ΦΕΣΤΙΒΑΛΙΚΟ BREAK ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ!

Γυρισμός στην Αθήνα λόγω των νέων εξετάσεων της μητέρας μου, ηλεκτρομυογράφημα και μαγνητική μέσης- κάτω άκρων...ιδιαίτερα θερμή η ανταπόκριση του κοινού και στη χθεσινή δεύτερη προβολή του ντοκιμαντέρ...στο Q & A session που ακολούθησε, ένας δημοσιογράφος με ρώτησε γιατί έβαλα στην ταινία την Κωχ και τους άλλους καλλιτέχνες της γενιάς αυτής να μιλάνε για τον Κούνδουρο...μάλλον δεν διατύπωσε καλά το ερώτημα του και του την πέσανε όλοι στην αίθουσα...γιατί ο σκηνοθέτης φυλάσσει τη μνήμη μας, ήταν η απάντηση που του έδωσε (και πολύ μου άρεσε) ένας ηλικιωμένος κύριος...ήθελα να του πω κι εγώ και ποιον ήθελες να βάλω να μιλάει, τον Φάμελλο ή τον Σεργουλόπουλο, ξέρω 'γω, μα μετά μου εξήγησε ο άνθρωπος τι εννοούσε με την ερώτηση του, πράγμα που πάλι δεν πολυκατάλαβα, αλλά μεσ' στη βαβούρα και τα συγχαρητήρια του κοινού, τι τα θες και τι τα ψάχνεις...χάρηκα που είδα πολλούς φίλους χθες στον Παύλο Ζάννα, τον Στεργιούλα που επιμελήθηκε το τεύχος Καβάφη της Οδού Πανός, τον blogger Σ.Π.Ρ. με την παρέα του, τον Θεοχαρίδη με τους μουσικούς του, την τραγουδίστρια Κατερίνα Σιάπαντα, τον καραγκιοζοπαίχτη Αγάπιο Αγαπίου, τον διευθυντή της Ταινιοθήκης της Ελλάδας Θόδωρο Αδαμόπουλο, αρκετούς ηθοποιούς...περισσότερο χάρηκα που είδα επιτέλους κάποιον εκπρόσωπο του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου να μου λέει ότι αισθάνονται υπερήφανοι που η ταινία τούτη είναι παραγωγή τους, ν' ακούει και μένα όμως να παραπονιέμαι στα όρια της διαμαρτυρίας που είχα φτάσει στη Θεσσαλονίκη ένα τρίωρο πριν την πρεμιέρα του Σαββάτου και δεν υπήρχε πουθενά ούτε μια αφίσα, έστω ένα flyer του ντοκιμαντέρ...ξέχασα μάλιστα να γκρινιάξω επειδή στο τελευταίο τεύχος του μοτέρ, του εντύπου του ΕΚΚ, δεν υπάρχει καμία αναφορά στην ταινία που θα τους εκπροσωπούσε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης...δε βαριέσαι, ευτυχώς που ασκώ το δημοσιογραφικό επάγγελμα κι έτσι έχω εύκολη πρόσβαση στον Τύπο, εκεί που άλλοι θα παρακαλούσαν για μία μικρή δημοσίευση...διότι, κακά τα ψέματα, καλλιτέχνης χρήζεται κανείς απ' το ταλέντο του και μόνον απ' αυτό, την προϋπόθεση όμως για να είναι παραγωγικός και να έχει επικοινωνιακή δύναμη η τέχνη του, την ορίζουν οι δημοσιογράφοι...μέχρι προχθές, βάσει των ψήφων, η ταινία ερχόταν δεύτερη στην υποψηφιότητα για το βραβείο κοινού...από χθες προπορεύθηκε το ντοκιμαντέρ για τον Αγγελάκα, οπότε εγώ πήγα στην τρίτη θέση αυτομάτως...για να δούμε πόσες ψήφους θα μαζέψουν το Σινεμά Γυμνό, το sequel του Sugar Town και το ακτιβιστικό ντοκιμαντέρ του Αυγερόπουλου...εννοώ πως υπάρχουν ακόμη στο πρόγραμμα πολλές ταινίες που περιμένει αρκετός κόσμος...το μόνο σίγουρο είναι πως δεν παίζουμε πια για το βραβείο κοινού με το έπαθλο των 10.000 ευρώ, αλλά ευτυχώς παίζουμε και παραπαίζουμε για το βραβείο FIPRESCI της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου...ένα πολύ σημαντικό βραβείο, που μπορεί να μην έχει χρήματα, αποτελεί όμως το εισιτήριο για την προώθηση μίας ταινίας στο εξωτερικό και στα μεγάλα φεστιβάλ...λόγω περιορισμένου χρόνου μου (πήγαινα κυριολεκτικά από το ένα ραδιοφωνικό στούντιο στο άλλο), το μόνο ντοκιμαντέρ που κατάφερα να δω ήταν το πολυδιαφημισμένο Σινεμά Γυμνό με την ιστορία του ελληνικού πορνό...δε σχολιάζω για λόγους καθαρά δεοντολογικούς...το Σάββατο αναχωρώ ξανά για Θεσσαλονίκη προκειμένου να παραστώ στην απονομή...εύχομαι πάνω απ' όλα να ξεπεράσει η μάνα μου κι αυτή την απρόσμενη περιπέτεια με την υγεία της κι έπειτα βάζω όλα τ' άλλα...εδώ μπορείτε ν' ακούσετε το ημίωρο που μού αφιέρωσε από την εκπομπή του ο φίλος Γιάννης Γκροσδάνης http://rota958.blogspot.com/2010/03/doc-fest-2010-4.html
κι εδώ άλλη μία συνέντευξη που έδωσα στον Βαγγέλη Μπέκα για την εφημερίδα δρόμος της Αριστεράς και το νεοϊδρυθέν αξιόλογο site του:
http://www.acidart.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=74:2010-03-16-12-34-23&catid=10:nea* ο Δημήτρης Θεοδωρόπουλος, διευθυντής φωτογραφίας του ντοκιμαντέρ, κολλάει την αφίσα έξω από το Ολύμπιον, στο παρά πέντε από την πρεμιέρα.