Πηγαίνοντας χθες βράδυ με τον Παντελή Θεοχαρίδη στο σπίτι της Λένας Πλάτωνος, όπου η Ντόρα Μπακοπούλου θα μας έπαιζε πριβέ δύο σονάτες του Σούμαν και του Μπετόβεν, ο Παντελής με ρώτησε στ' αυτοκίνητο: να σου πω, θα μπορούμε στο διάλειμμα να παραγγείλουμε καμιά πίτσα; Μην τολμήσεις και πετάξεις τίποτα τέτοιο, ήταν η απάντηση μου, πάμε για να μας παίξει πιάνο η γυναίκα, όχι να φάμε πίτσες! Μωρέ, καλά, πρόσθεσε ο Παντελής, να δεις που θα χορέψουμε ζεϊμπεκιές στο τέλος!
Μεγάλη τιμή που η Λένα μας κάλεσε σπίτι της μετά των φίλτατων Γιάννη Παλαμίδα, Κώστα Μουστρούφη, Στέργιου Τσιρλιάγκου και της Νότας για να ακούσουμε πρώτοι ολόκληρο σχεδόν το κονσέρτο που θα δώσει την ερχόμενη Τρίτη η σπουδαία Ντόρα Μπακοπούλου. Με τη Λένα γνωρίζονται από το 1963, συμφοιτήτριες και παιδιά- ταλέντα στο Ωδείο Αθηνών επί των ημερών του Μενέλαου Παλλάντιου. Είδαμε τη Μπακοπούλου να παίζει πιάνο και να σπάει σε τρία κομμάτια ένα ποτήρι γεμάτο κρασί! Μας επισκέφτηκε το πνεύμα του Μπετόβεν! απεφάνθη η Πλάτωνος με τη μόνιμη μεταφυσική- στα όρια του συγκινητικού- διάθεση, λίγο πριν η Ντόρα συντριβεί από το ίδιο το παίξιμο της στην τελευταία σονάτα του Μπετόβεν, για την οποία ο συνθέτης δεν έγραψε καν τρίτο μέρος! Σταθήκαμε όλοι αποσβολωμένοι από την απόδοση της Μπακοπούλου, στιγμή που δε νομίζω να ξεχάσω ποτέ, πλασμένη για της μνήμης τα μελλοντικά άρτια υλικά!
Ο Παλαμίδας στη συνέχεια, αν και μάλλον θέλησε να αποφορτίσει το κλίμα μετά τη συγκλονιστική ερμηνεία της Μπακοπούλου, δεν κατόρθωσε να το αλλάξει. Τα τραγούδια του άλλωστε, σύμφωνα και με τη Λένα, διαθέτουν τις αρμονίες και την πολυπλοκότητα μεγάλων κλασικών συνθετών! Ο Σούπερμαν, ο Ταχυδρόμος, το αγαπημένο μου Ταξίδι
και βέβαια η Εκφωνήτρια (εδώ σε ντουέτο με τη Βικτώρια) ακούστηκαν μέσα από τον Δωρητή σώματος, ένα άλμπουμ που όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο καταχωρείται μέσα μου!
Η σειρά σου, Λένα! μήνυσα στην Πλάτωνος κι εκείνη πήρε τη θέση της στο πιάνο μόνο και μόνο για να μαζευτούμε όλοι γύρω της, τραγουδώντας τη Ρόζα- Ροζαλία, την Πτήση 201, τα καρυωτακικά Μόνο και Βράδυ!
Επίσης μεγάλες στιγμές, απ' αυτές που απολαμβάνεις πραγματικά τη συντροφιά των ανθρώπων και τίποτα, μα τίποτα άλλο, δεν έχει την παραμικρή σημασία! Πόσο μου αρέσει το χαμόγελο της Λένας, όταν το συννεφιασμένο βλέμμα της παίρνει απότομα την πιο γλυκιά έκφραση της χαράς και αρχίζει τις απίστευτες ιστορίες της, τις οποίες κυριολεκτικά καταγράφω σαν μαγνητόφωνο! Δεν έχω συναντήσει άνθρωπο με ισχυρότερο μνημονικό από της Λένας Πλάτωνος, θυμάται τα πάντα από τότε που θυμάται και τον εαυτό της, πρόσωπα, χώρους, χρονολογίες, ημερομηνίες, συναντήσεις, συναισθήματα, οσμές, ταξίδια! Κι εγώ έτσι θέλω να είμαι, δε μου αρέσει να ξεχνάω ποτέ, κανέναν και τίποτα, θα ήθελα να διαφυλάξω τα πάντα στον προσωπικό μου σκληρό δίσκο!
