 |
| Με τον Θέμη Ανδρεάδη και τον Γιώργο Χρονά λίγο πριν την έναρξη της Ώρας των πενήντα λεπτών |
 |
| Με τον Θέμη Ανδρεάδη και τον Γιώργο Χρονά λίγο πριν την έναρξη της Ώρας των πενήντα λεπτών |
 |
| Θέμης Ανδρεάδης ή While my guitar gently weeps |
 |
| Αντώνης Παπακωνσταντίνου στο πιάνο, Σοφία Μιχαηλίδη - Θέμης Ανδρεάδης στο τραγούδι |
 |
| Θέμης Ανδρεάδης - Αντώνης Μποσκοΐτης: Η Ώρα των πενήντα λεπτών έχει ξεκινήσει |
 |
| Θέμης Ανδρεάδης - Αντώνης Μποσκοΐτης: Η Ώρα των πενήντα λεπτών έχει ξεκινήσει |
 |
| Θέμης Ανδρεάδης ή Είναι πολύ ωραίος! |
 |
| Σοφία Μιχαηλίδη - Θέμης Ανδρεάδης ή Όχι δεν πρέπει να συναντηθούνε |
 |
| Θέμης Ανδρεάδης - Αντώνης Μποσκοΐτης: Η Ώρα των πενήντα λεπτών έχει ξεκινήσει |
 |
| Γιώργος Χρονάς για τον Νίκο Σπάνια, τη Μελίνα Μερκούρη, τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Τζο Ντασέν, τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον Θέμη Ανδρεάδη και τη Λίλη Χριστοδούλου |
 |
| Θέμης Ανδρεάδης - Αντώνης Μποσκοΐτης (πάντως φάρμακα δεν τού'γραψα, δεν τα'χει ανάγκη) |
 |
| Θέμης Ανδρεάδης - Αντώνης Μποσκοΐτης: Η Ώρα των πενήντα λεπτών στην κορύφωση της |
 |
| Εξαιρετική η Σοφία Μιχαηλίδη, συνεργάτιδα του Θέμη Ανδρεάδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Μεγάλη ερμηνεύτρια! Την παρακολουθούσα και σκεφτόμουν σε πόσες σημαντικές στιγμές της ελληνικής δισκογραφίας συμμετείχε με τη φωνή της. Νά'ναι καλά! |
 |
| Κι εδώ με τον Θέμη Ανδρεάδη και τον Γιώργο Χρονά λίγο πριν την έναρξη της Ώρας των πενήντα λεπτών |
 |
| Με φωτογράφισε και μένα ο καλός μου φίλος και συγγενής του Θέμη Ανδρεάδη, Jimi Montoya, ο οποίος βρέθηκε χθες βράδυ κι αυτός στο θέατρο Αγγέλων Βήμα. Τον ευχαριστώ για τα πορτραίτα! |
 |
| Πορτραίτα του Θέμη Ανδρεάδη από τον Jimi Montoya |
 |
| Θέμης Ανδρεάδης - Αντώνης Μποσκοΐτης: Η Ώρα των πενήντα λεπτών έχει ξεκινήσει |
 |
| Θεώρησα ιστορική στιγμή την απαγγελία του Γιώργου Χρονά στο ποίημα του, ''Όχι δεν πρέπει να συναντηθούμε'', προτού ανέβουν στη σκηνή να το τραγουδήσουν ο Θέμης Ανδρεάδης με τη Σοφία Μιχαηλίδη, συνοδεία του Αντώνη Παπακωνσταντίνου στο πιάνο, στη μελοποίηση φυσικά του Γιάννη Μαρκόπουλου |
 |
| Υπέροχη στιγμή που απαθανατίστηκε: Σοφία Μιχαηλίδη - Θέμης Ανδρεάδης - Γιώργος Χρονάς 44 χρόνια μετά την α' εκτέλεση του τραγουδιού ''Όχι δεν πρέπει να συναντηθούμε'' |
 |
| Άκρως επικοινωνιακός με το κοινό του ο Θέμης Ανδρεάδης |
 |
| Ο πιανίστας μας Αντώνης Παπακωνσταντίνου που χαίρεται πολύ τις συνεργασίες του με τόσο σημαντικούς μουσικούς και γίνεται καλύτερος από παράσταση σε παράσταση |
 |
| Θέμης Ανδρεάδης στην απίθανη διασκευή του στον Τζακ Ο' Χάρα του Γιώργου Ζαμπέτα. Μιλάμε για στιχουργική διασκευή - απόσταγμα ευαισθησίας και μελαγχολίας |
 |
| Αντώνης Παπακωνσταντίνου στο πιάνο |
 |
| Θέμης Ανδρεάδης μόνος του και μαζί με τη Σοφία Μιχαηλίδη - φωτογραφίες του Jimi Montoya |
 |
| Αντώνης Παπακωνσταντίνου |
 |
| Θέμης Ανδρεάδης |
 |
| Όλοι τραγούδησαν το ''Θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν'' μαζί με τον Θέμη Ανδρεάδη και τον Αντώνη Παπακωνσταντίνου στο πιάνο |
 |
| Αυτό το προσόν έχει ο Θέμης Ανδρεάδης: Να περνάει το τραγούδι στο κοινό του και να ενώνει τη φωνή του μαζί με τους άλλους. Παρεΐστικο κλίμα που δεν ξέρω αν θα μπορούσε να αποδοθεί σε ένα μεγαλύτερο χώρο. Είναι κάτι που γουστάρει κάθε καλλιτέχνης - ερμηνευτής, πιστεύω. |
 |
| Με συγκίνησε χθες και ο Πάνος Μπούσαλης που ανέβηκε στη μικρή σκηνή του Αγγέλων Βήμα και με την κιθάρα του ερμήνευσε τον δικό του ''Δράκοντα'' και το ''Ήτανε μια φορά'' των Ξαρχάκου - Φέρρη. ''Σήκωνε'' ένα τραγούδι του Ξυλούρη για το κοινό που είχε ακούσει προηγουμένως τον Χρονά και τον Ανδρεάδη να αναφέρονται εκτενώς στον Αρχάγγελο της Κρήτης. Ο Μπούσαλης είναι εξαιρετικός και ως τραγουδιστής και ως τραγουδοποιός, η φιλία μας κρατάει μια 15ετία σχεδόν, από τότε που ανήκαμε μαζί και με άλλα νέα παιδιά στον κύκλο του συχωρεμένου ποιητή Αντρέα Παγουλάτου. Μεγάλη η χαρά επίσης που ο Πάνος ήρθε μαζί με τη στιχουργό και ποιήτρια Βέρα Βασιλείου - Πέτσα. |
 |
| Ικανοποίηση μετά το τέλος της βραδιάς: Αντώνης Παπακωνσταντίνου - Σοφία Μιχαηλίδη - Θέμης Ανδρεάδης |
 |
| Τι κρατάω εγώ τώρα απ' αυτή τη βραδιά: Την ευαισθησία πάνω απ' όλα του Θέμη Ανδρεάδη που μοιάζει σαν ένα μωρό παιδί, το οποίο απλά ξέχασε να μεγαλώσει, αποκτώντας παράλληλα τη σοφία ενός ενήλικα. Το κλάμα του την ώρα της συνεδρίας μας που λίγο έλειψε να κάνει και μένα να τα πατήσω τα κλάματα. Το τραγούδι του που είναι σαν ένας ρόλος κάθε φορά και το μεγάλο επικοινωνιακό του χάρισμα. Την αγάπη που φαίνεται να εισπράττει από ένα κοινό που τον γνωρίζει καλά ως καλλιτέχνη και τον ακολουθεί στις σπάνιες ζωντανές εμφανίσεις του. Αυτή τη στιγμή, πάντως, που χτυπάω το post τούτο, λέω να ξαναβάλω στο πικάπ ένα από τα παλιά αγαπημένα του βινύλια! |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου