Τη δεύτερη μου μέρα στο Λουξεμβούργο μονοπώλησε όπως ήταν φυσικό η πρώτη προβολή του ντοκιμαντέρ Κατερίνα Γώγου - Για την αποκατάσταση του μαύρου στο Cine-Utopia. Τον θυμόμουν πολύ καλά το χώρο απ' όταν πρωτοήρθα το 2007 με το Ζωντανοί στο Κύτταρο-Σκηνές Ροκ, τότε που βρήκα να με περιμένει στο φουαγιέ ο φίλος μου ο Guy, τον οποίο είχα να συναντήσω 11 χρόνια!
Στην οθόνη με το πρόγραμμα των προβολών του Cine-Utopia υπήρχε και η ταινία για τη Γώγου, πέμπτη στη σειρά. Καλή φάση!
Καμιά σαρανταριά άτομα, Έλληνες οι περισσότεροι, αλλά και ξένοι, παρακολούθησαν την πρώτη προβολή. Μετά το τέλος της, η Τζένη Γαβαλάκη με παρουσίασε στο κοινό.
Εδώ ο Νίκος Βερβερίδης, σύζυγος της Τζένης, ένας πολύ καλός φωτογράφος επίσης, παλιός φίλος της Κατερίνας Γώγου και του Γιώργου Κορδέλλα από τα Εξάρχεια των 80s, εικαστικός επιμελητής του βιβλίου Νόστος της Γώγου και ένας άνθρωπος που τιμάει τον όρο ελληνική φιλοξενία - αν μας έμεινε κάτι να οριοθετήσουμε ως λαός.
Ο διάλογος με το κοινό διήρκησε πάνω από μισή ώρα, πράγμα σπάνιο σε τέτοιες περιπτώσεις, αφού στην Ελλάδα τουλάχιστον ελάχιστοι ρωτάνε μετά το τέλος μιας ταινίας το σκηνοθέτη της.
Και είπαμε πολλά με αφορμή βεβαίως τη Γώγου: για την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ελλάδα, για την οικονομική κρίση, για την Αριστερά που φλερτάρει με την εξουσία, για το πόσο αναγκαία είναι πλέον η επαναφορά στην πρώτη γραμμή προσωπικοτήτων σαν τη Γώγου.
Μου έκανε εντύπωση ένα ζευγάρι ξένων, κοινοτικών υπαλλήλων, Γερμανός ο κύριος, Λουξεμβουργέζα η κυρία, που γνώριζαν την αμερικανική μετάφραση της πρώτης ποιητικής συλλογής της Γώγου και με ρωτούσαν αν είχαμε ποτέ και άλλα δείγματα beatnik ποίησης στην Ελλάδα.
Στο μεταξύ, η Κατερίνα η Κουκίδου μπαινόβγαινε στην αίθουσα, αφού έστρωνε το τραπέζι στο φουαγιέ για τα drinks μετά την προβολή και την κουβέντα με το κοινό.
Δίπλα μου είναι η Στέλλα Παρασχά, μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Κινηματογραφικής Λέσχης Λουξεμβούργου
και πολλοί Έλληνες, εργαζόμενοι μόνιμα στο Λουξεμβούργο, που θέλησαν να μεταφερθεί ο διάλογος και εκτός αίθουσας.
Μα να μην κρατήσω τα ονόματα των ανθρώπων! Και κάναμε και παρέα για μια βδομάδα σχεδόν!
Να και το ζευγάρι που έλεγα πριν, ο Γερμανός και η Λουξεμβουργέζα ονόματι Liesbet. Τους πήρα μάλιστα και δυο κουβέντες που θα δημοσιευτούν στο ΠΟΝΤΙΚΙ την άλλη Πέμπτη σε ένα αφιέρωμα που έκανα στην Ελληνική Κινηματογραφική Λέσχη Λουξεμβούργου.
Εδώ ο Γιάννης Σορτίκος και η Αγγελική Μαραγκουδάκη, μέλος του ΔΣ και Γραμματέας αντιστοίχως της Ελληνικής Κινηματογραφικής Λέσχης Λουξεμβούργου. Ο πρώτος κρατάει τη συλλεκτική έκδοση του Νόστου της Γώγου με την επιμέλεια του Βερβερίδη και η δεύτερη, το βιβλίο-cd Πάνω-κάτω η Πατησίων που το πήγα δώρο στα παιδιά.
Αυτός πάλι ο φίλος με τα γυαλιά, που του ζητάω συγνώμη αφού δεν σημείωσα το όνομα του, αν θυμάμαι καλά, μου είπε ότι ήταν Αθήνα όταν η ταινία παιζόταν στις Νύχτες Πρεμιέρας, αλλά δεν είχε καταφέρει να βρει εισιτήριο.
Κλασικό ελληνικό πηγαδάκι έξω από το Cine-Utopia με την ώρα νά'χει περάσει αρκετά.
Και μια μπίρα επιβαλλόταν στο μοναδικό μαγαζί που λειτουργούσε after στο Λουξεμβούργο κι όταν λέω after, εννοώ μετά τις 10 το βράδυ...
Νά'ναι καλά τα παιδιά όλα της λέσχης. Δεύτερη φορά που πηγαίνω στον τόπο τους και δεν τό'χω τίποτα να πολιτογραφηθώ Λουξεμβουργέζος. Με χαλάει το κλίμα, ρε γαμώτο, η μουντάδα και το κρύο. Διαφορετικά, δεν έχω καλύτερο απ' το να βρίσκομαι κάθε φορά εκτός Ελλάδας και ειδικά ανάμεσα σε αγαπημένα πρόσωπα. Στο επόμενο post θα δούμε πως πέρασε η τρίτη μέρα στο Λουξεμβούργο, διότι η τέταρτη κι η πέμπτη είναι αφιερωμένες στις Βρυξέλλες και στο Άμστερνταμ.
* οι photos του post είναι του Βύρωνα Γουλάκη, του Νίκου Βερβερίδη και δικές μου.
* οι photos του post είναι του Βύρωνα Γουλάκη, του Νίκου Βερβερίδη και δικές μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου