφουν πια τραγούδια''...Έχει μια γλύκα να το ακούς αυτό από τον ''πατέρα'' των Ελλήνων τραγουδοποιών που, όντως, δεν γράφει πια τραγούδια και εν συνεχεία αναπτύσσει έναν διάλογο με τον Δρογώση, τον εκπρόσωπο της νεότερης γενιάς ή, υπό μία έννοια, του συνεχιστή του. Μελαγχολικό στον πυρήνα του κομμάτι παρά το εξωστρεφές ύφος του! Μου άρεσε η ανανεωμένη slow βερσιόν του ''Μην το πεις πουθενά'' με τη συμμετοχή της Μπάμπαλη, η ''Νύχτα'' που μοιάζει να γράφτηκε για τη φωνή της Παπαγεωργίου, η ''Κυριακή'' με το ντουέτο Δρογώση - Φαφούτη να παραπέμπει σε νοσταλγικό γαλλικό love song και το ''Θα περάσουν οι μέρες'' με την ερμηνεία της Katerine Duska - αυτή είναι πολύ ιδιαίτερη φωνή και δεν μου το βγάζεις απ' το μυαλό, αν ο δρόμος την έβγαζε αλλού, θα γινόταν μία εξαιρετική λαϊκή ερμηνεύτρια! Επίσης, ''Το άλικο λουλούδι'', που ερμηνεύει ο Κ. Βήτα και που ακούγεται σαν να βγήκε από κάποιο δικό του μπαλανταδόρικο άλμπουμ, πράγμα που φανερώνει πως η χημεία του με τον Δρογώση λειτούργησε απόλυτα. Εν κατακλείδι, για όποιον θέλει να επικοινωνήσει με το υλικό του Στάθη Δρογώση, ακούγοντας το από σημαντικούς εκπροσώπους του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού, το ''18 +'' είναι, απλά κι ωραία, αυτό που λέμε must.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου