ΑΠΟ ΤΗ ΧΘΕΣΙΝΗ ΒΡΑΔΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ!

Η συναυλία ξεκίνησε στις εννιά ακριβώς υπό το φως της πανσελήνου και μέσα σ' ένα γεμάτο θέατρο, αν και υπολόγιζα πολύ μεγαλύτερη την προσέλευση του κοινού. Μην ξεχνάμε όμως πως επρόκειτο για ένα πολιτιστικό event στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Δήμου Αθηναίων που δε διαφημίστηκε σχεδόν καθόλου τις προηγούμενες μέρες. Ίσως πάλι ήταν οι πυκνές ευχαριστήριες αναφορές του Δευκαλίονα Κόμη στον Κακλαμάνη για την πολιτιστική του δράση, γεγονός που έκανε τον "Αισθηματική ηλικία" παραδίπλα να μου την πει άσχημα, που τους έσυρα όλους σε μια τόσο...νεοδημοκρατική εκδήλωση!

Τη βραδιά άνοιξε ο Σπύρος Σακκάς με ένα τραγούδι από τους ημιτελείς Παίδες επί Κολωνώ και τα Δύο ναυτικά τραγούδια σε ποίηση Μίλτου Σαχτούρη, συνοδεία του Φροίξου Μόρτζου στο πιάνο. Ο Σακκάς υποδύθηκε και τον παρουσιαστή της συναυλίας κι εδώ μπορώ να πω ότι θα προτιμούσα να διάβαζε κείμενα του Χατζιδάκι από το να φλυαρεί, ακόμη και να σημειώνει...φάουλ, όπως μετά το τέλος του τραγουδιού Τα παιδιά κάτω στον κάμπο με τον Ευτύχιο Χατζηττοφή, όπου δήλωσε πως δεν είχε ξανακούσει (!) τους στίχους Τα παιδιά μεσ' στα χωράφια/ κοροϊδεύουν τον παπά/ του φοράνε όλα τ' άμφια/ και τον παν' στην αγορά!

Ο Ευτύχιος Χατζηττοφής ήταν ο μόνος από τους παλιούς original ερμηνευτές του Χατζιδάκι που είχε να τραγουδήσει για πάρα πολλά χρόνια μπροστά σε κοινό. Αυτό φάνηκε, καθώς όσο και να διατηρείται αναλλοίωτη στο χρόνο η χροιά της φωνής του, ένα ενοχλητικό βιμπράτο δε μπόρεσε να το αποφύγει. Περιέργως δεν τραγούδησε το Χωρίον ο Πόθος, το δικό του έργο, αλλά τρία τραγούδια από διαφορετικούς κύκλους. Μεταξύ τους και την Τρελή του Φεγγαριού (Στου Διγενή τα κάστρα), που δε με εξέπληξε καθόλου απ' άποψη επιλογής τουλάχιστον, εφόσον ήταν ο πρώτος που τραγουδούσε το συγκεκριμένο τραγούδι στο Πολύτροπον εν έτει 1972, αρκετά χρόνια δηλαδή προτού ηχογραφηθεί και περάσει στην ιστορία με τη φωνή της Φλέρυς Νταντωνάκη! Αυτόν που φοβόμουν περισσότερο για την αντοχή του στο χρόνο ήταν ο Λάκης Παππάς, ο πρώτος διδάξας του Ματωμένου Γάμου και του Παραμυθιού χωρίς όνομα. Κι όμως! Ήταν απίστευτη η συγκίνηση που κατάφερε να μεταδώσει ο 70χρονος πλέον κιθαριστής και τραγουδιστής, επιλέγοντας να τραγουδήσει χαμηλότονα, ακριβώς μέσα στο ύφος των συγκεκριμένων θεατρικών τραγουδιών, κυριολεκτικά σα να προσευχόταν! Δεν ήταν τυχαίο που το κοινό εισέπραξε το συναίσθημα αυτό και ώθησε τον Παππά να ερμηνεύσει ακόμη δύο τραγούδια από το Παραμύθι χωρίς όνομα και την Οδό Ονείρων! Τον συνόδευσε στο πιάνο ο Γιώργος Σαλβάνος, με τον οποίο είχαμε να βρεθούμε από την Κίνα και πολύ χάρηκα που ξαναείδα χθες βράδυ!

Σοφή η επιλογή του Σακκά να παρουσιάσει και άλλα τραγούδια από τους Παίδες επί Κολωνώ, ένα πολύ προσωπικό έργο του Χατζιδάκι με ποιητικούς στίχους δικούς του, του Μπουρμπούλη, του Γκάτσου και της Δημητρούκα. Η Κατερίνα Φωτεινάκη που κάνει καριέρα στη Γαλλία στο πλάι της Αγγελικής Ιονάτου και που γνωρίσαμε από τη συμμετοχή της στο άλμπουμ Ο κόσμος ανάποδα των Α. Αγγέλου- Ε. Σίνη, ήταν η νεαρότερη τραγουδίστρια που μπορεί να μη συνεργάστηκε με τον Χατζιδάκι, ερμήνευσε όμως με εκπληκτική εκφραστικότητα τρεις από τις Μπαλάντες της οδού Αθηνάς για φωνή και δύο κιθάρες! Άφησα τελευταίους τους κολλητούς φίλους μου, Ηλία Λιούγκο και Βασίλη Γισδάκη. Ο πρώτος ερμήνευσε το πιο όμορφο Αγάπη που' γινες δίκοπο μαχαίρι που' χω ακούσει τα τελευταία χρόνια και ο δεύτερος δύο κομμάτια ανέκδοτα από τα Κινηματογραφικά του Χατζιδάκι. Όσοι βρισκόμαστε κοντά στον Βασίλη, ξέρουμε πως το Blue, ο Χορός του Βαρτάν και το Ταξίδι από το America- America τού ανήκουν κι ας μην πρόλαβαν να δισκογραφηθούν με την ερμαφρόδιτη φωνή του!

Προσωπικά με συγκίνησε και η παρουσία του Βαγγέλη Μπουντούνη και της Μάρως Ραζή, του κιθαριστικού ντουέτου που μας έπαιξε το Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι, το Κάπου υπάρχει η αγάπη μου και την Αθανασία. Η τελειότερη μουσική υπόκρουση για τη θέαση του φεγγαριού πάνω απ' τα κεφάλια όλων μας, παρ' όλο που θα ήθελα να άνοιγαν ή να έκλειναν τη συναυλία. Όχι τίποτα άλλο, για να μην ήμουν έτοιμος δηλαδή να πετάξω το ένα από τα δύο πέδιλα μου στα όρθια βόδια που πηγαινοέρχονταν μπροστά από τη σκηνή, αποχωρώντας για να καπνίσουν ή απλά να φύγουν. Κι εγώ είχα χαρμανιάσει σε απίστευτο βαθμό, δεν το κούνησα όμως ρούπι από τη θέση μου μέχρι το τέλος της συναυλίας. Ή τουλάχιστον αν δεν άντεχα άλλο, θα την έκανα πλαγίως και όχι μπροστά από τους καλλιτέχνες! Κοίτα να δεις που τριάντα χρόνια δεν έχουμε ούτε μία φωτογραφία μαζί με τον Σπύρο, μου είπε ο Μπουντούνης κι έσπευσα να αποκαταστήσω το κενό!

Η συναυλία τελείωσε με έναν κεφάτο Σακκά στον Σωκράτη από τους Όρνιθες και όλους τους άλλους τραγουδιστές σε ρόλο χορωδίας. Πως τραγουδάτε έτσι; Σα χορωδία του Θεοδωράκη! τους έκανε την παρατήρηση επί σκηνής ο Σακκάς, βάζοντας ακόμη μία χιουμοριστική πινελιά στο τέλος του προγράμματος. Αποχωρώντας από το θέατρο Δώρα Στράτου θα μου μείνει η εικόνα του Λάκη Παππά να κάθεται κάπου παράμερα με τους οικείους του και να δέχεται τα πιο θερμά συγχαρητήρια των ανθρώπων και- το κυριότερο- πολύ νεότερων του! Λυπάμαι που δεν τραγούδησε μόνο ο Γιώργος Ρωμανός, ο πρώτος ερμηνευτής της Μυθολογίας και του Καπετάν Μιχάλη. Έχω να τον δω δύο χρόνια, από τότε που με άλλαζε Στο Κόκκινο 105,5: 20.00- 22.00 εγώ, 22.00- 24.00 ο Ρωμανός μετά! Του εύχομαι να είναι καλά, να τον δούμε πάλι σύντομα και να πραγματοποιήσει τα progressive δισκογραφικά σχέδια, με τα οποία καταπιάνεται τελευταία!