ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ THE BOY - DIRECTOR'S CUT

Πολυτάλαντος, δραστήριος, οργισμένος, γόνιμα θλιμμένος, βαθιά φιλοσοφημένος και δέσμιος μιας πανηδονιστικής ανηδονίας, ο The Boy κυκλοφορεί σ' αυτή την πόλη, συνήθως με το μετρό, εκτοξεύοντας την κριτική ματιά του που ασφυκτιά να εξωτερικευθεί, μέσω μιας προσωπικής ποιητικής οδού. Πέρσι αναζητούσε την αιτία που θα τον κάνει να χορέψει, να κινητοποιηθεί ενδεχομένως, γυρνώντας την πλάτη οριστικά και αμετάκλητα σε παθητικές παθογενείς καταστάσεις. Φέτος, φόρεσε το Κουστουμάκι του, τέντωσε αλήτικα το μεσαίο δάχτυλο του χεριού του και μίλησε στη γλώσσα του, γνωστοποιώντας στην ουσία τα προσωπικά του ημερολόγια.
του Αντώνη Μποσκοΐτη Πως μπορούν, αλήθεια, η βία που προτάσσεται ως τρόπος αλλαγής και των πράξεων το δίκιο να χωρέσουν μέσα σ' ένα Κουστουμάκι; Σκεφτήκατε μήπως κάτι έμενε απ' έξω;
Ο άνθρωπος εμπεριέχει μέσα στην ψυχή του κυρίως αντιφάσεις. Δυστυχώς τείνει να αγνοει αυτό το κομμάτι της φύσης του και οδηγείται σε μια επιφανειακή και μονόπλευρη αντίληψη της πραγματικότητας. Η βία όπως και το δίκιο είναι δύο αντίθετες όψεις ενός ίδιου νομίσματος όταν μιλάμε για τρόπους αντίδρασης. Παρόλα αυτά και η βία άλλα και το δίκιο έχουν διαστρεβλωθεί τελείως σαν έννοιες στη σημερινή εποχή. Υπάρχει δύναμη και ανθρωπιά στη βία και είναι πολύ σημαντικό οι άνθρωποι να μην γυρνάνε την πλάτη τους σε αυτή την πλευρά του εαυτού τους. Επίσης η αίσθηση του δικαίου πια έχει να κάνει περισσότερο με κρίσεις εγωισμού παρά με μια αληθινή αίσθηση του δικαίου που ακόμα και αυτό αν έχουμε δει το Ρασομόν ξέρουμε πια οτι κάθε υπόθεση κρύβει πολλά υποκειμενικά δίκαια. Ακόμα και σε ένα δικαστήριο το δίκαιο κρίνεται απο την πλευρά της κυβέρνησης. Ο λαός σπάνια συμφωνεί με την αίσθηση δικαίου του δικαστηρίου.
Σε αρκετά από τα νέα κομμάτια σας, ανεξαρτήτως ηχητικού περιβλήματος, είναι εμφανής ο ζεϊμπέκικος ρυθμός. Θυμηθείτε δυο- τρία καλά πράγματα που ακούσατε, όντας παιδί, από το λαϊκό τραγούδι και ενδόμυχα σας επηρέασαν.
Μικρός απο το λαϊκό τραγούδι μου άρεσε πάρα πολύ ο Τσιτσάνης. Μεγαλώνοντας απέκτησα μια εμμονή με τον ρυθμό του ζεϊμπέκικου. Μου δημιουργεί απίστευτη ένταση και για κάποιο λόγο μάλλον προσωπικό νιώθω μια έντονη συγγένεια του ζεϊμπέκικου με το doom metal. Τα τελευταία χρόνια τα δύο κομμάτια που με επηρέασαν όσο τίποτε άλλο και πιστεύω οτι είναι και τα κορυφαία τραγούδια απο ελληνικής δισκογραφίας είναι Τα Παραθύρια Ορθάνοιχτα του Θεοδωράκη και το Δεν λες κουβέντα του Μούτση.
Είστε γιος του Παντελή Βούλγαρη και της Ιωάννας Καρυστιάνη, συνδεδεμένοι αμφότεροι με την Αριστερά μέσω της τέχνης τους στην Ελλάδα. Σε μια Ελλάδα, την οποία βλέπετε να μη ζητάει βοήθεια πλέον, αφού έχει τον Μάνο και τον Μίκη. Αναρωτιέμαι πόσο καθοριστικό υπήρξε το γεγονός της ενηλικίωσης σας μέσα σ' ένα τέτοιο περιβάλλον.
