αλέξια-re-be-όταν-η-μακροχρόνια-αποχή-λειτουργεί-θεραπευτικά

ALEXIA
RE – BE
PERFORMANCE STREET
Η Αλέξια είναι μια από τις πιο αδικημένες τραγουδίστριες. Η ενασχόληση της, αλλά και η φήμη που απέκτησε στη δεκαετία του 1980 με ένα ρεπερτόριο της τσιχλόφουσκας, της στέρησε την καλλιτεχνική αποδοχή, τόσο ως ερμηνεύτρια του Μίκη Θεοδωράκη την επόμενη δεκαετία, όσο και ως μια εξαιρετική jazz performer που σίγουρα ήταν και είναι. Το box – set με τίτλο Re – be που μόλις κυκλοφόρησε, επιχειρεί να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Μας αποζημιώνει με τον καλύτερο τρόπο για την πολύχρονη απουσία της Αλέξιας από τα μουσικά πράγματα, αφού αποτελείται από τρία ογδοντάλεπτα CDs και ένα βιβλίο τσέπης με στοιχεία για τις ηχογραφήσεις και άφθονο συλλεκτικό φωτογραφικό υλικό. Πρόκειται για κανονική υπερπαραγωγή, ανεξάρτητη μάλιστα και σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα. Οι ηχογραφήσεις άνοιξαν πραγματική γέφυρα μεταξύ Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Λονδίνου και Σόφιας, ενώ σε αρκετά tracks – του πρώτου cd κυρίως – συμπράττει η Φιλαρμονική Ορχήστρα της Σλοβακίας. Εξίσου σπάνιο με μια πρώτη ακρόαση αποφαίνεται και το ιλιγγιώδες περιεχόμενο της έκδοσης, το οποίο επωμίστηκε ολόκληρο η Αλέξια από συνθετικής, στιχουργικής και ερμηνευτικής άποψης. Σύνολο: πενήντα κομμάτια, οργανικά θέματα και τραγούδια σε ελληνική και αγγλική γλώσσα, που αναπτύσσονται μέσα σ' ένα μυστικιστικό κλίμα, πολύμορφο ηχητικά, με στοιχεία κλασικής μουσικής, jazz, blues, tango, musical, ethnic, ακόμη και ψυχεδέλειας. Ας μη γελιόμαστε! Εάν η συγκεκριμένη εργασία ήταν στο όνομα μιας άλλης καλλιτέχνιδας, κάποιοι θα μιλούσαν έως και για το αριστούργημα. Κι επειδή ανέκαθεν προσπαθούσα να μην έχω παρωπίδες στην τέχνη, δεν έχω κανένα πρόβλημα να χαρακτηρίσω το Re – be της Αλέξιας, αν όχι αριστούργημα, οπωσδήποτε κάτι όμορφο και φωτεινό που μπόρεσε ν' αναπτυχθεί κάτω απ' τις πιο αντίξοες και σκοτεινές συνθήκες. Όπως ακριβώς το λέει η ίδια στο συγκινητικό αυτοβιογραφικό τραγούδι της: Μακάρι να με γνώριζα τότε/ που με πίεζαν να πω τραγούδια που δεν μου άρεσαν και που μου λέγαν/ “αυτά που ξέρεις κι αγαπάς να τα ξεχάσεις! Στην Ελλάδα, αυτά ακούει ο κόσμος. Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει”/ Ποτέ μου δεν τους πίστεψα!