Πήγα στο ''Γοργόνες και Μάγκες''! Ή μήπως στη μπουζουκλερί του Γιάννη Πλούταρχου;

Έφτασα στο θέατρο Μπροντγουέι της Αγίου Μελετίου κατά τις 9 παρά, αφού η παράσταση θα ξεκινούσε στις 9 υποτίθεται. Περίμενα μέχρι τις 9.30 στην ουρά του ταμείου, οπότε και ξεκίνησε η παράσταση. Παρατηρούσα το κοινό εν τω μεταξύ: Νεολαία και γερουσία, λες και άνθρωποι μέσης ηλικίας, σαν και μένα, δεν ανήκουν στο target group του έργου. Παρεμπιπτόντως, στη διπλανή σκηνή με το έργο της Κάτιας Δανδουλάκη βάραγαν μύγες (Κρίμα, γιατί έχω ακούσει πολύ καλά λόγια). Ας μη σχολιάσω πως στο ταμείο δεν υπήρχε μηχάνημα POS για να παίρνουν οι άνθρωποι τα εισιτήρια τους με ηλεκτρονική κάρτα, τη στιγμή που αυτό γίνεται μέχρι και σε συνοικιακά περίπτερα. Τέλος πάντων, ας μπούμε μέσα στο θέατρο τώρα, διότι έχω πολλά να πω! 

Περίμενα να δω καμιά μεγάλη ορχήστρα, όπως διαφημίζεται στις αφίσες, αλλά τελικά διέκρινα τρεις - τέσσερις μουσικούς καταχωνιασμένους στα αριστερά της σκηνής. Ουδέν πρόβλημα, αφού η μουσική και τα τραγούδια αποδόθηκαν σωστά! Στη σκηνή εμφανίστηκε αμέσως το μπαλέτο από κορίτσια κι αγόρια μαζί με τον πρωταγωνιστή Θανάση Ευθυμιάδη και τον Γιώργο Γαλίτη στους ρόλους αντιστοίχως του Φαίδωνα Γεωργίτση και του Χρόνη Εξαρχάκου. Πιστεύω πως ναι μεν ο Ευθυμιάδης είναι ένας καλός ηθοποιός (χορεύει και το πιο ωραίο ζεϊμπέκικο επίσης), όμως είναι ώριμος πια για το ρόλο ενός νεαρού, όπως ήταν ο Γεωργίτσης στο φιλμ. Απ' την άλλη, ο Εξαρχάκος ήταν ο Εξαρχάκος και νομίζω πως παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Γαλίτη, ενός εξίσου καλού κωμικού ηθοποιού, η σύγκριση ήταν αναπόφευκτη και η πλάστιγγα δεν έγειρε υπέρ του. 

Πιο πετυχημένη θεωρώ την επιλογή των γυναικών: Η Ζέτα Δούκα, ψηλή, εντυπωσιακή, αρχοντική, είχε το attitude της Μαίρης Χρονοπούλου και κατάφερε να μας τη θυμίσει ακόμα και με το παίξιμο της. Το ίδιο και η Μαρία Κορινθίου στο ρόλο της νησιωτοπούλας Μάρθας Καραγιάννη, γνήσια κωμίκα και ένα ολόδροσο κορίτσι - στο σημείο αυτό, παρόλο που δεν την γνωρίζω την κοπέλα, νιώθω την ανάγκη να την υπερασπίσω αναφορικά με τη χυδαία επίθεση που δέχτηκε από τα, ούτως ή άλλως, χυδαία κανάλια και τους εκπροσώπους τους: Ήταν - λέει - άσεμνα ντυμένη στο χορό του τέλους και φαινόταν υπέρ το δέον το πλούσιο στήθος της. Σε μιούζικαλ του Δαλιανίδη παίζει η Κορινθίου, όχι στη ''Φαλακρή τραγουδίστρια'' του Ιονέσκο, τι ήθελαν να φοράει; Σάμπως η Καραγιάννη το '67 που βγήκε η ταινία, ήταν ντυμένη καλόγρια των Ουρσουλίνων; Ξεχνάνε επίσης πως έβγαινε η Καραγιάννη σε μιαν άλλη ταινία του Δαλιανίδη, τους ''Κληρονόμους''; Τι αηδίες είναι αυτές, πόσο πια περισσεύει η υποκρισία στον τόπο αυτό και βάλλονται αδίκως άνθρωποι που απλά κάνουν τη δουλειά τους; 

Πάμε παρακάτω! Συνεπής στο ρόλο του Λάκη Κομνηνού είναι ο Γιώργος Βάλαρης, που υπογράφει τη σκηνοθεσία και τη διασκευή για θέατρο της παλιάς ταινίας. Εκείνος, όμως, που θεωρώ ότι κάνει πραγματικά την περισσότερη δουλειά μεσ' στην παράσταση είναι ο Παναγιώτης Πετράκης ως Βαγγέλης Σειληνός του 2017: Παίζει, χορεύει, τραγουδάει. Ηθοποιός - πολυεργαλείο! Το ότι τραγουδάει εξαιρετικά δεν είναι αμελητέο. Ισοπεδώνει τον άφωνο Γιάννη Πλούταρχο και γι' αυτό και μόνο του αξίζουν συγχαρητήρια! 

Για να μην αναφερθώ σε όλους τους ηθοποιούς - έχω ν' ασχοληθώ με άλλα... - θα πω λίγα λόγια μόνο για τα δύο πρεσβύτερα μέλη του θιάσου: Την Έφη Παπαθεοδώρου και τον Γιάννη Βογιατζή. Η Παπαθεοδώρου, που έγινε πολύ δημοφιλής από το τηλεοπτικό ''Παρά πέντε'' του Καπουτζίδη, υποδύεται την Αρχόντισσα του νησιού, μεταδίδοντας μιαν αγάπη και μια ζεστασιά στο κοινό. Ο ρόλος της ''μεγάλωσε'' συγκριτικά με το φιλμ, κάτι που δικαιολογείται από τη θεατροποίηση του. 

Το απόλυτο respect φυσικά πηγαίνει στον Γιάννη Βογιατζή! Σχεδόν δάκρυσα βλέποντας έναν άνθρωπο 92 ετών να αλωνίζει τη σκηνή απ' άκρη σ' άκρη και να λέει τις ατάκες του σαν ηθοποιός - νεούδι, όλο κέφι και πάθος για τη δουλειά του! Σκεφτόμουν πως ο Βογιατζής έχει παίξει στον ''Θησαυρό του μακαρίτη'' του Τσιφόρου, την πιο αγαπημένη μου παλιά κωμωδία, και χαιρόμουν που τον έβλεπα σε τόσο καλή φυσική και πνευματική κατάσταση. Ο χαρακτήρας που υποδύεται, ο Παναγής ο ταβερνιάρης, φυσικά άλλαξε: Στην ταινία ήταν ο αδερφός της Μάρθας Καραγιάννη, σήμερα είναι ο πατέρας της Μαρίας Κορινθίου - ωραία αλλαγή ειλικρινά! Θα σχολιάσω ωστόσο και πως πρέπει εκεί στο θέατρο να προσέξουν λίγο την εναλλαγή του ντεκόρ. Σε μια φάση λαχταρήσαμε! Ο Βογιατζής άργησε κάπως να τελειώσει την ατάκα του - δεν τον άφηνε και το χειροκρότημα του κοινού - με αποτέλεσμα να προλάβει στο τσακ να φύγει από τη σκηνή και να συγκρουστεί το σώμα του με τον κυλιόμενο τοίχο, ευτυχώς ελαφρά! Καλύτερα θά'ναι να περιμένουν να ακούγονται οι ατάκες όλων των ηθοποιών και μετά να μετακινείται το σκηνικό, διότι υπάρχει κίνδυνος, απ' ότι είδαμε, για τραυματισμούς...

Θα είμαι πολύ αυστηρός με τον Πλούταρχο τώρα! Λυπάμαι, αλλά το 90% του κοινού δεν πηγαίνει για να δει το remake μιας λατρεμένης του παλιάς ταινίας, αλλά για να ξεσαλώσει στον δημοφιλή λαϊκό αοιδό. Βλέποντας τον για πρώτη φορά σε απόσταση αναπνοής, απόρησα γιατί θεωρείται τραγουδιστής και γιατί ούρλιαζε ο κόσμος σαν σε παραλήρημα με την εμφάνιση του. Εντάξει, ρε μάγκες (μια και ήμασταν στο Γοργόνες και Μάγκες), κι εμείς αγαπήσαμε, αλλά δεν κάναμε έτσι...Όταν, επίσης, έχεις πάρει κιλά, φροντίζεις να μη φοράς θεόστενα κοστούμια που τονίζουν αυτήν ακριβώς την εμφανισιακή σου ιδιαιτερότητα - αυτό χωρίς καμία διάθεση χοντροφοβίας και γνωρίζοντας πόσο πολύ όλοι οι καλλιτέχνες του στυλ Πλούταρχου ποντάρουν στην εμφάνιση τους. Τέλος πάντων, το λιγότερο είναι αυτό! Θεωρώ ιεροσυλία να ακούω τα τραγούδια του Πλέσσα που σφράγισε ο μεγάλος Γιάννης Πουλόπουλος να ξεκοιλιάζονται κυριολεκτικά από τον Πλούταρχο - η αισθητική αυτών των δύο απέχει έτη φωτός, δε χωράει αμφιβολία. Κι αν πάλι, λόγω remake, έπρεπε να βγει ένας νεότερος ερμηνευτής, ας έπαιρναν ξερωγώ τον Κώστα Μακεδόνα! Αμ δεν πάει έτσι, γνωστό τοις πάσι! Δείξε μου το κοινό σου να σου πω ποιος είσαι και οι κυριούλες που κάθονταν στις πίσω θέσεις, μόνο ξύλο που δεν μας έριξαν, επειδή δεν χειροκροτήσαμε κατά την ηρωική άφιξη του ινδάλματός τους. Φταίει και ο Πλέσσας, όμως! Αυτή η λογική του ''δίνουμε παντού τα τραγούδια'', λυπάμαι και πάλι, αλλά δεν εξυπηρετούν την τέχνη του όποιου τραγουδιού, ούτε καν το λαϊκό αίσθημα. Εξυπηρετούν την ανάγκη να τα κονομήσουμε και μόνο αυτή...Τό'χει ανάγκη άραγε ο μέγας Πλέσσας αυτό; Επιπλέον, το διαπίστωσα ιδίοις όμμασι, ο Πλούταρχος ΔΕΝ είναι καλός τραγουδιστής, όσο και αν μας τον πέρασαν τα τελευταία χρόνια για το αντίθετο. Είναι το συμπαθές ομορφόπαιδο με τη μέτρια - μετριότατη φωνή που απλώς τα λέει, όχι καλύτερα από έναν ερασιτέχνη πάντως. Χαρακτηρίζω εντελώς απαράδεκτο το ότι η παραγωγή έστησε μια ολόκληρη παράσταση πάνω του! Ήταν σαν να πήγαμε σε συναυλία του Πλούταρχου και στα διαλείμματα της να είδαμε και λίγο Γοργόνες και μάγκες. Για το λόγο αυτό, άλλωστε, του δόθηκαν και τραγούδια του Πλέσσα που δεν είχαν καμία σχέση με το φιλμ, όπως του Δάκη, της Ρένας Βλαχοπούλου και άλλων τραγουδιστών - ηθοποιών από τις ταινίες του Δαλιανίδη. Η κατάσταση εκτροχιάζεται στο τέλος, που η δράση του έργου τελειώνει και οι θεατές - φαν του αοιδού είναι έτοιμοι να πηδήξουν στη σκηνή και να χορέψουν μαζί του. Το θέατρο μετατρέπεται σε μπουζουκλερί, τόσο, ώστε αν ήταν σωστοί οι συντελεστές της παράστασης θα έπρεπε να αναγράφουν στις ρεκλάμες ''Μετά το τέλος του έργου ακολουθεί συναυλία του Πλούταρχου''. Να το ξέραμε, δηλαδή, να το γλιτώναμε όλο αυτό το μικροαστικό λαμέ γλέντι...Να μην πω και για το φινάλε που ο Πλούταρχος έβγαλε στη σκηνή τον Γιάννη Βογιατζή, παίρνοντας λίγη δόξα και από το δικό του χειροκρότημα; Ντροπή, ρε παιδιά, αν μη τι άλλο για τους υπόλοιπους επαγγελματίες και καλούς ηθοποιούς...

Είμαι τρομερά εξοργισμένος και δεν μπορώ να γράψω κάτι άλλο ειλικρινά! Θα ήταν άδικο ωστόσο να μην εξάρω την παρουσία της Άρτεμης Ματαφιά, μιας εξαιρετικής τραγουδίστριας, που ερμήνευσε το δύσκολο - λόγω α' εκτέλεσης - ''Άνοιξε πέτρα'' της Μαρινέλλας. Δεν τα έδιναν όλα τα τραγούδια σ' αυτήν και τον Πετράκη; Τι καλά που θα ήταν! Είπαμε, όμως, το Μπροντγουέι δεν γεμίζει από θιασώτες του Δαλιανίδη, αλλά από φαν του Πλούταρχου, οπότε οι παραγωγοί τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση. Εγώ πάλι παραγωγός δεν είμαι και τη γνώμη μου θα τη γράφω πάντα ελεύθερα! Εν κατακλείδι, η επιτυχία τέτοιων έργων, τύπου ''Μαντάμ Σουσού'' α λα Δήμητρα Παπαδοπούλου και ''Γοργόνες και μάγκες'' α λα Γιάννης Πλούταρχος, φανερώνει την έλλειψη ενός σύγχρονου θεατρικού ρεπερτορίου στη χώρα μας που θα ξεκουράζει και θα διασκεδάζει τον θεατή, διότι - κακά τα ψέματα - απ' αυτό έχει ανάγκη ο πολύς κόσμος και οφείλουμε να το σεβαστούμε. Πλέον θα είμαι πολύ καχύποπτος σε κάθε θεατρικό revival ενός παλιού έργου. Η παράσταση ''Γοργόνες και μάγκες'' είναι ένα και το αυτό με εκείνα τα άθλια κινηματογραφικά remakes του Ηλία του 16ου και των Γαμπρών της Ευτυχίας που επιχειρήθηκαν τα τελευταία χρόνια και έφαγαν κράξιμο. Κρίμα...Εν προκειμένω, θα τρίζουν τα κόκαλα του συχωρεμένου του Δαλιανίδη...

 * Στη selfie photo, με τη Μαρία Κορινθίου που είναι μια καλή κωμική ηθοποιός και μια κούκλα και να σκάσουν όλοι οι κομπλεξικοί και οι κουτσομπόληδες!