...είπε η Λένα Πλάτωνος με το πιο γλυκό χαμόγελο του κόσμου, τη στιγμή που το Κύτταρο σειόταν από το χειροκρότημα και οι άνθρωποι την αποθέωναν κυριολεκτικά, όρθιοι από τα καθίσματα τους! Προσωπικά, θεώρησα αναμενόμενη την ατάκα αυτή της Λένας, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τις τάσεις σύγκρισης της χθεσινής βραδιάς με την περσινή του Ηρωδείου, τόσο από την ίδια, όσο και από πολύ άλλο κόσμο. Κι έτσι, ενώ μέχρι το τέλος του πρώτου μέρους, η συνθέτρια ήταν εμφανώς αγχωμένη επί σκηνής (και ποιος άλλος δεν θα ήταν στη θέση της;), όσο το δεύτερο μέρος οδηγούσε προς το τέλος της παράστασης, εκείνη ζεστάθηκε, εγκλιματίστηκε άψογα, κάτι που έγινε ιδιαίτερα αντιληπτό, οδηγώντας το πλήθος σε παραλήρημα επευφημιών. Επί του προγράμματος τώρα! Σταχυολογώ μερικές από τις καλύτερες στιγμές:
την τέλεια ερμηνεία της ίδιας της Λένας στη Ντορούτσκα από τα Ημερολόγια!
Τη Red Rosy με την Etten, το καινούργιο κομμάτι της δημιουργού, που, απ' ότι παρατήρησα με χαρά, έχει γίνει ήδη σουξέ των δεκαεφτάχρονων με τα μάτια λέιζερ και τα μαλλιά τιρκουάζ!
Το Τι νέα, ψιψίνα; με τη μπριόζα και στέρεα Μάρθα Φριντζήλα- δεν έχω δει ειλικρινά πιο ευσυνείδητη επαγγελματία τραγουδίστρια από τη Φριντζήλα (κι ας ξέχασε το χαρτί με τα λόγια του τραγουδιού του Κ. Βήτα- συμβαίνουν κι αυτά- οδηγώντας σε μια μικρή αλλαγή το πρόγραμμα, με τη Λένα να παίζει στο πιάνο την εισαγωγή από το καρυωτακικό Βράδυ)!
Το Κοπερτί με τον συγκλονιστικό Γιάννη Παλαμίδα, την ώρα που η Ντόρα Μπακοπούλου μαγεμένη δίπλα μου αναρωτιόταν αν υπάρχει ομορφότερο ελληνικό τραγούδι!
Τη Ρωσική Ρομάντσα με μια Βικτώρια αριστοκρατική, εξαιρετικά συνειδητοποιημένη και συγκροτημένη για ερασιτέχνιδα τραγουδίστρια (προηγουμένως, η Φριντζήλα μας διάβασε στα ελληνικά, στην ποιητική απόδοση της Πλάτωνος, τα λόγια αυτού του ρωσικού τραγουδιού, κάτι που πολλοί ακροατές σίγουρα θα το φχαριστήθηκαν)!
Τέλος, τον Μάρκο, τραγούδι που πάντα συγκινεί και που πολύ σοφά δόθηκε στον Κ. Βήτα ως ένα από τα δύο συνολικά κομμάτια της δικής του συμμετοχής!
Αν κάτι από μουσικολογικής άποψης αποσαφηνίστηκε χθες βράδυ στο Κύτταρο είναι το γεγονός ό,τι η Λένα Πλάτωνος αποτελεί τη μοναδική περίπτωση συνθέτριας που μαγνητίζει με τον ήχο και την ποίηση της όλες τις κατηγορίες ακροατών: τους ηλεκτρονικούς, τους ροκάδες, τους έντεχνους, αλλά και τους πιτσιρικάδες! Από τη μια έβλεπα πενηντάρηδες με φαλάκρες και αλογοουρές κι από την άλλη αγόρια και κορίτσια φανατισμένα με ό,τι πιο πρωτοποριακό επέδειξε η μουσική της χώρας τους την τελευταία 30ετία, όταν δηλαδή τα περισσότερα απ' αυτά ήταν ακόμη αγέννητα! Έβλεπα επίσης τον Μιχάλη Δέλτα, τον Coti k. και τον σκηνοθέτη Κωνσταντίνο Γιάνναρη να στέκονται όρθιοι ανάμεσα στο υπόλοιπο κοινό, σιωπηλοί, αποσβολωμένοι σχεδόν, σα να ήρθαν για να πληρώσουν το φόρο τους στη θεά της Μουσικής και του αστρικού σύμπαντος που τους αποκάλυψε! Θερμά συγχαρητήρια στον Κώστα Μαργά για τους φωτισμούς της παράστασης, στο ζεύγος Νισίδη για τα τριπαριστά βίντεο (η Μπακοπούλου τα λάτρεψε!), στον Στέργιο Τσιρλιάγκο για τη δουλειά του στον τομέα των ενορχηστρώσεων και βέβαια στους μουσικούς της μπάντας που έπαιξαν σαν μια κεφάτη δεμένη παρέα! Περισσότερο απ' όλα όμως κρατώ το λυτρωτικό κλάμα μου στην αγκαλιά της Βικτώριας, βλέποντας το Λενάκι όρθιο και γελαστό, την ώρα που αποθεωνόταν από το κοινό, πραγματικά ευτυχισμένο για μιαν ακόμη φορά, συμφώνως και με τους στίχους στην Πρωτομαγιά!
Η χθεσινοβραδινή παράσταση της Λένας Πλάτωνος στο Κύτταρο της οδού Ηπείρου ήταν μόνο η αρχή, καθώς απόψε και τις επόμενες τέσσερις Τετάρτες και Πέμπτες πρόκειται να επαναληφθεί η μέθεξη ποίησης και ηλεκτρονικής μουσικής! Αυτές δεν είναι παραστάσεις! Είναι σαν η Πλάτωνος να έγραψε νότες, να τις έβαλε μαζί με ποιήματα του Καβάφη και του Καρυωτάκη σε μια διάφανη κάψουλα και να τις έστειλε στο διάστημα να αιωρούνται για πάντα ως το σημαντικότερο δείγμα του ανθρώπινου πολιτισμού!
Εδώ, μιαν άλλη εξαιρετική ανταπόκριση διαφορετικού τύπου:
Όσο για τα free press της πόλης, αυτή την εβδομάδα τιμούν τη συνθέτρια:
διαβάστε στο faq τη συνέντευξη της στον Βύρωνα Κριτζά και στη lifo ένα χρονολόγιο της ζωής της που επιμελήθηκε η Μερόπη Κοκκίνη!
