ΠΡΟ ΥΠΝΟΥ!

Τελικά ο Χριστός ανέστη;...

αν ναι, μέσα τώρα...

του χρόνου πάλι- πρώτα ο θεός...

τα τραπεζώματα τελείωσαν κι αυτά...

οι ανούσιες οικογενειακές συνάξεις, επίσης...

αυτές που γίνονται μόνο και μόνο για να βλέπεις πόσο γέρασαν οι δικοί σου...

πόσο ανήμποροι είναι πια στην ουσία και πόσο ξόδεψαν τη ζωή τους...

η χαρά της Κυριακής λύπη της Δευτέρας...

κοίτα να δεις που ενώ το χρόνο όλο οι Κυριακές αποπνέουν μελαγχολία, την Κυριακή του Πάσχα πρέπει να τη χαιρόμαστε, αφού λυτρώνει από τη θλίψη της Μεγάλης Εβδομάδας...

διαβάζω τη βιογραφία της Σεβάς Χανούμ, μια μιζέρια, μια αρρώστια, ένας πόνος...

του Μπουκόφσκι, πάλι, το αντίθετο...

η πεμπτουσία της ευτυχίας του να είσαι μόνιμα θλιμμένος...

ξημέρωσα σήμερα βλέποντας για πολλοστή φορά στη ΝΕΤ τη συναυλία του Μάνου Χατζιδάκι με τη Νάνα Μούσχουρη και τον Ηλία Λιούγκο από το Καστελλόριζο...

ως φαίνεται, η κασέτα BETA που έχουν, τά' φτυσε, εξ ου κόλλαγε και ξανακόλλαγε και βλέπαμε από δυο και τρεις φορές το κάθε τραγούδι...

σα να μην ήταν κανένας εκεί, να είχαν βάλει την εκπομπή να παίζει και να την είχαν κάνει για επιεόρτιο πασχαλινό γλέντι...

στο MAD TV πετυχαίνω τώρα με έκπληξη διαφημιστικό σποτ για τις παραστάσεις της Νατάσσας Μποφίλιου στο Metropolis Stage...

θα παίζουν για ολόκληρη την άνοιξη λέει το κειμενάκι με την κόκκινη γραμματοσειρά δίπλα από το φωτεινό πρόσωπο της...

να μια πληροφορία από την τηλεόραση που δεν πάει για πέταμα...

αμέσως μετά η Βίσση άδει για όλες τις τσούλες της γης...

στην πυρά, όπως το λέει η ίδια, η ανόητη...

σε ένα άλλο μικρό κανάλι η υπέργηρη Ροζίτα Σώκου συνεντευξιάζεται με μια φουσκωτή αδερφή και μια σαχλή ξανθιά...

στον ΣΚΑΪ πετυχαίνω ακόμη τον Μίκη να διευθύνει τον θίασο του Ζυλ Ντασέν...

πλάνα από ταινίες του Μάρου, του Κούνδουρου- θα βγει άραγε ο Μίκης Νο 1 Έλληνας;...

κάτι τέτοιες ανοησίες των τηλε- δημοσιογράφων είναι που πιάνουν πάντα...

ένα πολύ μακρινό ταξίδι μου βγαίνει, είπε η Ρουμάνα τσιγγάνα που μου ρίχνει τα χαρτιά τώρα τελευταία κοντά απ' το σπίτι μου...

μόλις βγει η βίζα και σιγουρέψει 100%, θα το ανακοινώσω...

θα φύγω εγώ, θα φύγει κι η άλλη κι ο άλλος δεν πρέπει να χάσει την ημερήσια δόση του...

κάτι θα σκεφτώ και γι' αυτό, τέσσερα χρόνια τώρα καλά τη βγάζει και τη βγάζουμε...

βρίσκω τον Μήτσο να χαζεύει τις εφημερίδες στην πλατεία, τον κερνάω καφέ κι αυτός μου διηγείται πως πήγαν τότε να τον δέσουν για πρέζες και μαύρα...

του έγραψα μια δραματοποιημένη σκηνή για το ντοκιμαντέρ...

δε θέλει, δε συμπάθησε ποτέ τον Κούνδουρο, ούτε μπλέχτηκαν οι δρόμοι τους...

Τετάρτη και Πέμπτη τελευταίες πρόβες της Λένας πριν την Κυτταρική πρεμιέρα...

Παρασκευή πρώτο γύρισμα με τον Τεό, ίσως και με τον Μάριο Ποντίκα...

Σάββατο Χατζιδάκις στον Ιανό με τον Παντελάκο, τη Ντόρα και την Τατιάνα...

από Κυριακή ξανά on the road για συνεντεύξεις...

μια ανία, μια πλήξη παρ' όλα αυτά...

εύχομαι να' ναι της στιγμής, γιατί ο bosko δε μασάει...

ειδάλλως, θα μας είχαν πάρει μαζί τους τα seropram, κάθε φορά που διαλύονταν κι έφευγαν πρωί- πρωί μέσω των νεφρών...

θέλω αυτή τη στιγμή να πέσω για ύπνο, έναν ύπνο βαθύ, χωρίς όνειρα, χωρίς καμιά προοπτική και καμιά ελπίδα...

έναν ύπνο ζωώδη που θα διαρκέσει για τουλάχιστον δυο χρόνια, αν είναι εφικτό...

αυτό σκοπεύω να κάνω...

κι ας ξυπνήσω αύριο το πρωί και τακτοποιήσω όπως- όπως τα πράγματα πάλι στη σειρά τους...

υπάρχει στ' αλήθεια σημαντικότερο πράγμα από τη σειρά ή τα όρια που βάζουμε;...

βγάλτε γρήγορα τους επιθετικούς προσδιορισμούς από τις εβδομάδες...

Μεγάλη Εβδομάδα πρώτα...

Εβδομάδα του Πάσχα από σήμερα...

απ' αύριο, τι; εβδομάδα σκέτη, ξερή και μια από τα ίδια, δεν κάνει;...

ζηλεύω τον κόσμο που ζείτε, αλλά χαίρομαι που με κάνετε να γράφω απλοϊκά, σχεδόν naive, σε μια προσπάθεια να πω πέντε- έξι πράγματα πριν βυθιστώ στο κώμα του ύπνου μου...