ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΝΑΟΥΤΗΣ
ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ
YAFKA RECORDS
Η καινούργια δισκογραφική εξόρμηση του τραγουδοποιού Δημήτρη Αρναούτη είναι υπερπαραγωγή...μαμούθ, αφού περιλαμβάνει δύο CD με 44 τραγούδια και οργανικά θέματα, στα οποία πέτυχε να συγκεντρώσει μια πλειάδα εξαιρετικών ερμηνευτών και κυρίως όλες τις επιρροές του, όντας ένας ''χατζιδακικός ροκάς'' με μουσική παιδεία και κατάρτιση. Έχουμε και λέμε: Νένα Βενετσάνου, Ηλίας Λιούγκος, Βασίλης Γισδάκης, Δώρος Δημοσθένους, Γιάννης Bach Σπυρόπουλος, Γιάννης Παλαμίδας, Ηρώ Σαΐα, Σοφία Παπάζογλου, Φοίβος Δεληβοριάς, Νίκος Αϊβαλής, Ορέστης Ντάντος, Μπάμπης Στόκας, αλλά και οι Βασίλης Σαλταγιάννης, Αποστόλης Αρμάγος, Έλσα Μουρατίδου, Θανάσης Χριστοδούλου, Γιάννης Φίλιας, Ευτυχία Γεωργακοπούλου, Βαγγέλης Σαριδέλης. Εν ολίγοις, ο Αρναούτης κάλεσε είτε ερμηνευτές που εκτιμά, είτε φίλους του, για να αποδώσουν το υλικό του, το οποίο έχει ομοιογένεια και ο ακροατής, παραδόξως, δεν χάνει τη μπάλα. Κι έτσι, ενώ το πρώτο CD ξεκινά με το γκρουβάτο ''Δεν φοβάμαι'' που ερμηνεύει ο ίδιος ο Αρναούτης, καταφέρνει εν συνεχεία να εντάξει στο δικό του ηχητικό προγκρεσιβοροκάδικο σύμπαν (για του λόγου το αληθές, ο instrumental ''Βομβαρδισμός της Δρέσδης'' θυμίζει Emerson Lake & Palmer) ακόμη και ερμηνευτές που δεν είχαν καμία σχέση με το συγκεκριμένο είδος.
Έκπληξη αποτελεί το ''Μπλοκ'' με τη φωνή του Λιούγκου, ας πούμε, εκεί που ο Παλαμίδας στο ''Και πάλι απόψε'' ακούγεται απολύτως μες τα νερά του, όπως και η Σαΐα με τη μπαλάντα ''Χρώματα''. Το ''Πέφτει ο ήλιος'' που ερμηνεύει ο Δημοσθένους είναι από τις καλύτερες στιγμές του πρώτου CD, μια μπαλάντα νεοκυματικού ύφους (εξ ου, να υποθέσω, και τα σκρατς από παλιό βινύλιο), προτού οι τόνοι ανέβουν ξανά με το ''Ησυχία και σιωπή'' με τον Αρναούτη και λίγο μετά κάνει την εμφάνιση του το λαϊκότροπο στοιχείο με τη φωνή του Στόκα στο ''Μες στο κρύο''. Οι techno - rock αναφορές συνεχίζονται με την οργανική ''Salsanova Casanova'', ενώ το ακόλουθο κομμάτι, ο ''Χορός κι ο Χάρος'', δόθηκε στον Γιάννη τον Bach προκειμένου να καταθέσει μια σχεδόν ψυχεδελική ερμηνεία. Στο ''Είμαστε μόνοι'' ο Αρναούτης καυτηριάζει την εξάρτηση από τα social media με έναν χιουμοριστικό ρεαλισμό και όχι διδακτισμό.
 |
| Δημήτρης Αρναούτης (photo: Bosko) |
Πάμε και στο δεύτερο CD: Το εναρκτήριο ''Ήρθαμε εδώ για να πονάμε'' επίσης είναι μία δυνατή στιγμή στο σύνολο του έργου αυτού. Το τραγουδά ο Ορέστης Ντάντος και το χάρισμα του ραδιοφωνικού air play είναι δεδομένο. Ακόμη ένα προγκρεσιβοροκάδικο οργανικό, η ''Παραμονή'', ένα όμορφο γνήσιο λαϊκό τραγούδι με τη Σοφία Παπάζογλου, ''Αγχόνη'' λέγεται, το οργανικό ''Σουσέλ'' μαζί με το ''Ζω'' με τον Αρναούτη, δύο εντελώς φρανκζαπικά κομμάτια, για να ακολουθήσει ''Το κόστος της αιώνιας ποινής'' με την απαγγελία του Νίκου Αϊβαλή - οι επιρροές και από τη Λένα Πλάτωνος δεν κρύβονται! Τι υπέροχη, λίγο παρακάτω, η ερμηνεία της Έλσας Μουρατίδου στο ''Πνεύμα του πόθου'' - τύφλα νά'χουν οι χιψτεράδες μαζί με όλα τα καλοκαιρινά love songs τους που παίζονται κατά κόρον από τα ραδιόφωνα!
Τα ''Ζώα'' που αποδίδει ο Φοίβος Δεληβοριάς και που φλερτάρουν με το δημοτικό, αλλά και το λαϊκό τραγούδι είναι σίγουρα ένα από τα πιο ιδιαίτερα κομμάτια με τη φωνή του σημαντικού συναδέλφου του δημιουργού. Στο τραγούδι ''Τα κλισέ μου'', πάλι, ο Αρναούτης καταθέτει μία αμιγώς χατζιδακική μπαλάντα με το ντουέτο Ηλία Λιούγκου - Ευτυχίας Γεωργακοπούλου. Πανέμορφο! Στο ''Η20'' έχουμε μία blues - rock αναλαμπή του δημιουργού, που προηγείται του λαϊκότροπου ''Μελαχρινό κορίτσι'' με τη φωνή του Βασίλη Σαλταγιάννη. Ενδεικτικοί στίχοι: Μελαχρινό κορίτσι μου, ποιος Μπάτης σ' έχει φέρει;/ Σε υμνήσανε ρεμπέτηδες, μέχρι κι ο Τσακ ο Μπέρρι...Μία διαφορετική - απ' ότι τον είχαμε συνηθίσει - ερμηνεία καταθέτει ο Βασίλης Γισδάκης στη ντυλανική ρυθμική μπαλάντα ''Φίλε'' (θα τό'χα σκίσει αυτό το κομμάτι αν είχα μια δική μου εκπομπή στο ραδιόφωνο, μιλάω ειλικρινά), εκεί που με το ''Πριν το ωδείο'' ο Αρναούτης μαζεύει τα ψήγματα όλων των μουσικών του πρώιμων αναζητήσεων σε ένα ιδιαίτερο σύντομο instrumental - ιδιαίτερο είναι και το instrumental εν είδει ηχητικού κολάζ, ''Έκτακτο δελτίο συγχύσεων'', που θα ζήλευε ως και ο Μιχάλης Σιγανίδης! Το τραγούδι ''Νανούρισμα'' που κλείνει το δεύτερο CD και την ''Περιπέτεια'' του Αρναούτη το ερμηνεύει η Νένα Βενετσάνου και μας χαρίζει την καλύτερη ευχή για τους μελλοντικούς μουσικόφιλους: Πάρε ύπνε τ' αγγελούδι μ' ολοκαίνουργιο τραγούδι/ νά'χει πάντα συντροφιά, φίλο του στη συννεφιά...Οι οργανικές ''Πέντε μινιατούρες για πιάνο'' με σολίστ τον Πέτρο Μπούρα είναι το 44ο και τελευταίο κομμάτι του διπλού αυτού δίσκου, ένα μικρό πιανιστικό έργο του συνθέτη που άνετα θα θεωρείτο bonus track μες στην όλη έκδοση και που αποδεικνύει πως ο Δημήτρης Αρναούτης είναι συνθέτης και όχι τροβαδούρος. Εν κατακλείδι, δεν ξέρω μετά από τέτοιο πακτωλό συνθέσεων, κινούμενο μάλιστα σε ποικίλες μουσικές κατευθύνσεις, τι άλλο θα μπορούσε να μας παρουσιάσει ο Αρναούτης. Έχω την εντύπωση πως η επιθυμία του να χωρέσουν τα πάντα μαζί, σε ένα άλμπουμ - μαμούθ, όπως είπα και στην αρχή, δείχνει και την επίγνωση της δυσκολίας για κάθε συνάδελφο του, όταν πασχίζει μόνος του, χωρίς καμία ουσιαστική βοήθεια από τα ΜΜΕ. Και ερωτώ δημόσια: Είναι καλή ή δεν είναι η εργασία του Αρναούτη; Εγώ λέω ότι είναι! Και κάτι παραπάνω! Το θέμα είναι πως θα σπάσει η ''Περιπέτεια'' το φράγμα της απομόνωσης, στην οποία εμπίπτουν δυστυχώς και πολλά ακόμη αξιόλογα έργα, ερήμην των δημιουργών τους, οι οποίοι απλά κάνουν σωστά τη δουλειά τους χωρίς να επιδίδονται στο παιχνίδι των δημοσίων σχέσεων. Επειδή όμως η μουσική και τα τραγούδια έχουν σημασία - ''κάθε τι καλό πάντα βρίσκει το δρόμο του'' έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις - χαιρετίζω την πρωτοβουλία της ανεξάρτητης Yafka Records να εκδώσει ένα τέτοιο αμιγώς καλλιτεχνικό έργο, το οποίο χαρακτηρίζω σαν μία από τις πιο πρωτότυπες κυκλοφορίες της χρονιάς που διανύουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου