Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

από-τη-συνέντευξη-με-τον-αλέξανδρο-εμμανουηλίδη-και-τη-μαρία-παπαγεωργίου

Χωρίς ν' αποτελεί μομφή, έχετε εμφανή την αγωνία να ακουστείτε από τα ερτζιανά. Σ' αυτό τουλάχιστον με παραπέμπει η χρήση της σύμβασης κουπλέ-ρεφρέν. Εν ολίγοις, πιστεύετε ότι τα τραγούδια- τραγουδένια, σαν αυτά που φτιάχνετε, κάπου δεν λειτουργούν και σαν τροχοπέδη απ' την άποψη της καλλιτεχνικής ελευθερίας;
Α.Ε.: Κατά τη γνώμη μου υπάρχει συνδυασμός. Φυσικά και δεν απορρίπτω το ραδιόφωνο, αυτό όμως που εγώ ήθελα να κάνω από τα 17 μου τυχαίνει να συνταυτίζεται με ότι λέμε σύγχρονο ραδιόφωνο. Να ξέρεις, αν ήθελα να κάνω κάτι κουλό, θα τό 'χα κάνει. Πάνω απ' όλα μου αρέσει ο τρόπος της δουλειάς μου και το αποτέλεσμα. Δεν πιέστηκα για να κάνω κάτι ποτέ.
Μ.Π.: Αν μπορούν όλοι ν' ακούσουν τη μουσική μου, εγώ εκεί είμαι ευτυχισμένη. Οι καλλιτέχνες που λένε Γράφω για μένα, μπορούν στην ουσία να γράφουν και για τους άλλους. Ξεκινάω για μένα και, ναι, θέλω να ακούγομαι από τα ραδιόφωνα. Αν πάλι τα τραγούδια που γράφω κι εγώ, αυτά τα λίγα τέλος πάντων, ήταν της λογικής κουπλέ-ρεφρέν, πάλι έτσι θα τα έκανα.



...Δεν εισπράξατε τον παλμό του κόσμου το 2008 στα Προπύλαια στη συναυλία - μαμούθ κατά της αστυνομικής βίας;
Α.Ε.:
Εκεί υπήρχε ένας πάρα πολύ σοβαρός λόγος και δεν μπορούσες να μην πας.
Μ.Π.: Σωστά, γι' αυτό κι είχε τόσο πολύ κόσμο, καλή οργάνωση και τελικά νόημα. Δεν μπορώ να πω, παρ' όλα αυτά, ότι ένιωσα απόλυτα μέσα σ' αυτό. Πιο πολύ αισθανόμουν παιδί.
Α.Ε.: Πιστεύω ακόμη ότι όσο τα πολιτικά πράγματα είναι συγκεχυμένα στην Ελλάδα, δεν μπορείς να κοιτάξεις ούτε τις δικές σου πολιτικές πεποιθήσεις. Μπορεί να κάνει κάτι το ένα κόμμα και να με βρίσκει σύμφωνο. Μπορεί μετά το άλλο ή και οι αναρχικοί ακόμη. Δεν αποκτάς συγκεκριμένη πολιτική ταυτότητα σ' αυτόν τον τόπο τελικά. Δηλαδή, όταν έδιναν συναυλίες κάποτε ο Λοΐζος, ο Σαββόπουλος ή και ο Μπακαλάκος, υπήρχε τεράστια σύμπνοια με το κόμμα και τις ανάγκες του κοινού. Καλώς ή κακώς δεν υπάρχει σήμερα όλο αυτό.
κκκ
* ολόκληρη η συνέντευξη των Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη-Μαρίας Παπαγεωργίου στο επόμενο τεύχος του περιοδικού Μετρονόμος
** εγώ ως γνωστός γατόφιλος, δεν απέκτησα σκύλο ξαφνικά. Συγκεκριμένα, πρόκειται για σκυλίτσα, λέγεται Ρακήλ (απ' τη ρακή), είναι ενός έτους, ανήκει στα παιδιά και την έφεραν μαζί τους στην οικία μου κατά τη διάρκεια της συνέντευξης.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Α ρε BOSKO με τις...provocative ερωτήσεις σου!

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
ναι, τό 'χω αυτό!
:-)))

Χρήστος Α. Μιχαήλ είπε...

Αυτό το σκυλί πάντα έχει μια ορμή κατά πάνω σου και πάντα όταν το πάρεις αγκαλιά λυσσάει να φύγει.

Αναμένουμε το τεύχος!

BOSKO είπε...

Χρηστος Α. Μιχαηλ...
αυτό λες ή που πηδάει μέχρι εκεί απάνω σαν κατσίκι;

despinach. είπε...

Γλυκύτατες φώτο!