με-το-δεξί

Την καινούργια νυχτερινή γωνιά μου φωτίζει αμυδρά, όσο πρέπει δηλαδή, η πεταλούδα Μπρένθις. Μπορεί ακόμη να μην έχει συνδεθεί το στερεοφωνικό και να ήθελα πολύ ν' ακούσω τα plus beaux tangos του Tino Rossi, μου κρατάνε καλή συντροφιά όμως τα τζιτζίκια από την εσωτερική δεντροφυτεμένη αυλή. Έτσι μόνο δεν έχω ανάγκη το βλαβερό air-condition, αφού η δροσιά ακόμη κι αυτή την εποχή είναι απίθανη.
Το σουρεαλιστικό έργο της maira del mar με τη γάτα μέσα στη γυάλα και το ιπτάμενο χρυσόψαρο απ' έξω, έδεσε τέλεια με τα πέντε γατάκια-σκέτες μπουκιές που γεννήθηκαν πριν λίγες μέρες σχεδόν δίπλα απ' την πόρτα μου. Δεν τό 'χω τίποτα να τα πάρω όλα και να καταντήσω σαν τον συχωρεμένο τον Ευγένιο Σπαθάρη που φιλοξενούσε καμιά πενηνταριά γάτες στην οικία του στο Μαρούσι.

Τα βινύλια θα μπουν αλφαβητικά στη θέση τους απ' αύριο. Με την ευκαιρία, έκανα και...απογραφή: αισίως έφτασαν τα 1.700 κομμάτια, συλλεκτικά τα περισσότερα, από το Μοναστηράκι της Αθήνας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, όπως και από το προσωπικό αρχείο φίλων μουσικών.

Μόνο οι αφίσες των ταινιών μου έπιασαν ήδη τον χώρο τους, ενώ περιμένουν αμέτρητες ακόμη για κρέμασμα. Τέλος, η πρώτη είσοδος μου στο καινούργιο σπίτι χαρακτηρίστηκε κι από ένα happening, αφού την ώρα που τακτοποιούσαμε τις κούτες, ένα πρεζάκι σε χοντρές ντάγκλες ήρθε και την έπεσε ακριβώς έξω απ' την πόρτα! Πετάχτηκε τότε ένας γείτονας, στην ηλικία μου, κι είπε τη φοβερή ατάκα: Πρώτη φορά γίνεται εδώ αυτό. Μήπως τον έφερες μαζί με τα πράγματα σου απ' την πλατεία Βικτωρίας; Ακόμη γελάμε...