ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΠΑΥΣΙΠΟΝΟ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΜΕΤΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ!

Όταν έγραφα εδώ ότι από τον περασμένο Νοέμβριο, μας έχει πάει...γαμιώντας, κάτι ήξερα. Το νέο ιατρικό ανακοινωθέν λέει τώρα ότι η κορτιζόνη πείραξε τη μάνα μου στα οστά της και η οστεοαρθρίτιδα που αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια, επιδεινώθηκε ραγδαία. Με δυσκολία περπατάει πια η καημένη από τους πόνους, πρώτα στη μέση και τώρα στα δυο της πόδια. Δηλαδή, είχαμε τη θυρεοειδίτιδα, πάει και πέρασε, είχαμε την απορρύθμιση του διαβήτη, έφτιαξε κι αυτό, ήταν ανάγκη να αρχίσει άλλο πρόβλημα; Την Τετάρτη θα την ξαναπάω νοσοκομείο για το προγραμματισμένο τσεκ- απ της και σκέφτομαι το πώς θα πάμε μέχρι εκεί, αφού όπως είπα με τρομερή δυσκολία βαδίζει. Ο γιατρός σύστησε επειγόντως χάπια ασβεστίου και αναλγητικά- αντιφλεγμονώδη voltaren για τους μυικούς πόνους. Ξέρω 'γω, τι να πω πια, έχω απηυδύσει και δε μπορώ ούτε με τη χαρά της προβολής της ταινίας στο φεστιβάλ να χαρώ. Γι' αυτό στενοχωριέται πολύ κι η ίδια που το περίμενε πώς και πώς, μα είναι αδύνατον να ταξιδέψει σ' αυτήν την κατάσταση. Της λέω να κάνει υπομονή κι αν της σταματήσουν οι πόνοι μεσ' στις επόμενες μέρες, δεν το' χω τίποτα να κατέβω απ' τη Θεσσαλονίκη, να την πάρω και να ανεβούμε ξανά μαζί στην απονομή- αν, εννοείται, υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να τσιμπήσει κάνα βραβείο το κουνδουρικό ντοκιμαντέρ. Το μόνο θετικό είναι ότι πρόκειται για μια γυναίκα όλο ψυχική ευφορία και χιούμορ, οπότε δεν το βάζει κάτω. Άιντε να δούμε τι θα μας πουν οι ντοκτοράδες πάλι, που βλέπω άσπρη ποδιά και την έχω χειρότερη απ' τη μπλε στολή των μπάτσων...
κκκ
Εν τω μεταξύ, ο Κούνδουρος ξαναείδε την ταινία στο dvd και μου τηλεφώνησε -όχι πώς δεν το περίμενα βέβαια. Να κόψεις αυτόν, που λέει μαλακίες, μου σύστησε αυστηρά, να φας λίγο απ' την άλλη που δε λέει τίποτα κλπ. Επίσης, θύμωσε (εκ των υστέρων) που υπάρχει μεσ' στην ταινία εκείνο το νεανικό πορτρέτο του καλλονού εαυτού του, το οποίο υπήρχε και στο ένθετο της Ρωμαϊκής Αγοράς του Χατζιδάκι. Δεν μου αρέσει αυτή η φωτογραφία μου, μου υπέδειξε, να τη βγάλεις διότι τέτοια φιλαρέσκεια δεν αντέχεται! Ακολουθώντας την πάγια τακτική μου, δεν είπα κουβέντα. Σκέφτηκα να του πω Ρε συ Νίκο, προχθές που το είδες σε μεγάλη οθόνη, γιατί όλα ήταν καλά κι ωραία;, προτίμησα όμως το...στρίβειν διά του αρραβώνος, ευελπιστώντας πως θα τον ξανασυναντήσω ορεξάτο και φουριόζο το ερχόμενο Σάββατο στο Ολύμπιον, στην πρεμιέρα μας. Δώσαμε και μια μεγάλη κοινή συνέντευξη που θα δημοσιευθεί στο Culture του Επενδυτή την ίδια μέρα, το Σάββατο 13 Μαρτίου, στην οποία μίλησε με τόσο συγκινητικά λόγια για μένα, που τη διάβαζα στη μανούλα μου κι είχε δακρύσει. Παρεμπιπτόντως, στη σημερινή κυριακάτικη Εποχή, δημοσιεύθηκε και μια δική μου συνέντευξη στον σύντροφο και καλό κριτικό κινηματογράφου, Στράτο Κερσανίδη. Μπορείτε να τη διαβάσετε επίσης στο blog του: http://kersanidis.wordpress.com/2010/03/06/%c2%ab%ce%bf%ce%b4%cf%85%cf%83%cf%83%ce%b5%ce%b9%ce%b5%cf%83-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%bd%ce%b9/
Η δε Μαρίζα θα είναι κι εκείνη στη Θεσσαλονίκη μόνο για μία μέρα. Θα ταξιδέψει με το τρένο Σάββατο μεσημέρι και θα φύγει την επόμενη, Κυριακή απόγευμα, για Αθήνα. Είναι να μη νιώθεις πραγματική ευτυχία με την τιμή που σου κάνουν οι πιο δικοί σου άνθρωποι; Εμένα θα με ανεβάσουν ο Παναγιώτης και η Έφη με το αυτοκίνητο τους, μια και το φεστιβάλ δεν καλύπτει έξοδα μεταφοράς ούτε καν στους σκηνοθέτες των ταινιών. Ίσως πάρουμε μαζί και τον Lolek, ο οποίος πλέον έχει γίνει σταρ και θα του κάνει καλό λίγη απομάκρυνση από τη σαρκοβόρο Αθήνα. Επομένως, από την ερχόμενη Τρίτη κι εγώ, όταν θα έχω εξαντλήσει δηλαδή το τριήμερο διαμονής που καλύπτει το φεστιβάλ σε κάποιο καλό ξενοδοχείο, με βλέπω να μετακομίζω σε κάποιο αρκετά φθηνότερο επί της Εγνατίας που φρόντισαν να μού κλείσουν Θεσσαλονικείς φίλοι: ο Γκροσδάνης, ο Εξηντάρης και κυρίως ο Θεοχαρίδης, που και αυτός θα κατέβει στην Αθήνα εν μέσω του φεστιβάλ αφού συνεχίζεται η ηχογράφηση του δίσκου του Λεοντή. Όσο σκέφτομαι το σάπισμα που' χω να ρίξω μεσ' στις αποθήκες του λιμανιού με ορισμένα εξαιρετικά ντοκιμαντέρ απ' όλες τις γωνιές του πλανήτη...Όπως επίσης και με τα αφιερώματα στον σπουδαίο Γιόρις Ίβενς και στο άγνωστο ντοκιμαντερίστικο έργο του Κισλόφσκι!
κκκκ
Αυτή την ώρα ολοκλήρωσα το άκουσμα του Ricochet των Tangerine Dream. Ήταν που κολλήσαμε χθες βράδυ με τη Λένα στους White Noise και αντί να κάνουμε την προγραμματισμένη δισκανάλυση μας, λιώσαμε στο youtube να βλέπουμε live των Jethro Tull, των Led Zeppelin και λοιπών αξιομνημόνευτων χιπο-ροκάδων! Είπαμε μάλιστα να μας ηχογραφήσουμε καραόκε σε rock στάνταρ των 60s- 70s, αφού ξελαρυγγιαστήκαμε τραγουδώντας το Child in time των Deep Purple! Μπορεί να' χα και δεκαπέντε χρόνια να τ' ακούσω! Μου φάνηκε αξεπέραστο αριστούργημα, όσο κι αν είναι λίγο κιτς πια να ομολογείς ότι τη βρίσκεις με Deep Purple. Πάντως, για να είμαι ειλικρινής, αποπειραθήκαμε μετά να κάνουμε δισκανάλυση. Ακούσαμε τα τρία πρώτα tracks από τις δουλειές δύο έντεχνων τραγουδοποιών μας, περιέργως χωρίς καθόλου όρεξη. Την εξήγηση την έδωσε η σοφή Πλάτωνος: Μα, τώρα τι να πούμε για όλα αυτά, όταν έχουμε ακούσει White Noise και Led Zeppelin; Άδικο είχε; Σας αφήνω τώρα, το mood άλλαξε και λέω ν' ακούσω τη Μαρίκα Νίνου στα Χρόνια της Αμερικής. Την έδινε ο Επενδυτής μαζί με Μίκη Θεοδωράκη! Τσάμπα πράμα, που λένε!