Η ΠΟΛΥ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΡΩΕΙ ΤΟΥΣ...VINYL JUNKIES!

Σήμερα το' χω για Σάββατο. Είναι μάλλον που δεν είχα μοντάζ κι έτσι μπόρεσα να επισκεφτώ το Μοναστηράκι για...shopping therapy, βινύλια δηλαδή (τι άλλο;), αλλά και ρούχα, παντελόνια καλοκαιρινά, στενά, που λόγω περιττών κιλών τα ζαχάρωνα απλώς εδώ και μια δεκαετία, όπως και έναν φοβερό ινδοπρεπή μπερέ! Ένας φρέντο στα γρήγορα στους Διόσκουρους (με 4.50 ευρώ τον καφέ θα πρέπει να συλληφθεί κανονικά ο ιδιοκτήτης!) και μετά χάζεμα των δίσκων που αγόρασα ή, σωστότερα, μάλλον...ξέθαψα! Προηγουμένως, έπρεπε να περάσω από τη lifo στο Σύνταγμα, όπου πολύ μου άρεσε η φράση του mhulot θα πάω στο χωριό μου! Μιλώντας για διακοπές μ' έναν άνθρωπο που' ναι βουτηγμένος απ' την κορφή ως τα νύχια σε οτιδήποτε progressive pop ηλεκτρονικό έρχεται απ' έξω, ακούστηκε οξύμωρη, όχι τόσο η ατάκα του, όσο η πληροφορία που μετέδωσε, ότι δηλαδή κι αυτός κατάγεται από κάποιο χωριό της ελληνικής επαρχίας, στο οποίο επιστρέφει πάντα με την έλευση του θέρους! Σε λίγες εβδομάδες θα γιορτάσουμε τα 40χρονα από το φεστιβάλ του Woodstock. Χρωστούσα ένα μικρό διήγημα στο δίφωνο, εν είδει επετειακού αφιερώματος, μα επειδή δεν είχα καθόλου χρόνο, λέω να το αναρτήσω από δω μεσ' στον Αύγουστο. Οι σημερινές βινυλιοφαγικές επιλογές μου με συνέδεσαν για μια ακόμη φορά με τη χρυσή εποχή του rock'n'roll -όχι ότι θα μπορούσε να συμβεί κι αλλιώς βέβαια! Βρήκα το Manassas του Stephen Stills, ένα χαμένο διαμάντι του country- rock, όπως με πληροφόρησε ο Θεοδωρόπουλος, που' ναι παλιά καραβάνα του είδους! Του 1972, διπλό μάλιστα, με τη συμμμετοχή σπουδαίων δεξιοτεχνών (Chris Hillman στα φωνητικά, την κιθάρα και το μαντολίνο, Dallas Taylor στα τύμπανα, Joe Lala στα κρουστά, ο Bill Wyman των Stones στο μπάσο, Paul Harris στο όργανο και το πιάνο κ.α.) και με ένθετη αφίσα με τους στίχους! Τι ωραία να παίρνεις το σημαντικότερο άλμπουμ του songwriter Stills με 3.50 ευρώ, τη στιγμή που θες 4.50, όπως έγραψα, για έναν καφέ στο πόδι! Το λιγότερο, ελληνική ξεφτίλα!

Δεύτερη επιλογή μου το extended play του Joe Cocker με την Chris Stainton Band από τα 1972 πάλι, με τις κομματάρες Midnight Rider και Woman to Woman- το πρώτο, μία σύνθεση του Greg Allman των αγαπημένων Allman Brothers Band! Όσο για το Woman to Woman, προσωπικά το γνώρισα από την εκτέλεση του Δημήτρη Πουλικάκου στο Crazy Love στου Ζωγράφου, είναι όμως χάρμα ώτων να τ' ακούς με τον Cocker πάνω στα ντουζένια του! Ποιος ξέρει τι θέση θα κατείχε σήμερα στο rock'n'roll στερέωμα ο Βρετανός καλλιτέχνης, αν δεν είχε την τύχη να τον κινηματογραφήσει ο Mike Wadleigh στο ντοκιμαντέρ από το Woodstock; Το άλλο όμως 45άρι δισκάκι που έπεσε προ ολίγου στα χέρια μου είναι πραγματικά πολύ σπάνιο!

Ιταλική έκδοση του 1968 με τους Αμερικανούς Vanilla Fudge να διασκευάζουν τη Sonata for Elise & Moonlight του Beethoven! Αριστούργημα συμφωνικής ψυχεδέλειας, ένα χρόνο αφότου οι Vanilla Fudge είχαν κάνει εντύπωση με την άποψη τους στο pop classic Keep me hanging on! Υπήρξαν πολύ μεγάλη μπάντα και δεν είναι τυχαίο που ο Γιώργος Ρωμανός μου είχε πει κάποτε πώς όταν έκανε τα Δυο μικρά γαλάζια άλογα το ΄70 άκουγε απ' το πρωί ως το βράδυ τους δίσκους των Vanilla Fudge, ξεπατικώνοντας τον ασύλληπτο για την εποχή ήχο τους! Διότι, όπως και να το δεις, ο Σαββόπουλος μπορεί να άκουγε Brassens και Dylan, οι μόνοι όμως που είχαν ψαγμένες επιρροές από το εξωτερικό ήταν ο Πουλίκας με τον Zappa και τον Beefheart και ο Ρωμανός με τους Vanilla Fudge του! Ένα συγκρότημα, τέλος, που είχε συναρπάσει και τον Μάνο Χατζιδάκι, όσο ζούσε στις ΗΠΑ, κάνοντας τον να αφήσει σημειωμένα σχόλια για τα τραγούδια τους πάνω στα βινύλια τους που είχε προμηθευτεί!

Απόψε έρχεται και ο Θεοχαρίδης που έσπασε τις οικογενειακές διακοπές του αφού αύριο τραγουδάει στη Ρωμαϊκή Αγορά σε πρώτη παγκόσμια το, μελοποιημένο από τον Λεοντή, Πρωινό άστρο του Ρίτσου! Χθες, του αγίου Παντελεήμονα, γιόρταζε και όπως κάθε χρόνο μου τηλεφώνησε εκείνος για να του πω χρόνια πολλά! Θυμάμαι όταν τον είχα πρωτογνωρίσει τον τρελάρα και μου έλεγε πως με τέτοιο ονοματεπώνυμο- Παντελεήμονας Θεοχαρίδης- οι παπάδες τού χτυπάνε στρατιωτικές προσοχές! Το Σάββατο επίσης κατά 90% μπαίνουμε στο στούντιο με τον Γιώργη Χριστοδούλου, προκειμένου να ηχογραφηθεί η διασκευή του στο θέμα του Χατζιδάκι για το Ποτάμι του Κούνδουρου. Ο χρόνος πιέζει, μιας και θα μπει στη σεκάνς με τους εναρκτήριους τίτλους του ντοκιμαντέρ. Εν ολίγοις, εκεί που για όλο τον κόσμο ο Αύγουστος σημαίνει νησιά, διακοπές και ξεκούραση, για μένα εκφράζει once again παραμονή στην άδεια Αθήνα, μοντάζ, αλλά τουλάχιστον και ενασχόληση με πράγματα που μου είναι απολύτως αρεστά και σχεδόν ψυχοθεραπευτικά!