ΜΟΤΕΡ ΣΥΝΤΟΜΑ!

Μέσα στο Μεγαλοβδόμαδο δρομολογώ τα πρώτα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ για τον Κούνδουρο. Σχεδιάζουμε τρελά πράγματα: παράλληλη προβολή του Vortex σε γιάπικη οθόνη laptop ταυτόχρονα με μια κλασική κινηματογραφική οθόνη, ο ποιητής Αντρέας Παγουλάτος που θυμάται την πρώτη προβολή μέσα στη Γαλλική Ταινιοθήκη το 1968, ενόσω ένα ζευγάρι θα κάνει άγριο σεξ στην άκρη του πλάνου! Μέχρι και πραγματικός αλιγάτορας θα επιστρατευθεί ως παραπομπή στο φαλλικό σύμβολο της εν λόγω κουνδουρικής ταινίας! Η λίστα με τα πρόσωπα που θα κληθούν να μιλήσουν- για πρώτη φορά στην πλειοψηφία τους- είναι τεράστια: από τη Μαργαρίτα Παπαγεωργίου και τον Πέτρο Φυσσούν μέχρι τον Ιάκωβο Καμπανέλλη και τον Μάριο Ποντίκα. Κι από τον Νίκο Μαμαγκάκη και τον Ανέστη Βλάχο μέχρι τη Ντίνα Τριάντη και τη Μαρίζα Κωχ (γίνεται να κάνω εγώ ταινία άνευ Μαρίζας;) Ονειρεύομαι ένα διάλογο του Κούνδουρου με τον Γιώργο Βέλτσο μέσα σε ημιφωτεισμένο μπουρδέλο (οι δυο τους συνεργάστηκαν στο σενάριο του Μπορντέλου), την ώρα που μια νταβραντισμένη και υπερβολικά μακιγιαρισμένη πουτάνα θα τους σερβίρει καφέδες! Αναζητείται με τη βοήθεια του ίδιου του Κούνδουρου εκείνος ο πίνακας που ενέπνευσε το πλάνο της σφαγής της οικογένειας στο 1922 του! Αναζητούνται επίσης κορίτσια ηλικίας από 20 μέχρι 30 ετών που δε θα έχουν κανένα πρόβλημα να γδυθούν τελείως και να ζωγραφίσει ο Κούνδουρος τα γυμνά κορμιά τους- κομματάκι δύσκολο, το ξέρω, γι' αυτό με βλέπω να καταφεύγω και πάλι στο γνωστό αγγελιόσημο μέσα στην Καλών Τεχνών, όπου εκεί μόνο συναντάς τους πιο open mind καλλιτέχνες! Το πιστεύω απόλυτα αυτό και το είδα στην πράξη, όταν για το Ζωντανοί στο Κύτταρο- Σκηνές ροκ δώσαμε από ένα πενηντάρικο σε καμιά δεκαριά φρίκουλα- φοιτητές της Καλών Τεχνών και τα πέταξαν όλα με μεγάλη προθυμία, σίγουροι πως γυρίζαμε αρτίστικο ντοκιμαντέρ σε ασπρόμαυρο 35άρι φιλμ και όχι βέβαια το...Μικρόφωνο της Αλίκης! Πάλι καλά που για τη σκηνή του σεξ εξασφάλισα ήδη τη συμμετοχή του φίλου μου Ηλία και της κοπελιάς του ονόματι Τζάνις, παρ' όλο που ο Έκτορας σίγουρα δεν θα είχε κανένα κόλλημα να το κάνει αυτός! Η Τζάνις! Να είναι τυχαίο που οι χίπις γονείς της την είχαν ταμένη στη...Janis Joplin και της έδωσαν το συγκεκριμένο όνομα; Μα, που πάω και τους βρίσκω όλους αυτούς κάθε φορά ή, σωστότερα, που πάνε όλοι αυτοί και με βρίσκουν;

Εκτιμώ ιδιαίτερα την ελευθερία που μου έχει δώσει ο παραγωγός μου και συγγραφέας της βιογραφίας του Κούνδουρου, Γιάννης Σολδάτος. Αν και τον τρόμαξα λίγο στην αρχή, όταν του εξήγησα ό,τι ποτέ δεν πας να κάνεις ντοκιμαντέρ με σενάριο στο χέρι, σήμερα εξασφάλισα τον λόγο του: Αντώνιε, προχώρα όπως θες, εγώ μαζί σου είμαι! Perfect, λοιπόν! Μοναδικός σκοπός είναι ένα δημιουργικό ντοκιμαντέρ για τον μεγάλο Έλληνα σκηνοθέτη να μην έχει ουδεμία σχέση με τη συνήθη φτηνιάρικη και αρπακολλατζίδικη τηλεοπτική αισθητική και φυσικά να φέρει το στίγμα του αντεργκράουντ που λατρεύω! Αν ήταν να δείχναμε ακόμη μια φορά τον Κούνδουρο καθιστό ή όρθιο να αναπολεί τον Δράκο που τον πολέμησε η τότε Αριστερά ή να τον παρακολουθούσαμε να πηγαίνει με το πλοίο στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης (ήδη νύσταξα), καλύτερα να ανοίγαμε κρεπερί...Αν όλα πάνε κατ' ευχήν, σε λίγες εβδομάδες θα ακουστεί το Μοτέρ, που πολύ μου είχε λείψει τον τελευταίο καιρό. Και ύστερα αυτό το ελαφρύ γουργουρητό του φιλμ που τρέχει μέσα στο σασί!

Η ΛΕΝΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΖΩΝΤΑΝΗ ΣΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ ΑΠΟ 29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΓΙΑ 10 ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ!

