Ο φίλος ηθοποιός Βασίλης Παλαιολόγος με κάλεσε χθες στην πρεμιέρα του έργου που παίζει αυτόν τον καιρό στο θέατρο ΑΛΜΑ, το Fool for love του Αμερικανού Σαμ Σέπαρντ (1943 - 2017). Θα πήγαινα ούτως ή άλλως, καθώς με ενδιαφέρει το σύγχρονο θέατρο - τό'χω ξαναπεί - και εκτιμώ πολύ το έργο του Σέπαρντ. Ανήμερα της επετείου του Πολυτεχνείου, λοιπόν, σε μια Αθήνα βροχερή και με τις πυροσβεστικές να πηγαινοέρχονται στα παρακείμενα Εξάρχεια, έβαλα το λονδρέζικο καρώ σακάκι μου και κατηφόρισα μόνος προς την Ακομινάτου στο Μεταξουργείο. Η παράσταση ξεκίνησε μία ώρα αργότερα, στις 10 δηλαδή το βράδυ, καθώς η σκηνή βρίσκεται στον 5ο όροφο του κτιρίου και δεν μπορούσαμε να ανέβουμε τις σκάλες με τα πόδια. Στον 2ο όροφο, βλέπεις, παιζόταν η παράσταση του Γιώργου Κιμούλη και τα...ποδοβολητά μας θα ήταν ενοχλητικά. Λογικό, το ίδιο θα απαιτούσα κι εγώ! Το ασανσέρ πάλι του θεάτρου μετά βίας χωρούσε τέσσερα άτομα, οπότε περιμέναμε όλοι υπομονετικά τη σειρά μας για να ανεβούμε και να πάρουμε τις θέσεις μας.
 |
| Χθες έξω από το θέατρο ΑΛΜΑ με τον δημοσιογράφο - παρουσιαστή Ανδρέα Ροδίτη και τη σκηνοθέτιδα - ηθοποιό Στέλλα Χριστοδουλοπούλου |
Η ώρα πέρασε ευχάριστα, αφού βρήκα έξω από το θέατρο τον φίλτατο Ανδρέα Ροδίτη και τη Γωγώ, τη γυναίκα του, πιάνοντας μια ωραία μεγάλη κουβέντα, η οποία συνεχίστηκε και μετά την παράσταση, όπως θα δούμε παρακάτω. Πάμε όμως στην πραγματικά καλή παράσταση που παρακολούθησα χθες: Ήταν από τις λίγες φορές που μπαίνοντας στο θέατρο το σκηνικό σε κέρδιζε και σε έμπαζε στο κλίμα του έργου, προτού ακόμη αυτό ξεκινήσει! Ένα δωμάτιο μοτέλ με παλιά ταπετσαρία - πατιναρισμένο όλο από τον σκηνογράφο Κώστα Βελινόπουλο και φωτισμένο ατμοσφαιρικά από τον Γιάννη Δρακουλαράκο! Εξαιρετική δουλειά, κανονική μεταφορά στην Αμερική της Δύσης των 80s! Ένα κομμάτι κάντρι ακούστηκε για λίγο, τόσο όσο έπρεπε, προτού οι τρεις από τους τέσσερις χαρακτήρες του έργου κάνουν την εμφάνιση τους: Ο Old man, η May και ο Eddie. Ο πρώτος κάθεται σε μια γωνιά με το καουμπόικο καπέλο του και ένα μπουκάλι ρούμι. Υπάρχει και δεν υπάρχει στην ουσία, έτσι όπως τον σχεδίασε ο Σέπαρντ. Ο Eddie έχει μόλις γυρίσει απ' έξω και η May, τρελή από ζήλια, ξέροντας πως ήταν με μια άλλη γυναίκα, αρχίζει τον καυγά.
Η πάλη του ζευγαριού κορυφώνεται όταν η May λέει στον Eddie πως θα βγει ραντεβού με έναν άλλο άντρα, που γνώρισε εν τη απουσία του! Ο Old man παρεμβαίνει στη δράση και αποκαλεί τους δύο νέους ''παιδιά μου'', μα ακόμη δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τι γίνεται. Ύστερα κι από την επεισοδιακή εμφάνιση του Martin, του δεύτερου άντρα στη ζωή της May, οι τρεις τους οδηγούνται σε ένα κανονικό σφυροκόπημα των νεύρων και ξεκινούν οι αποκαλύψεις, ικανές να σοκάρουν τους θεατές, που κρέμονται κυριολεκτικά απ' τα χείλη τους. Αν γράψω περισσότερες λεπτομέρειες θα φανερώσω το μεγάλο μυστικό τους και δεν θα ήταν σωστό. Μπορώ να πω μόνο πως είναι τέτοιος μάστορας ο Σέπαρντ που τα πάντα εξαλοίφονται μπροστά στη δύναμη της αγάπης και της απεγνωσμένης αναζήτησης της. Ο δε Old man σηκώνεται από τη θέση του και κάνει τον απολογισμό της δικής του ζωής, απόλυτα συνυφασμένης μ' αυτήν του Eddie και της May. Το Fool for love είναι μια σύγχρονη τραγωδία που θα μπορούσε να έχει εμπνευστεί από το αστυνομικό δελτίο ή ακόμη και τα σημερινά άθλια ριάλιτι. Κυρίως εμπνέεται από τα παιχνίδια της ζωής, του απωθημένου ενστίκτου και της μοίρας που γράφεται ερήμην των ανθρώπων. Εδώ βέβαια οι ήρωες είναι έρμαια του πάθους τους. Γνωρίζουν από την πρώτη στιγμή το αλλόκοτο που τους συμβαίνει, αυτό που σπάει όλα τα κοινωνικά στερεότυπα, και αφήνονται να τους συνθλίψει. Ή μήπως όχι; Ο Σέπαρντ αναδεικνύει τη μεταξύ τους αγάπη ως τον πιο άρρηκτο δεσμό τους. Κατορθώνει να περάσει την ιδιόμορφη σχέση του Eddie και της May ως μέρος της φυσιολογίας τους και στο τέλος ο θεατής τους συμπονάει, όπως εξίσου συμπονάει και τον Old man, τον πλέον ανατρεπτικό χαρακτήρα του έργου. Η σκιά του Σοφοκλή βαραίνει το Fool for love, μα ο Σέπαρντ το αποφορτίζει με γενναίες δόσεις χιούμορ, άλλοτε ηθελημένα ''βλαχοαμερικανικού'' και άλλοτε σαρκαστικού. Είναι τέτοια η συμπάθεια για τα τραγικά πρόσωπα του που αυτομάτως αφαιρεί από τον θεατή κάθε διάθεση επικριτική απέναντι τους. Ο Γιώργος Οικονόμου σκηνοθέτησε με μέτρο και σύνεση, αξιοποιώντας πάνω απ' όλα τη χημεία μεταξύ του πρωτογενούς υλικού του, τους τέσσερις δηλαδή ηθοποιούς του: Ο Γιώργος Κέντρος είναι ο Old man, που παίζει με μία λιτότητα και μία φυσικότητα, που μόνο ηθοποιοί - δάσκαλοι έχουν κατακτήσει μέσα στα χρόνια. Δεν είναι ο τύπος που κάθεται στη γωνία και περιμένεις να πει τη μεγάλη ατάκα. Είναι ο καθοδηγητής των τεκταινόμενων, η μεγαλύτερη ''ανάσα'' που χαρίζει ο συγγραφέας στο κοινό του, προτού τον οδηγήσει στον σύντομο συγκλονιστικό μονόλογο του τέλους. Έχει ένα τέτοιο κέφι ο Κέντρος στην ερμηνεία του, που νομίζω πως αν μπορούσε να τον έβλεπε ο Σέπαρντ αυτοπροσώπως θα χαμογελούσε ευτυχισμένος για το ανέβασμα του έργου του στην Ελλάδα!
Ο Γιωργής Τσαμπουράκης και η Τζένη Θεωνά είναι ο Eddie και η May, νέοι, ωραίοι, παρορμητικοί, παθιασμένοι. Χειρονομούν, αγγίζονται, χτυπιούνται, παλεύουν κανονικά επί σκηνής, αναδεικνύοντας επαρκέστατα τις ενοχές και τα στεγανά μιας ανορθόδοξης αμερικανικής οικογένειας, που σίγουρα απέχει πολύ από το Μικρό σπίτι στο λιβάδι...Ο Βασίλης Παλαιολόγος, τέλος, είναι ο Martin ο κηπουρός, ο ξένος, που βρίσκεται στο κέντρο μιας έκρυθμης πια κατάστασης. Δύσκολος ρόλος, αν και εμφανίζεται στα μισά του έργου, που παραπέμπει σε μπουφόνο και που κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να γίνει καρικατούρα, μένοντας τελικά αποστασιοποιημένος από όσα τραγικά γνωστοποιούνται παρουσία του. Σκόπελοι, τους οποίους ο Παλαιολόγος πέτυχε να ξεπεράσει με έναν αυτοματισμό στην ερμηνεία του και με τα εκφραστικά του μέσα σε εγρήγορση. Νομίζω, χωρίς να είμαι υπερβολικός, πως δεν έχω ξαναδεί τέτοια χημεία απ' όλα τα μέλη ενός σχετικά μικρού θιάσου! Να περάσετε οπωσδήποτε από το ΑΛΜΑ, έργα του Σέπαρντ και τόσο καλά δοσμένα κιόλας δεν ανεβαίνουν συχνά στο ελληνικό θέατρο. Δεν ξέρω μάλιστα αν είναι και το μοναδικό έργο του ροκ Αμερικανού συγγραφέα που παίζεται στην Ευρώπη, λίγους μόλις μήνες μετά το θάνατο του. Εξαιρετικό και το πρόγραμμα που σχεδίασε η Μαριλίλα Κυρτάτα με το συγκινητικό μήνυμα της Patti Smith, στενής φίλης του δημιουργού, με αφορμή τον θάνατο του.
Όπως συνηθίζεται μετά τις πρεμιέρες, θέλαμε να το συζητήσουμε το έργο που είδαμε. Ένα αίσθημα πληρότητας και ικανοποίησης έπιασε ομολογουμένως όλη την παρέα. Μισή ώρα τα λέγαμε έξω από το θέατρο με τους ηθοποιούς, τα δέοντα συγχαρητήρια κ.λπ. Καταλήξαμε στον Κάνδαυλο στο Γκάζι με το ζεύγος Ροδίτη και τον Παλαιολόγο ίσαμε τις τέσσερις το πρωί. Σουβλάκια και λευκό κρασί, ελληνικό θέατρο και τηλεόραση, Σαμ Σέπαρντ, αμερικανική δραματουργία και τα συναφή. Έχω την τύχη να με προσκαλούν τελευταία σε πολλές παραστάσεις, το Fool for love όμως άνετα το ξανάβλεπα και μάλλον θα το κάνω!
 |
| Χθες, ξημερώματα στο Γκάζι, με τον Βασίλη Παλαιολόγο και τον Ανδρέα Ροδίτη |
* Το Fool for love του Σαμ Σέπαρντ σε σκηνοθεσία Γιώργου Οικονόμου παίζεται κάθε Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή στο θέατρο ΑΛΜΑ (Ακομινάτου 15, Μεταξουργείο). Εισιτήριο: 15 ευρώ
** Οι φωτογραφίες της παράστασης είναι της Μαριλένας Στεφυλίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου