ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ!

Είναι η πρώτη Κυριακή μετά από πολύ καιρό που δε μ' έχει ρίξει...

άγνωστο για ποιο λόγο...

βγαίνω στο δρόμο και καταλαβαίνω πόσο μου αρέσει άδεια η Αθήνα...

για μια ακόμη φορά...

οι περισσότεροι φίλοι κάνουν διακοπές...

εγώ εδώ...

ξεκινάει το μοντάζ για το ντοκιμαντέρ του Κούνδουρου...

θα λιώσουμε με τον Γαλανάκη μέχρι τον Σεπτέμβριο, ίσως και τον Οκτώβριο...

ο Κούνδουρος έχει γλυκάνει μαζί μου, περάσαμε όμορφα και παρεΐστικα στην Κρήτη και δε σταματάει να μου ζητάει να φτιάξω ένα ντοκιμαντέρ χωρίς καμία σοβαροφάνεια και ψευδοσυγκίνηση...

άλλο η Φλέρυ σου και άλλο ο Χατζιδάκις του Βερνίκου, μου λέει, μην ξεχνάς πως εγώ είμαι εν ζωή και δε θέλω νεκρολογίες και κλάματα...

τον ακούω και ευχαριστιέμαι, νιώθω ακόμη πιο σίγουρος με το υλικό που έχω και πρέπει να συναρμολογήσω κυριολεκτικά...

προσπερνάω τα υπαίθρια παζάρια των μαύρων στην πλατεία Βικτωρίας...

τσάντες, καπέλα, εσώρουχα, αφρικανικά διακοσμητικά είδη, ψηφιακοί δίσκοι...

στα περίπτερα οι εφημερίδες στοιβαγμένες με τα κυριακάτικα δώρα τους...

πως να παίξουν άραγε τα cd και τα dvd που δίνουν, έτσι που ψήνονται κάτω απ' τον ήλιο;...

η Άνοδος των Ανωγείων τελειώνει σήμερα...

με ενημέρωσαν πως ο Γεωργιάδης χθες βράδυ έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ πιάνου στο Για μια μικρή λευκή αχιβάδα...

επίσης, όταν ο Σακκάς είπε ότι ο Μάνος απεχθανόταν να φεύγει το κοινό στη μέση της συναυλίας, ο πρώτος που σηκώθηκε και αποχώρησε ήταν ο Κούνδουρος...

δεν ήμουν μπροστά και δεν ξέρω γιατί το έκανε...

κάποιοι γέλασαν μ' αυτή του την αντίδραση, έμαθα...

ξέρω μόνο ότι ο Κούνδουρος δε σηκώνει κανενός είδους μανιπουλάρισμα, που λένε...

τον είχα θαυμάσει πριν μερικά χρόνια σε συναυλία του Σταμάτη Σπανουδάκη στο Ηρώδειο, όταν ο συνθέτης είχε προσφωνήσει Μεγαλειότατο τον γιο του έκπτωτου Γλύξμπουργκ, ο οποίος βρισκόταν μεταξύ του κοινού...

σ' όποιον δεν αρέσει να σηκωθεί να φύγει, είχε πει τότε ο γνωστός για τις ακραίες δεξιές του θέσεις Σπανουδάκης...

ενώ λοιπόν κανείς δεν τόλμησε να κουνηθεί απ' τη θέση του, ο Κούνδουρος σηκώθηκε, πέρασε προκλητικά από τη σειρά των επισήμων και εγκατέλειψε το Ηρώδειο με ψηλά το κεφάλι...

μιλάω στο τηλέφωνο καθημερινά με τη Λένα...

κάτι πολύ καλό ετοιμάζει που θα ταράξει πραγματικά τα νερά...

που τη συνδέει κατ' ευθείαν με το ένδοξο λόγιο παρελθόν της...

περισσότερα, όταν εκείνη το θελήσει...

ήταν μαζί μας στα Ανώγεια κι ας βρισκόταν στην Αθήνα...

τις προάλλες έμεινε το αμάξι του αδερφού μου μεσ' στη μέση του δρόμου...

πολύ cool τον είδα, εγώ θα' χα φρικάρει στη θέση του...

ήρθε η οδική βοήθεια...

να βλέπεις τη μάνα μου να προσπαθεί να καβαλήσει στη νταλίκα, να μη σου μένει άντερο...

ο φίλος μας ο Lolek την περασμένη εβδομάδα έγινε 29 ετών...

του χρωστάμε ένα γενέθλιο πάρτι με φίλους στη βεράντα μου πάντα...

τα νεοκλασικά της Πατησίων απέναντι μου μοιάζουν να κατασκευάστηκαν έτσι ούτως ώστε να φιλοξενούν αναρχικούς καταληψίες έναν αιώνα μετά...

θυμάμαι τον Γιώργο Χατζιδάκι που μου είχε πει ότι ο Μάνος προτιμούσε να πάει όλο το αρχείο του στα φρικιά των Εξαρχείων, όταν εκείνος δε θα' ναι εν ζωή, παρά στα χέρια των αρχών του κράτους...

πετυχαίνω τυχαία τον Τζίμη Πανούση στη λεωφόρο Αλεξάνδρας...

φοράει t- shirt που ξεφτιλίζει τη σβάστικα, απ' όσο μπορώ να διακρίνω...

γελάω μόνος μου με τη γόνιμη τρέλα που κουβαλάει τριάντα χρόνια τώρα...

ξεφυλλίζω το λεύκωμα του Μητρόπουλου από τις πρώτες Γιορτές Ανωγείων, ακούγοντας παράλληλα το Safe as milk του Captain Beefheart...

αριστούργημα καί το λεύκωμα καί το άλμπουμ...

μια ιστορία από μόνα τους...

οι πρώτες κατσαρίδες έκαναν την εμφάνιση τους στο διαμέρισμα μου...

δεν τις μπορώ τις πουτάνες...

η Διάκου του Δευτέρου Προγράμματος μού σύστησε ένα ισχυρό φυτοφάρμακο που τις αφήνει στον τόπο...

η ζέστη με κυκλώνει από παντού...

μπαίνω στο σπίτι και νομίζω ότι οι τοίχοι και τα αντικείμενα θα λιώσουν σα να' ναι από βούτυρο...

μου αρέσει να παίζω με το λάστιχο στη βεράντα, καταβρέχοντας τα πάντα, σαν ξυπόλυτο παιδί μεσ' στα λασπόνερα...

στις αρχές Αυγούστου έχουμε την πρώτη φετινή συναυλία με τον Γισδάκη σε τραγούδια Χατζιδάκι...

θα φύγουμε με το γκρουπ οδικώς για την Κύμη...

μέχρι τότε εύχομαι να μη μοιάζουν ελλειπείς οι αναρτήσεις μου, όπως παρατήρησε σωστά μάλλον ο Παγουλάτος...

κυρίως όμως εύχομαι να μη με ρίχνουν οι Κυριακές στην άδεια καυτή Αθήνα...

* η photo του post από το blog Της Τρελλής