Άκουγα χθες βράδυ τον καινούργιο δίσκο του συνθέτη Χρήστου Λεοντή που μου παρέδωσε ο συνεργάτης και παραγωγός του τα τελευταία χρόνια, Θανάσης Συλιβός, με τον Μετρονόμο του. Σκεφτόμουν πως τίποτα δεν είναι τυχαίο κι εδώ αναφέρομαι στο γιατί κάποιοι συνθέτες θεωρούνται και είναι μεγάλοι! Σαν νά'σαι σε μία έρημο - του άνυδρου δισκογραφικού τοπίου εν προκειμένω - και ξαφνικά πέφτεις πάνω σε μία όαση. Η ''Φλόγα που καίει'' με το βιβλικών προεκτάσεων εξώφυλλο που φιλοτέχνησε ο Στάθης Δ. Λεοντής είναι ένας κύκλος δεκατριών τραγουδιών που, ακούγοντάς τα, θυμάσαι με νοσταλγία τις ''Παραστάσεις'' και το ''Αχ Έρωτα'', τα δυο θρυλικά έργα του συνθέτη από τα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Κι αν εδώ δεν υπάρχουν πια οι ''κοτζαμπάσηδες, πασάδες και σεβάσμιοι δεσποτάδες'' που ''κυβερνούσανε τη χώρα, καλή ώρα'' (ή μήπως υπάρχουν;), αν δηλαδή ο Μήτσος Ευθυμιάδης λείπει απ' τη ζωή μαζί με τον αιρετικό αριστερό του λόγο, υπάρχουν οι στίχοι του Δημήτρη Λέντζου, μόνιμου συνεργάτη του Λεοντή, που μιλάνε όλο ευαισθησία και λυρισμό για το προσφυγικό - μεταναστευτικό ζήτημα.
 |
| Ο συνθέτης Χρήστος Λεοντής και ο στιχουργός της ''Φλόγας που καίει'', Δημήτρης Λέντζος |
Πόσος λυρισμός άραγε χωράει εκεί που οι βάρκες βουλιάζουν και η θάλασσα γίνεται τάφος; Πότε η ποίηση σταματά μπροστά στην απόλυτη τραγωδία; Ή μήπως η ποίηση - στιχουργία οφείλει να θυμίζει τις υποβαθμισμένες, δυστυχώς, ουμανιστικές αξίες; Ο Λέντζος το κατάφερε απόλυτα το τελευταίο, παραδίδοντας τον πιο ώριμο κύκλο στιχουργημάτων του, μελοποιημένων στιβαρά από τον Λεοντή. Μπαλάντες και λαϊκότροπες συνθέσεις που φέρουν 100% την υπογραφή του πιο ''γλυκού'' μελωδού που γνώρισε το ελληνικό τραγούδι μετά τον Μάνο Χατζιδάκι. Διότι, αν ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο άλλος βέρος Κρητικός συνθέτης ασχολήθηκε εκτενώς με το ριζίτικο, ο συντοπίτης του, Λεοντής, εξέφρασε το ενετικό στοιχείο σαν ένας Αναγεννησιακός δημιουργός - τροβαδούρος - συνθέτης (θα μου επιτρέψετε στο σημείο αυτό, δίπλα στο όνομα του Λεοντή, να προσθέσω κι αυτό του Μάνου Αβαράκη στη φυσαρμόνικα, που συνοδεύει για δεκαετίες τις μελωδίες του). Ως βασικές φωνές του δίσκου επιλέχθηκαν δύο άντρες ερμηνευτές, ο ένας πιο γνωστός και ο άλλος πιο άγνωστος: Ο Θοδωρής Βουτσικάκης και ο Αλέξανδρος Τσιωνάς, σε έξι κομμάτια ο πρώτος και σε άλλα πέντε ο δεύτερος.
 |
| Ο Θοδωρής Βουτσικάκης |
Ο Βουτσικάκης που αυτή τη στιγμή διάγει την πιο δημιουργική του περίοδο (αρκετές δισκογραφικές συμμετοχές και συνεργασία με τη Λίνα Νικολακοπούλου) με τις μοναδικές ''ψηλές'' του τενόρου, συγκλονίζει πραγματικά σε τραγούδια σαν το ''Για μιαν Ιθάκη'' ή την ''Κόκκινη κραυγή'', για την οποία ένας πιο αδαής ακροατής θα ισχυριζόταν πως ο Λεοντής έγραψε έως και ροκ, όσο ''ροκ'' μπορεί να χαρακτηριστεί ένας διονυσιασμός αρχαιοελληνικού τύπου!
 |
| Ο Αλέξανδρος Τσιωνάς |
Ο Τσιωνάς, απ' την άλλη, παραπέμπει στις ερμηνείες του Μανώλη Μητσιά για τα προαναφερθέντα παλιότερα έργα του συνθέτη. Ένας νέος καλλιτέχνης που θα έκανε άνετα μεγάλη καριέρα λαϊκού τραγουδιστή, μεγαλύτερη ενδεχομένως απ' άλλους κι άλλους ''λαϊκούς'' της σημερινής πρώτης γραμμής. Μπράβο, πάντως, στο δίδυμο Λεοντής - Λέντζος που τον συμπεριέλαβαν στη δουλειά αυτή, εκεί που θα μπορούσαν να έχουν προσλάβει τον οποιοδήποτε ερμηνευτή.
 |
| Η Ιωάννα Φόρτη |
Άφησα για το τέλος την Ιωάννα Φόρτη, επίσης μόνιμη συνεργάτιδα του συνθέτη τα τελευταία χρόνια. Στη Φόρτη δόθηκαν δύο τραγούδια, το ''Κάτασπρο γιασεμί'' και η ''Σιταρήθρα'' (να, με έβαλε ο Λέντζος και έψαχνα να δω τι είναι αυτή η σιταρήθρα - για είδος πτηνού πρόκειται). Έχω την αίσθηση πως το ''Κάτασπρο γιασεμί'' είναι μία ευφυέστατη ανακύκλωση του αριστουργηματικού ''Νανουρίσματος'' των F. G. Lorca - Χ. Λεοντή - Λευτέρη Παπαδόπουλου, που σφράγισε μια φορά κι ένα καιρό η Τάνια Τσανακλίδου (αλλά και η Φλέρυ Νταντωνάκη εκτός δισκογραφίας, βέβαια). Μία μπαλάντα - αριστούργημα με την απόλυτη ερμηνεία από τη Φόρτη, ικανή να πάρει όλο το λεγόμενο ραδιοφωνικό air play του δίσκου! Ας είναι! Με την ευχή να ακουστεί ο δίσκος αυτός, θα έκλεινα την κριτική μου λέγοντας πως επιτέλους έχουμε στα χέρια μας έναν σημαντικό κύκλο ελληνικών τραγουδιών. Οι επόμενοι μήνες θα δείξουν αν πρόκειται και για τον σημαντικότερο της τρέχουσας χρονιάς.
* Οι δυο μας πήραμε το μεγάλο το δρόμο/ εμείς θ' αλλάξουμε κάποια μέρα τον κόσμο/ όλα τα πλούτη μας σ' ένα δισάκι/ όλα τα δώσαμε για μιαν Ιθάκη...
Δημήτρης Λέντζος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου