Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

Ο ΤΩΝΗΣ ΛΥΚΟΥΡΕΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ "ΣΚΛΑΒΟΥΣ ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥΣ"...


Στην ταινία υπάρχει ένας διάχυτος ερωτισμός απ’ όλα τα νέα κυρίως πρόσωπα, κορίτσια κι αγόρια. Δεδομένου ότι αυτό δεν το βρίσκουμε τόσο έντονο στο βιβλίο του Θεοτόκη, δικαιολογήστε μου με δυο λόγια τη συγκεκριμένη οπτική σας.
Το βιβλίο είχε κάτι που το απόφυγα, θεωρώντας το ξεπερασμένο για την εποχή μας. Εννοώ την ταξική κριτική του σοσιαλιστή αριστοκράτη Θεοτόκη, που χρησιμοποίησε στην ουσία ένα αυτοβιογραφικό κείμενο, για να καταρρίψει θεσμούς και μύθους της κερκυραϊκής ανερχόμενης αστικής τάξης. Εστίασα λοιπόν στις σχέσεις των προσώπων, στα αισθήματα, τα πάθη και εν δυνάμει τον ερωτισμό τους. Ίσως γιατί και μένα ο ερωτισμός με έχει εμπλέξει πάρα πολλές φορές στη ζωή μου, ακόμη και σε καλλιτεχνικό – δημιουργικό επίπεδο. Αισθάνομαι ότι οι ήρωες οδηγούνται μέσω αυτού σε ακραίες καταστάσεις στην ταινία, όπως στο βιβλίο αντίστοιχα οι κοινωνικές συγκρούσεις των προσώπων συνδέονταν με τις ερωτικές.

Στην επίσημη πρεμιέρα της ταινίας στο ΙΝΤΕΑΛ αφιερώσατε την προβολή στη μνήμη του Παπαχρόνη. Θεώρησα την παρουσία των γονιών του στην αίθουσα μοιραία πολύ συγκινητική.
(χαμηλώνει το βλέμμα) Νομίζω ότι δε μπορεί να μιλήσει κανείς για μια τέτοια απώλεια. Είχαμε ένα δίλημμα με τον Σέκερη, τον παραγωγό μου, για το αν θα έπρεπε να καλέσουμε τους γονείς του, διότι μετά από το δράμα του θανάτου και της κηδείας του Κωνσταντίνου, όλοι χάσαμε τα ίχνη της οικογένειας. Μιας οικογένειας αποτραβηγμένης στον πόνο της. Αισθανθήκαμε όμως ότι επειδή ακριβώς η καθοριστική ερμηνεία του Κωνσταντίνου λειτουργεί σαν το ύστατο χαίρε, θα έπρεπε να τους ειδοποιήσουμε. Κάναμε πολύ καλά, αφού πέραν της αφιέρωσης της προβολής στη μνήμη του παιδιού τους, εισέπραξαν αυτό το θερμότατο χειροκρότημα, το οποίο διπλασιάστηκε όταν ανάφερα την παρουσία τους στην αίθουσα. Συζητώντας μετά μαζί τους, είδα ότι τους έκανε καλό! Όχι βέβαια ότι απάλυνε τον πόνο τους – δεν απαλύνει με τίποτα αυτός ο πόνος – στέριωσε όμως μέσα τους την αγάπη και την εκτίμηση ενός ολόκληρου κόσμου για το χαμένο παιδί τους. Με πολύ χαρά μου πρότειναν και με την ίδια χαρά δεχτήκαμε κι εμείς να κάνουμε μια τιμητική προβολή και στην Κατερίνη, τη γενέτειρα πόλη του Παπαχρόνη.
* ο σκηνοθέτης Τώνης Λυκουρέσης θα είναι καλεσμένος κατά κάποιο τρόπο στη σημερινή εκπομπή μου στο Κανάλι 1 του Πειραιά στους 90,4 (www.kanaliena.gr), όπου σε τηλεφωνική σύνδεση θα μιλήσουμε για την πολυβραβευμένη ταινία του και την επιτυχημένη πορεία της στις αίθουσες. Ολόκληρη η συνέντευξη του, ένα μικρό μέρος της οποίας περιέχεται στο post αυτό, θα δημοσιευθεί στο culture της ερχόμενης Παρασκευής! Για την ώρα, συντονιστείτε στο Κανάλι 1 του Πειραιά 18.00- 20.00 το βράδυ!

2 σχόλια:

Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης είπε...

Εχθές είδα την ταινία και τη βρήκα καλή. Σε αστεράκια, αν βοηθάει, τρία.
Μου κάνει εντύπωση, όμως, το απόσπασμα της συνέντευξης που παρέθεσες. Όπως έγραψα στην ανάρτηση, εμένα μου έλειψε η μελέτη της ψυχής. Το είδα περισσότερο ως ιστορική περιγραφή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το συναίσθημα είχε παραγκωνιστεί εντελώς. Απλώς, το ήθελα πιο έντονα. Πάντως, δάκρυσα στη σκηνή όπου η οικογένεια πληροφορείται την αυτοκτονία του γιου.

BOSKO είπε...

Σ.Π.Ρ. ...
δε συμβαίνει συχνά να δακρύζουμε σε ταινία και για μένα αυτό είναι το σημαντικότερο! Υπομονή μέχρι την επόμενη Παρασκευή όπου ο Λυκουρέσης αυτοπροσώπως θα σου λύσει κάθε απορία διά μέσω culture!