Ήταν γνωστό ό,τι ο τραγουδοποιός Σταμάτης Μεσημέρης πάλευε με τον καρκίνο εδώ και μερικούς μήνες. Νεότατος και πολυγραφότατος, αφού πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησαν τρεις δίσκοι με δικά του τραγούδια- μεταξύ αυτών και ο τελευταίος του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Ομολογώ ό,τι δεν είχα δει με θετική ματιά αυτήν ακριβώς την υπερβολική παραγωγικότητα του. Επιπλέον, θεωρούσα τα περισσότερα από τα νέα τραγούδια του εγκλωβισμένα στη rock αισθητική των 80s. Από εκείνη την εποχή και την έναρξη των 90s, άλλωστε, κρατώ τις καλύτερες στιγμές του σε δύο βινύλια με τη συμμετοχή της ερμηνεύτριας Μαρίας Λατσίνου. Τότε που ακουγόταν ως συγγενής του Νικόλα Άσιμου με τον ιδιαίτερα καυστικό στίχο του- ένα στοιχείο που διατηρήθηκε αναλλοίωτο στο έργο του μέχρι το τέλος. Ο Σταμάτης Μεσημέρης έφυγε από τη ζωή σήμερα τα ξημερώματα σε ηλικία 61 ετών. Την είδηση μου μετέφερε ο alps, κατόπιν ενημέρωσης από το blog του φίλου και συνάδελφου Πάνου Χρυσοστόμου:
9 σχόλια:
Συμφωνω οτι ηταν τα τραγουδια του λιγο παλιομοδιτικα [για μενα τιποτα το αξιολογο ]δεν μπορεις ομως να μην στενοχωριεσαι οταν μαθαινεις τετοια νεα,αλωστε μια προσπαθεια εκανε και αυτος
παναγιωτης...
δε συμφωνώ με το "τίποτα το αξιόλογο" που λες. Έχω δύο παλιότερους δίσκους του Μεσημέρη που τους είχα λιώσει όταν πρωτοέπεσαν στα χέρια μου. Πιθανώς δε θα τις ξέρεις αυτές τις δουλειές. Από κει και πέρα, ήθελε κι αυτός (όπως πολλοί, αν όχι όλοι οι τραγουδοποιοί του συναφιού του) να δώσει τραγούδια σε άλλους, να κάνει τα δικά του πράγματα, να ελιχθεί μέσα στο ελληνικό τραγούδι και ν' ασχοληθεί με διαφορετικά είδη. Μια προσπάθεια με αξιοπρέπεια έκανε ο μακαρίτης!
Θεωρώ ότι ήταν πολύ καλός δημιουργός και ότι πάλευε με αξιοπρέπεια και ειλικρίνεια. Ειδικά οι στίχοι του με αγγίζουν πάρα πολύ. Πολλές δουλιές του υπήρξαν όντως κάπως "παλιομοδίτικες", αλλά επίσης πολλές φορές άκουγα κακεντρεχή σχόλια εναντίον του από ανθρώπους που μάλλον δεν είχαν ακούσει τίποτα από τη δουλιά του Μεσημέρη. Ειδικά αυτός ο καημένος δίσκος "Βατόμουρα" (2008) που έκανε με τον Βασίλη, το τι έχει ακούσει δεν λέγεται.
Όπως και να χει ο Σταμάτης έφυγε και άφησε πίσω του τραγούδια που θα τα τραγουδούν και τα παιδιά μας. Νομίζω αυτό είναι αρκετά σημαντικό.
Καλό του ταξίδι.
Stepas...
τα "Βατόμουρα" ούτε εγώ τα έχω ακούσει, οπότε δε μπορώ να μιλήσω. Ήξερα ένα cd που έκανε πριν λίγους μήνες με τους Αλχημιστές κι άλλο ένα δικό του. Αυτός έγραφε τραγούδια, έβγαζε δίσκους κι η αρρώστια τον κατέτρωγε...
Φίλε δεν ήταν μόνο τα τραγούδια. Ηταν η συνολική στάση ζωής. Ο άνθρωπος έκανε την επιστήμη του κοινωνικό έργο. Εκανε group therapy σε παιδιά που ήταν χρήστες, μέσω της μουσικής. Τους βοήθησε να ονειρευτούν. Ετσι μπήκε στη μουσική. Ολα τα άλλα τα βλέπουμε με κριτήριο παραγωγής της τρέχουσας τραγουδοποιίας και είναι λάθος... Ο πρώτος του δίσκος λογοκρίθηκε στην εποχή της "δημοκρατίας". Ο ίδιος είχε πάντα ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά σε κάθετι νέο. Απλώς κι αυτός όπως μερικοί άλλοι μπήκε στη "βιομηχανία" του τραγουδιού με τους δικούς του όρους "βιοτεχνίας". Για θυμήσου λίγο τη συγκλονιστική "Μπαταρία" π.χ. του Νικόλα που δεν αντέχει κριτικής στις κασέτες και μετά έγινε μέσω του Θύμιου Π. ένα μικρό αριστούργημα. Μεγάλη κουβέντα και αποφάσισα όπως γράφω και αλλού να μην την κάνω τώρα. Για τον Παναγιώτη και για μερικούς άλλους φίλους μας αποφάσισα να κάνω την εκπομπή της Δευτέρας. Είναι πολλοί οι λόγοι που νομίζω οτι ο Σταμάτης στα χρόνια που θα έρθουν θα αναγορευθεί σε κάλτ φιγούρα απο τους νεότερους... Γεια και χαρά.
Πάνος Χρυσοστόμου...
σ' ευχαριστώ για το σχόλιο και τα στοιχεία που παραθέτεις. Μακάρι να μπορούσα ν' ακούσω την εκπομπή σου μεθαύριο. Σε αντίθετη περίπτωση, βάλε στο blog σου ή στείλε ένα link για να μπορέσουμε α την ακούσουμε και να μάθουμε πράγματα που ενδεχομένως μόνο εσύ να γνωρίζεις ως φίλος του εκλιπόντος και φαν της μουσικής του.
ολα οσα ειπα ηταν σχετικα με τον δισκο βατομουρα και με μια εμφανιση του στην τηλεοραση στον Σπυρο τον Παπαδοπουλο.Δεν γνωριζω για παλαιοτερες δουλειες του και εχοντας εμπιστοσυνη στην κριση του Αντωνη μαλλον τον αδικησα.Αληθεια που ειναι η εκπομπη και ποτε΄΄του Π.Χρυσοστομου, αν μπορει καποιος να δωσει πληροφοριες.
Είχα την τύχη να δουλέψω με τον Σταμάτη στους δυο πρώτους δίσκους του, παίζοντας βιολί στις "Ρωγμές" και η κόρη μου Νεφέλη-περίπου 6 μηνών τότε- συμετείχε στο video klip που κάναμε για τις "βραδυνές περίπολίες" ή τα "βήματα" (δεν θυμάμαι καλά). Λυπάμαι που έφυγε έτσι αθόρυβα και το μαθαίνω από το blog σου, ενώ θα έπρεπε να το είχαμε μάθει μάλλον από τα μμε. Ήταν ακέραιος άνθρωπος, απίστευτο μυαλό και θεωρώ οτι πέρα από την αυθεντική στάση ζωής που είχε, προσέφερε και στο ελληνικό τραγούδι κυρίως με τον στίχο του, βαθειά πολιτικό και κοινωνικό συνάμα.
Καλό ταξίδι Σταμάτη, όπου κι αν πας...
Νέλλη
η μητερα μου επαιζε βιολι στους πρωτους δισκους του μεσημερη, ισως ενας επιπλεον λογος για τον οποιο οι βραδινες περιπολιες και σκορπιοι στιχοι απο δω κι απο κει υπαρχουν στο πισω μερος του μυαλου μου λιγο περιστασιακα λιγο μονιμα
να και τωρα που γραφω υπαρχει ενα "κι εσυ φορουσες κατακοκκινη κορδελα στα μαλλια" που στριφογυριζει και δεν μπορω να μη στεναχωριεμαι για αυτον που εφυγε και κανεις δεν εγραψε τιποτα για αυτη του τη φυγη
σ' ευχαριστω για την αναρτηση
Δημοσίευση σχολίου