ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Για τον Αντρέα

Ελεύθερος στα σύμπαντα καλπάζεις
με τ' Άλογο της έφηβής σου ορμής
και μες τη φαντασία μας χαράζεις
δρόμους που δεν περπάτησε κανείς
Με κείμενο κορμί θα ταξιδεύεις
στις θάλασσες της άγριας προσμονής
στο Πέραμα λιμάνι θα γυρεύεις
που αγάπησες βαθειά, όσο κανείς
Κι όσες κι αν σκαρφιστείς Περιπλανήσεις
στου χρόνου τις ατέλειωτες Τροπές
πάντοτε στην καρδιά μας θα γυρίζεις
βάλσαμο να ποτίζεις τις πληγές
Φωτιά που θ' ακυρώνει την απώλεια
Νερό που θα ποτίζει τη χαρά
θα παίρνεις το Μετρό απ' τα Σεπόλια
των φίλων σου να βρεις την αγκαλιά
Το ξέρω, θα' σαι κείνο το αστέρι
που θα μας οδηγεί στον ουρανό
κρατώντας της Αλίσια το χέρι
θα σπέρνεις γαλαξίες στο κενό
κκκ
Παναγιώτης Μπούσαλης, 25 Μαρτίου 2010