''Στην εποχή του Δον Κιχώτη'' ή στο διαφορετικό μουσικό σύμπαν του Νίκου Ζουρνή και της Νατάσας Καμπαστάνα

ΝΙΚΟΣ ΖΟΥΡΝΗΣ - ΝΑΤΑΣΑ ΚΑΜΠΑΣΤΑΝΑ

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗ

STUDIO PAZL

Πάνε εννέα χρόνια από τότε που γνωρίσαμε ένα νέο τραγουδοποιό, τον Νίκο Ζουρνή, με το ντεμπούτο άλμπουμ του, τα ''Χιλιόμετρα''. Τότε, αν θυμάμαι καλά, είχα γράψει πως ακουγόταν σαν κλώνος του Σωκράτη Μάλαμα - σκληρή κριτική, το ομολογώ, αλλά δεν ήμουν και ο μόνος που τό'χε ισχυριστεί. Ως φαίνεται, όλα αυτά τα χρόνια που μεσολάβησαν, ο Ζουρνής όχι μόνο δεν χάθηκε, αλλά εδραίωσε την παρουσία του στο ελληνικό τραγούδι με πολλά live και πολλές συνεργασίες. Η σημερινή εργασία του που προέκυψε από το συνταξίδεμα του με μία ερμηνεύτρια, τη Νατάσα Καμπαστάνα (υπέροχη στο jazzy λαϊκότροπο ''Όταν δεν είμαστε μαζί''), και μία στιχουργό, τη Βασιλική Λαμπίρη (επίσης υπέροχη στον ''Μετανάστη''), του δίνει την ευκαιρία να καταθέσει ένα άλμπουμ με πολυποίκιλες μουσικές. Οχτώ τραγούδια σε ερμηνεία της Καμπαστάνα κυρίως, της Δήμητρας Μπουλούζα και του ίδιου του Ζουρνή, ενορχηστρωμένα τα τέσσερα πρώτα από τον Παντελή Μπενετάτο και τα άλλα τέσσερα από τον Κώστα Στεργίου. Αρχικά νόμισα πως επρόκειτο για παιδικό δίσκο, λίγο το εξώφυλλο, λίγο ο τίτλος, πολύ δε περισσότερο τα δύο πρώτα τραγούδια που ακούγονται κεφάτα και ρυθμικά: Σχεδόν νεοκυματικός ο ''Δον Κιχώτης'', σαν σύνθεση του Teofilo Chantre το ''Λούνα Παρκ''! Ο ρυθμός διατηρείται καθ' όλη την ακρόαση, που εισπράττουμε τις επιρροές του δημιουργού ή, σωστότερα, την επιθυμία του να παίξει με διαφορετικά ύφη, από το latin και το α λα Μανώλης Χιώτης mambo 

μέχρι την country (''Τα στάχυα'') και την κλασική μπαλάντα (''Ηλιοστάσιο'' σε μουσική - στίχους του Ζουρνή). Μη φανταστεί κανείς πως όλα αυτά συμβαίνουν κατά τύχη, αφού οι στίχοι της Λαμπίρη καθοδήγησαν τις μουσικές, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο επιτυχημένα. Λόγου χάριν, στον ''Μετανάστη'' θα ταίριαζε μία πιο εσωστρεφή μουσική προσέγγιση δεδομένου του στιχουργήματος, εκεί που το ''Λούνα Παρκ'' έχει αποδοθεί τέλεια, μουσικά και συνθετικά, όπως και η μπαλάντα ''Όσα δεν είπαμε'' με τον Ζουρνή, που κλείνει το δίσκο. Ένας δίσκος - ανεξάρτητη παραγωγή που θα χαρακτηριζόταν αξιοπρεπέστατος στο σύνολο του, ιδιαίτερος και σίγουρα διαφορετικός ως concept συγκριτικά με άλλους σύγχρονους κύκλους τραγουδιών. Αξίζει να τον ανακαλύψετε είτε σε μορφή CD, είτε ψηφιακά από την Spicy.