δυο-δημήτρηδες-ένας-νίκος-κι-ένας-lolek-χθες-στο-μπαράκι-του-βασίλη

Τελικά με έχει κουράσει πια ο ήχος από τις μπάντες και ο αυτοσχεδιαστικός οίστρος του εκάστοτε μουσικού επί σκηνής.
Το κατάλαβα χθες βράδυ που πήγα στο Μπαράκι του Βασίλη και πέρασα πολύ καλά με το unplugged πρόγραμμα που παρουσίασαν οι τραγουδοποιοί Δημήτρης Λάμπος και Δημήτρης Αρναούτης.
Επιλογές από τα τρία προσωπικά άλμπουμ των Δημήτρηδων (τα δύο του Αρναούτη και το ένα του Λάμπου) μαζί με διασκευές σε Μάνο Χατζιδάκι, John Lennon, Λένα Πλάτωνος, Παύλο Σιδηρόπουλο, αλλά και Leadbelly, παρακαλώ!

Με χαρά πληροφορήθηκα πριν από λίγο καιρό την κυκλοφορία του πρώτου cd του Λάμπου με τίτλο Μη σε φοβίσει η αγέλη. Πάνε δυο χρόνια που είχαμε πρωτοσυναντηθεί στις Ποιητικές Ανιχνεύσεις του Αντρέα Παγουλάτου στο Nosotros, όπου εκεί όμως ο Δημήτρης συμμετείχε ως ποιητής με το βιβλίο του Η ιστορία ενός μισάνθρωπου (εκδόσεις Παρασκήνιο).

Όσο για τον άλλο Δημήτρη, τον Αρναούτη, ο δεύτερος δίσκος του που λέγεται Τα όνειρα δεν ξυπνάνε κυκλοφόρησε ταυτόχρονα μ' αυτόν του Λάμπου και περιέχει τραγούδια στο γνώριμο πλέον σκωπτικό και ανατρεπτικό ύφος του.

Στην παρέα των δύο Δημήτρηδων προστέθηκε κι ένας Νίκος, ο Χαλβατζής, ανταλλάσσοντας τραγούδια μεταξύ τους.

Έτσι, ο Αρναούτης τραγούδησε τον Φυγά του Χαλβατζή κι ο Χαλβατζής το Στα μάτια με κοιτάς του Αρναούτη.

Μετά ήρθε κι ο Λάμπος για να παίξουν και να τραγουδήσουν κι οι τρεις μαζί το Ρεσέψιον του Χαλβατζή από το Πλάνο Εξόδου, το πρώτο του άλμπουμ.

Μήπως να γίνονταν τακτικότερα τέτοιες συμπράξεις; Αφού λεφτά δεν βγαίνουν που δεν βγαίνουν από τις μουσικές σκηνές τη σήμερον ημέρα, γιατί να μην ενώνουν τις δυνάμεις τους οι τραγουδοποιοί να το χαίρονται περισσότερο κιόλας;

Ειδικά όταν υπάρχει κοινή αισθητική και κοινό ζητούμενο στη μουσική, όλα τα άλλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα.

Το δεύτερο μέρος του προγράμματος άνοιξε με τις folk-blues ρυθμικές μπαλάντες των Δημήτρηδων. Πιο εσωστρεφής και μελαγχολικός ο Λάμπος, πιο πληθωρικός και χιουμορίστας ο Αρναούτης.

Guest στο δεύτερο μέρος ήταν ο Lolek, ο οποίος παρεμπιπτόντως αύριο μπαίνει στούντιο για τον καινούργιο του δίσκο. Όση ώρα έπαιζε το Δεν αρκεί, ο Αρναούτης τον παρακολουθούσε εμφανώς προβληματισμένος απ' το κοινωνικό περιεχόμενο των στίχων του τραγουδιού.

Εδώ, ο Lolek, ο Λάμπος και ο Αρναούτης παίζουν και τραγουδούν την Παρέλαση, ακόμη ένα απ' τα καινούργια κομμάτια του πρώτου.

Λίγο πριν από το τέλος, ο Λάμπος τραγούδησε το Titanic του Leadbelly και το Workin' class hero του Lennon. Πάλι καλά που ο Αρναούτης δεν μας είπε τίποτα από Canned Heat, που πολύ θα του πήγαινε του νεοχίππη!

Η παράσταση έλαβε τέλος στις δύο το πρωί με τα τέσσερα παιδιά στη σκηνή, ξεκινώντας με τον Lolek στο Παπάκι του Άσιμου και καταλήγοντας σ' ένα ηλεκτροακουστικό τζαμάρισμα με το Knockin' on heaven' s door του Bob Dylan! Τέλεια! Μέχρι να γυρίσω σπίτι βέβαια, να πάρω την πίεση μου και να τη βρω πάλι στο 17...Μπήκα σε ταξί, τραβήχτηκα μέχρι το Ιπποκράτειο που εφημέρευε και όπως όλα δείχνουν με βλέπω να μπαίνω από βδομάδα στο νοσοκομείο για μία σειρά απαραίτητων εξετάσεων. Αν είμαι καλά και έξω βέβαια, λέω να ξαναπάω απ' το δεύτερο και τελευταίο live των Δημήτρη Αρναούτη - Δημήτρη Λάμπου στο Μπαράκι του Βασίλη την επόμενη Παρασκευή.