Κυριακή 1 Μαρτίου 2009

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ! IN THE MOOD...


Τηλεφώνημα από τον θείο Νώντα για να διορθώσω τις ανακρίβειες που υπάρχουν στο premium cd του διφώνου με το Ζωντανοί στο Κύτταρο...
ο Πολύτιμος, λέει, ουδέποτε υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Εξαδάχτυλου...
επίσης, κρουστά στους Δάμων & Φιντίας έπαιζε ο ίδιος και όχι ο μακαρίτης ο Σιδηρόπουλος...
για το πρώτο, πάω πάσο...
για το δεύτερο, πώς να το γνώριζα, σάμπως ήμουν στο Κύτταρο το ΄71 όταν ηχογραφήθηκε το λάιβ; Ή έχει γραφτεί πουθενά ό,τι κρουστά στους Δάμων & Φιντίας έπαιζε ο Πουλίκας;
πάντα χαίρομαι να μιλάω με τον εν λόγω καλλιτέχνη, καθώς του έχω μεγάλο σεβασμό...
λυπάμαι που το λέω, αλλά έχω την αίσθηση ότι μόλις φύγει κι αυτός απ' τη ζωή, όλοι θα αρχίσουν να ασχολούνται μαζί του, να του γράφουν ύμνους, να τον λένε σπουδαίο κλπ. κλπ.
κλείσαμε το τηλέφωνο και έβαλα να δω τους Τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας του Παναγιωτόπουλου, έξοχη κοινωνική αλληγορία ενός Έλληνα σκηνοθέτη στα καλύτερα του...
εκτός από τον Ελεύθερο Τύπο- βλέπετε- που δίνει Μελίνα κάθε Κυριακή, το Ποντίκι προσφέρει Μαρκετάκη, Γιάνναρη, Οικονομίδη, Παναγιωτόπουλο, Λιάπα κ.α. κάθε Πέμπτη...
εκπομπή στο Κανάλι 1 του Πειραιά με ένα κλίμα ψυχρού πολέμου, καθώς ο Τριάντης, ο δημοσιογράφος που μου πρόσφερε αυτή τη θέση εργασίας, παραιτήθηκε πριν λίγες μέρες από τη διεύθυνση...
μαθαίνω ό,τι ένα μήνα πριν έδωσε κανονική μάχη για να μην κοπεί η εκπομπή μου...
τώρα συνειδητοποιώ πόσο πειραιώτικο στα όρια της σέχτας θέλουν κάποιοι το Κανάλι 1...
συνάντηση με τον Αιολο (έτσι όπως το γράφει, χωρίς τόνο). Να βλέπεις τον εαυτό σου σε ένα καφέ όπως ήσουν πριν από δεκαπέντε χρόνια, τις ίδιες προοπτικές, τις ίδιες ευαισθησίες...
ακρόαση νέων τραγουδιών στο σπίτι του Στέλιου Βαμβακάρη...
τώρα που' χει πάρει φόρα, δε μασάει από κριτικές που αναρωτιούνται εάν ο Παπαϊωάννου και ο Τσιτσάνης υπήρξαν μαύροι σκλάβοι του Νότου...
καθόλου κακό, ως εικόνα τουλάχιστον...
μαζί με τον φίλο μου τον Jason που' λεγε κυρ ελέησον, κι όταν ρωτούσε what is this? του' λεγα Καλαμάτα made in Greece, ακούσαμε και το Lathos Pathos του πρωτοεμφανιζόμενου Βασίλη Σαλταγιάννη! Ο υιός Βαμβακάρης ενθουσιάστηκε με τον ροκάκια που παίζει με τις λαϊκότροπες φόρμες και με τις όμορφες ενορχηστρώσεις του...
αμέσως μετά, ο Γιάννης Bach Σπυρόπουλος σα να τρύπαγε την αιθαλομίχλη με τους ηλεκτρονικούς ήχους του και τη μπάσα φωνή του, άρχισε να τραγουδάει Αισθάνομαι ντροπή μπροστά στους ποιητές, όπως του το σφύριξε ο Γιώργος Σκούρτης...
στο τέλος, η ερμηνεία της Σαβίνας Γιαννάτου στο Ο Γιάννης και ο Δράκος βγήκε σαν πύρινη γλώσσα από το φορητό cd- player και άρχισε να περιστρέφεται στο δωμάτιο του βαμβακάρειου διαμερίσματος...
την παρακολουθήσαμε όση ώρα διήρκησε το τραγούδι of an other μέχρι που χάθηκε, σβήνοντας στον αέρα...
ό,τι θέλει βλέπει ο άνθρωπος, όταν είναι in the mood που λέγαν κι οι φίλοι μας οι νέγροι σκλάβοι...

4 σχόλια:

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

Δεν έχω ακούσει την καινούργια δουλειά του Βαμβακάρη, έχω υπ’ όψη μου μόνο εκείνον τον παλιότερο “ναύτη απ΄ τη Σύρα” σ’ ένα “μπαρ του Μισισίπι”!
Διάβασα τη συγκεκριμένη κριτική στην οποία αναφέρεσαι, και πιστεύω ότι δεν αξίζει να δώσει κανείς ιδιαίτερη σημασία. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι ο συντάκτης της δε χρωστάει και καμία καλή κουβέντα ποτέ και σε κανέναν!! Θυμήθηκα κι εκείνο το παλιότερο κείμενό του για τους πρωτοεμφανιζόμενους τότε Συνήθεις Υπόπτους, όπου ανάμεσα στα άλλα ανέφερε ότι δεν έχουν τίποτα καινούργιο να πουν, ότι αναμασούν παλιότερες συνταγές μουσικών όπως ο Σαββόπουλος, και άλλα τέτοια. Τελικά, η ιστορία τον διέψευσε πανηγυρικά. Φαντάζομαι ότι το ίδιο θα συμβεί και τώρα.

Την καλημέρα μου

BOSKO είπε...

το Άρωμα του Τραγουδιού...
να στο δώσω με την πρώτη ευκαιρία εγώ το cd να το περάσεις και στο αξιόλογο blog σου! Νομίζω ότι υπάρχει παρασκήνιο πίσω απ' αυτή την κριτική που μας πηγαίνει πίσω στο 2001, τότε που ο Στέλιος Βαμβακάρης είχε βγάλει το σάουντρακ "Μια μέρα τη νύχτα" από την ομότιτλη ταινία του Πανουσόπουλου. Πράγματα, τα οποία δεν τα γνώριζα και, παρεμπιπτόντως, μου τα έλεγε χθες βράδυ ο Στέλιος.
Δεν το έχω υπ' όψη μου το κείμενο για τους Συνήθεις Υπόπτους, θυμάμαι όμως μιαν άλλη κριτική όπου υποστήριζε πάνω- κάτω ό,τι οι δίσκοι του Ορφέα Περίδη είναι...επικίνδυνοι για τη νεολαία! Ιστορικά, πάντως, όπως καταχωρούνται οι κριτικές αυτές, έχουν το ενδιαφέρον τους!

Ανώνυμος είπε...

Γιατί χωρίς να έχω διαβάσει τη συγκεκριμένη κριτική το μυαλό μου πήγε κατευθείαν σε έναν μουσικοκριτικό που είναι συνονόματος τηλεοπτικού παρουσιαστή;

Άρτεμις είπε...

Εγώ θα σταθώ στο σημείο σχετικά με την εκπομπή σου και θα ευχηθώ να μην την χάσεις. Κρίμα για τον κύριο που παραιτήθηκε!! Θυμάμαι που μου είχες μιλήσει γι'αυτόν. Υπομονή Αντώνη