Όταν το χώμα ετοιμάζεται
να πιεί νερό
και η ατμόσφαιρα
να υποδεχθεί τη βροχή
τότε
τα ορνιθοτροφεία έξω απ' τα Μέγαρα
μυρίζουν όπως οι νερατζιές στην Ελευσίνα
και ο Μάρκος Βαμβακάρης ακούγεται
σαν τον πιο καλλίφωνο τραγουδιστή
όλων των εποχών
ΚΛΟΛΠ
Καλό μήνα σε όλους!
8 σχόλια:
Καλημέρα
τι σύμπτωση
και γω χθες ταξίδευα μα στην άλλη εθική
και θέλησα να κρατήσω ζωντανή την εικόνα του ήλιου που έδυε και του φεγγαριού που ξεκίναγε ταυτόχρονα την πορεία του από την άλλη μεριά
Και πάλι καλημέρα
"Όταν το χώμα ετοιμάζεται να πιει νερό..."
Υπέροχη εικόνα, αγαπητέ.
Καλημέρα και καλό μήνα!
Επιρροές από Γεώργιο Χρονά βλέπω, αγαπητέ;
Πανέμορφο, όπως και να΄χει!!!
logia...
καλωσήλθες!
α, ώστε συνταξιδεύαμε χθες έστω κι απ' άλλη κατεύθυνση.
το πρόσεξα κι εγώ το φεγγάρι μα προτίμησα ν' ασχοληθώ και λίγο με τη γη...
Λερναία Ύδρα...
εγώ πάλι θα περίμενα, αφού είσαι μουσικός, να σ' αγγίξει περισσότερο η αναφορά στον Μάρκο!
ευχαριστώ!
Ανώνυμος...
why not?
φίλος ειν' ο Γιώργος, καλός ποιητής επίσης, φαίνεται θα με επηρέασε- όπως λες- όποτε τέλος πάντων κάθομαι κι εγώ να γράψω λίγο πιο ποιητικά ή ποιητικίζοντα, αν θες, μόνο και μόνο για να μη σκοτώνομαι με τους συνbloggers που σχολιάζουν εδώ μέσα!
να' σαι καλά, σ' ευχαριστώ!
Τώρα ίσως σας φανεί λίγο άσχετο, αλλά το βρίσκω καλό, από το www.ecocrete.gr
Το ελεύθερο κάμπινγκ είναι δικαίωμα
Ο άνθρωπος πάντα θεωρούσε αναφαίρετο δικαίωμα να απολαμβάνει ελεύθερα τη φύση, σήμερα όμως αυτό θεωρείται παράνομο. Ο περιορισμός του ζωτικού χώρου και της ελευθερίας επεκτείνεται και στις παραλίες και στις διακοπές μας. Ο νόμος 392 του 1976 (αρ.10, παρ. 2, ΦΕΚ 89Α) προβλέπει ότι «απαγορεύεται η εγκατάσταση σκηνών ή η στάθμευση τροχόσπιτων σε αρχαιολογικούς χώρους, αιγιαλούς, παρυφές δημόσιων δασών, δάση και εν γένει κοινόχρηστους χώρους». Η νομιμοποίηση του παραλόγου συνεχίζεται με τον 2160/1993 που προσθέτει στους απαγορευμένους χώρους τις παραλίες και απαγορεύει στους ιδιώτες και τους καταστηματάρχες να φιλοξενήσουν πάνω από ένα τροχόσπιτο ή μια σκηνή. Για τους παραβάτες-κατασκηνωτές προβλέπεται η διαδικασία του αυτόφωρου, φυλάκιση μέχρι τρεις μήνες και χρηματική ποινή 150 ευρώ (N.2741/1999). Κι επειδή αυτό που απαγορεύεται είναι η διανυκτέρευση, τα όργανα φροντίζουν να έρθουν μέσα στη νύχτα, ή λίγο πριν το ξημέρωμα. Ευτυχώς το δικαστήριο συνήθως αθωώνει τους κατασκηνωτές. Στο μεταξύ, οι διακοπές μας μαζί με τη φιλόξενη φήμη του τόπου έχουν πάει περίπατο.
Η παράλογη απαγόρευση του ελεύθερου κάμπινγκ χρησιμοποιεί σαν πρόφαση την προστασία της φύσης από τη ρύπανση και τις πυρκαγιές. Στην πράξη όμως, παραδείγματα από περιοχές όπως η Ζαχάρω, η Τήλος και άλλες, δείχνουν ότι οι ελεύθεροι κατασκηνωτές, είναι και οι φύλακες του φυσικού τοπίου, αφού αυτοί πρώτα το απολαμβάνουν, έχοντας και τη στήριξη της τοπικής κοινωνίας. Ταυτόχρονα, η ίδια η απαγόρευση του ελεύθερου κάμπινγκ δεν βοηθά να μάθουμε να είμαστε υπεύθυνοι κατασκηνωτές και να προστατεύουμε το περιβάλλον.
Τους πειράζει η κατάληψη αυτή και δεν τους πειράζουν τα αυθαίρετα κτίσματα στις παραλίες ή το να πληρώνει κάποιος για να κάνει μπάνιο!!
Δέσποινα
Χαχα! Αλήθεια λες, αγαπητέ! Αλλά ως μουσικός σχολίασα το στίχο, αφού η καλή ποίηση ρέει στα αυτιά μας σαν γλυκιά μελωδία.
(Που τα βρίσκω, ε?)
Δημοσίευση σχολίου