Τι θα λέγατε να παραγγείλουμε καμιά πίτσα; είχε την ιδέα η Ντόρα Μπακοπούλου, όπως και έγινε! Εγώ στα' λεγα, δε στα' λεγα; πετάχτηκε ο Θεοχαρίδης απευθυνόμενος σε μένα και σκάσαμε στο γέλιο! Και τώρα να μας τραγουδήσει κάτι ο Παντελής! ήταν τα λόγια της Λένας αμέσως μετά! Να τα μας, αρχίσαμεεε...μου ξαναείπε ο τραγουδιστής φίλος μου, καθώς κι εγώ συνειδητοποιούσα ό,τι άδικα τον είχα κράξει στ' αμάξι.
Η Ντόρα ξανακάθισε στο πιάνο για να συνοδεύσει τον Παντελή και μάλλον το είδανε σαν πρώτη πρόβα οι δυο τους για την παράσταση τους στον Ιανό, το Σάββατο 25 Απριλίου, όπου ο Θεοχαρίδης, η Τατιάνα Ζωγράφου και η Μπακοπούλου θα ερμηνεύσουν έργα του Μάνου Χατζιδάκι, από το Καταραμένο φίδι μέχρι τον Μεγάλο Ερωτικό. Το Ειμ' αητός χωρίς φτερά! παρήγγειλε φωναχτά η Λένα, ένα τραγούδι του Χατζιδάκι που λατρεύει και που ο Παντελής ερμηνεύει πάντα άψογα ως καθαρόαιμος λαϊκός τραγουδιστής ή για την ακρίβεια λαϊκός και λυρικός ταυτόχρονα, όπως επιθυμούσε ο Χατζιδάκις τους ερμηνευτές των κατ' εξοχήν λαϊκών κομματιών του!
Και τότε είδα τη Λένα Πλάτωνος να λικνίζεται στο ρυθμό του ζεϊμπέκικου από κει που καθόταν και τον Γιάννη Παλαμίδα, κατόπιν προτροπής της, να σηκώνεται και να τη ρίχνει τη στροφή του! Σκεφτόμουν ό,τι μια ώρα πριν ακούγαμε καθηλωμένοι Σούμαν και Μπετόβεν, όσο η Ντόρα συνόδευε τον Παντελή στο πιο κοσμοαγάπητο λαϊκό άσμα του Χατζιδάκι! Κάπου συγγενεύουν όλα αυτά, γύρισε και μου είπε η συμπαθέστατη Νότα, αν και η Λένα με τη φράση Τελικά είμαστε όλοι Έλληνες! έδωσε ακριβώς την εικόνα της κατάστασης.
Το Ειμ' αητός χωρίς φτερά διαδέχτηκαν η Αθανασία, το Ποιος ειν' τρελός από έρωτα, η Περιμπανού από τον Θεοχαρίδη και τη Μπακοπούλου σε μια υπέροχη τελικά βραδιά, που ήταν ακριβώς υπέροχη διότι χαρακτηρίστηκε από ευχάριστες ανατροπές και απρόβλεπτες στιγμιαίες καλλιτεχνικές συμπράξεις. Υπ' όψιν ό,τι ο Παντελής βρίσκεται για λίγες μέρες στην Αθήνα, εφόσον κάνει πρόβες με τον Χρήστο Λεοντή για μια συναυλία στο Ελσίνκι μέσα στον Μάιο, αλλά και γιατί αύριο γράφει στο στούντιο με τον Χρήστο Νικολόπουλο και τον Μανώλη Ρασούλη. Καμιά σχέση δηλαδή με Μπακοπούλου, Μπετόβεν ή και Πλάτωνος, αν και όπως είπε η Νότα, όλα αυτά συγκλίνουν κάπου! Όταν καθώς φεύγαμε από το σπίτι της Λένας, ο Παντελής της είπε Εγώ του τα' λεγα του Αντωνάκη, και πίτσες θα φάμε, και ζεϊμπεκιές θα χορέψουμε!, εκείνη γέλασε με την καρδιά της! Είμαι σίγουρος πως όλοι πέρασαν όμορφα χθες βράδυ, εγώ έχω την αίσθηση λίγο περισσότερο όμως, καθώς μάλλον δικαιώνεται η άποψη πολλών φίλων σχετικά με μια μαγική ικανότητα που διαθέτω να ενώνω τους ανθρώπους. Στ' αλήθεια και χωρίς να θέλω επ' ουδενί λόγω να περιαυτολογίσω, υπάρχει ωραιότερο πράγμα;
11 σχόλια:
Η μουσική δεν έχει πατρίδα και η αισθητική είναι ο εσωτερικός μας πολιτισμός όταν αναμιγνύεται με των άλλων.
Ολα τα άλλα είναι ανακαλύψεις των απαίδευτων κι ανάγωγων νεοαστών που ακόμα κουβαλάμε σαν αρχοντοχωριάτες για να μας μπλοκάρουν δημιουργικά.
Ναι ήταν η περιγραφή μιάς γνησίως καλλιτεχνικής βραδυάς. Εύγε.
Διαβάζοντας κάτι τέτοιες δικές σου αναρτήσεις, μου έρχεται πάντα στο μυαλό ο τίτλος εκείνου του παλιού μυθιστορήματος της Raphaelle Billetdoux: «Οι νύχτες μου είναι πιο όμορφες από τις μέρες σας».
Τόσο απλά…
Υπάρχει ωραίοτερο πράγμα από την ‘δημιουργία’ ( +) ένωσης;
Ε, υπάρχει;
;)
"Αισθηματική ηλικία"...
ακριβώς όπως τα λες είναι! Κι η Λένα άλλωστε δεν έχει σφραγίσει το "Ζεϊμπέκικο" του Σαββόπουλου σ' αυτή τη μινιμαλιστική εκτέλεση από το ΖΟΟΜ;
Καλοπερνάμε- η αλήθεια είναι- και φτύσε μας, μη ματιαστούμε!
το Άρωμα του τραγουδιού...
δεν το γνωρίζω το βιβλίο, αλλά δοθείσης ευκαιρίας θα το ψάξω λίγο. Πάντα "ψαγμένα" τα σχόλια που αφήνεις!
maira del mar...
είδες; καλά δεν τα λέω;
Aυτή η ικανότητα που έχουμε να παιρνάμε από Μπετόβεν στον Χατζιδάκι συνοδεία πίτσας είναι μοναδική. θα ήθελα να ήμουν εκεί για να ακούσω την Μπακοπούλου και την Αθανασία από τον Θεοχαρίδη.
Επιμένω, αλλά εκείνες οι συνεργασίες που μας είχες πει με τον υιό Χατζιδάκι για ακυκλοφόρητο soundtrack και με τον Θεοχαρίδη για νέο άλμπουμ που είναι;
Τελικά η επανακυκλοφορία του cd της Φλέρυς δεν είχε πρόσθετα ακυκλοφόρητα τραγούδια,αλλά δεν πειράζει εξακολουθεί να είναι ένας αγάπημένος μου δίσκος.
Όχι, Αντώνη, δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα και πραγματικά κάνεις κάτι πολύ σπουδαίο :)
Θράσος...
δεν έχω ιδέα τι γίνεται με το σάουντρακ του FacCia di Spia, έχουμε ψιλοχαθεί με τον Γιώργο Χατζιδάκι. Λογικά θ' αργήσει ακόμα λίγο, εφόσον μόλις πριν λίγες μέρες έμαθα ότι βγήκε από τον Σείριο ένα cd με τα πιανιστικά του Χατζιδάκι από τον Τάκη Φαραζή. Ακόμη δεν το' χω ακούσει, δεν μου έχει σταλεί καν και καλά που μου το θύμησες να το αναζητήσω.
Ο Θεοχαρίδης για την ώρα έχει έντονη συναυλιακή δραστηριότητα με τον Λεοντή και ταυτόχρονα συμμετέχει στο καινούργιο cd του Χρήστου Νικολόπουλου. Επίσης θα τραγουδήσει, όπως λέω στο post, Χατζιδάκι στον Ιανό με την Τατιάνα Ζωγράφου συνοδεία της Ντόρας Μπακοπούλου.
Για το cd της Φλέρυς, βλέπε παραπάνω post!
Rena Fan...
κι εγώ έτσι νιώθω, περνάμε καλά όλοι μαζί κι είναι πολύ σημαντικό!
Τι όμορφα είναι αυτά που περιγράφεις Μπόσκο!
Και φαντάζομαι να τα ζεις θα είναι ακόμα πιο όμορφα!
Καλό Πάσχα
Νεφερτίτη
Δημοσίευση σχολίου