ευδιάθετο-post

Αφιλότιμα πλάσματα οι γάτες! Πάνω που προμηθεύτηκα αλοιφή για το μολυσμένο μάτι ενός από τα γατάκια, η μάνα τους τα πήρε κι αλλού τραβάνε τώρα. Μού 'ρθε η γαϊδούρα μόνο για να ντερλικώσει, αλλά της το ξέκοψα: Ή θα μου φέρεις πίσω τα μωρά σου ή τον πούλο! Όχι θα κάθομαι εγώ τώρα μεσ' στα τόσα τρεχάματα να φωνάζω τα γατιά σ' όλη τη γειτονιά και να ψάχνω κάτω απ' τα σταθμευμένα αυτοκίνητα. Χώρια που πριν λίγες μέρες με το χοντρό κρύο έβαλα όλη την οικογένεια πάνω στο κρεβάτι μου κι εγώ κοιμόμουν στον καναπέ του άλλου δωματίου για να μην τα ταράζω. Βασίλισσα την είχα την άτιμη, κι αυτήν και τα παιδιά της! Κουβερτούλα, τριχιές για να παίζουν και μια σακούλα κονσέρβες που μάλλον εγώ θα τις καταναλώσω μεσ' στην κρίση των καιρών. Και πρέπει νά 'ναι θρεπτικότατες: πατέ με κουνέλι, μοσχάρι με ρύζι και καρότα, μπουκιές σολομού, κάτσε καλά δηλαδή. Ελπίζω παρ' όλα αυτά απλώς να έφυγαν και να μη μου τα σκοτώσανε οι κακοί άνθρωποι, γιατί το ένα ειδικά, το μαυράκι πού 'χε εξημερωθεί, πολύ τό 'χα αγαπήσει και τώρα στενοχωριέμαι. Η έκφραση Τον πούλο που μεταχειρίστηκα είναι το link για το επόμενο θέμα του post!Την κυρία Βίβιαν Αδαμοπούλου- Πούλου μού τη γνώρισε σήμερα η Despina και δεν ξέρω αν θα διαπρέψει στην πολιτική, πάντως στον κινηματογράφο θα μπορούσε να γίνει cult αστέρι! Μια και διατηρεί κατάστημα ψιλικών στην περιοχή του Αγίου Δημητρίου, το σύνθημα της Ελάτε να μιλήσουμε...ψιλικά πραγματικά με έστειλε αδιάβαστο! Κρατώ τα στοιχεία της, μπορεί κάποιος φίλος που θα γυρίζει ταινία να τη χρειαστεί, δεν ξέρεις καμιά φορά...Το δίφωνο άνοιξε για τα καλά την πόρτα στη vintage δισκοθήκη των Modern Times κι αυτό είναι απ' τα καλά που συμβαίνουν τελευταία. Εκεί που γέμιζα απ' τα cd του κάθε πικραμένου κι ούτε να τα σκοτώσω στο Μοναστηράκι δεν είχα χρόνο (το ξέρω, παραείμαι κυνικός, μα και ειλικρινής), τώρα δεν προλαβαίνω ν' ακούω και να γράφω για τη Nina Simone, τον Johnny Cash, την εικονιζόμενη LaVern Baker, τον Boris Vian, τον Eddie Cochran και άλλους μεγάλους! Μέσα στις υποχρεώσεις μου για το επόμενο τεύχος ήταν κι ένα τετρασέλιδο για την Caterina Valente σε τραγούδια αγγλικά, latin, γαλλικά, ιταλικά, αλλά και ελληνικά (δύο του Μίμη Πλέσσα για την ακρίβεια). Σύνολο: τρία διπλά cd, μόνο της Caterina Valente, τα οποία, δεν μπορώ να πω, ήταν πολύ ευχάριστα και ανώδυνα ως ακροάματα. Γενικά, όλο αυτό το μικρό διάστημα που δεν έγραφα τόσο συχνά στο blog, έτρεχα με τα έντυπα. Μεσ' στην εβδομάδα που φεύγει έκανα πέντε συνεντεύξεις. Μία τεράστια με τον Παπαϊωάννου και την Πλάτωνος για το plus της Ελευθεροτυπίας, με τον Παλαμίδα επίσης για το plus, άλλη μία με τον Παπαϊωάννου μόνο του για το δίφωνο κι ακόμη με τους τραγουδοποιούς Δημήτρη Αρναούτη και Λεωνίδα Μπαλάφα πάλι για το δίφωνο. Όχι να το παινευτώ, πάντως, αλλά η κοινή συνέντευξη Δ. Παπαϊωάννου/ Λ. Πλάτωνος είναι από τις καλύτερες μου στα δέκα χρόνια που δημοσιογραφώ και πιστεύω ότι θα συζητηθεί. Μεσ' στις επόμενες μέρες λέω να προδημοσιεύσω αποσπάσματα από την εν λόγω συνέντευξη, εφόσον ούτως ή άλλως πάει για εξασέλιδο στο plus, το οποίο θά 'ναι εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στον Καβάφη της Λένας και τις παραστάσεις του Δημήτρη στο Παλλάς. Μέσα σε όλα αυτά, έπρεπε να παραδώσω δισκοκριτικές και παρουσιάσεις επανεκδόσεων από τη vintage δισκοθήκη, που προανάφερα. Α, ναι, το ξέχασα, και τα κείμενα για το ένθετο του premium cd- αφιέρωμα στον μελοποιημένο Γιάννη Ρίτσο!
Ήταν η αφορμή να θυμηθώ ξανά τον συνθέτη Σπύρο Σαμοΐλη. Άκουγα κάποτε ένα βινύλιο του σε ποίηση Λουντέμη, την Κραυγή στα πέρατα, όπου ακουγόταν λες κι οι Tangerine Dream έδιναν συναυλία στη Μονή Καλαβρύτων! Επί τη ευκαιρία, λοιπόν, άκουσα τώρα το έργο του Σαμοΐλη Οι Γειτονιές του Κόσμου σε ποίηση Ρίτσου- εννοείται- από τα 1977. Μου έκανε εντύπωση το όνομα της τραγουδίστριας στον δίσκο: Μάρω Λύτρα! Έχει γούστο...είπα μέσα μου και μάλλον δίκιο είχα, αν σκεφτεί κανείς πως κι η Άννα Βίσση Θεοδωράκη και Ρίτσο τραγούδησε στο ξεκίνημα της! Τελικά, βρήκα το βινύλιο κι όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό η στρουμπουλή μεγαλοκοπέλα των 70s που άκουγε στ' όνομα Μάρω Λύτρα, ουδεμία σχέση είχε με τη σημερινή συνονόματη της. Τηλεφώνησα σε φίλο μου Κερκυραίο, συνάδελφο και συντοπίτη του Σαμοΐλη. Έχεις το τηλέφωνο του; τον ρώτησα! Όχι, αλλά για να μην ψάχνεις, τηλεφώνησε κατ' ευθείαν στο ΚΚΕ, με συμβούλευσε! Τελικά δεν χρειάστηκε να κάνω άλλο τηλεφώνημα. Τι δουλειά έχω εγώ άλλωστε με το ΚΚΕ ως υποψήφιος με τον συνδυασμό Ανοιχτή Πόλη; Έδωσα και μια γρήγορη συνέντευξη τις προάλλες και μου έκαναν τη μπανάλ ερώτηση Τι θα κάνετε αν εκλεγείτε...Είμαι σε έναν συνδυασμό που δεν έχει την παραμικρή βλέψη εξουσίας- απάντησα- οπότε υπηρέτησα και θα συνεχίζω να υπηρετώ την ουτοπία! Μάλιστα, κύριοι, τάδε έφη bosko ο πολιτευόμενος! Άντε, να σας αφήσω τώρα. Η ώρα άλλαξε και οι νύχτες είναι βαριές και μακρόσυρτες.