Με Γιάννη Παλαμίδα,

Μάρθα Φριντζήλα,

Etten

& guest τον Κ. Βήτα!

Συμμετέχει η Βικτώρια.

Ώρα έναρξης: 21.30

Είσοδος: 15 ευρώ

Έγινε κι αυτό κι όπως λέω και στο αφιέρωμα του ΠΟΠ+ΡΟΚ, χαίρομαι που έβαλα κι εγώ το χέρι μου! Σε μεγάλες φόρμες η Λένα Πλάτωνος, έχοντας στο πλάι της εξαιρετικούς συνεργάτες και βέβαια τον Στέργιο Τσιρλιάγκο στους προγραμματισμούς, τις μίξεις και την επιμέλεια ορχήστρας! Ένα κανονικό trip στον κόσμο της πιο τριπαριστής Ελληνίδας συνθέτριας που θα ξεκινάει με την ολόδροση Red Rosy και θα πηγαίνει προς τα πίσω και εναλλάξ με τη Λάθος αγάπη, το Κοπερτί, τον Μιχήλ, την Αρασχνία Λεβάνα, τους Εμιγκρέδες της Ρουμανίας κλπ.

Για πέντε διήμερα η νυχτερινή ζωή της Αθήνας θα αποκτήσει νόημα!

Φροντίστε να περάσετε όλοι από το Κύτταρο Live,

Ηπείρου 48 & Αχαρνών!

ΚΙ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ!

Μεταξύ άλλων, σήμερα η Espresso δίνει Blue Oyster Cult και...Πλούταρχο,

η Ελευθεροτυπία Βασίλη Παπακωνσταντίνου,

ο Επενδυτής τον τζεφιρελικό Ιησού από τη Ναζαρέτ και κλασικά ρεμπέτικα,

η Καθημερινή τα καλύτερα ελληνικά τραγούδια από τις αποθήκες της MINOS!

Εσύ τι λες να πάρεις απ' όλα;

Εγώ, τα βουνά!

ΔΥΟ LIVE ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ΚΑΙ ΕΝΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ!

Ο Δώρος Δημοσθένους παρουσιάζει τη μουσική παράσταση One for the road στον Πυρήνα, Μιχαλακοπούλου & Διοχάρους 11 (τηλ. 210- 7237150).
Ώρα έναρξης: 22.30, είσοδος: 10 ευρώ
O Δημήτρης Μαραμής παρουσιάζει τη μουσική παράσταση Σκηνές από βουβή ταινία στο Αγγέλων Βήμα, Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια (τηλ. 210- 5242211). Ώρα έναρξης: 23.00, τραγουδούν ο Γιώργης Χριστοδούλου και η Ειρήνη Δερέμπεη.
Η Νατάσσα Μποφίλιου χθες βράδυ εγκαινίασε το Metropolis Stage στο κέντρο της Αθήνας, Πανεπιστημίου 54, τηλ. 211- 6009766. Παρουσίασε μεταξύ άλλων και τα ολοκαίνουργια Τρία μυστικά της σε μουσική Θέμη Καραμουρατίδη και στίχους Γεράσιμου Ευαγγελάτου.
Η Μποφίλιου παίζει μόνο κάθε Παρασκευή, επομένως την επόμενη με βλέπω να περνάω από το Metropolis Stage. Γι' απόψε σκέφτομαι να βρεθώ μεταξύ Ομονοίας και Μιχαλακοπούλου αργά το βράδυ. Αν δε στηρίξεις τους φίλους σου, που λέει κι ο λαός μας...

ΑΠΟ ΤΗ ΧΘΕΣΙΝΗ ΒΡΑΔΙΑ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΣΤΟ NOSOTROS!

Σήμερα με ξύπνησε πρωί- πρωί ο Τζιμούρτας, ο διευθυντής του culture! Καλά, ρε μου είπε, στήνεις τέτοια ωραία πράγματα και δε μας λες τίποτα; Μεσ' στον ύπνο μου, νόμισα ότι αναφερόταν στο cd της Λένας Πλάτωνος που επίσης κυκλοφόρησε σήμερα με το ΠΟΠ + ΡΟΚ! Εν ολίγοις, που να φανταζόμουν ότι θα εννοούσε τη χθεσινή βραδιά ποίησης και μουσικής στο Nosotros των Εξαρχείων που επιμελήθηκε ο ακάματος εργάτης της τέχνης, ποιητής Αντρέας Παγουλάτος, με τη δική μου βοήθεια στο μουσικό κομμάτι. Δηλαδή, να' ναι καλά τα διαδικτυακά Άσματα & Μιάσματα που λειτουργούν ως πραγματική πολιτιστική ατζέντα και μόνο κάτι τέτοιες στιγμές κατανοώ κι εγώ ο ίδιος τη λειτουργικότητα τους. Επειδή λοιπόν για το culture της επόμενης Παρασκευής μου ζητήθηκε τρισέλιδη ανταπόκριση από το Nosotros, εδώ θα αρκεστώ σε λίγα λόγια και σχόλια κάτω από τις φωτογραφίες της ανάρτησης. Όπως την πρώτη, που είχε την καλωσύνη να μου στείλει ο ιντερνετικός συνάδελφος Μιχάλης Τσαντίλας και στην οποία απεικονίζονται ο bosko, η ποιήτρια (και blogger) Μαίρη Αλεξοπούλου και ο Παγουλάτος. Σαν την επιτροπή του κουλτουριάρικου Fame Story μοιάζετε! σχολίασε με χιούμορ ο Γιώργης Χριστοδούλου.

Μια βραδιά ουσίας που δεν κούρασε καθόλου το ακροατήριο, όπως καλώς ή κακώς συμβαίνει συχνά σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Ίσως ήταν το γεγονός ό,τι η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε μέσα στο αναρχικό στέκι των Εξαρχείων, της περιοχής που δικαιολογημένα βέβαια έχει βρεθεί πάλι στο στόχαστρο τελευταία. Όλοι οι ποιητές υπήρξαν εξαιρετικά σύντομοι στις αναγνώσεις τους και οι περισσότεροι σεμνοί, ταπεινοί, με χιούμορ ενίοτε και με υποκριτικό ταλέντο, πραγματικοί καλλιτέχνες! Εδώ ο Νίκος Φωτόπουλος διαβάζει ποίηση του υπό το βλέμμα του Αντρέα Παγουλάτου.

Ο Γιώργης Χριστοδούλου με τον Δημήτρη Μαραμή στο, μάλλον...ξεχαρβαλωμένο, πιάνο ερμήνευσε την Πόλη μέσα από τις πρόσφατες Σκηνές από βουβή ταινία, άλλο ένα του Lorca, μελοποιημένο από τον Μαραμή, καθώς και μια σύνθεση του μεγάλου Λουίς Λιακ, γνώριμου του Παγουλάτου από τα χρόνια του ΄70 στο Παρίσι. Γι' αυτό τον πάω τον Γιώργη! Γιατί τη Δευτέρα πειράζει τον Καρβέλα και την Τρίτη ασχολείται με τον αγαπημένο του Lorca και τους διεθνείς έντεχνους συνθέτες που λατρεύει! Οφείλω να πω ό,τι ο Γιώργης πάντοτε ανταποκρίνεται στις προσκλήσεις μου να συμμετάσχει σε συναυλίες κοινωνικοπολιτικού χαρακτήρα ως γνήσιος αριστερός! Δεν ξεχνάω βέβαια μια φορά που τον έβαλα να τραγουδήσει μαζί με έναν τελείως loser καλλιτέχνη των 70s και πέταξε το ιστορικό: Που με πας, μωρέ; Θα σε σκοτώσω! Χίλιες φορές καλύτερα με την Παπαρίζου στη Βούλα να ήμουν!
Υπέροχοι και η Γεωργία Βεληβασάκη με τον Άρη Ζάρι Ζαρακά από τις Ρόδες, τόσο στο μελοποιημένο από τους Magic de Spell Gala του Κώστα Καρυωτάκη, όσο και στο Όλα είναι ωραία από το Action St. των Gaia με την αναφορά στη Μαρία Πολυδούρη! Ιδιαίτερη στιγμή οι δύο μαντινάδες που ερμήνευσε α καπέλα η Γεωργία, οδηγώντας το νεανικό κοινό της αίθουσας σε κανονικό ξεσάλωμα Κρητικού τύπου!

Δεν ήταν μόνο το νεανικό κοινό που παρασύρθηκε από το τραγούδι της Βεληβασάκη! Ο φιλόσοφος και αγαπητός φίλος Ευτύχης Μπιτσάκης δεν άντεξε, πήρε το μικρόφωνο και τραγούδησε κι αυτός μια δικιά του μαντινάδα, για να τον ακολουθήσει στη συνέχεια η σύντροφος της ζωής του, η ζωγράφος Μαρία Κοκκίνου!

Ο Δώρος Δημοσθένους ήταν εκεί χθες και με τον Νεοκλή Νεοφυτίδη στο πιάνο ξεδίπλωσε την τεράστιας έκτασης φωνή του στο Γεια σου κύριε Μενεξέ του Δημήτρη Λάγιου και του Οδυσσέα Ελύτη και στο Η πίκρα σήμερα του Μάνου Χατζιδάκι και του Νίκου Γκάτσου!

Από τις Περιπλανήσεις του επέλεξε να μας διαβάσει ο Αντρέας Παγουλάτος με ένα τρόπο που έκανε πολλούς να πουν μετά τι καλά που θα ήταν ν' ακούγονταν όλα τα ποιήματα από τον ίδιο!

Τον συνόδευσε στην κιθάρα ο τραγουδοποιός και ερμηνευτής Παναγιώτης Μπούσαλης. Η αίθουσα κόντεψε να πέσει από το χειροκρότημα όταν ο Παναγιώτης παρουσίασε τη μελοποίηση του στο Άλογο του Παγουλάτου- ένα τραγούδι που αγαπά ιδιαίτερα ο Νάνος Βαλαωρίτης! Η ίδια ανταπόκριση από το κοινό υπήρξε και στα δύο τραγούδια του Χρήστου Λεοντή και του Γιάννη Ρίτσου από το Καπνισμένο τσουκάλι που ερμήνευσε ο Μπούσαλης!

Από τη συλλογή Νερό στα κάρβουνα (εξαντλημένη ήδη) διάβασε με μια χαρακτηριστική, όλο υποκριτική δεξιότητα, φωνή η ποιήτρια Μαρία Λαγγουρέλη. Αγαπημένη φίλη, ακόμη μνημονεύουμε τις μέρες που περάσαμε παρέα στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους του Μονάχου πριν από 14 χρόνια! Κάθε νέα ποιητική εργασία της πολυταξιδεμένης Λαγγουρέλη είναι για μένα μέγιστο καλλιτεχνικό γεγονός!

Τη γυναικεία παρουσία της Λαγγουρέλη στην ποίηση ακολούθησε η γυναικεία παρουσία της Δανάης Παναγιωτοπούλου στο τραγούδι! Κάτι μου λέει ό,τι το ολοκαίνουργιο Homo Logotypous της Δανάης θα το ακούμε για πολλά -πολλά ακόμη χρόνια!

Δύο τραγούδια λοιπόν ακούσαμε από το Homo Logotypous και μια παραγγελιά δική μου, το Λαύριο, από τον αριστουργηματικό Οίκο Αντοχής της! Και μιας και η τραγουδοποιός μας τραγούδησε για τα παθήματα των ασφαλιτών, θεώρησα καλό να αναφερθεί η παραγωγός εταιρεία της με το όνομα Yafka Records!

Μεταξύ του κοινού ήταν και ο τραγουδοποιός Λεωνίδας Μαριδάκης, ο οποίος εκλήθη στη σκηνή και ερμήνευσε το τραγούδι του σε ποίηση Άλεν Γκίνσμπεργκ από το άλμπουμ του Αβάδιστα (παραγωγός ο Νίκος Ξυδάκης)!

Ο τροβαδούρος Δημήτρης Αρναούτης, από τα πιο...ψαγμένα παιδιά του Μανώλη Φάμελλου, συγγενής εξ αίματος του Γιάννη Bach Σπυρόπουλου και εξ αγχιστείας του Bob Dylan, με τη φυσαρμόνικα και την κιθάρα του τραγούδησε για τον θεό που θέλει Κλίντον και Μπους και τον Ιησού Χρυσό που νικά κι όλα τα λεφτά σκορπά!

Σε εξαιρετικές φόρμες και ο Βασίλης Γισδάκης χθες βράδυ! Ξεχώρισαν, περισσότερο κι απ' τα γνωστά τραγούδια άλλων που ερμήνευσε, οι δικές του μελοποιήσεις στο Παιδικό του Διονύση Καψάλη και στο Τα όσα η μοίρα μου' γραφε του Οδυσσέα Ελύτη! Η μουσική σου, Βασίλη, ξεπέρασε το κείμενο! απεφάνθη φωναχτά ο ποιητής Κώστας Κρεμμύδας για το πρώτο!

Στην παρέα των μουσικών προστέθηκε απρόβλεπτα και ευχάριστα ο Άκος, αλλοτινός συνοδοιπόρος του Νικόλα Άσιμου στο πανηγύρι των Εξαρχείων του ΄80 και υπεύθυνος αυτή τη στιγμή για το revival της φοβερής Exarchia Square Band!

Πολύ rock ήταν και ο Στέλιος Μποτωνάκης, ο τραγουδοποιός με τη μπάσα φωνή και την afro κώμμη που παρουσίασε τις αδισκογράφητες ακόμη μελοποιήσεις του στο Ροκ του πανικού του Νίκου Γκάτσου και σ' ένα απόσπασμα από το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη! Έχεις φωνάρα! ακούστηκε από πολλές μεριές της αίθουσας!

Κι εδώ ο Κώστας Κρεμμύδας, ο ποιητής και εκδότης του περιοδικού Μανδραγόρας, που διάβασε δική του ποίηση, αλλά και ποιήματα συναδέλφων του που δε μπόρεσαν να παρευρεθούν!

Εν κατακλείδι, από τις χθεσινές Ποιητικές Ανιχνεύσεις 3 του Αντρέα Παγουλάτου στο Nosotros κρατάω τη θέρμη των νεολαίων, τη δίψα τους κυριολεκτικά για το λόγο των ποιητών και το σιγόντο τους στα περισσότερα τραγούδια των νέων τραγουδοποιών! Την καταγγελία από μικροφώνου του Γιώργη Χριστοδούλου για την πρόσφατη ομοφοβική επίθεση στο Querido Coucou των Εξαρχείων! Το ερωτικό φιλί που δε δίστασαν να ανταλλάξουν δύο κορίτσια μέσα στην αίθουσα, όχι βέβαια για να δηλώσουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους, αλλά για να μας υπενθυμίσουν, ασυνείδητα ίσως, πως βρισκόμασταν μέσα σ΄ένα χώρο που τον πρώτο ρόλο παίζει η ελευθερία σε όλες της τις εκφάνσεις! Ευχαριστούμε όλους τους ποιητές, τους μουσικούς, τον ηχολήπτη Βαγγέλη, τα παιδιά του φιλόξενου μπαρ και κυρίως όλους όσοι παρευρέθηκαν και έμειναν ακούνητοι απ' τις θέσεις τους για τρεις ώρες και κάτι! Με τέτοιους ανθρώπους γύρω μου αισθάνομαι πραγματικά ό,τι κάνω καινούργιο συκώτι!

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ: ΠΟΙΗΣΗ, ΤΡΑΓΟΥΔΙ, ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΑΠΟΨΕ ΣΤΟ NOSOTROS!

Την Πέμπτη 26 Μαρτίου στις 19.30 το βράδυ στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Nosotros (Θεμιστοκλέους 66, Εξάρχεια) θα πραγματοποιηθούν οι

Ποιητικές Ανιχνεύσεις 3.

Μια ποιητική μουσική βραδιά βασισμένη στο τρίπτυχο

Ποίηση- Τραγούδι- Εξέγερση

υπό την εποπτεία

του ποιητή Αντρέα Παγουλάτου

και τη συνεργασία

του κινηματογραφιστή Αντώνη Μποσκοΐτη

στο μουσικό μέρος.

Ποιήματα τους θα διαβάσουν οι ποιητές:

Κώστας Κρεμμύδας

Μαρία Λαγγουρέλη

Λευτέρης Ξανθόπουλος

Αντρέας Παγουλάτος

Δημήτρης Παπαχρήστος

Ανδρέας Ταρνανάς

Δέσποινα Τομαζάνη

Κώστας Τριανταφύλλου

Νίκος Φωτόπουλος

Μουσική & τραγούδι:

Βασίλης Γισδάκης & Στέλιος Μποτωνάκης

Δώρος Δημοσθένους

Δημήτρης Μαραμής & Γιώργης Χριστοδούλου

Γεωργία Βεληβασάκη & Άρης Ζάρι Ζαρακάς

Δανάη Παναγιωτοπούλου

Δημήτρης Αρναούτης

Παναγιώτης Μπούσαλης

* είσοδος ελεύθερη

ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ GAY BAR ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ!

http://gaynewsingreek.blogspot.com/2009/03/blog-post_25.html
Στο παραπάνω link από το blog Το Απέναντι Πεζοδρόμιο μπορείτε να ενημερωθείτε για μια ρατσιστική φασιστοειδή επίθεση που πραγματοποιήθηκε προ λίγων ημερών στο μπαρ Querido Coucou. Δε με εκπλήσσει από ποιους προκλήθηκε το απαράδεκτο και καταδικαστέο αυτό περιστατικό, αφού σίγουρα δεν επρόκειτο για τους λεγόμενους αντιεξουσιαστές, αλλά για χαπακωμένα ακροδεξιά ρεμάλια που οικειοποιήθηκαν την υποτιθέμενη ελευθεριότητα των Εξαρχείων για να εκτονώσουν τον μισανθρωπισμό τους. Αδυνατώ ή, σωστότερα, δε θέλω να πιστέψω πως τα ίδια άτομα που διαμαρτυρήθηκαν, έστω με τον τρόπο τους, για τη δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού στο κέντρο της Αθήνας, τώρα στέλνουν στο νοσοκομείο άλλα άτομα λόγω του διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού τους. Δε γίνομαι υπερασπιστής κανενός, θυμίζω απλά πως στη μεγάλη συναυλία διαμαρτυρίας του περασμένου Δεκέμβρη στα Προπύλαια, εκπρόσωποι γυναικών ομοφυλόφιλων βγήκαν στη σκηνή και παρουσίασαν ολόκληρο δρώμενο, μαζί με τα συγκροτήματα, τους καλλιτέχνες, την οργανωμένη νεολαία της Αριστεράς, αλλά και πολλούς- την πλειοψηφία μάλλον- της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Αυτό όμως που με εξοργίζει περισσότερο απ' όλα και με βάζει σε σκέψη είναι γιατί το περιστατικό αποσιωπήθηκε από τα διαδικτυακά blogs και εγώ προσωπικά το έμαθα μόλις πριν μια ώρα από φίλο τραγουδιστή. Όποιος γνωρίζει πέντε πράγματα παραπάνω, ας καταθέσει ελεύθερα την άποψη του. Ευχαριστώ.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ, ΜΠΛΑΝΣ ΕΠΙΦΑΝΙ!

Έξω οι μαθητές παρελαύνουν την ημέρα της Εθνικής Επετείου, ενόσω τα μαχητικά αεροσκάφη προβαίνουν σε σπαζαρχίδικες επιδείξεις πάνω από τα κεφάλια μας και τις σκεπές των σπιτιών μας. Εγώ πάλι την ίδια στιγμή ολοκληρώνω το κείμενο μου για την Κατερίνα Γώγου που θα μπει στο επόμενο τεύχος της Οδού Πανός με το αφιέρωμα στην τραγική καλλιτέχνιδα.Τώρα καταλαβαίνω τον Μάνο Χατζιδάκι που μιαν άλλη 25η Μαρτίου πρόσταξε το ρηξικέλευθο Τρίτο Πρόγραμμα του να παίζει από το πρωί μέχρι το βράδυ...τουρκικά τραγούδια!

Κι αυτό το ανατρεπτικό άσμα του από την εθνική μας Πορνογραφία:

η Ελλάδα σου μοιάζει, Μπλανς Επιφανί!

* εδώ διαβάστε το ξεκαρδιστικό επετειακό post των συντρόφων από το παλιό μου σπίτι Στο Κόκκινο 105,5 και το αδερφό blog Θηρία Ενήμερα!

http://thiriaenimera.blogspot.com/2009/03/blog-post_8219.html

ΑΡΓΕΙ ΝΑ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ ΣΤΟ LIVE ΤΗΣ ΜΑΡΩΣ ΜΑΡΚΕΛΛΟΥ!

Το ξανθό ποντικάκι που γνώρισα τα περασμένα Χριστούγεννα εν μέσω μπόρας στον Πειραιά για την παρθενική του συνέντευξη στο δίφωνο, δεν είχε καμία σχέση με τη μοιραία επίγονο της Melissa Etheridge και της Debby Harry που απόλαυσα χθες βράδυ στο επίσης παρθενικό live του!

Ο χώρος δεν ήταν κάποια έντεχνη μουσική σκηνή με ή άνευ ιστορίας, αλλά ένα μοντέρνο κλαμπάκι δίπλα από το Καλλιμάρμαρο, χώροι που πια έχω ξεχάσει πως είναι. Αγόρια με μακριά μαλλιά και κορίτσια με κοντά, όλα ηλικίας από 17 μέχρι 20 ετών, ήταν το κοινό που ως επί το πλείστον έσπευσε στο Planet Music να δει από κοντά και ν' ακούσει τη Μάρω Μαρκέλλου.

Εκεί βρέθηκα με τους φίλους μου, μουσικούς Δημήτρη Αρναούτη και Πάνο Μουζουράκη. Καθόλου περίεργο, αφού μοιραστήκαμε το τραπέζι της Lyra, παραγωγού εταιρεία της Μάρως, μετά του Άγγελου Κουτσούκη, της Μαίρης Μπρατάκου, αλλά και του συνblogger δημοσιογράφου Μιχάλη Τσαντίλα. Ο δε Μουζουράκης ακόμη μου τη λέει που τον κάλεσα στα Προπύλαια στη συναυλία κατά της αστυνομικής βίας χωρίς να τραγουδήσει. Δε με ήθελες ρε, μου είπε με το μοναδικό χιούμορ του, γιατί εσύ είσαι παλαιοκομμουνιστής, ενώ εγώ συνεργάστηκα με τον Παπακαλιάτη!

Όταν μεγαλώσω, θέλω...άρχισε να τραγουδάει η Μάρω και το εύλογο αρχικό της τρακ ξεπεράστηκε από τη συμμετοχή του κοινού που ήξερε απ' έξω τους στίχους της και τους φώναζε! Ομολογώ ό,τι είχα πολύ καιρό να εισπράξω τέτοιο παλμό από το ακροατήριο ενός νέου και σχετικά άγνωστου ακόμη καλλιτέχνη!

Εδώ μη μου πείτε ό,τι δε μοιάζει η Μάρω με τη Joan Baez των παλαιοκομμουνιστικών- που λέει κι ο Μουζουράκης- Joe Hill και Drug Store Truck Drivin' man!

Με τη συμβολή μιας μπάντας αποτελούμενης από πολύ νέους ανθρώπους, ακούσαμε ολόκληρο το Κορίτσι για σπίτι, που δημιούργησε αίσθηση από τον πρώτο καιρό της κυκλοφορίας του στα δισκάδικα και στο myspace της δημιουργού του!

Λυπάμαι που δε μπόρεσα χθες μέσα στα νεανικά πλήθη να απαθανατίσω με την ψηφιακή μηχανή μου και τον Βασίλη Πιερρακέα, ενορχηστρωτή του δίσκου της Μάρως και κιθαρίστα στο πρώτο live της! Όποιος τον έχει δει, θα συμφωνήσει μαζί μου πως μοιάζει να το έσκασε από τα 70s και την αντιδραστική παρέα των Grand Funk, αλλά και το βίντεο- κλιπ του La Isla Bonita της Madonna!

Ο (Συνένοχος στην) Κρέπα, ο Scrooge Mc Duck, το Ίου Ίου και η αγαπημένη μου Balada por un Catalan εναλλάχθηκαν επιτυχώς με διασκευές σε Shakira και Vaya Con Dios, δίνοντας την ευκαιρία στη Μάρω να ξεδιπλώσει τις άγουρες, αλλά εξαιρετικά ελκυστικές, φωνητικές της ικανότητες!

Που να ήταν ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο οποίος έχει υπογράψει την επιμέλεια παραγωγής στο ντεμπούτο άλμπουμ της Μάρως; Οι πηγές μου λένε πως έπρεπε να βρίσκεται στο εξωτερικό, γι' αυτό και δεν εθεάθη χθες βράδυ στο Planet Music. Σε αντίθεση με πολλούς άλλους μουσικούς συναδέλφους της Μαρκέλλου, αλλά και τον Χρήστο Κωνσταντινίδη του Schooligan!

Τα συγχαρητήρια μου στον Παναγιώτη Λυμπερόπουλο, τον μάνατζερ της τραγουδοποιού, που επέλεξε έναν τέτοιο χώρο να παρουσιάσει για πρώτη φορά μπροστά σε κοινό το Κορίτσι για σπίτι της! Τα πιο θερμά συγχαρητήρια όμως πηγαίνουν στη Μάρω Μαρκέλλου γι' αυτόν το σπάνιο συνδυασμό τσαμπουκά και κοριτσίστικης ευαισθησίας που βγάζουν τα τραγούδια της, αφενός όταν ρέουν στο cd- player και αφετέρου όταν αποδίδονται επί σκηνής από την ίδια και τους κεφάτους μουσικούς της!

ΟΤΑΝ Η ΜΝΗΜΗ ΒΟΛΤΑΡΕΙ ΣΤΗ Β΄ ΠΕΙΡΑΙΑ!

Σήμερα δε θα μιλήσω για επώνυμους ποιοτικούς καλλιτέχνες, αλλά για φίλους από τον Πειραιά, ξεχασμένους μέσα στα χρόνια που μεσολάβησαν από τη γνωριμία μου μαζί τους και, σίγουρα, για ανθρώπους που ποτέ δεν αποτέλεσαν την έκφραση του λεγόμενου μέσου όρου. Η απώλεια του δελτίου παροχής υπηρεσιών μου με κάνει αυτές τις μέρες να τρέχω σε αστυνομικά τμήματα, να κάνω μηνύσεις κατ' αγνώστων και να παίρνω κλαψομουνέ ύφος μπροστά σε στυγνούς εφοριακούς ελεγκτές μπας και γλυτώσω την πεντακοσάρα του πρόστιμου. Από το πρωί, λοιπόν, που κατέβηκα αναγκαστικά στον Πειραιά, μόλις ας πούμε τέλειωσα με τα του δελτίου, αποφάσισα να εκμεταλλευθώ την ανοιξιάτικη λιακάδα και να το κόψω με τα πόδια, περνώντας από μέρη και μικρά στενά που είχα πάρα πολλά χρόνια να δω. Πέρασα από Ταμπούρια, Δραπετσώνα, μέχρι τις παλιές γραμμές του τραίνου στον Άγιο Διονύσιο, πλησίον του φημισμένου σουβλατζίδικου του Καράμπαμπα. Η εργατική μιζέρια με τα συνεργεία αυτοκινήτων στη σειρά που τότε με ενοχλούσε, σήμερα έως και μου άρεσε. Θυμήθηκα τη Βαβέλ που πηγαίναμε γύρω στο 1992- 93, εκεί όπου παίζαμε τάβλι, ακούγοντας Animals, Byrds και David Bowie. Πόσο rock υπήρξε ο Πειραιάς της εφηβείας μου! Πως θα ήμουν αν είχα γεννηθεί και μεγαλώσει στο Ψυχικό ή τη Φιλοθέη; Πριν από την έλευση του ΄90, όταν περνούσες έξω από ένα παλιό παράθυρο της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου, εκτός από Καζαντζίδη και Πόλυ Πάνου, όλο και κάνα Stairway to Heaven θα άκουγες, άντε και καμιά Julia! Η προπαίδεια του rock με λίγα λόγια, αυτήν που όταν βουτήξαμε για τα καλά στο εν λόγω είδος μουσικής, την αφήσαμε πίσω οριστικά και αμετάκλητα. Πέρασα σήμερα και έξω από το σπίτι του Θ. Όταν εγώ ήμουν 16, αυτός ήταν 25 και τον θαύμαζα για τα γένια του που κόντευαν να φτάσουν στα γόνατα του. Ο Θ. είχε αρνηθεί τη στράτευση, φυσικά δεν εργαζόταν και τον συντηρούσε ένας μυστήριος πενηντάρης τότε, κάτι σαν γκουρού του, ο οποίος έφτιαχνε τζάμια. Ο έρωτας της ζωής του ήταν η Ε., ένα πραγματικό ναυάγιο της ζωής καμιά δεκαπενταριά χρόνια μεγαλύτερη του. Σα να τους έβλεπα σήμερα να έρχονται αγκαλιασμένοι από το βάθος ενός άδειου δρόμου ξυπόλυτοι, όπως συνήθιζαν τα καλοκαίρια. Από τον Θ. και την Ε. είχα γνωρίσει και τη Ρ., που τώρα θα' χει σίγουρα πατήσει τα πενήντα. Η φουκαριάρα η Ρ.! Από ένα τριπάκι που την κέρασε ο γκόμενος της έκατσε δυο χρόνια στο Δαφνί κι όποτε έβγαινε έξω, στην Town Pump που τη συναντούσα, έπινε πάντα μόνο χυμό ακτινίδιο. Θα μπορούσα να πω ό,τι από τη Ρ. πρωτάκουσα για τη Φλέρυ Νταντωνάκη μέσα στο συγκεκριμένο μπαράκι, στο οποίο καμιά φορά με έβαζαν να κάνω τον dj, όταν θέλανε να διώξουν τους χεβιμεταλλάδες! Σα να τη βλέπω κι αυτήν χωμένη πάλι σε μια γωνιά του μαγαζιού να ακούει το Epitaph των King Crimson, να την έχει πάρει από κάτω και να το χαίρεται πολύ κι ύστερα να ζητάει από τον Βαγγέλη, τον μουστάκια dj, το Κέλομαί σε Γογγύλα από τον Μεγάλο Ερωτικό. Από τις πρώτες μουσικές διαφωνίες της ενηλικίωσης μου ήταν ακριβώς με τον Βαγγέλη, όταν του είχα ζητήσει να παίξει το Στη λαϊκή οδό Ασκληπιού του Λάκη Με Τα Ψηλά Ρεβέρ και του Παύλου Μάτεσι με τη Χαρά Αργυροπούλου. Ποια Χαρά Αργυροπούλου; μου είχε πει δασκαλίστικα τότε ο Βαγγέλης, αυτό το λέει η Λένα Πλάτωνος! Αναγκάστηκα να του πάω το βινύλιο απ' το σπίτι μου το άλλο βράδυ για να του αποδείξω ό,τι ο πιτσιρικάς έχει δίκιο και πως ουδέποτε η Πλάτωνος ερμήνευσε Λάκη Με Τα Ψηλά Ρεβέρ! Όσο για την Town, υπήρξε πραγματικά απίστευτο στέκι. Καμία σχέση με το πολύ πιο in Διαχρονικό, στην Town μεσ' στο στενό της Υψηλάντου θα έβλεπες τακτικά μεσήλικες τουρίστες, Εγγλέζους κυρίως, που την άραζαν για μια μπίρα ακούγοντας τη δικιά τους λαϊκή μουσική. Λέγεται πως πρώτος ιδιοκτήτης της Town από τη δεκαετία του ΄70 ήταν ο μόδιστρος Μπίλι Μπο, ο οποίος προτού μας αφήσει χρόνους, πούλησε την επιχείρηση στον παλαίμαχο ηθοποιό Γιάννη Βογιατζή κι αυτός με τη σειρά του σε έναν άλλο φραγκάτο ιδιώτη. Όχι ό,τι πατάγανε ποτέ όλοι αυτοί στο πιο ψαγμένο rock μπαρ του Πασαλιμανιού, αφού η Town γέμιζε- είπαμε- σπανιότερα από συμπαθείς λετσοτουρίστες και συχνότερα από έφηβους ροκάκηδες! Περίεργο που σήμερα περνώντας έξω από την Town δε μπόρεσα να καταλάβω αν έχει μεταμορφωθεί σε φαρμακείο ή στο διπλανό παιχνιδάδικο. Ένας κόμπος συγκίνησης παρ' όλα αυτά μού ανέβηκε στο λαιμό. Η δε Ρ., ήταν η μόνη που συνάντησα άλλη μία φορά μετά από χρόνια, έξω από τον ηλεκτρικό στο λιμάνι. Κρατούσε μια μεγάλη πλαστική τσάντα κι όταν είδα κι έπαθα μέχρι να την κάνω να με θυμηθεί, το μόνο που με ρώτησε ήταν αν έχω πάνω μου κάνα joint μέρα μεσημέρι...

Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δικιά σου μελαγχολία! Οι οριακοί αυτοί στίχοι του Νιόνιου είναι το μότο της σημερινής ηλιόλουστης βόλτας μου στον Πειραιά κι όποιος δεν καταλαβαίνει- δικαίωμα του- για μένα, όμως, δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει! Ο σκληρός δίσκος της ανθρώπινης μνήμης είναι ανυπολόγιστης χωρητικότητας! Άτιμο πράγμα, που λένε!
* φωτογραφία παράθυρου: Arxitektonas

ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΣΤΟ ΓΥΑΛΙΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ: ΜΕ ΕΝΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ STAIRWAY TO HEAVEN!

Οι παραστάσεις του Αλκίνοου Ιωαννίδη στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο ξεκίνησαν την περασμένη Παρασκευή και όπως αναμενόταν είναι ήδη sold- out και για τα επόμενα δύο τριήμερα (πραγματοποιούνται κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή).

Επρόκειτο να είμαι εκεί από την πρώτη βραδιά ως ανταποκριτής του διφώνου, όμως τα γνωστά και παρεμφερούς είδους τρεχάματα δεν μου το επέτρεψαν. Το dead- line όμως για την παράδοση του κειμένου ήταν μέχρι πριν λίγη ώρα, οπότε το χθεσινοβραδινό πέρασμα μου απ' του Αλκίνοου κρίθηκε απαραίτητο!

Μπροστά και κάτω από τη Γέφυρα προς τον Ουρανό, που φιλοτέχνησε ο πατέρας του, Άντης Ιωαννίδης, ο Αλκίνοος τραγούδησε και τα' δωσε όλα για περίπου τρεις ώρες!

Από την Αγορά του Αλ Χαλίλι σε μια ψυχεδελική εκτέλεση και τη συγκλονιστική Ζήνωνος του Νίκου Ζούδιαρη μέχρι το Όσα η αγάπη ονειρεύεται, το Γιατί δεν έρχεσαι (όταν σε θέλω), τον Καθρέφτη, αλλά και πολλά από τα καινούργια τραγούδια του, σοφά διασπαρμένα εν μέσω των παραπάνω μεγάλων επιτυχιών του!

Εκτός από ερμηνευτής και τραγουδοποιός, ο Αλκίνοος είναι κι ένας μουσικός με όλη τη σημασία της λέξης! Εδώ φυσάει στο μυστήριο αυτό πνευστό, που η καταγωγή του έρχεται από τον Μεσαίωνα! Τι ειν' αυτό; ρωτούσαν πολλοί. Αναγεννησιακή φλογέρα, απάντησε κάποιος. Φαντάσου πως θα' ναι το αναγεννησιακό...κοντραμπάσο, σκεφτόμουν κι εγώ!

Ο Γιώργος Καλούδης στο μπάσο- τσέλο και τη λύρα πήρε το χρόνο του απ' το πρόγραμμα του Αλκίνοου και παρουσίασε μία σύνθεση του ως γνήσιος τζαζίστας! Στο προσωπικό cd του, που μόλις κυκλοφόρησε, ένα τραγούδι ερμηνεύει ο Αλκίνοος- πολύ λογικό.

Αυτοσχεδιασμοί και από τον μαιτρ των κρουστών, Μιχάλη Καπηλίδη, ιδιαίτερα κατά την ηλεκτρική διασκευή στην Αγορά του Αλ Χαλίλι, όπου το σόλο του στα ντραμς διήρκησε τουλάχιστον πέντε λεπτά, προξενώντας το θερμό χειροκρότημα του κοινού!

Ο δε Σταύρος Λάντσιας στο συνθεσάιζερ, το πιάνο, τη μελόντικα και τα καμπανάκια, μόνιμος συνεργάτης του Αλκίνοου, παρουσίασε επίσης μία δική του αισθαντική σύνθεση μέσα στην παράσταση! Τι κρίμα που ο Θοδωρής Ρέλλος και ο Μιχάλης Σιγανίδης, οι οποίοι βρίσκονταν στην αίθουσα, δεν είχαν μαζί το σαξόφωνο και το κοντραμπάσο τους αντίστοιχα.

Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα live τον Αλκίνοο Ιωαννίδη σε μουσική σκηνή, σε δική του συναυλία, και μπορώ πλέον να διαβεβαιώσω πως είναι ο μοναδικός τραγουδοποιός μας που χρησιμοποιεί πάντα τους καλύτερους μουσικούς! Οι συναυλίες του song- writer Αλκίνοου δεν είναι απ' αυτές τις μίζερες που βγαίνει ο άλλος και λέει με την κιθάρα του τον καημό του, αλλά κάλλιστα μπορούν να σταθούν δίπλα σε ανάλογα μουσικά events του εξωτερικού! Τώρα καταλαβαίνω γιατί ο Αλκίνοος έπαιξε κάποτε support στους Cure κι όχι μόνο δεν πρωπηλακίστηκε, αλλά άρεσε κιόλας! Ας τον ακολουθήσουν κι οι υπόλοιποι συνάδελφοι του κι ας φτιάξουν μια σούπερ μπάντα σαν τη δική του! Ας βάλουν στην άκρη τον εγωκεντρισμό τους και τα τραγούδια τους ή, σωστότερα, τον λόγο τους και ας ασχοληθούν λίγο περισσότερο με το θέμα της μουσικής τους και του πώς αυτή πρέπει να παίζεται ζωντανά! Πέρασα πολύ καλά χθες βράδυ και κάτι μου λέει πως θα ξαναπεράσω!