Δεν θα ήθελα να απαντήσω σε ερωτήσεις που αφορούν το οικογενειακό μου περιβάλλον. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να ενδιαφέρεται ο κόσμος για τέτοια πράγματα.
Στο Είμαι αυτός χαρακτηρίζετε λίγο- πολύ μαλακίες την κλασική μουσική, για να σταθώ μόνο σε ένα σημείο αυτού του τραγουδιού- ποταμό. Ενστερνίζεστε λοιπόν το σύνθημα έξω από το Μέγαρο Νά το το μπουρδέλο που παίζει βιολοντσέλο;
Θεωρώ χυδαία και προκλητική την ύπαρξη ενος Μεγάρου Μουσικής από τη στιγμή που η κοινωνία δεν έχει φροντίσει για κάτι αντίστοιχο σε επίπεδο βοήθειας που να αφορά τον σύγχρονο ήχο που προσεγγίζουν οι νεότεροι μουσικοί. Θεωρώ μικροαστική και παιδική την αντίληψη του κράτους περι κλασσικής μουσικής γενικότερα . Λατρεύω την κλασσική μουσική άλλα θέλω να πιστεύω οτι οι ίδιοι οι μεγάλοι συνθέτες θα θεωρούσαν μουσολινική την παρουσίαση του έργου τους μέσα σε τέτοιους χώρους. Επιτέλους η κλασσική μουσική πρέπει να απελευθερωθεί απο τις αυλές του βασιλιά για να σταματήσει ο κόσμος να τη φοβάται. Γιατί αυτό που νιώθει ο κόσμος τώρα για την κλασσική μουσική είναι φόβος και όχι σεβασμός.
Εκτός από στίχους και ενίοτε σενάρια, γράφετε και άλλα πράγματα; Ποίηση, λογοτεχνία κλπ.;
Έχω γράψει ένα μυθιστόρημα που λέγεται Μαύρο Αίμα. Σε κάποια φάση θα προσπαθήσω να το εκδώσω. Γενικά με ενδιαφέρει πολύ η λογοτεχνία και νομίζω οτι και μελλοντικά θα ασχοληθώ με αυτήν. Επίσης λατρεύω τις επιστολές. Όποτε επικοινωνώ με γραπτό λόγο πραγματικά βάζω όλη μου την ψυχή μέσα και θεωρώ τις επιστολές την πιο αγνή μορφή λογοτεχνίας.
Τελικά τι είναι πιο χρονοβόρο; Ένα cd ή μία ταινία;
Προφανώς μια ταινία. Αν κάποιος έχει γυρίσει ταινία, το cd είναι παιχνιδάκι μπροστά σε αυτό. Πολύ πιο οικονομικό και πιο εύκολο απο πλευράς συνεργασίας. Για μένα η μουσική είναι η ξεκούραση ανάμεσα στην πραγματικά μοναδική εμπειρία, που θεωρώ οτι είναι η κατασκευή μιας ταινίας.
Συμφωνώ απόλυτα! Το Please make me dance ακούστηκε πολύ πέρσι και πήρε εξαιρετικές κριτικές. Εύχομαι να συμβεί το ίδιο και με το Κουστουμάκι. Τώρα που τραγουδάτε ελληνικά, αποκλείεται να σας δούμε να μοιράζεστε τη σκηνή με κάποιον συνάδελφο σας του λεγόμενου έντεχνου; Μην το γελάτε, έχουμε δει τέτοια παντρέματα, όχι απαραίτητα κακόγουστα.
Αποκλείεται! Δεν υπάρχει περίπτωση να ανοίξω ποτέ τέτοια πόρτα για μένα. Δεν έχω πρόβλημα με το έντεχνο, απλά δεν το καταλαβαίνω. Δεν νιώθω τίποτα άρα και δεν θα μπορούσα να συνυπάρξω με κάποιον έντεχνο καλλιτέχνη. Με τον μουσικό που θα με ενδιέφερε να συνεργαστώ είναι ο Νικήτας Κλίντ. Φαντασιώνομαι να κάνουμε ένα μπουλούκι χωρίς μουσική, α καπέλα με τραγούδι, ρίμες, stand up comedy, χορό και διάφορα τέτοια ωραία. Και θα ονομαζόταν το σχήμα Μίκης και Μάνος .
Χαρακτηρίζετε το Κουστουμάκι, Ηλεκτρονικό Μελόδραμα. Δε νομίζετε ότι η επιτήδευση τού να φτιάξουμε κάτι ως ηλεκτρονικό μελόδραμα, ένα συγκεκριμένο project δηλαδή, συγκρούεται κάπως με την ελευθεριότητα που συναντάμε στη μουσική και στον στίχο σας;
Σίγουρα. Απο την άλλη ήθελα να το γράψω και το έγραψα. Και στην τελική όλα αυτά δεν σημαίνουν και τίποτα. Όταν κάποιος φτάνει να ακούσει μια μουσική είναι μόνος με αυτήν. Δεν πα’να λένε οτι οι Doors παίζουν rock. Εγώ μέσα μου ξέρω οτι παίζουν rock και άλλα πεντακόσια πράγματα μαζί. Η κατηγοριοποίηση είναι απλά ένας κώδικας επικοινωνίας. Και ευτυχώς η αληθινά ελεύθερη τέχνη ξεπερνάει τους ανθρώπινους κώδικες επικοινωνίας και δεν φυλακίζεται μέσα σε αυτούς.
Όταν μας εστάλη το Είμαι αυτός ως κομμάτι- promo, είπαμε Φόρος τιμής στους Στέρεο Νόβα θα' ναι το άλμπουμ. Έπειτα, ξαφνιαστήκαμε ευχάριστα από τη χρήση του πιάνου, τον ωμό λυρισμό και τον προαναφερθέντα υπαινικτικό ζεϊμπέκικο σκοπό. Αν σας ρωτούσα ποιες επιρροές μουσικές φέρει το Κουστουμάκι, τι θα απαντούσατε;
Δεν πρόκειται ποτέ να έκανα κάτι τόσο επιφανειακό όπως ένας φόρος τιμής σε κάποιον. Με ενδιαφέρει να αναπτύξω τις δικές μου ανησυχίες και όχι να χορεύω γύρω από τις ζωές άλλων. Οτιδήποτε αγαπάω διαπερνά τη δουλειά μου. Πραγματικά δεν ξέρω αν έχει νόημα να αναφέρω επιρροές γιατί θα έλεγα σχεδόν τους πάντες . Κάποια ονόματα που τα τελευταία χρόνια με έχουν καταβάλλει είναι: Matt Elliott, Μούτσης,Ρέτσος, Prince, John Carpenter, Vangelis, Άσιμος, Madonna, Trent Reznor, Lou Reed, Παριζιάνος, Legowelt, Mike Patton και άλλοι πολλοί.
Η σεξουαλικότητα είναι εντονότατη σε πολλά τραγούδια του άλμπουμ. Σκέφτομαι αν αυτό γίνεται συνειδητά, ασυνείδητα, βιωματικά ή απλώς και σαν κόντρα με τον άκρατο σεξισμό της εποχής. Εσείς θα μου πείτε.
Νιώθω οτι τα πάντα περιβάλλονται απο την πορνογραφία και οτι η δική μας γενιά είναι μια μονίμως καυλωμένη γενιά. Πραγματικά αδυνατώ να σταματήσω να σκέφτομαι το σεξ. Νομίζω οτι είναι η ατομική ενέργεια της εποχής μας. Το πιο επικίνδυνο άλλα και επαναστατικό όπλο, αναλόγως ποιος το χειρίζεται. Όσον αφορά τα τραγούδια μου, προσπαθώ να τα ποτίζω με όλα τα στοιχεία της ζωής έτσι όπως εγώ τα ξεχωρίζω. Δεν μου αρέσουν τα μονόπλευρα πράγματα. Τα λυπητερά τραγούδια ή τα χαρούμενα τραγούδια. Σεξ, χιούμορ, κατάθλιψη, πολιτική, κοινωνία, αγάπη, οικογένεια, θάνατος ...όλα αυτά και άλλα πολλά πρέπει να συνυπάρχουν μέσα σε ένα τραγούδι.