Να αφήνεσαι ράθυμα το ρεύμα της θάλασσας,
να λιμνάζεις σε τόπους που πρόσκαιρα αγάπησες
ή ν' αναλώνεσαι
διαγνώνοντας άσκοπα αθεράπευτες περιπτώσεις
Να προσμένεις μιαν άνοιξη πως τάχα πλησιάζει
με τη νωχέλεια ηλιόλουστης μέρας
που ξάφνου ναυάγησε
μες στις κατάφωτες παραθαλάσσιες κωμοπόλεις
Να 'σαι κατάμονος κι όμως κρυμμένος σε χίλιες καρδιές
να περάσεις στο αίμα αυτών που σ' αγκάλιασαν πρόσκαιρα
να πληθαίνεις
4 σχόλια:
υπέροχες εικόνες συνοδεύουν ένα υπέροχο ποίημα.
Μπράβο.
υ.σ. έχει μελωποιηθεί πολύ ωραία απο τους ΄΄Ώχρά Σπειροχάιτη΄΄.
υ.σ.2 http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=82885&ct=114
η τελευταία συνέντευξη του ποιητή.
πλησίον του ποιητή...
σ' ευχαριστώ!
προχθές δείπνησα στο σπίτι της Μαρίας Κοκκίνου, μιας σημαντικής ζωγράφου μας, και η ανάρτηση γεννήθηκε μετά από μελέτη που έριξα στους καταλόγους εκθέσεων της! Το ποίημα του Ασλάνογλου μου εστάλη με e-mail προ δέκα ημερών από έναν άγνωστο αποστολέα με θέμα "Το ποίημα της εβδομάδας". Θεώρησα ό,τι σε συνάρτηση με τα συγκεκριμένα έργα της Μαρίας δένουν απόλυτα θεματικά.
Αυτό για την αναρχική μπάντα Ώχρα Σπειροχαίτη δεν το γνώριζα. Πολύ καλό που ασχολήθηκαν με τον ποιητή Ασλάνογλου!
Όπως πολύ καλό είναι και το link που μας αφήνεις!
‘’Πλησιον του Ποιητή’’ και της Ζωγράφου
...θα συμφωνήσω.
...κι οι εκπλήξεις σου μ αρέσουν πάντα !!!
maira del mar...
έτσι, για αλλαγή...
Δημοσίευση σχολίου